Derealizacja. Depersonalizacja.

sledz ja tez mam wujka chorego na schize, ale nie nakrecajmy sie bo to wcale nie jest az tak bardzo dziedziczne. w mojej rodzinie jest tylko on jeden

nie wiem czy wiecie jaki jest duzy odsetek chorych na schizofrenie w populacji. odsylam, zeby nie schizowac, ale kazdy z nas zna co najmniej jednego chorego. zastanawiam sie z ta sero, bo wszystkie te leki maja zwiekszac jej poziom, czyz nie? jaki zatem jest poziom optymalny, powiedzmy dla zdrowego czlowieka, i dlaczego nie mozna w takim razie zbadac tego laboratoryjnie. wiem wie, to nei jest takie proste jak z niedoborem mikroelementow, bo ten caly proces z powstawaniem i wydzielaniem serotoniny jest skomplikowany. z drugiej strony, czy zelki antyd maja jakis (pozytywny) wplyw na dd ? ja to psinkole, w psychice ukryta jest moc samouleczenia i resetowania sie do usatwien fabrycznych.....mam nadzieje....

aj tam jakby z ta serotonina bylo potwierzdone w 100 % ze to prawda to by chyba juz nie bylo problemow z leczeniem nas wszystkich!! powtarzam- jak sie jest zakochanym to sie to wydziela, jak sie jest smutnym to sie mniej wydziela, to raczej skutek niz przyczyna.

witam ponownie.jakiś czas temu napisałem że już nie odwiedzę tego forum bo chcę się odizolować od tych myśli a czytając ciągle zostaję jakby w miejscu i nie mogę o tym zapomnieć. traktuję was prawie jak rodzinę dosłownie bo mamy ten sam problem.szczególne pozdro dla victorek bo on konsekwentnie pisze i na bieżąco podaje swoje odczucia. dzisiaj miałem taką jazdę że sam nie wiedziałem co już się ze mną dzieje. powiem wam że przeżyłem już jeden atak kilka lat temu i przeszło samo więc mam troszkę doświadczenia. ten atak był dosyć poważy i trwa już około 7 miesięcy. każdy obczytał się internetu i na pewno martwi się że to schizofrenia czy coś podobnego, ja sam zanim znalazłem to forum minęło dużo czasu i w ogóle że istnieje takie coś jak dd. jak wcześniej wspomniałem przeżyłem już coś podobnego kiedyś i minęło. teraz odczuwam to samo. jak mi się coś dzieje czyli (przewracam się . mdleję , tracę świadomość, nie mogę mówić, czy w ogóle istnieje, czy świat jest realny, czy to co powiedziałem ma sens) dużo jeszcze podobnych, końcowy etap był podobny. teraz jak mam to odczucie to już je lekceważę. daje sobie radę sam. nie brałem żadnych leków. czasem było tak ciężko że musiałem wychodzić np. z pracy bo myślałem że to koniec. napiszcie proszę nie o objawach tylko o sobie. jakie macie życie. co robicie, problemy. to jest bardzo ważne i istotne. jak macie pytania to proszę. pozdrawiam wszystkich bliskich życiu a jednak tak odległych.

Hejka moja rodzino :) też czuję czasem podobnie, że z wieloma z was jakbym był bliżej, w sumie od strony chorego gościa poza paroma osobami mi najbliższymi znacie tylko mnie wy :)

Rodzina? staram się stworzyć własną, mieszkanko już jest :) dziewczyna też:) praca :), plany i co? NERWICA :) dd:). Psychiatra mi kiedyś powiedział że to co mam to moja dziwka:) z którą wolę się pie.prz.yć bardziej niż z własną panienką:) Coś w tym jest... A problemy są, jak u każdego, jakieś tam zobowiązania finansowe, ale to wszystko nauczyło mnie że takie rzeczy można rowiązać, i żeby nie wiem jak było źle to i tak są gorsze rzeczy.

najsilniejszy, cieszę się że umiesz nad tym zapanowywać, oby tak dalej!! czego ci oczywiście życzę!! bez leków! :)

pozdrawiam!

