Czy ktoś z was żałuje, że zaczął się leczyć lekami?

Bardzo budujące, takie optymistyczne.

Nie żałuję, bez nich jakość mojego życia była znacznie niższa [mam porównanie]. Żałuję tego, że jestem chory Natomiast same leki uważam za ratunek.

żałuję, że nie mogę oddawac krwi ani zarejestrowac się w banku szpiku

Czy z lekami czy bez nich nie chce mi sie zyc, prawda pewnie lezy gdzie po srodku, kazdy jednak zrobi jak bedzie uwazal, ja w kazym razie zaczalem brac leki bo mialem klopoty z tym zeby podniesc sie z wyra, takze jednak leki cos daja

ja uwielbiam brać leki, a biorę ich naprawdę sporo, trochę żałuję że władowałem się w klona , ale cóż jakoś trzeba żyć z tym dalej.

Żałuję bardzo, ale po ostrej psychozie bez nich nie byłabym w stanie wrócic do siebie. Przytyłam dużo, włosy mi powypadały. Niedawno miałam drugi epizod-manię, zdiagnozowano u mnie Chad. Przyjdzie mi się męczyc z lekami jeszcze przez najbliższe kilka lat. Na lekach czuję się tak jakbym nie umiała myślec. Czuję się tepa, nie mam nic do powiedzenia, nie mam poglądów na świat(a kiedyś lubiłam sobie rozmyślac), nie potrafię się tak głęboko śmiac jak kiedyś, z ludźmi nie nawiążę bliższych kontaktów bo zwyczajnie nie mam z nikim o czym porozmawiac. Jestem nijaka. Taka sztucznie cicha i spokojna. Nie znoszę tego, bo wiem, że to nie jestem ja. Często wyobrażam sobie, jak popełniam samobójstwo. Nie wiem, może ktoś ma podobnie?

Jak czytam takie artykuły jak ten, to zaczynam żałować, że zaczęłam brać leki. Może przetrwałabym bez?

http://www.polskatimes.pl/artykul/3674934,ewa-woydyllo-jestesmy-narodem-cpunow-koncerny-wmawiaja-nam-choroby-i-faszeruja-chemia,1,id,t,sa.html?cookie=1

Przemysł farmaceutyczny bardzo chętnie usidla ludzi, wciskając im jakieś tabletki na depresję. Faszerują nas chemią, wmawiają nam, że jesteśmy chorzy albo że cierpimy bez powodu. I to niestety jest groźne. Jeśli ktoś dał się tym omamić, to niestety przegrał życie.

Nie zwróciłabym uwagi na takie opinie, gdyby nie fakt, że ta pani jest psychologiem, i to dosyć znanym.

Mam już dość tego wszystkiego .

Strasznie żałuje,że zaczęłam brać leki przeciwnerwicowe. gdy zgłosiłam się do lekarza byłam jeszcze na bardzo słabym poziomie nerwicy [...]Po powrocie do domu mimo rad psychiatry przestałam brać ten lek , przez co dostałam naprawdę potworny syndrom odstawienny. Nigdy mnie tak nie bolało same oddychanie i nigdy nie miałam tak mocnych ataków myśli samobójczych. Gdybym mogła cofnąć się w czasie wiedząc to , co wiem teraz na pewno nie sięgnęłabym po leki.

Coś w tym jest właśnie. Moja własna matka po owych lekach miała próby samobójcze i tak jak to napisałaś "bolało ją samo oddychanie". Nikomu tego nie życzę i uczulam, żebyście bacznie obserwowali swoich bliskich.

