Natręctwa myśli...

Mam pytanie do was. Opiszę wam moja historie. Z narzeczonym jestem od4 lat.bardzo go kocham i nie wyobrażam sobie bez niego życia. Jednak gdy zaczęliśmy chodzić bałam się czy będziemy razem chciałam żeby był ten jeden na zawsze i tak o to się martwię ze pewnego razu widząc kolegę który mi się podobał tak się wystraszyłam ze od tamtej pory mam myśli nakrętki ze kocham tamtego chłopaka a nie marzeczonego ze nie ciesze się gdy widze mojego. Ale tak nie. Jest bo za narzeczonego oddalonym życie. Jednak te myśli są cały dzień a im bardziej walczę tym bardziej się nasilają i się tylko wkręcić. Kiedyś nie wiedziałam co mi jest i wierzyłam ze te myśli to prawda i rozchodZimy się z narzeczonym ale wtedy za nim tęsknię i nie mogłam żyć bez niego. Bolą mnie te myśli bo ich nie chce nie chce żeby były prawda. Mam nerwice naprzeciw biorę leki ale mam wrażenie ze mi niepomagaja. Bierzemy ślub w tym roku. Chce być dobra żona i dać narzeczonego wszystko co najlepsze. Kiedyś miałam nakrętki myśli o wierze ze jestem przekleta opętany. Czy ktos ma podobnie?

Lena, to typowe natręctwa. Ja też mam taki schemat myślenia, tylko na inne tematy. Ciesz się, że masz kgogś takiego, bo ja nie mam i to chyba jest przyczyną tych lęków i natręctw (rozstaliśmy się w lipcu).

Ciesze się to naprawdę porostu się boje. Wie narzeczony wie o wszystkim i jego rodzina tez. Wspierają mnie bardzo i mi to pomaga. Moja rodzina mi nie wierzy i moja mama jest alkoholiczka i ma schizofrenię. Staram się żyć normalnie choć te natrectwa mi to utrudniają nie mogę się nieraz na niczym skupić brzuch mnie boli jest mi słabo i czuje się zwariuje. Czy to kiedyś minie?:-(

Witajcie

Zastanawiam się co mi dolega. Otóż, kiedyś dawno lat 12 temu byłam osobą chorą na anoreksję i bulimię. Wszystko jakoś sie

ustabilizowało. Od jakis 2 lat męczą mnie myśli. Prawie codziennie. Panicznie boję się zakażenia wirusem hiv, hcv. Mimo wykształcenia boję się panicznie.Wiem, że to nie takie proste, a jednak. Unikam badań krwii, jak juz ide...to patrzę czy wszystko sterylne. Oczywiście wszystko jest, ale po powrocie do domu potrafię sobie wkręcić, że było inaczej. Potem siedze godzinami na forach o hiv, hcv, dzwonię na infolinie itd. Przejdzie mi na tydzień i znów się zaczyna. Aktualnie ściągnełam aparat, troszkę zęby mi się popsuły (1 kanał, 3 ubytki), a ja codziennie przegladam zęby i widzę nową próchnicę. Potrafię siedzieć wieczorem i płakać bo mi zęby powypadają. Chodzę do stomatologa co 2 dni teraz, naprawiam te ząbki

i gdyby coś było nie tak to by mi powiedzieli...a ja dalej swoje. Myję zęby 6-8 razy dziennie, nitkuję, mam irygator...

Potrafię wejść na salę zabiegową razem z narzeczonym, żeby sprawdzić czy wszystko jest sterylne, a potem krzyczę na niego, że pewnie zakaził mnie hiv. Staram sie sobie z tym radzić, tłumacze sobie, że się nakręcam i wkręcam nieprawdę. Jestem nieszczęśliwa. Męczy mnie to, ale nie wiem czy to jest to, czy jestem poprostu histeryczką i panikarą.

W innych aspektach życia jest normalnie, nie mam innych rytuałów, dziwnych myśli i sprawdzania czegoś po stokroć.