mozna powiedziec, ze Victorek jest niepisanym moderatorem tutaj w tym dziale. nalac mu wodki...

wydjaje mi sie, ze ciagly dialog i opisywanie swojego aktualnego stanu daje pewne oczyszczenie. jakby akceptujemy i dzielimy sie tym badziewiem z innymi, z drugiej strony osoby czytajace odnajduja w tych naszych historiach czastke samego siebie i tez przynosi to ulge.bardzo czesto pozwala nam nazwac i okreslic chorobe, co dla wielu na samym poczatku jest bardzo ciezkie (samo dotarcie tutaj na forum do tego dzialu dalo mi niewiarygodne wrecz uczucie ulgi). oczywiscie jest to logiczne i pewnie gdzies opisane i nazwane, jakis rodzaj terapii. w naszym przypadku ma dodatkowe znaczenie gdyz cale to DD dla zdrowych ludzi jest nie do pojecia, co sam teraz rozumiem (opowiadalem mamie moje niewiarygodne przezycia w najbardziej normalny ludzki sposob, w pelni swiadomy, spokojny, a w jej oczach moglem znalezc jedynie wspolczucie i taka matczyna chec pomocy niestety brak zrozumienia i ogarniecia tego dziwactwa).

mozna sobie tutaj zawsze w dziale wywod napisac i dziekuje Wam, ze tu jestescie, czytacie, rozumiecie, nierzadko pomagacie celna rada. jezeli choroba uszlachetnia, to jestesmy grupa szlachcicow...na Zbaraz Panowie i Panie !!!

http://portalwiedzy.onet.pl/26187,,,,psychastenia,haslo.html

 

[*EDIT*]

 

http://www.independent.co.uk/life-style/health-and-wellbeing/healthy-living/how-to-be-happy-ocdott-454923.html

po angielsku. ćwiczenia na zmiejszenie koncentracji na myślach

W du.pie z tym moderatorem ale tą wódkę polejcie :) :)

Dziękuję w sumie już za to szlachectwo :) starczy się wożenia, chcę być zwykłym człowiekiem :)

Żartuję trochę ale tak serio to ciężka sprawa z tym dd, dziś też mnie natarczywie siedziało w głowie w oczach itp. Ale fajnie że moge to napisać, bo właśnie tutaj w domu, w pracy, nie bardzo moge to komuś powiedzieć a jak już no to tak tak napij się ziółka:) ale juz nieraz mówiłem że nie dziwię im się, tym zdrowym. pozdro wszystkim

witam. dzisiaj mam totalny odjazd. wydawałoby się że jest ok ale przychodzi dzień i jest kiepsko. najgorsze jest to że pamiętam wszystko jak grałem w piłkę, jak się potrafiłem bawić, jaki byłem. a teraz jestem ten sam tylko jakbym się nie obudził do końca. staram się to niektórym tak mój stan wytłumaczyć. tłumaczę że czuję się jakby ktoś zasnął a po godzinie najlepszego snu ktoś obudził nagle kazał wstać i normalnie żyć, mówić podejmować decyzje. coś koło tego.

(tutaj łyczek piwka) choć to mi zostało w porządku bo zawsze lubiłem. ale wracając do sprawy to uważam że znam przyczynę mojego stanu. ciężko miałem zawsze, a ostatnio nasilenie stresu i obciążenia psychicznego było tyle że coś nie wytrzymało i pękło. tylko że nie da się jakoś tak łatwo powrócić. palenie mostów też nie jest proste bo się nie da.

a teraz trochę optymizmu (spotkajmy się , nawalmy , pogadajmy, poszalejmy na imprezie a rano się obudzimy i wszystko będzie jak dawniej) co wy na to?

