jak rozmawiać?

Cześć.

Mój tato 3 dni temu miał próbę samobójczą - nałykał się tabletek. Zapieli go w pasy i zawieźli do szpitala.

Na sali jest z 15 innymi osobami w pasach, a więc środowisko raczej niesprzyjające szybkiemu wyzdrowieniu...

Ładują w niego tylko prochy na razie. Odcięty od czegokolwiek.

Nie mam możliwości odwiedzenia go, za daleko mieszkam.

Spotkamy się najwcześniej za 3 tygodnie, jeśli go wypuszczą.

Jak rozmawiać z rodzicem, który podjął takie kroki? Z jedynym rodzicem...

Proszę o jakieś porady. Nie chcę schrzanić sprawy.

Ojciec dużo krzywdy mi w życiu wyrządził, ale staram się nie żyć przeszłością, nie trzymać urazy i nie obwiniać nikogo.

Chcę mu pomóc.

PS. tak, to ja.

Chyba najlepiej dawac do zrozumienia, ze niezaleznie od wszystkiego sie tate akceptuje i kocha i ze moze liczyc w kazdej sytuacji na Twoje wsparcie...

Boję się, że jedno źle ułożone zdanie może pogorszyć sytuację...

Chcemy przeprowadzić ojca do nas - wie już o tym. Ale niestety nikt z nim nie będzie 24h/dobę - każdy pracuje.

Nie chcemy z bratem tylko, aby siedział nadal sam w mieszkaniu, odizolowany od wszystkich ze względu na swój stan psychiczny (głęboka depresja) i fizyczny (dużo by pisać).

Nie chcę robić z siebie psychologa, ani zarzucać mu tylko górnolotnymi frazesami typu "będzie dobrze"... bo z roku na rok jest coraz gorzej, realnie na wszystko patrząc.

Hello again mine turtle.

Co do ojca,myślę że....być - nie wypytywać zanadto,nie oceniać,nie pocieszać na siłę,po prostu akceptować,być obok w razie potrzeby.

paradoksy, Cześć Basiu. Przykro mi...

Porozmawiaj tak od serca, zapytaj jak się czuje. Wiem, że jest Ci ciężko z uwagi na to, co było kiedyś. Ale tak jak napisałaś... staraj się o tym nie myśleć. Powiedz Mu, że może na Ciebie liczyć.

Boję się, że jedno źle ułożone zdanie może pogorszyć sytuację...

Chcemy przeprowadzić ojca do nas - wie już o tym. Ale niestety nikt z nim nie będzie 24h/dobę - każdy pracuje.

Nie chcemy z bratem tylko, aby siedział nadal sam w mieszkaniu, odizolowany od wszystkich ze względu na swój stan psychiczny (głęboka depresja) i fizyczny (dużo by pisać).

Nie chcę robić z siebie psychologa, ani zarzucać mu tylko górnolotnymi frazesami typu "będzie dobrze"... bo z roku na rok jest coraz gorzej, realnie na wszystko patrząc.

nie znam Twojej sytuacji, ale moje pytanie jest takie czy ojciec jest alkoholikiem? Dalej czy sie leczy/leczył? Jak jego sytuacja finansowa?

Boję się, że jedno źle ułożone zdanie może pogorszyć sytuację...

Chcemy przeprowadzić ojca do nas - wie już o tym. Ale niestety nikt z nim nie będzie 24h/dobę - każdy pracuje.

Nie chcemy z bratem tylko, aby siedział nadal sam w mieszkaniu, odizolowany od wszystkich ze względu na swój stan psychiczny (głęboka depresja) i fizyczny (dużo by pisać).