Pozdrawiam :)

Lena, to dobrze, że masz wsparcie narzeczonego i jego rodziny. To naprawdę dużo.

My destiny, ja również miałam obsesje na punkcie chorób dłuuugi czas, natomiast myślę, że wyprowadziła mnie z tego 4letnia terapia. Ale jedno się kończy, drugie zaczyna. Ja tak się bałam Hiv, ze przez prawie 30 lat mojego życia w ogóle nie współżyłam- lęk sprawiał, że nawet nie przejawiałam zainteresowania męzczyznami, bo bałam się współżycia. A teraz w ogóle o tym nie myślę. Mam za to inne , natrętne myśli, ale zaczynam juz nowe leki dzisiaj.

Nie chce narzeczonego stracić ani zranić nie chce tych myśli. Gdy nie wiedziałam co mi jest myślałam żeto prawda. Ale wiemże to nieprawda. Czasem mam też myśli że to może nie jest nerwica tylko prawda ale lekarz mówiła że takie myśli to typowe dla nerwicy. Lzej mi jak troche do was pisze. Nie chce tych ,myśli kocham narzeczonego.Dlaczego akurat takie myśli ze niby wole tamtego chłopaka? czemu taki temat. Bola mnie te myśli.

-- 21 sty 2015, 14:57 --

U mnie to te natrętne myśli tociągła analiza że nie wole tamtego chłopaka tylko mojego narzeczonego ale im bardziej o tym myśałam i walczyłam lęki sie nasilały. zaczynałam wierzyć w nie ale gdy widziałam narzeczonego przechodziło. nasilało sie gdy byłam sama. ciężko mi. walczez tym bo chce być dla niego najlepszą żoną. ale męczą te myśli nacodzień . uniemożliwia mi funkcjonowanie codziennie. myśli zejak zobacze tegochłopaka to będzie mi sie bardziej podobał niż narzeczonu bolą mnie te myśli i mam przez nie wyrzuty sumienia bo kocham narzeczonego a nigdy tamtych mysli nie chciałam. jestem wrażliwa osobą i bardzo bojaźliwa. wcześniej gdy miałam 15 lat miałam myśli ze jestem potępiona opętana ze to kara od Boga i myśli bluźniercze miałam i gdy sie tamto uspokoiło zaczeły te myśli.

Witam! Doskonale Was wszystkich rozumiem. Mam nn, chodzę od ponad roku na psychoterapię, ale bez efektu. Przez większość tego czasu stosowałam leki, najpierw Asentra, Anafranil, Elicea - wszystkie bez większego efektu terapeutycznego, więc odstawiłam i obecnie nie biorę w ogóle. Wyszłam z założenia że skoro nie działają to po co je brać. Ale czuję się źle, ten ciągły niepokój, lęk, gonitwa myśli, oczywiście tych natrętnych, nie dających się wyciszyć. Mam dziecko, 5-letnią córcię, bardzo chciałabym mieć drugie, a czas ucieka - mam prawie 35 lat. Nie chcę żeby była jedynaczką. Ale strasznie się boję, że w ciąży będę cały czas taka zestresowana, że to będzie miało zły wpływ na rozwój płodu, a po porodzie, że sobie nie dam rady z opieką nad dzieckiem, bo moje natręctwa dotyczą obecnie własnie dziecka, strachu o nie, że jej coś zrobię albo zrobiłam, boję się nawet z nią zostawać sama. Boję się także, że nn jest dziedziczne albo że moje zachowanie będzie miało wpływ na jej psychikę i odbije sie w dorosłym życiu, że będzie przechodziła przez to samo piekło co ja teraz. To okropne. W życiu nie myślałam, że coś takiego przyjdzie mi przeżywać. Nie wiem czym sobie na to zasłużyłam (wiem, głupie pytanie). W zasadzie nie oczekuję po tym forum żadnej pomocy czy porady, bo nie tędy droga, raczej chcę się podzielić swoją historią i trochę oczyścić wywalając to wszystko z siebie poprzez pisanie o tym. To chociaż jakaś chwilowa ulga.

