"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

PoProstuAnia, a co musisz napisać na tych 5. stronach?

Zwykły referat, nawet niespecjalnie skomplikowany i z przedmiotu który zawsze lubiłam. Tylko ostatnio wszystko jest dla mnie za trudne.

PoProstuAnia, daj sobie dzisiaj spokój z tym referatem, może jutro najdzie Cię wena.

hank.m, W jakim aspekcie jesteś idiotą? :)

 

W takim że jestem dorosły a zachowuje się jak dziecko i nie potrafię tego zachowania zmienić.

Nie zawsze wszystko nam wychodzi.. Nadal tak myślisz? Chcesz powiedzieć o co chodzi?

Dzieci na ogół chyba tak nie analizują.

W tym miesiącu straciłem pracę. Nic nie mogę znaleźć, chodzę na rozmowy ale wolą studentów / ludzi po studiach niż z wieloletnim doświadczeniem. Potem z dnia na dzień zostawiła mnie narzeczona. Po czterech latach związku, dzień po tym jak wspólnie robiliśmy listę prezentów na święta wysłała jedynie sms'a że chce być sama i żebym znalazł sobie kogoś innego. Nie mam przyjaciół, w dzieciństwie często zostawiano mnie samego więc nie umiem zbytnio rozmawiać z ludźmi, wychowałem się w domu gdzie często pito (nie rodzice ale jednak) i dochodziło do kłótni, potem rodzice się rozwiedli o czym dowiedziałem się kiedy wyjechaliśmy z jednym z nich na drugi koniec kraju do nowego domu który miał być wspólny (No to się rozpakujcie, przy okazji - ja i mama się rozwodzimy, zobaczycie ją za parę miesięcy). Potem skrzywdzono kogoś mi bliskiego i kazano na to patrzeć.

Nie daję sobie już rady, myślę o najgorszym. Nie mam znajomych, mieszkam z ojcem bo przez utratę pracy nie mogę się wyprowadzić co planowałem od dłuższego czasu. W domu są wiecznie krzyki a teraz nawet nie mogę jak uciec - kiedyś z narzeczoną oglądalismy filmy lub wspólnie czytaliśmy, szliśmy do kina albo do niej czy na spacer i się izolowałem od tego wszystkiego. Teraz jestem sam, bez żadnego wsparcia. Znajomi których mam (można policzyć na palcach jednej ręki) niby wspierają ale zaraz potem wiem że wracają do domu gdzie ktoś na nich czeka i komu na nich zależy a ja idę sam ulicami którymi przez ostatnie cztery lata chodziłem z kimś na kim mi zależało, wracam do domu i jestem tak naprawdę sam. Zacząłem pić żeby zagłuszyć to ale nie wiem ile tak mogę - zbyt wiele w życiu przeszedłem i tym razem nie mam nawet siły samodzielnie się z tym zmierzyć, nie tym razem.

blackout, spróbuj przeczekać ten trudny czas,czasami to najlepsze rozwiązanie..

za kilka dni możesz na wszystko spojrzeć inaczej,gdy kłęby czarnych myśli opadną

Obawiam się, że w takich sytuacjach nie można próbować. Albo przeczekasz albo się poddasz i może stać się coś niekoniecznie złego.

Wielki karny kvtas dla mnie za to że przespałem kolejną sobotę...co się ze mna dzieje,nie rozumiem.

( Dean )^2, ten avatar chyba też sobie wstawiłeś za karę. A poprzedni był taki fajny:)

I co z tego ze dzien byl w miare mily i nie myslalam o tym co jest kiedy znow zostalam sama i mysli kraza o nim

Wczoraj dowiedziałam się, że jestem niewdzięczna, nie kocham rodziców, oni dają mi serce, a ja to tylko wykorzystuje, patrze tylko na siebie, że się nie staram... nie wiem co mam teraz ze sobą zrobić, gorszych słów nie ma, a z resztą zawsze sądziłam, że się staram i pokazuje moim rodzicom jak bardzo są dla mnie ważni, a tu dupa... czuje się jak totalne zero

Ciągle się katuję oglądaniem życiem znajomych i nie tylko w internecie i tak mi cholernie przykro, że ja nie żyję tak jak oni. Pracują, są zakochani, podróżują, są szczęśliwi a ja siedzę w domu i tak naprawdę nie żyję...

Najgorsze jest to, że nawet gdy chcę wyjść do ludzi, to jednocześnie nie chcę...