To pasuje do dyskusji jak koło do roweru - więc sami rozumiecie że musiałem XD

-- 14 gru 2014, 16:57 --

@up

Nie da się edytować , a miało być w innym temacie ale do tego ociupinke też może pasować

Ja żaluję ze brałem te relanium z tej grupy złych bo nie wiedziałem żę to się tak skończy do tej pory jak pije piwko to mnie telepie ale to ze biorę antydepresanty to nie bo mi pomogły i postawiły i postawiają na nogi a jak przyjdzie ich kres..... lekarz powie stop to zobaczymy:)

Żałuję ssri byłem na benzo - cloranxen i było git z seksem a teraz żona musi się postarać abym mógł się bzykać i tu lipa. Jestem na 10mg esci i na noc 7.5 mirtagenu. Obydwa chyba zaburzają seksik.

Nie żałuję, że zaczęłam się leczyć, gdyż była to konieczność. Żałuję, że nie odstawiłam leków wcześniej. poważny błąd, kolejny gwałt.

-- 01 mar 2015, 20:04 --

poważny błąd, kolejny gwałt.

Ja żałuje,że brałam. Bez czuję się lepiej pod tym względem,że nie jestem taka zdezorientowana. Tylko doskwiera mi poczucie zagrożenia. Czytałam,że to częste u schizofreników. Na szczęście mam na to swój sposób. Nie mogę zdradzić jaki.

Ja żałuję, że mi dano od razu kosę lekową, a nie dano mi benzo. Benzo więcej by mi dało w tym roku. A tak to kolejny raz wpadłam w neuroleptyki. A one też robią pułapkę. Ogolnie to aż tak nie jestem chora. To otoczenie bylo chore. Teraz jest ok. A jestem clean.

ja żałuję, że zaczęłam brać tak późno (mam 29 lat)... no ale może tak miało być, może miałam trafić na tego konkretnego lekarza (bo jak w kryzysach bywałam u innych psychiatrów to się np. kończyło na wizycie lub dwóch), może dopiero po latach takich a takich doświadczeń dojrzałam/zrozumiałam, że mam w ten sposób sobie pomóc, że bez leków, profesjonalnej pomocy będę tylko się męczyć/wegetować

na obecnym etapie zdecydowanie nie żałuję, leki na mnie działają, wręcz je uwielbiam wiem, że sztucznie wymuszają a raczej blokują pewne reakcje, ale mnie się to podoba; leczą mnie też z innych dolegliwości; mam poczucie, że dzięki temu wreszcie ogarnę swoje życie,

cieszę się, że mam je jeszcze brać 1-1,5 roku (chyba, że coś się zmieni)

nie boję się nawet, jak będzie "po"; nie wiem czy ma to jakieś uzasadnienie naukowe, ale ktoś mi powiedział, że przez tyle czasu mózg/ciało nauczy się nowych reakcji wymuszonych przez leki

biorę Paroxinor 20 mg (dziennie 30 mg w dwóch dawkach-1-0-1/2); jeżeli miałam jakieś efekty uboczne to ich nie zauważyłam, albo przypisywałam swoim problemom natury emocjonalnej/psychicznej; w każdym razie nic wielkiego; na początku z Paroxinorem brałam jeszcze Cloranxen, ale się nie wypowiadam, bo trudno mi cokolwiek powiedzieć-nie pamiętam

podsumowując, ze swojego doświadczenia, na obecnym etapie ja leki polecam - nie bójcie się - bo stracicie dobrych kilka lat życia (zapewne młodego) na szarpanie się z samym sobą

Jest tu ktoś kto może się wypowiedzieć na temat przyjmowania Parogenu i tego czy wchodzić w to czy nie na 2 miesiące, 1,5 miesiąca? tyle chcę żeby to trwało, przyjmowałbym też Trittico

Ja mam następujący mix: Zolafren 10 mg 3 razy dziennie

Haloperidol 5 mg 3 razy dziennie

Pernazyna 150 mg raz dziennie.

Leczą mnie na psychozy - po próbie samobójczej dochtorka powiedziałą że to zespół maniakalno - depresyjny.