Pozdrawiam wszystkich cierpiących na to gówno, życzę siły i wytrwałości w walce, miejmy nadzieję że kiedyś jeszcze życie będzie łatwe, tak po prostu.

nerwica-zok, liczysz na to, że samo Ci przejdzie?

Lena, w Tobie jest jakieś ogromne poczucie winy, nie wiem, może z dzieciństwa... stąd te myśli i zadręczanie się. Bo nawet gdyby przyszła taka myśl, że chłopak Ci się bardziej podoba, masz prawo do tej myśli, ona nie sprawia, że jesteś zła czy skrzywdzisz narzeczonego. Choć wiem, że tak łatwo mówić, bo sama mam myśli, tylko na inne tematy i też nie potrafię sobie wytlumaczyć, zebym się nie stresowała, nie obwiniała itd.

Nerwica ZOK, myślę, że powinnaś wyciszyć natręctwa przed drugim dzieckiem. Na natręctwa najlepiej sprawdza się fluoksetyna- wszelkie natręctwa zniknęły mi zupełnie jak ją brałam. Same niestety nie odejdą. Plus psychoterapia- po roku nie czuje się nieraz spektakularnego efektu.

Na początku związku zaczęły się te myśli pojawiać ale wmawiają mi ze nie powinno tak być i ze zależało mi już na narzeczonym obwiniać się i może od tego się zaczęło. Boje się ze przez takie myśli może coś się głupiego stać. Sama sobie nie wierzę przez te myśli. W kolko to samo analizowanie tego od 3 lat i lęk i panika ciągle. U mnie te myśli są cały dzień bez przerwy. Kiedyś znajomi mivmowilibze to nie nerwica tylko ze nie wiem czego chce. Ja wiedziałam czego chce bo kocham narzeczonego i takie myśli. Dopiero gdy powiedziałam narzeczonemu i gdy poszłam do lekarza i stwierdził u mnie nn to powoli oswajanie się ciężko nam bo takie myśli ale kochamy się i widać ze to silne uczucie bo nas to trzyma. Ciężko mi z tymi myślami. Życia tez lekkiego nie miałam rodzice cały czas się klocilismy ojciec się na mnie warzywa mama piła i jestem bardzo bojazliwa. Nie chce tych mysli.czasem mi się wydaje ze to nie nerwica tylko ze te natrectwa myśli to prawda ale lekarz powiedziała mi ze to typowe dla nerwicy

Na początku związku zaczęły się te myśli pojawiać ale wmawiają mi ze nie powinno tak być i ze zależało mi już na narzeczonym obwiniać się i może od tego się zaczęło. Boje się ze przez takie myśli może coś się głupiego stać. Sama sobie nie wierzę przez te myśli. W kolko to samo analizowanie tego od 3 lat i lęk i panika ciągle. U mnie te myśli są cały dzień bez przerwy. Kiedyś znajomi mivmowilibze to nie nerwica tylko ze nie wiem czego chce. Ja wiedziałam czego chce bo kocham narzeczonego i takie myśli. Dopiero gdy powiedziałam narzeczonemu i gdy poszłam do lekarza i stwierdził u mnie nn to powoli oswajanie się ciężko nam bo takie myśli ale kochamy się i widać ze to silne uczucie bo nas to trzyma. Ciężko mi z tymi myślami. Życia tez lekkiego nie miałam rodzice cały czas się klocilismy ojciec się na mnie warzywa mama piła i jestem bardzo bojazliwa. Nie chce tych mysli.czasem mi się wydaje ze to nie nerwica tylko ze te natrectwa myśli to prawda ale lekarz powiedziała mi ze to typowe dla nerwicy

Lena napisz do mnie na pw. Ja mam identycznie jak Ty

Czyli nie sfiksowałam. Chyba pora wrócić do psychoterapii.... Leków nie biorę, po lekach źle sie czuje, mój stan wręcz się pogarsza.