dzisiaj to był jeden z gorszych dni w moim życiu...:/mam już dość depersonalizacji, kim ja wogóle jestem:(?czy to się da pokonać?czy jest ktoś kto to miał, a teraz już czuje się dobrze?pokonał to?potrafi powiedzieć kim jest?jeśli tak to błagam o słowa otuchy...boje się patrzeć w lustro, to wszystko jest okropne:/najsilniejszy gdybym teraz się nawaliła a rano obudziła zdrowa to nie wiem, chyba z radości bym na kolanach do Częstochowy poszła;]

wiola_jaw, rozumiem cię doskonale, te pytania kim ja jestem, o boże kim ja jestem?, ta twarz moja w lustrze czesto nie przypomina mi nikogo, jest tylko LĘK. Nie wyszedłem z tego jeszcze ale wierzę że tak niedługo będzie, ale wiesz co ty pierwsza wyjdziesz i mi powiesz jak to jest się czuć bez tego:) I jedna najważniejsza sprawa DA SIĘ Z TEGO WYJŚĆ!! Naprawdę, wiem że ciężko to pojąć kiedy w głowie takie rzeczy się dzieją, ten stan nicości, znikania, obcości ciała i ludzi także....ten strach że już chyba przestałem myśleć, że już mnie nie ma , że zwariowałem. Przechodzi to co jakiś czas ale wraca, w końcu nie wróci. Wiloa a ze swoim specjalistą rozmawiałaś na temat dd?

viola jaw nie poddaj się. ja przeszedłem już jedną dd. jakieś siedem lat temu.jeśli doda Ci to otuchy to powiem Ci że to był okres końca technikum. nie wiedziałem co dalej jaka przyszłość plus problemy no i mnie złapało. po jakimś około roku przeszło. czułem się super. znalazłem wizję na swą przyszłość. cały okres był super. ukończyłem studia techniczne. teraz po siedmiu latach znów mnie dorwało ale tylko przez to że znowu narobiło mi się parę stresów. nie można się poddawać. mówię tak chociaż samemu mi jest ciężko ale tak trzeba. szkoda że człowiek sam musi walczyć z tym dziadostwem. tak z ciekawości napiszcie z skąd klikacie, ja z okolic częstochowy. skoro nie wiesz kim jesteś i czy w ogóle istniejesz to napisz jeśli możesz coś o sobie np. czy się uczysz, co lubisz robić albo co lubiłaś, jakie masz problemy. ja Ci wtedy napiszę że jesteś osobą z krwi i kości o swoich zainteresowaniach. napiszmy coś innego oprócz naszych ataków choć raz. pozdrwiam i trzymać się mocno (najsilniej) a tak poza jestem Michał

Viktorek jak ostatnim razem byłam u psychiatry to jeszcze nie było tak źle jak teraz, ale w najbliższym czasie muszę się z nim spotkać i pogadać o tym. Wiecie, jak się zastanawiam nad przyszłością to jakoś sobie nie mogę wyobrazić, że po tym wszystkim będę mogła kiedyś normalnie myśleć i normalnie postrzegać samą siebie...Dobra nie poddam się Viktorek Ty już dłużej z tym walczysz więc pierwszy się tego pozbędziesz i będziesz nas tu wszystkich podnosił na duchu zresztą cały czas to robisz i za to wielki buziak.

Najsilniejszy obecnie studiuję, nie wiem czy dobrze wybrałam studia, cały czas zastanawiam się czy ich nie przerwać bo jest mi bardzo ciężko pogodzić to wszystko, czym ja się interesuję...?uwielbiam książki, kupuję je jak mam tylko pieniądze, uwielbiam czytać, tyle że jak narazie nie mam za bardzo czasu przez studia, a paradoksalnie studiuję filologię polską

 

[*EDIT*]

 

tylko, że teraz jakoś mój entuzjazm do tego wszystkiego przygasł, ale to chyba logiczne

 

[*EDIT*]

 

a wasze zainteresowania?

hm, a ja dzisiaj przeżyłam coś dziwnego. "Uczyłam" się w łóżku, po południu, byłam dosyć zmęczona i zniechęcona dzisiejsza maturą. Przysypiałam, i nagle poczułam jak śnię, a w tym 'śnie' z kolei poczułam obezwładniającą derealizację, jakbym gdzieś odpływała. jednocześnie słyszałam, jak do mojego pokoju weszli rodzice, śmiejąc się ze mnie, że kimam w dzień, a sen nadal trwał, niby na jawie, niby nie... byłam jakby w 3 światach jednocześnie - prawdziwym, sennym, i tym zderealizowanym... sama nie potrafię tego określić. ostatnio zdarza mi się to częściej, trudno mi odróżnić sen od jawy, to wszystko się miesza, jest takie płynne...