Nie ma we mnie życia. Wypaliłam się...

Ciągle się katuję oglądaniem życiem znajomych i nie tylko w internecie i tak mi cholernie przykro, że ja nie żyję tak jak oni. Pracują, są zakochani, podróżują, są szczęśliwi a ja siedzę w domu i tak naprawdę nie żyję...

 

Najgorsze jest to, że nawet gdy chcę wyjść do ludzi, to jednocześnie nie chcę...

 

Nie ma we mnie życia. Wypaliłam się...

ja tak samo oglądam tego facebooka i oglądam i zazdroszczę im tego co napisalas . Tak samo izoluje się niechce się pokazywać im bo strasznie wyglądam i wiem żeby to nie wypalilo mam asy w rękawie ale jeszcze je zostawię

jakostak, to może najwyższy czas przełamać się i wyjść do ludzi? Nikt tego za Ciebie nie zrobi.

Zebrec, Wszystko jest dla mnie nudne i mało interesujące. Chciałabym się cieszyć z prostych rzeczy jak inni.

Ostatnio wyszłam z imprezy po godzinie, bo się nawet bawić nie potrafiłam...

W piątek dowiedziałam się że mam chorą tarczycę i jestem niskociśnieniowcem. W tym momencie wszystkie marzenia upadły. pozostało tylko powolna egzystencja pod dyktando rodziny.

Wciąż nie wiem jak dalej mam żyć i mimo że chcę to nie wiem od czego mam zacząć.

jestem głupia, beznadziejna, mam lęki nawet w domu, depresja trochę mniejsza a za to potworne lęki, paraliżuje mnie wszystko, cała się w środku trzęsę, nie odbieram telefonów, z nikim prawie nie rozmawiam, izoluje się wiem że to zła droga a nie mam siły ...

od 3 tygodni nie chodzę do pracy ani do szkoły, bo nie mam siły, nie wyobrażam sobie tam iść, na samą myśl mam takie lęki w ciągu tych 3 tyg miałam trzy dni lepsze i dzięki bezno wyszłam domu poszłam do fryzjera, ale wróciłam w jeszcze gorszym stanie, bo czułam się dziwakiem,

ja nie pasuje do tego świata, nie mam osobowości, nie wiem jaka jestem , jaka mam być, jaka jestem naprawdę a na ile inna przez leki...chociaż gdyby nie leki, to nawet nie chcę myśleć co by się ze mną działo

dziś popołudniu chłopak wyciągnął mnie na spacer z psami , z nim się mniej boje a i tak wróciłam z płaczem...

w sobotę chciałam pojechać do szkoły, chłopak chciał mnie zawieżć i nawet zaprowadzić pod drzwi a ja stchórzyłam miałam lęki i nie pojechałam, nie chcę być taka słaba, nienawidzę siebie

od 1, 5 tygodnia mam zwiekszona dawkę wenlafaksyny ..czasami nie wierzę, że będzie lepiej

amelia83, tulam :*

Też się beznadziejnie czuję, ale nie chce mi się nawet jęczeć

amelia83, Tule mocno kochana

hania33, a co u Ciebie ?

Kolejny dzień przespany...super.Zawale te studia do reszty jak tak dalej pójdzie.

amelia83, Karinko, tak bardzo żałuję, że nie mogę Ci pomóc kochana...

amelia83, będzie lepiej postaraj sie wychodzić z domu mimo że odczuwasz lęki, a szybciej miną. Sama pewnie o tym sie przekonałaś wszyscy jesteśmy ludzmi, w pracy czy w szkole nikt na Ciebie nie nakrzyczy za niedyspozycyjność, musisz sobie jakoś przetłumaczyć bezpodstawnośc lęków

może dla mnie nie ma tu miejsca, nie nadążam za światem, za ludzmi..np wczoraj wieczorem odwiedziła nas koleanka i kolega i ja się nie odzywałam bo nie wiedziałam co mówić, wstydziłam się siebie, tego kim jestem ,taka pustka, każdy żyje, ma problemy ale sobie z nimi radzą, jest w nim życie, maja cele, determinaccję i siłę a ja wszystkiego się boję, mój mały kroczek jest trudny

-- 14 gru 2014, 17:24 --

a jutro muszę isć do banku, opłacić rachunek i za prezenty które zamówiłam przez internet, nie wiem jak ja dam radę