I od dłuzszego czasu mam mysli samobójcze i te potworne mimo tych lekow ciągłe ataki paniki, w tym stały jeden potworny nieokreślony lek. POwinna mnie leczyć na depresję i silne lęki - a ta K***a zwieksza mi decaldol i neuroleptyki. Ja nuż nie mam siły do walki z tym swoim stanie zdrowia. Prędzej czy później ulecę z t6ego świata ale nie wiem jeszcze w jaki sposób. Leki nie dzialają,Aboam 0,5 miligrama zezarlem w kilka dni. Zostałą mi jeszcze Hydro od rodzinnego. Sory za pisownie, zdenerwowany jestem.

Boze swiety, jak widze ze ludzie dostasjs mianse i mirte, to im zazdroszcze

A ta moja gułpia doktorka dwa tzgodnie temu kazala mi odstawi zolpic + -> jedyny dzialajacy na mnie lek. Ludzie, tak mi xleeeeeeeeeeeee, moze to norma przepisywac wciaqz to to samno. Ona nawet nie patrzy w kartę. Wczoraj pojechalem do niej z potwornym lękiem, licząc na nowe leki, a nie te od brania od trzech lat., myslicie, że cos zmienila? GÓWNO zrobiła, kazała nadal łykać neuro, zakazala wychodzenia na upaly na ulice - i dobrze bo mam do tego jeszcze fobię społeczną - kazala mi odstawic ksiązki i spać , w dodatku zmienic jej nie moge, rodzina mowi ze czeka mnie szpital, jak dawki nie zadzialaja. To powiedzialem im laskawie, że nie zgdadzam sie na psychiatryk.

Ja trochę żałuje, ale ponad 1,5 roku temu nie miałem innego wyjścia. Bez leków albo skonczyłbym na drzewie albo na oddziale zamkniętym w wieku 19 lat. Co nie zmienia faktu, że te leki niszczą człowieka, emocje których mi brak, to chyba najgorsze.

Jeszcze zapomniałem napisać, że wizta dopiero drugiego IX. bo doktorka jedzie w sina dal.

Faszerowanie ludzi lekami to spisek jednostek wybitnych na wyplewienie ludzkiego ścierwa, tego totalnego. Na ubezwłasnowolnienie ich. Nie opłaca się wrzucać ludzi do gazu, lepiej uczynić z nich bezmózgie zombie żeby przemysł farmaceutyczny, lekarze, terapeuci zarabiali. Cieszę się, że nie faszeruje się już żadnym syfem. Leki i leczenie upodliły mnie całkowicie. Lekarze śmieją się z was. Byłam normalniejsza przed leczeniem. Wmówili mi chorobę. Oni czują się lepiej że mogą nad wami panować! Gdybym miała podejmować decyzje ponownie nigdy nie wzięłabym żadnych leków.

Ja już nawet nie mam siły żałować. 12lat zażywam leki i tak naprawdę wcale mi nie pomogły.

Jedyne co?, zniszczyły mój organizm i psychikę.

Rezonans magnetyczny, wykazał bardzo dużo zmian w mózgu.

Tzw uszkodzenia polekowe

A w głowie jeden wielki chaos, tak naprawdę zapomniałam już kim jestem.

Katiya, Uszkodzenia polekowe?Ciekawe,że tak mało się o tym mówi.

Katiya, Uszkodzenia polekowe?Ciekawe,że tak mało się o tym mówi.

Tak. Mam mnóstwo miejsc hiperintensywnych w mózgu. Mało się mówi bo kurewska farmacja by nie zarabiała ceshu. Mialam ubiegać się nawet o odszkodowanie ale nie mam na to sił i zdrowia.

Bez jaj. To jakas sciema. Nawet google nie slyszal o "uszkodzeniu polekowym mozgu". Nie wciskaj ludziom kitu. A jesli istnieje cos takiego, to wklej skan opisu badania.

Uszkodzenie mózgu może wystąpić po zażywaniu "klasycznych" neuroleptyków - zespół poneuroleptyczny. Jednak czy to jest widoczne w MRI to nie wiem.