Samotność

A po co komu głupi związek? Taki, który męczy, psychicznie i dobija?

A po co komu głupi związek? Taki, który męczy, psychicznie i dobija?

Taki o jakim piszesz po nic, ewentualnie po to, żeby się zniszczyć.

Związek to nie złote remedium,znajomości same w sobie też nie,izolatka skrajna,czy wyparcie się potrzeby kontaktu z innymi - również niemożliwe (nie liczę coniektórych zaburzeń,które takową potrzebę eliminują),pierw własne towarzystwo polubić,potem innych.

Relacja często,może nawet jeszcze bardziej dobić jeśli była/jest toksyczna.

Makabra, próbowałaś,forowych zlotów,może ktoś ze szkoły/uczelni/pracy?

Dla mnie związek był czymś w rodzaju złotego remedium, w końcu ktoś, kto sam z siebie chciał ze mną być, mówił że kocha, całował, przytulał itp., po protu akceptował. Samoocenka podskoczyła, czułam się lepiej.

Chodzę jeszcze do szkoły, niestety. Poznanie tam kogokolwiek i zaprzyjaźnienie się utrudnia mi fakt, iż mam fobię szkolną, a przez to nauczanie indywidualne.

Bezwarunkowa akceptacja,czy ogólnie akceptacja,nie wiem czy to w ogóle w przypadku naszego gatunku możliwe,zawsze znajdzie się byle feler,który spowoduje,że ktoś/coś nas odrzuci.

Makabra, Może jacyś ludzie tu z foro,na jaki zlot lokalny albo cuś? Jeśli z normalsami się nie da?

mark123, a ktoś oprócz Ciebie zdiagnozował ten "introwertyzm schizoidalny"?

mark123, a ktoś oprócz Ciebie zdiagnozował ten "introwertyzm schizoidalny"?

Tak nazwałem swój introwertyzm, ze względu na to, że całkowity brak potrzeby znajomych to cecha schizoidalna.

Arhol, ja właśnie normalsów chciałabym...

Makabra, Próbować nikt nie zabrania,ale pamiętaj,"zły nastrój","nerwica","depresja" i pokrewne przy normalsach nie mają racji bytu,ani słowa o tym,generalnie większość normalsów jest dobra do powierzchownych relacji,choojowi jednak do czegoś "poważniejszego"

Mimo wszystko chciałabym mieć kogoś, z kim mogłabym pójść na głupią dyskotekę...

A to w tej kwestii prosto,wejście do pabixu - koleja dla wszystkich i już się kto znajdzie

Nie w moim przypadku, poza tym to nie o takiego kogoś chodzi

a to anyway good luck,pewnie kwestyja magii osobowości/prezencji tudzież obu D:

Jak mi nikt w życiu nie pomoże z moimi problemami, nikt się nie zainteresuje moją sytuacją, to mnie czeka trudno los...

Bo ja sam zawsze staram sobie radzić, jak mogę, ale nie poradzę sobie z niektórymi sprawami, ponieważ jest to nierealne.

Kiedy ta tęsknota się skończy?

kurde wychodzi na to, że będę samotny i nawet chwilami mnie to nie denerwuje np uczuciowo ale świadomość tego, że powinno się z kimś być na stałe a nie jestem mnie wykończy

Obserwuje tych wszystkich ludzi wokół mnie...w związkach,mających przyjaciół,dziewczyny,facetów...oni na prawde nie są w niczym lepsi ode mnie.Nie zasłużyłem na taki gówniany los..

Też się zastanawiałam kiedyś nad tym kiedy tęsknota dobiega końca.

Chyba najważniejsza jest akceptacja faktu.

Wszystko się zmienia. Trzeba iść do przodu,choć czasem ciężko jest ale trzeba dla własnego dobra.

Wydaje mi się,że samotność w tym nie pomaga.

Samotność zdecydowanie w tym nie pomaga.

dar, nic sie nie powinno. Robisz to co chcesz i czego pragniesz.

Tylko trzeba nauczyć się nie przejmować opinią innych i polubić samotność.

Steviear, Makabra, w końcu to wszystko mija. Nie pomoże nawet oderwanie się od wszystkiego bo w końcu i to dopadnie.

Makabra, da się tego nauczyć bo sam już olewam opinie innych.

Davin, naucz mnie

Tylko trzeba nauczyć się nie przejmować opinią innych i polubić samotność.

To możliwe,polecam serdecznie D: (tzn to drugie,częściowo się da),to pierwsze - również w jakimś tam stopniu D: