Nasze małe i wielkie sukcesy !! :)

Szukałem, szukałem i znalazłem.

Zostałem zaproszony na rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy w Holandii .

Mój ogromny sukces - coś do czego z większymi i mniejszymi przerwami dążyłam od bodajże 6 lat. Coś co zaczynałam i kończyłam, poddawałam się i znowu próbowałam - w środę zdałam egzamin na prawo jazdy

Mój kolejny sukces... Pracuję już ponad 8 miesięcy po 3 letnim totalnym nieróbstwie.

Dzięki temu mogę spełniać moje mniejsze i większe marzenia... W czerwcu dołączy do mnie mój drugi pies. Moje marzenie, które dało mi silną motywację, motywację, która pozwoliła mi przełamać część moich lęków, kilka blokad, dzięki któremu postawiłam pierwszy krok ku lepszemu życiu :)

Niestety psychicznie wciąż jest źle. Fizycznie też nie najlepiej.

I chociaż czasem to co udaje mi się osiągnąć kładzie mi się cieniem na szczęściu, bo tak naprawdę nie wierzę, że na to zasługuję, to staram się to doceniać.

Ostatnio poszeżyłem kręg "bezpieczeństwa", wytrzymałem kilka dni z bardzo stresującą osobą. Po raz kolejny podczas ataku nie spanikowałem tylko robiłem to co miałem robić Nabieram powoli więcej życia

oskaka, możesz napisać coś więcej, w jaki sposób owa osoba działa na Ciebie stresująco?

Owa osoba ma bardzo dużo siły/energii. Jest osobą wybuchową i nigdy nie wiadomo co jej przyjdzie do łba. Pomimo "stabilnego" dobrego nastroju, łatwo wpada w złość. Najgorzej jak prowadzi samochód a ta osoba jest kierowcą (co da krzyczenie i wyzywanie innego kierowcy skoro tego nie słyszy?). Nie można jej nic powiedzieć bo nie jestem w stanie przewidzieć jej zachowania (praktycznie zawsze się wkurwia i jest wojna). I inne mniej ważne przyzwyczajenia tej osoby, które mnie denerwują.

8 dzień bez napadu paniki, nawet po dzisiejszym egzaminie. Spacery też są mniej stresujące. Mniej lęku za dnia. Mniej wybudzeń i chyba jakość snu na +, ale gorzej z zaśnięciem. Apetyt też się poprawia.

Stawiłam się na egzamin. Sama, z własnej i nieprzymuszonej woli, nikt mnie nie zmuszał, nie kazał. No, koleżanki i koledzy, to jest naprawdę COŚ. Przynajmniej dla mnie :)

udało mi się zadzwonić do kolegi, bardzo przystojnego kolegi

Wreszcie wyszedłem z domu o poszerzyłem krąg znajomości o kilka sympatycznych osób ale do stabilności i pozbycia się niepewności przy każdym wyjściu i poprawie śmiałości jeszcze daleko. O kobietach nie wspomnę nadal zacinam się jak cholera :/

Udało mi się poprowadzić 5 godzin szkolenia dla rodziców, miałam być sama, była ze mną moja przyjaciółka, więc prowadziłyśmy szkolenie razem. Dałam radę dzięki niej, było naprawdę ciekawie i mimo swojej szczeniackiej twarzy (wyglądam na parę lat młodszą) to miałam u rodziców autorytet i uważali moje rady za ciekawe. Ufff.... słowem, sukces :)

U mnie nie tak spektakularnie, ale... udało mi się powstrzymać przed wypiciem drugiej porannej kawy.

Byłam dzisiaj w sklepie zoologicznym i zapytałam przystojnego sprzedawcę o kartony do przeprowadzki. Dostałam kartony. Sprzedawca był miły i się uśmiechał :)

Ok, w porównaniu do zeszłotygodniowego sukcesu wydaje się, że to nic, ale to było bardzo dużo. Mam wybiórczą odwagę.

23 dni bez ataku paniki. Nie boję się jeździć po większym mieście samochodem. Nie boje się już robić zakupów w supermarkecie (ale dalej jestem niespokojny w kolejce). Postępy tez w braniu leków (przynajmniej witaminy z grupy b biorę). Odważyłem się tez wypić piwko z kumpali

Odstawiłam antydepresant i sobie radzę

Brawo! Jak długo? :-)

Zaczynam bardzo małymi kroczkami wychodzić ze swojej skorupy

Artemizja dzięki

Byłam odpowiedzialna za zorganizowanie imprezy dla ludzi których nie znam i za to, żeby dobrze się bawili. Koszmar dla człowieka z lękami społecznymi. Ale udało mi się, nawet przetrwałam wieczór. Teraz mam ochotę zniknąć, tego było za dużo ._.

poszłam do kibla i załatwiłam się w publicznym miejscu a nigdy tego nie robiłam poza domem (fobia społeczna)

Czuję że czas to nazwać. Po 2 latach marazmu, ciszy i braku planów pracuję. Sama to miejsce pracy dla siebie stworzyłam, jest to satysfakcjonujące, nie stresuje nadmiernie i daje motywację do rozwoju. I teraz tylko muszę się nauczyć, jak byc z siebie zadowoloną.

Odstawiam esci i jeszcze nie zwariowałam :)

Owa osoba ma bardzo dużo siły/energii. Jest osobą wybuchową i nigdy nie wiadomo co jej przyjdzie do łba. Pomimo "stabilnego" dobrego nastroju, łatwo wpada w złość. Najgorzej jak prowadzi samochód a ta osoba jest kierowcą (co da krzyczenie i wyzywanie innego kierowcy skoro tego nie słyszy?). Nie można jej nic powiedzieć bo nie jestem w stanie przewidzieć jej zachowania (praktycznie zawsze się wkurwia i jest wojna). I inne mniej ważne przyzwyczajenia tej osoby, które mnie denerwują.

Ja z taką osobą muszę mieszkać. Ciągle trzaska drzwiami i szafkami i albo uparcie milczy albo opierdziela wszystkich o byle co. Mi.in. dzięki niej się leczę :). W sumie mieszkam z dwiema takimi os., ale ta jest wyjątkowo bezczelna mimo swojej wybuchowości i nerwowości nie ma kultury osobistej, ani taktu, co tej drugiej os.się zdarza.

Tak sie spiąłem, że walnąłem 5x po 40 pompek to chyba tylko na fazie tak mogę.

Nie spalem po poludniu

Sama to miejsce pracy dla siebie stworzyłam, jest to satysfakcjonujące, nie stresuje nadmiernie i daje motywację do rozwoju.

Cóż to takiego? Zainteresowałaś mnie :) Gratuluję samodzielności!