"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

... Why always me?!

Jak mi się jutro nie chce iść do pracy. Czy ktoś może iść za mnie?

Mama mnie nie kocha

Mama mnie nie kocha

skąd takie twierdzenie? Co się stało?

Nic mi się nie chce. Siedzę przed kompem i nic nie robię. Wstałam o pierwszej i zaraz idę spać.

Nie ma nic gorszego niż ta pierdolona bezcelowość!

Wszyscy są bardziej ciekawymi ludźmi niż ja.

Na prawdę chujowo jest żyć. :'>

Nic mi się nie chce. Siedzę przed kompem i nic nie robię. Wstałam o pierwszej i zaraz idę spać.

Nie ma nic gorszego niż ta pierdolona bezcelowość!

Same shit.

Pchamy ten syf

Powiem Wam bo nie mam komu. Przełamałam się i poszłam po raz pierwszy do lekarza. Chwalonego i polecanego jako najlepszy w moim mieście. Troszkę mnie olał: o nic nie pytał, bawił się telefonem. Wiem że mam wysokie wymagania, ze pewnie pomylil mi sie psychiatra z terapeutą i zapewne nie byłabym zadowolona nawet jeśli leżałby u moich stóp i płakał razem ze mną. Wiem też, że widywał na pewno gorsze przypadki i że moje nieistnienie, myśli samobójcze, chorzy psychicznie rodzice i głosy w głowie nie zrobiły na nim wrażenia, ale nawet tego nie skomentował... ''Depresja i lęki'', recepta, pieniążki, do widzenia! Jeszcze recepte źle wypisał i pomieszał dawkowanie....

nie kupie tych lekow. I już nigdy nie pojde do psychiatry bo dzisiejsza wizyta wiele mnie kosztowała, 5 lat mi zajelo zeby się zapisać, a czuję się upokorzona jak nigdy- tym ze plakalam i gadałam w nerwach bez ładu i składu, i że wyszło tak jakbym była jeszcze bardziej żalosna niż jestem na codzień, juz tak dluzej nie moge

asadasa, trafiłaś na idiotę. Nie zrażaj się, poszukaj pomocy u kogoś innego. Może na nfz?

asadasa, byłaś może u jednego pana na Mokotowie w W-wie?

Przemyślałam to sobie i wcale mu się nie dziwię. Jak tak siedziałam u niego w fotelu, pierwszy raz mówiąc o moich problemach na głos, to sama sobie zdałam sprawę z tego jak głupio się ich słucha i jakie są błahe. Na jego miejscu wybuchnęłabym śmiechem. Pod koniec aż mi samej chciało się śmiać uświadamiając sobie jak gadam od rzeczy. Nie wiem czego oczekiwałam, że doktor poklepie mnie po pleckach, rozpłacze się słuchając mojej Wielkiej Łzawej Historii, do obrzydzenia będzie mi mówił jaka to ja jestem biedna, a ja przez to wszystko nagle odzyskam chęci do życia? Nie pójdę już do nikogo bo on był najlepszą możliwą opcją jaką udało mi się znaleźć, i skoro taki podobno dobry lekarz zbagatelizował moje wynurzenia, co mi się nie spodobało, to co w takim razie mam robic, szukać lekarza, którzy za pieniądze będzie mi słodził dopóki moje wybujałe ego nie zostanie zaspokojone?

A po drugie: istnieje także taka opcja, że pan doktor wcale mnie nie olał, że wykazał się profesjonalizmem i tak dalej... Zawsze mam problemy z oceną sytuacji, tendencje do wyolbrzymiania i poczucie, że kazdy mnie nienawidzi i chce mnie skrzywdzić. No i znów płacze i mam ochotę teraz go przeprosić ze miałam czelnosc pomysleć ze mnie ignorowal bo mi sie go zrobilo szkoda i przestraszylam się że on może to czytać i mu będzie przykro. No oszlalam jak nic

bonsai, nie, u jednego sławnego Pana w Krakowie

Nic mi się nie chce. Siedzę przed kompem i nic nie robię. Wstałam o pierwszej i zaraz idę spać.