 

czy to może być objaw dd? ostatnio sama nie wiem, co się ze mną dzieje, w ciągu ostatnich kilku miesięcy mój stan psychiczny i fizyczny się pogarsza, coraz bardziej nie wiem, co się dzieje (dziwne, ze mimo, że wszystko trwa od jakichś 3 lat, ostatnio się nasila - czy to może mieć związek ze stresem?). Kiedyś to były objawy typowo depresyjne, teraz szalony mix wszystkiego.

witajcie. jakoś minął kolejny dzień, nie był łatwy ale bywały gorsze. ja staram się jakoś poznać siebie i starać sobie pomóż samemu. ostatnio wpadłem na ciekawy sposób terapii. to znaczy, że otwarłem stary album ze zdjęciami i ja na nich byłem.(dowód rzeczywistości) to były fajne lata mojej młodości i moich przyjaciół i pomogły mi ponadto przypomnieć co wtedy robiłem. robiłem szalone rzeczy, jeździliśmy ze znajomymi po najlepszych dyskotekach po całym śląsku i nic tak naprawdę się nie liczyło. graliśmy w piłkę, rowery i dużo innych ( teraz jak gdzieś pojadę na rowerze a oddale się daleko to nie wiem czy trafię z powrotem). viola_jaw trzymaj się i wszyscy zresztą też. dla victorka browar gratis.

U mnie dzień z dd nawet nawet, jakoś jej mniej było niż zwykle, ale zresztą to zawsze jest tak że raz lepiej raz masakra. Ale wierzę że to minie nam wszystkim.

A tak to w ogóle kurcze no rozchlejemy się w końcu jak nie wódka to teraz jakiś browar:) i do tego buziaki, no podoba mi się to coraz bardziej :)

chloe, nerwica uwielbia miksy, ja mam np też natręctwa, lęki i dd tak wiuęc może to jak najbardziej być od stresu, i tego co pewnie u ciebie to w ogóle wywołało....

Gadasz o tym z jakimś lekarzem, psychiatrą?

Bo jak najbardziej może być to objaw dd, w ogóle lęku, oczywiście mogę tylko to przypuszczać bo przecież żaden ze mnie specjalista tylko też pacjent. Ja akurat z tymi snami nie mam takich odpływów, alee bardzo często mam uczucie snu, że to co jest teraz to sen, to fikcja, a całe otoczenie jest właśnie płynne. A powiedz boisz się tego? tzn czy odczuwasz przy tym jakiś porządny lęk?

A tak w ogóle to ja pracuję, studia przerwałem bo nie wyrobiłem niestety, a teraz staram się wszystko rozwiązać te niby :) konflikty, powoli ale do przodu, a zainteresowań mam dużo np. telewizor:) żartuje troszkę, kiedyś był sport, który jeszcze powróci :) a do dziś zostały kompy :) pozdrwaiam wszystkich

siema, nie wiem jak wy to widzicie (czujecie) ale bardzo dobry na dd jest sukces. na wszystko jest dobry wiem na depresje, na dd, na mode bo moda na niego. szzcegolnie do tych uczacych sie pan. jezeli dobierzecie sie do nauki solidnie, wiem ze ciezko cholernie, wszystko sobie zaplanujcie ulozcie, materialy starannie i naprawde sie w***cie na wszystko, i sprobujcie powalczyc. jezeli przyjdzie zwyciestwo naprawde doda wam to ogromnej sily w podswiadomosci do nauki i dorealni was troche. zlapiecie sens. ja przechodzilem dd 6 lata temu, wtedy to nawet nei wiedzialem, ze jest cos takiego, tylko sie meczylem przez rok z hipohondryczna mysla o nowotworze mozgu i na studiach wszystko minelo po pierwszej sesji. dostalem ogromny zastrzyk naturalej serosero i wszystkie problemy minely. teraz jestem dokladnie w tej samej sytuacji, mam sesje i zaczalem (dosc przypadkowo) zaliczac przedmioty do egzaminow i naprawde dodalo mi to energii. poniewaz jestem na III roku mam taki wkret, ze si emusi udac i skoncze te cholerne studia, ktore robie juz szosty rok. znowu poplynalem z tematem i troche tu napackalem, ale sens jest jeden: sprobujcie malymi kroczkami jakies zwyciestwo osiagnac w tym z czym macie problem, a to wam da sily do kolejnych wygranych. wierzcie mi, tez mialem jeszcze niedawno sytuacje, gdzie bylem w absolutnej derealce, film! zamula, zadnej depresji, tylko caly czas akcja robot. teraz tez nie jest jak kiedys, ale chwycilem sie tej zwyzkowej tendencji i nie puszcze juz, ni 8====>.

p.s. ktos kto jest tu dlugo na tym dziale, moglby napisac ile sie przewinelo osob z dd. jak wiele osob poprostu to przeszlo i zniknelo w szarej normalnej codziennosci , to znaczy dokladnei tyle, ze i nas tu juz wkrotce nei bedzie, wrocimy tam gdzie nasze miejsce, by swiadczyc o przemijalnosci tego scierwa. wbijajcie ta mantre czas na mnie, aby sie uzdrowic, juz czas !!

Victorek, lęk? właśnie sama nie wiem co to jest, ale "budzę" się zwykle przerażona po takim śnie-nie-w-śnie. staram się nie spać w dzień, bo wystarczy 10 minut "odpłynięcia" i już przychodzą wizje jak z horrorów, ostatnio miałam taką wizję-sen że straciłam pamięć - to moja ostatnia schiza, bo mam straszne zaniki pamięci, albo je sobie wmawiam...(?) swoją drogą, dzisiaj na próbnej maturze z polskiego pół godziny przesiedziałam jak kołek, otępiała, zapomniałam że mam cokolwiek robić, po czym nie myśląc wiele wyszłam z niej i błąkałam się bezmyślnie po szkole. sama już nie wiem, często rozmawiam z ludźmi i muszą powtarzać 3 razy, bo nie potrafię pojąc treści tego, co do mnie mówią, że nie wspomnę o sensownej odpowiedzi z mojej strony.

19 stycznia 1. wizyta u psychiatry, dlatego czytam, pytam, bo chcę wiedzieć co jej powiedzieć.

 

dzięki za odpowiedź :)

no widzicie, a dziś z kolei miałam bardzo dobry dzień:)te rozmowy z wami mnie pozytywnie nastawiają:)mieliście pisać o tych zainteresowaniach waszych:)

Lucjan ja mam odwrotnie, wiesz im więcej mam na głowie, im więcej mam nauki tym się gorzej czuje, to chyba zależy od stresu chociaż teraz to już zmieniłam nastawienie i staram się mieć wszystko (no może prawie wszystko) gdzieś...w zeszłym roku to się tak studiami przejmowałam, przeżywałam niesamowite stresy, fakt faktem mam stypendium teraz, ale na co mi ono skoro nie potrafię się niczym cieszyć, dlatego teraz troszkę przystopowałam, nie wiem co będzie dalej ze studiami, staram się o tym nie myśleć.

ja to wogóle chyba wszystko mam na odwrót bo jak otwieram album ze zdjęciami to od razu chce mi się płakać jak to kiedyś było dobrze i normalnie, a jak jest teraz;/

Chloe nie martw się, ja też mam nerwicowy mix (lęki+natręctwa) do tego zalążki depresji, nieraz to naprawdę jest strasznie, ale są też lepsze dni i warto na nie czekać kiedy jest źle

Pozdrowienia!

chloe, bardzo dobrze że czytasz piszesz i pytasz :)i że idziesz do psychiatry, pisz co i jak wrócisz :)

