Ataki (jak wyglądają, jak sobie radzimy)

Mam nerwicę lękową, a ostatnio czuję się jak hipochondryczka, wklepuje objawy W net i diagnozuje sobie choroby :/

Mam nerwicę lękową, a ostatnio czuję się jak hipochondryczka, wklepuje objawy W net i diagnozuje sobie choroby :/

Robisz to żeby lepiej sie poczuć? nie nakręcaj się odsuwaj mysli od dolegliwości a nie pomnażaj ich.

Tylko proszę, kobiety wiem - reagujecie trochę dynamiczniej chemicznie - to może być problem w diecie, problemach miłosnych, pms - głęboki oddech i bez myśli o złych rzeczach, bez paniki - proszę spokojniej, choć może proszę się o piekło nad swoją głową. To wiem co piszę - raz oddech, muzyka, dwa wydech, trzy cokolwiek co pomaga - najlepiej zrobić obiad, zająć się sukienką, wziąć wolne - odpocząć głową. Masz wolne nic nie musisz, miej wyjebane - może właśnie natłok zdarzeń powoduje tę reakcję wsteczną. Powoli, spokojnie, oddychamy.

Zeby to było takie proste od 5 lat siedze w domu z dziecmi, wiec mam wolne - nie moge miec wyje....ne na wszystko bo dzieci sie same sobą nie zajmą.

Agusiab1, ile Twoje dzieci mają lat

Agusiab, domyslam, sie ze lekarzem nie jestes

A co lubisz robic z dziecmi?

Agusiab dasz radę! Tylko pamiętaj jeśli chodzi o dzieci, że czasem nadmiar troski powoduje ucieczkę, jakby co przypominam.

Agni82 - nie trzeba być lekarzem żeby się w niego pobawić.

Ale nie należy poddawać się panice że coś coś pasuje. Bo na oko to pasuje wszystko łącznie z hemoroidami.

Mam nerwicę lękową, a ostatnio czuję się jak hipochondryczka, wklepuje objawy W net i diagnozuje sobie choroby :/

Robisz to żeby lepiej sie poczuć? nie nakręcaj się odsuwaj mysli od dolegliwości a nie pomnażaj ich.

Usiłuje znaleźć co lekarze mogli przeoczyć, a wcale lepiej mi od tego nie jest

-- 28 sty 2015, 08:20 --

Agusiab1, ile Twoje dzieci mają lat

4,5 i 15 Mcy

Agusiab1, różnica wieku tak jak u moich dzieci, jak moje maluszki były w tym samym wieku męczyłam się z nerwicą lekową + natręctw...potwornie ciężki czas

Masz wsparcie w rodzinie

Każda akcja powoduje interakcje. Może nerwica wynika z racji dzieci i trudności w związku. Więcej rozmowy z mężem, chyba że wychowujesz samotnie. Rozmawiaj z nim więcej, ze swoim partnerem o tym jak się czujesz z dziećmi w domu, jak Ci się nimi zajmuje. Informuj o swoich potrzebach, pragnieniach i nie bój się. Choćby małymi kroczkami, lub na bezdechu. Jeśli zareaguje negatywnie - trudno daj mu to przetrawić. Sama wtedy nie panikuj tylko zajmij się czymś innym.

To tak na wstępie. Bardzo spory odsetek nerwic jest na tle relacji związkowych.

Agusiab1, szukajcie a znajdziecie ale to nie jest dobre dla Ciebie ,znajdz coś co Cię wyciszy ,zrelasuje stosownie do siebie ,poczekaj aż lek w pełni zacznie działać i znajdż coś pozytywnego w każdym dniu dla samej siebie co by Cię cieszyło przyniosło ukojenie.

Agusiab, domyslam, sie ze lekarzem nie jestes

A co lubisz robic z dziecmi?

