Cześć, chociaż...

... to takie banalne. Jakiekolwiek przywitanie jest już zbyt wyświechtane. Jest już prawie sobota a ja witam się z podobnymi sobie na forum... Czy ja jestem w ogóle normalny? Pozwólcie, że nieco przybliżę Wam swoją skromną osobę - mam już prawie 50 lat i jestem od kilku dobrych lat bezrobotny, choć podobno mam niezły zawód. Według niektórych potencjalnych pracodawców jestem już za stary i w ogóle "jak śmiem im głowę zawracać?" Przecież trzeba dać szansę młodym i niedoświadczonym a ja na pewno powinienem sobie poradzić. Mieszkam z rodzicami i trudno (nie wstydzę się tego). Kilka razy próbowałem ułożyć sobie życie na własną rękę ale okazywało się, że dla płci przeciwnej nie jestem zbyt atrakcyjny albo jestem za mało męski. Wolę być mało męski ale zostać sobą niż udawać, że jestem na siłę kimś innym. Z mojego doświadczenia zauważyłem, że faceci udający kogoś kim nie są mają większe szanse u płci przeciwnej ale trudno... Od rodziców odebrałem tzw. "przedwojenne wychowanie" tzn. honor, zasady, szacunek dla kobiet ale szybko okazało się, że nie są to cechy dziś zbyt pożądane. Mimo wszystko jestem im za to wdzięczny, ponieważ pomimo swojego wieku nie zrobiłem nic takiego w życiu, czego powinienem się wstydzić. Kiedy oglądam swoją twarz w lustrze w trakcie golenia przynajmniej nie mam ochoty napluć w twarz samemu sobie. W czym więc problem? W tym, że coraz częściej (to chyba z racji wieku) zadaję sobie pytanie czy takie życie ma jakikolwiek sens? Samotne, bez jakiejkolwiek motywacji, bez perspektyw, bez celu...

Tak sobie czytam to forum i próbuję coś w nim odnaleźć. Nie wiem, może innych takich jak ja a może samego siebie. Wiem, że najdalsza droga to ta, która wiedzie do samego siebie.

Liczę, że znajdę tu choć odrobinę otuchy, a może sam też komuś pomogę.

Pozdrawiam

Maniek129

Maniek129, Witaj na forum

Czasami szczęściu trzeba pomóc. Z postu Twojego wynika, że jesteś konserwatywny w swoich poglądach. Masz wartości. To się chwali

Nie masz natury, która pozwala przebijać się pięściami i łokciami by dążyć do celu.

Myślę, że sobie w jakiś sposób radzisz, skoro tkwisz w sytuacji, którą opisujesz. Myślę też, że słowo "jakiś" nie do końca Cię uszczęśliwia.

Może najlepszym rozwiązaniem dla Ciebie byłoby jednak poszukanie tej pracy? Nowa praca to nowe perspektywy, otwarcie się na nowe kontakty...

Uwierz, że nie trzeba być dla wszystkich przebojowym, żeby znaleźć tą swoją połówkę.

To jak masz ten zawód?

Maniek129, jakos trudno mi uwierzyc ze trafiałes na same złe kobiety Czasami trzeba sie samemu wysilic a nie oczekiwac ze kobieta bedzie ubrana jedynie w Twoje schematy.

Pomyliłeś fora. Miało być pewnie randkowe, a wyszło dla nerwusów.

Pomyliłeś fora. Miało być pewnie randkowe, a wyszło dla nerwusów.

Witam ponownie

Chyba rzeczywiście za bardzo się otworzyłem jak na zwykłe przedstawienie się, ale uważałem że kilka szczegółów dotyczących mojej osoby pozwoli bardziej określić w jakiej sytuacji obecnie się znajduję. Nie, nie pomyliłem forów i wcale nie zarejestrowałem się by tu kogoś szukać - nie o to mi chodziło. Nie uważam też, że kobiety o których wcześniej wspominałem starałem się ubrać w jakieś z góry upatrzone szablony i "są złe" - po prostu być może to ja nie pasowałem do szablonów, ale ok. kończę temat kobiet i kropka.

Rejestrując się na forum chciałem przede wszystkim poznać problemy innych osób i to w jaki sposób sobie z nimi radzą i przez to być może pomóc też samemu sobie. Od dłuższego już czasu zmagam się z problemami zdrowotnymi ale to nie ten dział więc o nich napiszę w innym miejscu tego forum.

Jeżeli moje przywitanie zabrzmiało jakbym szukał "drugiej połówki" to przepraszam wszystkich za mimowolne wprowadzenie w błąd.

Pozdrawiam

Maniek129, spoko luzik. Witamy na forum.

To ja też zarzucę banałem, kiedy nic się w życiu nie dzieje, to może my sami narzucamy sobie ograniczenia, a jak zaczynamy coś zmieniać dookoła siebie, to świat zaczyna nam coś podsuwać, przynajmniej tak to odebrałam u siebie.