Słuchaj myślę że problemy z pamięcią są naprawdę przy tym , ja przynajmniej mam tak jakbym nie kumał i czesto powtarzać mi muszą parę razy, albo coś ktoś mówi ja słucham a za chwilę nie wiem co mówił, i o co chodziło i w ogóle wile rzeczy po prostu zapominam i to ważnych ale na pewno co lubimy sobie przy tym wkręcić to to że tracimy pamięć całkiem, to akurat nam sie tylko wydaje :)

Co do snów to nie wiem co moge ci poradzić, bowiem nie miałem z tym nigdy problemu, ale w dzień nie moge sobie przysnąć bo jak się obudze po np, dziesięciu minutach to mam jazdy, że nie wiem nawet jak to opisać. Słuchaj pewnie ta matura na ciebie swoje działa nie?

lucjan01, widze u ciebie pozytyw pełen i tak trzymaj, do wyzdrowienia już czas!, obojetnie jaką techniką ale byle tylko pomogło i znikło :)

wiola_jaw, powiem ci że ja również miałem dziś dzień bez dd, cały!! nigdy tak nie było a dziś tak, i tutaj myślę że dobrze powiedział lucjan że nie tyle co kupa spraw i obowiązków na głowie pomaga ale właśnie ten sukces, ja dziś miałem parę takich które bardzo mnie uwiodły :) i nie ma w głowie tego syfu, i oby nie było u nikogo z nas .

Pozdrwo

ja mam tak, że jak ktoś czasem coś do mnie mówi to ja tego nawet nie słyszę, a potem ma do mnie pretensje, że się tam na coś zgodziłam, a ja tego wogóle nie pamietam:/poprostu za bardzo się czasem zamyślamy;

Viktorek fajnie, że też miałeś dobry dzień oby tak było jak najczęściej i życzę tego wszystkim:)a dzisiaj dla odmiany był okropny dzień, już się przyzwyczaiłam do tej huśtawki...często mam tak, że jak się czymś bardzo zdenerwuje, jak coś mnie wkurza to mi się włącza taka wewnętrzna agresja, mam ochotę komuś coś zrobić ze złości, ale na szczęście narazie panuję nad sobą no i wtedy zazwyczaj zaczyna się złe samopoczucie i jest beznadziejnie, tak tez było dzisiaj:/macie coś takiego?

Witam Was wszystkich... tez mam DD niestety ostatnio mi sie pogorszyło i to strasznie.. w 2006 mialem i jakos ustało.. zajecie... praca... imprezki alkohol ,ktory w zasadzie szkodzi.. choc mi zazwyczaj pomagał.. teraz objawy sie nasiliły od 3 tyg znow nie czuje siebie.. wlasnej tozsamosci.. wszystko co za oknem jest dziwne i inne az przerazajace ehhhh i jak tu zyc.. brałem klonazepam i to był bład .... pomagał na chwile... a gdy odstawiłem pogłebił depersonalizacje.. i wciąz te mysli mam schize.. ciagłe wyszukiwanie objawów.. przestalem juz czytac postow.. ale tak sie nakrecilem ze kazdy szmer .. nawet cien mnie zastaniawia nieraz miewam przywidzenia np patrze idac wieczorem o ktos stoji a po chwili no to np słup czy tam cos.. i juz wkreta lęk itd. nawrot zaczal sie od rozstania z ukochana osoba... i konflikt z była z ktora mam dziecko.. po prostu wiedzma spokoju mi nam nie dawała,.. 3 mies stresow ciaglych stresow. no i pewnego wieczoru leze sobie chce zasnac a tu ta fala w glowe zerwalem sie z łozka i mowie sobie umieram pobieglem do lustra twarz odretwiała itd napad lęku po prostu .. a w ten sam dzien zamartwialem sie wrzodami bo choruje na nie i bardzo sie martwiłem ze mi peknie i umre bo tak sie zdarza..wziałem klonazepam i zasnałem no i od rana czyli o 27 pazdziernika do teraz przewlekłe dd z tym ze teraz bardzo ciezkie... nawet z domu nie chce wychodzic...staram sie cos robic.. ale nie moge czasem wstac z lozka dzis bylo troche lepiej... mieszkam sam dziewczyna 40 km takze samemu najgorzej...staram sie cos robic... sprzatam .. szukam zajecia.. prace niesety przerwałem.. leki od psychiatry nie pomagaja.. co robic.?? jak zyc nie czujac siebie.. emocji... przyjemnosci ... ehhhh czasem wolałbym nie miec reki.. ogolnie dodam ze moja historia z nerwica zaczeła sie w 2001 bo nieswiadomce dowcipnych kolegow... pierwsze lęki.. itp szpital badania.. no i diagnoza nerwica wegetatywna no i od tamtego czasu swiat jest caly odwrocony.. Mateusz 25 z Poznania..pozdrawiam wszystkich... 3majcie sie

