czy mozna kochac 2 osoby jednocześnie?

Witaj!

Przede wszystkim zachowaj spokój. To co się stało to bardzo świeża sprawa. Znam to... niestety z autopsji. Daj sobie czas na przemyślenie czego pragniesz. Na terapię małżeńską nigdy nie jest za późno.

Muszę przyznać, że chyba wiele cech niestety trafnie określiliśmy. Niestety - bo nie były to cechy sprzyjające waszemu związkowi.

To słowo do Ani/Betty - postaraj się też na to spojrzeć tak jak widzi Twój mąż. On widzi w Tobie to samo co Ty widzisz w jego teściowej. Jeżeli już kilka osób to Tobie mówi to tak musi być.

Słowa do Was obydwojga - nie dajcie się namówić "przyjaciołom" na jakieś pochopne kroki. Pewno jak się komuś zwierzysz to się dowiesz, że masz pójść na dziwki i sobie odreagować, albo się upić. Odreagować to się zgodzę. Może nawet z alkoholem. Ale nie upić ani nic co byłby odwetem. Będzie tylko od tego więcej cierpienia. Spójrz też na to w ten sposób - Twoja żona nie jest łatwą laską, coś jej się tam spodobało w jakimś facecie i od razu wskoczyła mu do łóżka. Widzisz - miała spore rozterki. Pisała tu jeszcze zanim związek z tym trzecim się skończył. Czuła potrzebę rady w tej sprawie. A, że nie radziła się Ciebie. No taka już niestety rola mężów, szczególnie jak coś do nich żony mają, i szczególnie w tych sprawach. Niejeden zazdrościłby Tobie żony która pomimo "motyli w brzuchu" postępuje tak rezolutnie.

O gostku chyba nie warto myśleć. Ja mam wyrobione zdanie na temat kogoś kto chce dla przyjemności puknięcia panienki zbajerować kobietę będącą w związku, zniszczyć jej spokój i jej partnera dla chwili przyjemności. Nie będę tu przytaczał bo nie wiem czy można tu używać niecenzuralnych słów.

Spójrz na to z dobrej strony.

Myślę, że obydwoje chyba powinniście się sobie pokajać i RAZEM wziąć się do pracy. Bo ani Ty taki jakim Cię żona opisała, ani żona z takim podejściem jak macie teraz chyba nie macie dużych szans ani w tym ani w innych stałych związkach. Pokaż też żonie, że jest kobietą! :)

---- EDIT ----

Acha Betty - mam nadzieję, że pomimo tego, że sytuacja może wydawać się niezręczna nie znikniesz i będziesz pisać tu dalej. To że możecie na pewno sprawy patrzeć inaczej to nic złego - choć nie znaczy, że nie warto myśleć nad różnicami.

Piszcie obydwoje - znajdziecie tu pewno pomoc.

Witaj Rogaczu,

Co ja mam teraz zrobić ?

Czy starać się ratować ten związek i iśc na terapię ?

Nie wiem czy jestem w stanie wybaczyć to co mi zrobiła, szczególnie że jej to kompletnie nie wzruszyło że ja wiem, wręcz próbowała jak zwykle obarczyć mnie winą za to.

Pewnie pytasz, jak uporać się z emocjami. Odwet, czy karanie siebie lub Ani nie zmieni sytuacji na lepsze, nie poczujesz się przez to lepiej.

Może lepiej pomysleć nad przyczynami tego, że stało się właśnie tak i wyciągnąć z tego wnioski, by uniknąć czegoś podobnego w przyszłosci ? Ania wcześniej pisała, czego było jej brak. Z jej postów mozesz się tego dowiedzieć. Ty natomiast możesz albo próbować tak samo napisać tutaj, czego było Ci brak, albo pomówić o tym z nią. Albo wypowiedzieć to w czasie terapii.

Myślę, że dobrze byłoby, byś porozmawiał z rodzicami, by dali Waszemu małżeństwu więcej swobody. Bo mimo, że pewnie oni chcą Ci wiele spraw ułatwiać, to akurat w małżeństwie to przynosi odwrotny skutek. Nie tylko Ania odczuwałaby to jako przeszkodę w Waszym małżeństwie, inne kobiety reagowałyby podobnie.

Na pytanie czy ratować zwiazek, nie odpowiem. Bo po pierwsze to powinna być Wasza decyzja, a po drugie musi byc ku temu chęć obojga.

Na terapię polecam iść. Może nazwa "terapia małżeńska" jest nieco myląca, bo sugerowałaby ratowanie tylko instytucji małżeństwa. A na tej terapii przede wszystkim dwoje ludzi uczy się tego, czego do tej pory nie robili - rozmawiania o tym, co oboje czują i słuchania tego, co mówią.

Inaczej mówiąc drogą do udanego małżeństwa jest świetne dogadywanie się, rozumienie co mówi partner/partnerka, wypowiadanie własnych uczuć, pragnień. Później pozostaje już tylko realizować kompromisy zawiązane w trakcie takich rozmów.

Dlatego nawet, jeśli Wasze małżeństwo miałoby się rozpaść, to indywidualnie każde z Was może się nauczyć jak rozmawiać z drugim człowiekiem i jak umiejętnie słuchać, jak wziąść odpowiedzialnośc za własne słowa i za partnera/partnerkę.

Winę za to co się stało, ponosicie oboje, bo to głównie Wy oboje do obecnego stanu doprowadziliście Wasze małżeństwo. Zrucanie winy na jedno z Was lub na teściów jest błędem, bo to wskazywałoby, że doprowadziliście do sytuacji, gdy jedno z Was ponosiło odpowiedzialność za małżeństwo, albo pozwoliliście sobie, by teściowie wtrącali się w nie.

Naniestnik i God's Top - bardzo wam dziękuje za obiektywizm i za to, ze nie rzucanie kamieniami. jest to dla mnie bardzo cenne.