Teraz najchętniej bym nic noe robiła bo wszystko mnie denerwuje, ale musze sie zbierać w sobie i cos zawsze wymyślam na sile

A pytasz dzieci - patrzysz jak się czują z tym co robisz? powinno się wdać w rolę takiego obserwatora dzieci trochę - i na siłę oczywiście wymyślać, a najlepiej to je zaangażować w te wymyślanie. Niech czują że tworzą zabawę :-)

Syn to najchętniej bawi sie lego, to staram sie z nim robic, córa ma poki co jeden cen rozwalić wszystko, z nią sie jeszcze nie da dogadać

-- 28 sty 2015, 08:39 --

Agusiab1, różnica wieku tak jak u moich dzieci, jak moje maluszki były w tym samym wieku męczyłam się z nerwicą lekową + natręctw...potwornie ciężki czas

Masz wsparcie w rodzinie

Mam wsparcie w mężu i w rodzicach, siedze prawie cały dzien sama z dziecmi bo maz pracuje do pozna jak wychodzi o 8 rano tak wraca po 20 często niestety pozniej :/

15 miesięcy, tak? - to zrozumiałe :)

Masz koleżanki z dziećmi? Po spotykajcie się, może za często siedzisz sama w domu, mnie to też dotyczy - siedzę zbyt często a potem mam frustrachę i odgnioty od tego siedzenia.

15 miesięcy, tak? - to zrozumiałe :)

 

Masz koleżanki z dziećmi? Po spotykajcie się, może za często siedzisz sama w domu, mnie to też dotyczy - siedzę zbyt często a potem mam frustrachę i odgnioty od tego siedzenia.

I właśnie tu problem nie mam koleżanek z dziecmi siedze sama :/ odkąd urodziłam córę a w zasadzie od ciazy to widziałam sie ze znajomymi moze 10 razy a tak tylko dom dzieci i obowiązki

Wsparcie to nie otwarcie czasem, pogadaj z mężem - właśnie o tym, o znajomych. Ufam że wspólnie coś wymyślicie - Może pójdziesz na basen raz w tygodniu, jogging wieczorem wspólnie z mężem a rodzice się zajmą - ok jogging nie bo mąż pracuje dużo. Ale może rodzice, może ktoś, będzie w stanie Cię odciążyć. Albo wyjście do tych miejsc, gdzie są dzieci i rodzic - małpie gaje dla dzieci z rodzicami?

Ja mam jeszcze wrażenie ze mam deprechę jak z Wawy do Krakowa , latem było niezle a wszystko sie pogorszyło przed świetami czyli tak jakby z pogorszeniem pogody. Staram sie wychodzić ale noe zawsze mi to wychodzi, bo ostatnio pojechałam z dzieciakami do CH i szybko dzwoniłam po męża bo nagle mi sie zrobiło słabo wiec spanikowałam, ze zemdleje, albo umrę i nie wiem co w tym czasie stanie sie z dziecmi. 3mac kciuki dzis idę pierwszy raz do pani psycholog na psychoterapię i mam nadzieję, że mi ona przypasuje i pomoże wyjsć z tego bagna.

Agusiab - teraz masz dwójkę dzieci, moja mama bardzo źle reaguje na pełnie - może reagujesz podobnie, na którąś z faz księżyca. Z tego co wiem, kobiety i rzadko niektórzy mężczyźni są na to podatni.

powodzenia u psychologa.

co do aktywności basen super ale przez moje przygody z sercem boje sie aktywności fizycznej ze mi serce zacznie walić i będę miała zawał. A jogging odpada ze względu na kręgosłup. Bardziej bym ona obstawiała niz fazy księżyca

Ale serce ma prawo walic i niech wali. Obstawiam, że w stresie każdemu wali. Na basenie jest głosno, także być może ten hałas sprawi, że sie nie skupisz na tętnie. Będzie dobrze, tylko uwierz w to

Zazdroszczę Wam, ze tyle optymizmu w Was. Musze zacząć nad sobą pracować, aby było tak jak jeszcze rok temu

Agusiab1, mi pomogły leki, dopiero po około 2 latach brania mogłam zacząć myśleć o terapii.

A po jakim czasie zaczęły ci działa leki??? Ja juz jestem tak zdesperowana zd wszystkiego chcę spróbować, mam nadzieje ze wygram tą walkę

Najpierw terapia, potem ew. leki. Jak raz zaczniesz brać to już możesz nigdy nie odstawić.

Agusiab1, dość szybko z tego co pamiętam tak do 2 tygodni...nie męcz się nie warto, ja czekałam zbyt długo w koncu pojawiły się urojenia, omdlenia...szczególnie, ze Twoje aniołki potrzebują mamusi