Nie ma nic gorszego niż ta pierdolona bezcelowość!

Same shit.

High five.

Nienawidzę lekarzy! Nic nie potrafią oprócz przepisania leków przeciwbólowych i zwolnienia z pracy Zero badań, pokierowania do specjalisty czy choćby wskazania co robić. Może panikuję, może lekka hipochondria rzuca mi się na mózg, ale czuję się olana, a nie mam siły wybrać się do przychodni kolejny raz, bo ból kręgosłupa uniemożliwia mi sprawne chodzenie

Już drugi dzień trzyma mnie poczucie totalnej pustki, aż ściska mnie w dołku. Zupełnie nie wiem co mam robić żeby się tego pozbyć. Za wcześnie dziś wstałam, dzień cholernie się dłuży.

Nie mam siły. Kiedy tylko zbuduję w sobie jakieś poczucie wartości okazuje się, że byle głupota może je zniszczyć i zmieszać mnie z błotem. Czuję się beznadziejnie beznadziejna.

Rozsypałam się. To naprawdę był dobry dzień, a jeden durny sms totalnie go zniszczył. Nieważne, jak bardzo staram się pozbyć przeszłości, ona nie da o sobie zapomnieć, nigdy się od niej nie uwolnię. Mam totalnie spaprany mózg, jestem naprawdę nienormalna, już nawet nie umiem nazwać tego, co to cholerstwo ze mną robi.

veronique,

Czemu chcesz się pozbyć przeszłości i czemu uważasz,że jesteś nienormalna?

nie mam już marzeń, pierwsze najważniejsze się nie spełni więc inne z automatu przestają istnieć

warrior11, chcę się pozbyć przeszłości, bo ciągnie się za mną jak cień i nie pozwala ruszyć naprzód. Nie wiem czy chcę zapomnieć, czy zrozumieć, wybaczyć, nie umiem się pogodzić z tym co było, z decyzjami jakie podjęłam i jakie zostały podjęte za mnie. Chcę sie od tego uwolnić, bo z tymi wspomnieniami nie umiem żyć.

-- 10 kwi 2015, 10:39 --

A jestem nienormalna, bo człowiek, który jest w dużej mierze odpowiedzialny za mój stan, jest tym, którego jak chciałam uratować, którego chcialam zmienić. Wyszedł na prostą ściągając mnie w dół i odbijając sie ode mnie. Pozwoliłam na to, to jest nienormalne.

veronique,

To,że chciałaś komuś pomóc a ten ktoś tego nie docenił,tylko jeszcze Tobie zaszkodził

nie oznacza,że to Ty jesteś nienormalna,to raczej ta osoba ma problem,albo jest nie w porządku

względem Ciebie.

A przeszłości i tak nie zmienisz,możesz próbować nie wracać,możesz próbować przebaczyć

sobie i innym,możesz próbować żyć dniem dzisiejszym i mieć nadzieję,że czas uleczy twoje rany.

Zycie jest cholerne mam dość, raz jest dobrze, a za chwilę jest tragicznie.

warrior11, ale dzisiaj to on jest szczęśliwy, a ja nie. Najgorsze jest to, że ja nie umiem/nie chcę wybaczyć, jestem tak wściekła, że wydaje mi się, że usatysfakcjonowałoby mnie jego nieszczęście, a z drugiej strony cieszę się, że mu się udało. Może nie umiem się pogodzić z tym, że to nie dla mnie się zmienił, że ja walczyłam, a kto inny teraz z tego korzysta.

veronique,

Przyjdzie czas,że ty też będziesz szczęśliwa,nie martw się tak..za jakiś czas zrozumiesz,

że to,co się stało było dobre i tak naprawdę nie masz,czego żałować