Skocz do zawartości
Nerwica.com

Cytat na dziś


Arhol

Rekomendowane odpowiedzi

Kiedy spytano mistrza, czy nigdy nie zniechęciły go małe, jak może się wydawać, owoce jego wysiłków, on opowiedział historię ślimaka, który pewnego, zimnego, wietrznego dnia, późną wiosną zaczął się wspinać na czereśnię.

Wróble na pobliskim drzewie dobrze się ubawiły jego kosztem. Potem jeden z nich przyfrunął i zawołał: „Hej, głuptasie, czy nie wiesz, że na tym drzewie nie ma czereśni?”

Małe stworzonko odparło, nie zatrzymując się ani na chwilę:

„Będą, kiedy wreszcie się tam dostanę”.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

“ Najważniejszą dziedziną, w której człowiek może coś dać człowiekowi, nie jest sfera rzeczy materialnych, lecz ściśle ludzkich. Co daje jeden człowiek drugiemu? Daje siebie, to, co jest w nim najcenniejsze, daje swoje życie. Nie musi to oczywiście oznaczać, że poświęca swoje życie dla drugiego człowieka, lecz że daje mu to, co jest w nim żywe; daje swoją radość, swoje zainteresowanie, zrozumienie, swoją wiedzę, humor i swój smutek. W ten sposób, dając swoje życie, wzbogaca drugiego człowieka, wzmaga poczucie jego istnienia, wzmagając zarazem poczucie własnego istnienia. Nie daje po to, aby otrzymać; dawanie samo w sobie jest doskonałą radością. ”

 

[Erich Fromm]

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

The flowers bloom, then wither …

 

the stars shine and one day become extinct …

 

This earth, the sun, the galaxies and even the big universe

 

someday will be destroyed …

 

Compared with that,the human life is only a blink,

 

just a little time …

 

In that short time, the people are born, laugh, cry, fight,

 

are injured, feel joy, sadness, hate someone, love someone.

 

All in just a moment.

 

And then, are embraced by the eternal sleep called death.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

10947165_1039769039371659_3314088321776744227_n.jpg?oh=c9ddc50e645b49f52f73aa669126cfc7&oe=55540C96

 

-- 01 lut 2015, 08:32 --

 

katia010, nie wiem Katia, nie znam się na życiu :-)

teoretycznie lepiej żeby nasz czas był w pełni wartościowy i spędzany z ludźmi, przy których lepiej się czujemy, albo w innym wypadku nauczyć się żyć w samotności ? co też może być wartością i uczyć ?

 

ja tam nie wiem bo moje życie to udręka :P

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Pożyję tu jeszcze trochę i zobaczę, co się stanie, pomyślała. Umrzeć zawsze mogę później. Prawdopodobnie.
Nie mógł się odpędzić od myśli, że być może samotność została mu przeznaczona. Ludzie przychodzili do niego i wkrótce odchodzili. Chyba czegoś w nim szukali, lecz nie znajdywali - a może to, co znajdywali, im się nie podobało - więc rezygnowali (albo doznawali rozczarowania, wpadali w gniew) i opuszczali go. Pewnego dnia nagle znikali. Bez wyjaśnienia, bez zwykłego pożegnania. Jakbym ostrym, bezszelestnym mieczem przecinali więzy, w których jeszcze krążyła gorąca krew, w których jeszcze wyczuć można było cichy puls.

Musi być we mnie coś istotnego, co ludzi rozczarowuje. "Bezbarwny Tsukuru Tazaki", powiedział na głos. W sumie nie mam w sobie nic, co mógłbym innym ofiarować. A raczej może nie mam nic, co mógłbym ofiarować sobie samemu?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×