Lena musisz dużo rozmawiać ze swoim facetem, mój obecny przyszły mąż wyprowadził mnie z bulimii. Nie jest psychologiem, ale pokazał mi siebie samą z zupełnie innej perspektywy. Pomogło, choć trwało to dobre 3 lata. Rozmawiaj z nim, zwierzaj się... uwierz ,że się uda, a tak będzie :)

Miewa ktoś z Was myśli, że spożywany produkt okaże się nieświeży i dojdzie do zatrucia żołądkowego ?

Ja mam odwrotnie XD zjadam często nadpsute jedzenie bo mi żal wyrzucać

ja mam inne natresctwa opowiadam swojemu narzeczonemu o swoich bylych facetach ze np o znamiach jakie mieli tamci kazde slowo co nazywamy mysle ze juz ktos mi inny mowil mam taki8e cos ze gadam w kolko ten sam temat co mam zrobic a bardzo kocham swojego narzeczonego pomozcie mi

Zacznij pisać poprawnie i bardziej zrozumiale to wtedy może się uda

Wiem,klawiatura mi szwankuje a pozatym pytam o porady a nie o błędy

Wiem wiem tylko ciężko mi Cię zrozumieć bo wiem że w innym temacie już o tym pisałaś i też nie zrozumiałam a psychologowi o tym mówiłaś?

Rozumiem Ciebie Nie mowilam psychologowi poniewaz wizyty kosztuja a kontaktu na maila lub innego nie mam z zadnym Psychologiem i pomyslalam ze moze tutaj dostane pomoc zalozylam dzisiaj temat,ale nie mam zadnych odpowiedzi na nim,wiec skierowalam sie tutaj

Porozmawiaj znnarzeczonym. Jeśli kocha to zrozumie. Może być ciężko ale dla miłości warto. Mój narzeczony tez czasem ma dosyć ale rozumie ze mam natrectwa i ze to choroba.

Moj Narzeczony to rozumie tylko niechce juz mnie sluchac jest zmeczony moimi gadkami a ja nie mam z kim o tym porozmawiac to wszystko jest silniejsze odemnie niewiem co zrobic mam.

kotek em, oczywiście że nie liczę na cudowne uzdrowienie. Jak pisałam chodzę do psychologa na psychoterapie, z tym ze nie czuję póki co żadnej poprawy. Nie wiem, może za mało sie staram :-( przeczytałam poradnik dr żerdzińskiego jak sobie radzić z natrectwami, ale w moim przypadku trudno odnieść te porady do siebie, bo ja nie mam kompulsji, tj. Czynności natretnych tylko myśli, takie nie dające sie uciszyć. Naprawdę trudno mi z nimi walczyć, tym bardziej ze dotyczą one mojego dziecka, czyli osoby dla mnie najważniejszej na świecie. Może ktoś miał podobnie i ma jakieś skuteczne metody na ignorowanie tych myśli ? Pewnie nie, ale zawsze można spytać.

Co takiego cie dręczy?

Alexandra, tak, masz w zupełności rację, powinnam wyciszyć natrectwa przed ciążą. Tylko jak to zrobić. Jak już pisałam chodzę na psychoterapie, leki wydaje mi sie ze mogą wyciszac objawy, a co po ich odstawieniu ? Chciałabym to dziadostwo wyleczyć, tak konkretnie, a nie tylko zagłuszyć lekami. Próbuje różnych sposobów, ale to mega trudne. Ty brzoza fluoksetyne ,? na natretne czynności czy myśli ? Jak sobie radzisz?

-- 22 sty 2015, 17:59 --

lena.lena, myśli, ze coś sie stało mojemu dziecku, ze jej coś zrobiłam w złości albo ze mogłabym jej coś zrobić. Masakra generalnie. Nijak nie umiem sobie tego racjonalnie wybić z głowy :-(

nerwica-zok, tez tak miałam. Te myśli dręczą nas ponieważ dotyczą najwiekszych dla nas wartości. A ta myśl jest nie do zaakceptowania. Nie martw się nie jesteś sama