Zazdrość?

Tydz.temu rozstałam się z mężem.Długo się do tego przygotowywałam.Uważam,że za długo.....

Zadziało się tyle złych rzeczy....ale od początku.

Byliśmy razem 18 lat .Razem....za dużo powiedziane.On był ale tylko ciałem , zawsze czułam się samotna.

Wyrządził mi straszne rzeczy. Moimi uczuciami emocjami" wycierał" sobie podłogę.

Obiecywał i nigdy nie dotrzymywał obietnicy na każdej płaszczyźnie.

 

On pije - jest alko. Przeszłam terapię dla współuzależnionych.

Jest agresywny słownie ,wulgarny.

Chwilami miałam wrazenie,jakby był osobą psychicznie chorą.

Zdradzał mnie,przysięgał i dalej zdradzał .

 

A ja.....byłam bo dzieci bo kredyt bo biznes i lata leciały.

Wreszcie tydz temu wyrzuciłam go z domu.

 

Kiedy o nim myślę wszystko w środku mi się przewraca. Teraz mam ciszę spokój,nikomu nie muszę trzymać paluszka prosto w d...e.

Nikt nie krzyczy, nie bluźni.Jest mi dobrze.

 

I wszystko byłoby dobrze gdyby nie to,że jest we mnie tyle żalu,tyle złości.mam wrazenie jakby to ze mnie wychodziło ,czasem wydaje mi się ,że fiksuję.

Jak myślę o tym co robił ,co mówił mam ochotę go "udusić" , chcę żeby ktoś kiedyś też go tak skrzywdził choć i tak jest biedny....bo pije a to choroba i pewnie cierpi z tego powodu.

 

Nie wiem o co mi chodzi........bo ja jestem zazdrosna?

Wchodzę na bilingi,sprawdzam połączenia ,jak nie znam numeru to sprawdzam kto odbierze........

Przecież to jest chore , mnie to męczy a nie umiem przestać.

 

Jak mi pisze smsa "kocham cię" to włącza mi się agresja i wtedy się uruchamiam wyrzucam mu całą krzywdę jaką mi zrobił najgorsze ,że wtedy w tych smsach zamieniam się w wulgarną prostaczkę ,zniżam się do jego poziomu a taka nie jestem.Zawsze gdy on krzyczał na mnie uspokajałam go,starałam się zachować spokój itp itd

 

Doświadczyłam zdrady,z jednej ma prawdopodobnie dziecko -nie potwierdzone to jest ale daty jakos tak się zgadzają.

Było to w czasie gdy ja byłam bardzo chora i potrzebowałam wsparcia i to mnie strasznie boli, bardzo.

Za każdym razem płaczę jak o tym mówię.

Miałam załamanie nerwowe, leczyłam się na depresję także przez moją sytuację naprawdę wycierpiałam i co...... o co mi chodzi?

 

Jestem nienormalna? Jestem chora? Chyba tak bo przecież nikt normalny tak się nie zachowuje.

Podświadomie chyba się nienawidzę bo jak to inaczej nazwać?

Podobno kiedy rodzic nie szanuje współmałżonka dziecko w tym momencie nienawidzi siebie , nie szanuje.U mnie ojciec w podobny sposób traktował mamę nie szanował.Ja pamiętam wtedy to uczucie.....jak ja go wtedy nienawidziłam,miałam obrzydzenie do ojca a na matkę byłam zła jak na drugi dzień normalnie z nim rozmawiała.....

 

Przez to ja naprawdę zaczynam odczuwać teraz ,że siebie nienawidzę za to co czuję ,za to co myślę,za to że życzę mu wszystkiego najgorszego,że tym wszystkim lafiryndom życzę ,żeby też spotkało ich to samo.