Nie chcę robić z siebie psychologa, ani zarzucać mu tylko górnolotnymi frazesami typu "będzie dobrze"... bo z roku na rok jest coraz gorzej, realnie na wszystko patrząc.

nie znam Twojej sytuacji, ale moje pytanie jest takie czy ojciec jest alkoholikiem? Dalej czy sie leczy/leczył? Jak jego sytuacja finansowa?

ojciec pił przez jakiś czas, teraz ponad pół roku nie pije. nie wiem, -czy mogę go nazywać alkoholikiem? myślę, że jego picie wynikało bardziej z potrzeby towarzystwa, bo nie pił w domu, tylko chodził do baru. brat większość czasu jest zagranicą, a ja 400 km dalej. siedzieć samemu w domu... można się poczuć niepotrzebnym. zwłaszcza, że ktoś wcześniej był aktywny towarzysko (wypady na ryby, grzyby itd.)

sytuacja finansowa - źle nie ma. renta, a mój brat opłaca rachunki. nie ma raju, ale biedy też nie ma.

co to ma do rzeczy?

Boję się, że jedno źle ułożone zdanie może pogorszyć sytuację...

Chcemy przeprowadzić ojca do nas - wie już o tym. Ale niestety nikt z nim nie będzie 24h/dobę - każdy pracuje.

Nie chcemy z bratem tylko, aby siedział nadal sam w mieszkaniu, odizolowany od wszystkich ze względu na swój stan psychiczny (głęboka depresja) i fizyczny (dużo by pisać).

Nie chcę robić z siebie psychologa, ani zarzucać mu tylko górnolotnymi frazesami typu "będzie dobrze"... bo z roku na rok jest coraz gorzej, realnie na wszystko patrząc.

nie znam Twojej sytuacji, ale moje pytanie jest takie czy ojciec jest alkoholikiem? Dalej czy sie leczy/leczył? Jak jego sytuacja finansowa?

 

ojciec pił przez jakiś czas, teraz ponad pół roku nie pije. nie wiem, -czy mogę go nazywać alkoholikiem? myślę, że jego picie wynikało bardziej z potrzeby towarzystwa, bo nie pił w domu, tylko chodził do baru. brat większość czasu jest zagranicą, a ja 400 km dalej. siedzieć samemu w domu... można się poczuć niepotrzebnym. zwłaszcza, że ktoś wcześniej był aktywny towarzysko (wypady na ryby, grzyby itd.)

sytuacja finansowa - źle nie ma. renta, a mój brat opłaca rachunki. nie ma raju, ale biedy też nie ma.

co to ma do rzeczy?

Boję się, że jedno źle ułożone zdanie może pogorszyć sytuację...

Chcemy przeprowadzić ojca do nas - wie już o tym. Ale niestety nikt z nim nie będzie 24h/dobę - każdy pracuje.

Nie chcemy z bratem tylko, aby siedział nadal sam w mieszkaniu, odizolowany od wszystkich ze względu na swój stan psychiczny (głęboka depresja) i fizyczny (dużo by pisać).

Nie chcę robić z siebie psychologa, ani zarzucać mu tylko górnolotnymi frazesami typu "będzie dobrze"... bo z roku na rok jest coraz gorzej, realnie na wszystko patrząc.

nie znam Twojej sytuacji, ale moje pytanie jest takie czy ojciec jest alkoholikiem? Dalej czy sie leczy/leczył? Jak jego sytuacja finansowa?

 

ojciec pił przez jakiś czas, teraz ponad pół roku nie pije. nie wiem, -czy mogę go nazywać alkoholikiem? myślę, że jego picie wynikało bardziej z potrzeby towarzystwa, bo nie pił w domu, tylko chodził do baru. brat większość czasu jest zagranicą, a ja 400 km dalej. siedzieć samemu w domu... można się poczuć niepotrzebnym. zwłaszcza, że ktoś wcześniej był aktywny towarzysko (wypady na ryby, grzyby itd.)

sytuacja finansowa - źle nie ma. renta, a mój brat opłaca rachunki. nie ma raju, ale biedy też nie ma.

co to ma do rzeczy?

bo jakas przycyzna tego stanu musi byc, ze podjał takie kroki, widocznie czegos mu brakuje...pytanie czego. Jak sama napisalas, bedziesz sam siedział w domu to go nie upilnujecie, trzeba dotrzec do zrodła problemu. Jak rozmawiac? Moze wspolnie ustalic jak rozmawiac z psychologiem, w czym wspierac.