"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Ale mam silny lęk, taki wolnoplynący, musze klona zjeść bo to jest nie do zniesienia.

Kot_, też tak miałem niedawno i to w pracy, zjadłem klona i zasnąłem i dostałem reprymendę

Reprymendę?

Ale to chyba od siebie.

Ja wzięłam inne benzo. Bo bym odcięła sobie rękę albo skoczyła z okna.

robotnica, nie od siebie ja dla siebie jestem bardzo wyrozumiały

A, zasnąłeś. Ach to benzo tak działa, że ja nie doczytała.

Jestem psychicznie przeciążony całym tym pierdolonym studiowaniem

tak jakoś bezsensu to wszystko

Nie mogę ogarnąć tej psychiki. Ale burza..

Czuję że jestem ciężarem dla mojej rodziny, moje zachowania w chorobie są pewnie uciążliwe, ale naprawdę nie jestem w stanie nic z tym zrobić. Wczoraj moja żona gdy przyszła z pracy zaczęła wykazywać swoje niezadowolenie poprzez głośne zachowanie, trzaskanie szafkami, talerzami, czym popadnie, byleby tylko zakłócić mój spokój i doprowadzić mnie do szaleństwa. Pomyślałem że wskoczę do tej kuchni i też zacznę trzaskać talerzami ale tak naprawdę o kafelki, ale nie dałem się sprowokować i zachowałem zimną krew, w takich momentach jestem zadowolony że nie rozmawiam z żoną. To jest zimna wyrachowana egoistka, która dopiero wtedy zacznie mnie rozumieć jak będę leżał w trumnie.

oj tam, egoistka zaraz... Spróbuj zrozumieć Żonę. Oczekujemy zrozumienia od naszych bliskich, ale czy my staramy się zrozumieć ich? Znam to... Może trzaskała w tej kuchni, żeby sobie ulżyć po kiepskim dniu w pracy, a nie, żeby Ciebie wkurzyć? Czy Ty coś robisz w domu? Gotujesz? Jeśli tak, to fajnie. Jeśli nie, może warto? Oderwałbyś się od myśli dołujących. Zaskocz Żonę. Może następnym razem jak wróci, będziesz czekał na nią z obiadem? Dobrą herbatą? Jesteś w stanie się przełamać? Jeśli nie, ok, rozumiem. Naprawdę. A jeśli masz siłę i ochotę, do dzieła!

Jestem psychicznie przeciążony całym tym pierdolonym studiowaniem

A wyobrażasz sobie, że mógłbyś to rzucić w cholerę? Na którym roku jesteś?

Dla odmiany staram się choć za jedną chwilę dnia dziękować... Ale jęczenie wrosło we mnie korzeniami i tak cholernie ciężko widzieć szklankę do połowy pełną

mam serdecznie dosyć SIEBIE, wszystko poza kontrolą, jakby moje prawdziwe ja było sobie gdzieś z boku i tylko patrzyło jak rozpierdalam swoje życie.

mam serdecznie dosyć SIEBIE, wszystko poza kontrolą, jakby moje prawdziwe ja było sobie gdzieś z boku i tylko patrzyło jak rozpierdalam swoje życie.

No to możemy sobie podać ręce...

Brzuch mnie boli i mdli mnie z nerwów, a mimo to mijają kolejne godziny, a ja dalej wszystko rozpieprzam zamiast się ogarnąć.

Jestem psychicznie przeciążony całym tym pierdolonym studiowaniem

 

A wyobrażasz sobie, że mógłbyś to rzucić w cholerę? Na którym roku jesteś?

Już sobie nie wyborażam....3 roku,koniec najgorszego semestru.Teraz już będzie z górki ale muszę przetrwać.

mysl skręca mi kark. ratunku

gorzej niz źle. Jestem beznadziejna i zawsze tak bedzie.bez sensu to wszystko

prawie spaliłam mieszkanie...

niech żyje debilizm!

no nie wyczymie kurwajegomac jestem taka glupia ze az mnie to boli auc

Elo , nie przesadzasz?

niestety ale to prawda w ogole sie na bledach nie ucze = (

mam serdecznie dosyć SIEBIE, wszystko poza kontrolą, jakby moje prawdziwe ja było sobie gdzieś z boku i tylko patrzyło jak rozpierdalam swoje życie.

 

No to możemy sobie podać ręce...

 

Brzuch mnie boli i mdli mnie z nerwów, a mimo to mijają kolejne godziny, a ja dalej wszystko rozpieprzam zamiast się ogarnąć.

Dołączam się

"jakby moje prawdziwe ja było gdzieś z boku"-lepiej bym tego nie ujęła

Jestem psychicznie przeciążony całym tym pierdolonym studiowaniem

 

A wyobrażasz sobie, że mógłbyś to rzucić w cholerę? Na którym roku jesteś?

Już sobie nie wyborażam....3 roku,koniec najgorszego semestru.Teraz już będzie z górki ale muszę przetrwać.

No, to dobrze! Widzisz, ja przez depresję rzuciłam 2 kierunki. Nie mogę powiedzieć, żebym żałowała, ale gdzieś się czai myśl, jakby wyglądało dziś moje zawodowe życie, gdybym się zdołała przemóc wtedy. Pewnie byłabym bardziej pewna siebie... Z drugiej strony na 3 kierunku poznałam przyjaciela, który zdecydowanie ubarwił swoją obecnością mój świat.

Kiedy czytam Twoje posty, dokładnie przypominam sobie siebie sprzed lat. A chodzisz gdzieś na terapię? Jakbyś totalnie nie dawał rady, zawsze sobie możesz w celach zdrowotnych zrobić przerwę. Ale wierzę, że dasz radę i za jakiś czas odetniesz się od tego, co Cię na studiach wkurzało, a będziesz sobie wdzięczny, że się nie poddałeś.

Heh...ja też dwa razy rzucałem studia,też przez depresje.Chce to skończyć choćbym miał się wykrwawić,bo na prawdę mam już dość tych studiów.

Ale już nie mam siły żyć.Nie mam po co,ani dla kogo.Życiowo jestem jak zombie.Robie rzeczy automatycznie i bez życia.Wstaje,myje się,jem, bo muszę.Ide na uczelnie bo muszę.Z wolna robię projekty bo muszę.Nie ma w tym celu,zapału,poczucia sensu nawet.Nic.Tylko automat.

boża krówka, a ten trzeci kierunek skończyłaś?

( Dean )^2 , już niewiele zostało do końca...

rzygam już tym życiem. Świat mnie nudzi, jest prosty a wręcz prostacki...