 

Jest mi smutno bo jestem na to wychodzi wstrętnym człowiekiem.

elektra, moja historia jest bardzo podobna, wiem przez co przechodzisz i jestem przekonana, ze tylko dobry terapeuta moze Ci pomoc. Ja zaczelam swoja terapie ale to co zrobily ze mnia m.in. lata malzenstwa pewnie pozozostanie juz na zawsze.

elektra,

Nie jesteś tylko zostałaś taka zrobiona przez niego. Całe lata na to usilnie pracował i wrzucał do ciebie wszystkie swoje brudy. Ale to nie jest twoje, to są przymusy którym nie dajesz rady sie sprzeciwić.

pomyśl o terapii bo samej trudno ci będzie otrząsnąć się z tego brudu.

i gratulacje że udało ci się wyrwać z tego toksycznego związku.

adel ale czy w Tobie też było tyle nienawiści ? Czy Ty też czułaś coś co domniemam jest zazdrością?

 

Jakiś czas temu podobał mi się facet....pomyślałam sobie hm spokojny ,ułożony , może by spróbować........

No i póki nie byłam pewna już ,że face połknął haczyk..... momentalnie przeszło mi.

 

Teraz jest podobna sytuacja.poznałam faceta .na początku myślałam ,że może mógłby być kimś więcej jak znajomym..... tez grzeczny,kulturalny, nie erotoman bo nie lubię tego u facetów kiedy zaraz kobietę porównują z cielęciną .........i sprowadzają wszystko do jednego.

Nie ma się póki co do czego przyczepić,mamy wspólne tematy no a ja co.......? nie ma się już do czego przyczepić i nie pasowały mi jego.....czerwone spodnie.

 

Jestem po prostu chora!!!!

 

Podobne z moim mężem. Jak mi wrzuca i olewa a nawet powie zeby mi dopiec że musi się skontaktować z jedną lafiryndą to ja normalnie się gotuję,jestem nieszczesliwa , że jednak to prawda,że nie kocha mnie ,że tyle mu dałam a co dostałam......

Kiedy zaczyna wszystko odkręcać,że wcale tak nie myśli itp itd ja z kolei jestem jak słup lodu nie słucham bo się boję ,że uwierzę w to co mówi.

 

Jestem chyba jakąś patologią.

 

-- 16 paź 2014, 11:46 --

 

Inga tak chyba powinnam pójść na terapię.

Poszłam do szkoły na psychologię (miałam dopiero 2 spotkania ) po to by zmierzyć się i zrozumieć swoje problemy.

 

Chodziłam 2 lata na terapię dla współuzaleznionych ..Miałam indywidualne spotkania z terapeutą i nie znalazłam odpowiedzi na pytanie ktore mnie dęczyło od 18 lat......czemu ja to sobie robię?????

O co chodzi dlaczego ja sobię to robię......?????

Tam na tych zajęciach właśnie usłyszałam dlaczego nie umiem siebie szanować?

Dlaczego pozwalam sobą pomiatać...........

Nie mam do siebie szacunku bo ojciec nie szanował mojej mamy i nie szanuje nadal....

 

Czy to znaczy ,że jestem uzależniona od poniżania mnie????

Boże jakie to wszystko jest chore i skomplikowane.

elektra, Raczej złość. Związek o tak bardzo wychylonej amplitudzie uczuć jest bardzo uzależniający. Wcześniej on fundował Tobie huśtawkę, teraz Ty sama sobie ją fundujesz by wypełnić pustkę, zaspokoić głód emocji.

Być może sytuacja w której się znajdujesz daje Ci sposobność by poznać siebie lepiej. Wcześniej doświadczałaś agresji w domu, obserwowałaś jak wyglądają relacje między małżonkami, teraz instynktownie szukasz podobnego układu w swoim życiu. Nie przypadkiem związałaś się z tym człowiekiem.

adel ale czy w Tobie też było tyle nienawiści ? Czy Ty też czułaś coś co domniemam jest zazdrością?

wydaje mi się, że to nie jest zazdrość. to strach przed utraceniem tego co do tej pory w jakiś sposób było Twoje, było częścią Twojego świata.

 

Jakiś czas temu podobał mi się facet....pomyślałam sobie hm spokojny ,ułożony , może by spróbować........