witaj mateusz. ja też walczę. zresztą każdy tutaj. ja raz już przeszedłem dd. teraz walczę drugi raz. też zaczęło się od ataku w samochodzie podczas zaśnięcia ale nie za kierownicą tylko z boku. może wydawało mi się że kieruję i się zerwałem bo wcześniej przejechałem około 500 km. lęk był bardzo duży i został razem z dd. do tego doszło też dużo wcześniejszych stresów. byłem u lekarza ale on nie powiedział mi jak sobie starać z tym radzić tylko leki. nie brałem ani jednej tabletki. leżą do dzisiaj i stanowią moją terapię. czyli jak wezmę to się poddałem. oczywiście zdaję sobie sprawę że czasem jest tak ciężko że się po prostu nie da wytrzymać a co najgorsze to nikt nie jest w stanie tego zrozumieć. ja jakoś sobie już potrafię radzić ale uczucie jakby oddzielenia oczu jest najgorsze. patrzę jakbym widział świat inaczej ,jakby mnie nie było, muszę sobie zasłaniać palcami oczy to wtedy mam pewność że jestem. wyobraźcie sobie jakbym to chciał komuś wytłumaczyć, zdrowemu, niezła jazda.mózg absorbuje i analizuje za dużo rzeczy na raz. nie potrzebnie. bo normalnie to człowiek funkcjonuje na płytszych wodach. nie poddawać się!!!

oczywiście pozdro dla victorka i violi.

kiedyś pewnie zapomnimy o sobie a szkoda bo fajna z was banda.

pewnie wiekszosc zna ten stan kiedy naplywa, nieoczekiwana fala derealki, kiedy ja mozna tak namacalnie odczuc ( mnie atakuje taka silna prawie zawsze gdy mam kontakt wzrokowy z rozmowca) i nie wiem jak wy, ale ja, zamykam oczy, albo zaslaniam oczy i robie sobie spokojnego macha powietrza. ogolnie staram sie unikac przedluzonego kontaktu wzrokowego, ale jak mnie juz lapnie to musze sie dyskretnie "odciac"...a jak wy ja kontrolujecie??

 

Panie i Panowie wiem, ze dla nas weekend nie oznacza jak kiedys, czasu zabawy, pelnego odpoczynku, spokoju (a moze sie myle, daj Boze) ale jezeli juz ten weekend sie zbliza, to moze zrobmy sobie taki naprawde duzy chillout, a chocby i troche udawany, ale zeby byl bardziej normalny. zrobmy takie dwa dni wolne od tygodnia i od naszej wkretarki. polecam spacer po parku, albo lesie - kop dorealniajacy w takiej pogodzie, z kims, albo z muzyka na uszach. huh wlasciwie, to taki weekend mozna nazwac nienormalny, bo kto dzisiaj tak sobie moze pozwolic na pelen relax? sami wiecie jak to zrobic. ja spedze piatek na planowaniu

 

pozddrawiam 5.

P.S. Mateusz wiesz jaka droge trzeba przejsc, zeby wyjsc. Bedzie dobrze !

najsilniejszy zdrowi tego nigdy nie zrozumieją, mogą nam jedynie współczuć ale dla nich to jest totalna abstrakcja, a co do zapomnienia to myślę, że jak już wszyscy wyzdrowiejemy to zawsze będziemy wspominać ludzi z tego forum, a szczególnie z dd:)ja też was cieplutko pozdrawiam!:*