No i póki nie byłam pewna już ,że face połknął haczyk..... momentalnie przeszło mi.

 

Teraz jest podobna sytuacja.poznałam faceta .na początku myślałam ,że może mógłby być kimś więcej jak znajomym..... tez grzeczny,kulturalny, nie erotoman bo nie lubię tego u facetów kiedy zaraz kobietę porównują z cielęciną .........i sprowadzają wszystko do jednego.

Nie ma się póki co do czego przyczepić,mamy wspólne tematy no a ja co.......? nie ma się już do czego przyczepić i nie pasowały mi jego.....czerwone spodnie.

 

jest taki schemat. ja go sobie roboczo nazwałam schematem przyciągania i odpychania.

polega on na tym, że gdy jedna osoba zbliża się za bardzo to 2ga ją odpycha. jak magnesy o tych samych biegunach.

Taki schemat pokazuje jak bardzo boisz się wejść w nową, bliską relację i zaufać komuś. Jak bardzo boisz się wpuścić kogoś tak blisko do swojej strefy bezpieczeństwa by go nie odpychać. Ogólnie pokazuje strach przed bliskością. Ale nie oznacza, że zwariowałaś. po tym wszystkim to chyba normalne. Daj sobie czas. Idź na terapię indywidualną. To naprawdę pomaga nabrać zaufania do ludzi. I nie obwiniaj się za to co czujesz. Masz prawo tak się czuć i nie ma w tym nic złego póki nikomu nie czynisz krzywdy. Jedyny problem polega na tym, że póki źle życzysz innym ludziom to sama nie poczujesz się lepiej bo to niestety podsyca ten etap rozżalenia... A te kobiety... może nie są lafiryndami, myślę, że zazwyczaj takie kobiety są wrażliwymi, naiwnymi kobietami które podobnie jak Ty zostały skrzywdzone przez tego drania i mamione jego słówkami. Dlatego właśnie nie pielęgnuj w sobie negatywnych emocji a wtedy pokochasz też siebie! powodzenia!

elektra, Raczej złość. Związek o tak bardzo wychylonej amplitudzie uczuć jest bardzo uzależniający. Wcześniej on fundował Tobie huśtawkę, teraz Ty sama sobie ją fundujesz by wypełnić pustkę, zaspokoić głód emocji.

Być może sytuacja w której się znajdujesz daje Ci sposobność by poznać siebie lepiej. Wcześniej doświadczałaś agresji w domu, obserwowałaś jak wyglądają relacje między małżonkami, teraz instynktownie szukasz podobnego układu w swoim życiu. Nie przypadkiem związałaś się z tym człowiekiem.

Zgadzam sie, nauczyłas sie w domu rodzinnym i w małzenstwie, ze zwiazek to jazda po bandzie.. dlatego spokojni faceci, są dla Ciebie nieatrakcyjni, nieciekawi.. przeciez Ci nie zapewnia takiej dawki adrenaliny - a adrenalina uzaleznia. Ciagnie Cie do tego, dlatego tez wikłasz sie w cos, co nazywasz zazdroscią o ex męza. Tak naprawde to ponowne wyżycie sie emocjonalne, do którego jestes tak przyzwyczajona.

Dziękuję Wam za odpowiedzi i za wsparcie.Naprawdę jakoś tak podniosło mnie to na duchu.

 

 

OMG uzależniona od nikotyny ,uzależniona od pepsi, i jeszcze uzależniona od adrenaliny..... masakra

 

Tak boję się nowo poznanych ludzi,boję się zaufać a faceci nowo poznani ,którzy zwracają na mnie uwagę.........

z mojego założenia nie są jednak do końca normalni bo ja przyciągam samych oszołomów więc oni na pewno mają jakąś tajemnicę

więc wolę się nie przekonywać i ze strachu uciekam .....

ogólne nie szukam związku , muszę zrobić porządek z głową nie chcę ja z kolei kogoś skrzywdzić bo współczułabym komuś kto potencjalnie miałby być ze mną teraz.

Może bardziej sprawdzam się jako kobieta.....w końcu mój mąż mnie zdradzał...więc coś musi być ze mną nie tak........

wcześniej nigdy nikim się nie zainteresowałam , nawet nie "spojrzałam" na innego.

Nie w głowie mi jakieś stałe związki......z tego się nie otrząsnęłam.

elektra, Nie przyciągasz, a wybierasz. Jak ktoś jest "normalny" odrzucasz go przez czerwone spodnie

 

Tak boję się nowo poznanych ludzi,boję się zaufać a faceci nowo poznani ,którzy zwracają na mnie uwagę.........

z mojego założenia nie są jednak do końca normalni bo ja przyciągam samych oszołomów

 

 

To tak jak ja. Też przyciągam samych oszołomów. Zupełnie nie wiem czemu. Wydawało mi się ,że jestem dość normalna :)

Elektra z tego co piszesz wynika ze przeszlas terapie ale nadal w jakis sposob jestes wspoluzalezniona. Ja tez mialam ojca alkoholika, wiadomo co sie w takim domu dzieje. Dlatego mam nerwice,przynajmniej jak go wczesniej wywalilas to moze dzieci sie jej nie nabawia. Natomiast co do Ciebie, to nie szukaj sobie teraz faceta a daj sobie czas na jakby "Zalobe" po zwiazku. Facetow jest bardzo duzo, nie od razu trzeba sie wiazac, mozna sie zaprzyjaznic, zakolegowac. To ze maz Cie zdradzal to nic z Toba nie tak. Niektorzy tak maja i nic z tym nie zrobisz, ze ciagle musza z nowymi babkami zeby sie dowartosciowac. To normalne tez ze o tym myslisz, potrzeba czasu na uspokojenie emocji.

Dziękuję za odpowiedzi.

Agusiu tak masz rację zresztą tak też czuję ,że najpierw powinnam zrobić ze sobą porządek .

To małżeństwo tak mnie wyeksploatowało ,że na tą chwilę oprócz koleżeństwa nie mam siły checi na jakies zwiazki.

 

Pierwszą zdradę przypłaciłam właśnie zerowym poczuciem własnej wartości.Winy szukałam w sobie itp.itd.

Za drugim i trzecim już wiedziałam ,że to nie ze mną jest coś nie tak.

 

Tak na wszystko trzeba czasu.Nie wiem ale od jakis 2 dni sie uspokoiłam.

Ne wiem czy dlatego,że to wyrzuciłam tutaj z siebie czy dlatego ,że zaczynam się dystansować?

 

Nie umiem wybaczyć i nie wiem czy się da, bo wiele złego się wydarzyło.Kiedy wspomnę o tym co było jestem wściekła

Mam żal ,czuję sie wykorzystana, jest mi przykro kiedy robię bilans tego co dałam a tego co dostałam choć na to nie zasługuję.

Nie umiem się z tym pogodzić.

Jakoś wybaczenie miesza mi się z naiwnością a naiwnej chyba bardziej ode mnie nie ma .

Mam nadzieję ,że i na wybaczenie przyjdzie czas i przyjdzie to naturalnie.

Mam nadzieję,że właśnie wtedy wróci spokój ducha.

Moja rada jest taka. Nie zmuszam Cie do niej, nie nakazuję, po prostu, chcę Ci pomóc a wierze, że Ci to pomoże.

 

Miłość, to coś pięknego, co nas umacnia, co sprawia , że chcę się żyć a przebaczenie jest poniekąd Boską naiwnością, więc poniekąd w jakimś stopniu to się łączy.

Bez drugie nie ma tego pierwszego. Tak samo jeśli nie pozbędziesz się gniewu, nie odzyskasz właśnie tego spokoju, tej radości życia, do której mniemam dążysz.

 

Módl się do Pana Jezusa i nigdy nie poddawaj się a ON CIE WYSŁUCHA .