Plany, marzenia, cele...

Indifference1, odnośnie pielęgniarstwa się wypowiem bo to znam. Skończyłam ten kierunek i pracuję w zawodzie i na chwilę obecną nie wyobrażam sobie pracować w innym.

Każdy wie, jak wygląda zawód pielęgniarki i jak są w Polsce traktowane.

Traktowana jesteś tak jak sobie na to pozwolisz. Zarówno przez lekarzy i przez pacjentów. A jeśli przejmujesz się ogólną opinią społeczeństwa, że zawód uchodzi za taki, siaki czy owaki to z góry możesz z tego pielęgniarstwa zrezygnować, bo jeśli patrzysz na prestiż to zapraszam na lekarski, prawo itp kierunki.

Ale co z tego skoro dalej będę tylko pielęgniarką, z narzekającymi pacjentami, traktującymi mnie jak służącą i z zarobkami niższymi niż pracownicy w sklepie spożywczym. Nie stanę się z biegiem lat chirurgiem... I boję się, że to będzie dla mnie niesatysfakcjonujące.

Skoro sama traktujesz ten zawód jak najgorsze zło to tym bardziej nie pracuj w tym zawodzie, bo nie tylko Ty będziesz niezadowolona, ale ucierpią na tym też pacjenci.

A co do zarobków, to wiadomo, ze po samym licencjacie czy magisterce kokosów nie zarobisz, bo to nierealne, a mówią nawet, że magisterka jest nieopłacalna w ogóle - przynajmniej na razie. Wiele zależy też od tego w jakim szpitalu i na jakim oddziale pracujesz, bo na jednych dostaniesz więcej (OIOM, blok operacyjny), na innych mniej. No i czy jesteś gotowa podnosić kwalifikacje, robić kursy kwalifikacyjne, specjalizacje. Za samo podstawowe wykształcenie w tym zawodzie nikt Ci nie zapłaci nie wiadomo ile. A sama medycyna rozwija się na tyle szybko, że całe życie zawodowe się musisz uczyć, czy tego chcesz, czy nie.

Skoro sama traktujesz ten zawód jak najgorsze zło

Dopiero teraz zamiast jarać się, że medycyna, że szpital spojrzałam realnie na ten zawód. Nie jest to najgorsze zło, pisze o swoich wątpliwościach. Jeśli ostatecznie wyląduje właśnie na pielęgniarstwie to będzie to przemyślana decyzja i będę tego pewna na 100%.

Za samo podstawowe wykształcenie w tym zawodzie nikt Ci nie zapłaci nie wiadomo ile. A sama medycyna rozwija się na tyle szybko, że całe życie zawodowe się musisz uczyć, czy tego chcesz, czy nie.

Nawet już nie chodzi o zarobki, nie szukam przecież takiego kierunku, w którym najwięcej zarobie. Napisałam wcześniej, że wiem o kursach i dokształcaniu się całe życie-to przecież właśnie mi się podoba :)

jak ogarniasz mate to szkoda zebys sie marnowala na finansach. jak do tego jeszcze z chemia sobie radzisz to jestes na wygranej pozycji. jak nie inzynieria to uderzaj w technologie chemiczna albo biotechnologia... wybor jest naprawde ogromny mozesz mysle nawet o infie czy bioinformatyce! bede trzymac kciuki zebys byla zadowolona z podjetej decyzji

Chemii aż tak nie ogarniam, jestem na podstawach i poziom jest niski. Podałam tylko przykład. A co do maty. Nie jestem aż tak dobra. Mam 4 na koniec jako jedna z 2 osób w klasie ale co z tego skoro próbną w listopadzie napisałam na żałosne 42%? Fakt, była trudna ale to i tak niski wynik. W maju na pewno będzie lepiej ale nie sądzę, że AŻ TAK dobrze. Więc na studia oparte na czystej matematyce, nie mając rozszerzenia w liceum nie bardzo chcę się pakować. Cóż na forum na pewno będę jeszcze długo także pewnie i tak dowiecie się na co poszłam

Indifference1, sama zobacz co napisałaś:

będę tylko pielęgniarką,

samo to świadczy wiele o tym jak sama traktujesz ten zawód. Nie mam na celu Cię zniechęcić do tego kierunku/zawodu, broń Boże.

Dodam jeszcze, że pielęgniarka, podobnie jak lekarz jest autonomicznym zawodem, nie służącą lekarza czy pacjenta. Jesteś członkiem zespołu terapeutycznego i owszem, do Twoich zadań należy wykonanie zleceń lekarza, ale wiele decyzji podejmujesz też samodzielnie, bez konsultacji z lekarzem i bierzesz za nie odpowiedzialność.

A szpitale są fajne i ciekawe, ale tylko w filmach. Po studiach zderzenie z rzeczywistością bywa brutalne dla niektórych, wiem po swoich znajomych ze studiów. Mało kto mówi, że jest całkowicie zadowolony z tego gdzie trafił do pracy, ale atmosferę w pracy tworzą głównie ludzie i wiele zależy też od tego do jakiego zespołu z jakim podejściem się trafi.

maturka to jedno a wlasciwie nic - ja niby z rozszerzenia wycisnelam 36 i moglam przebierac w zamawianych (co prawda fizyka nadgonilam ale to nie zmienia faktu ze mamy niz i serio mozesz sie wszedzie dostac). pamietaj ze najwazniejsze bys czula ze sie sprawdzisz w zawodzie i przetrzepala porzadnie caly program wraz ze specjalnosciami nie sugerujac sie wesolymi ofertami z neta

Mało kto mówi, że jest całkowicie zadowolony z tego gdzie trafił do pracy

No właśnie i o to mi chodzi :/ Tak czy siak, to ciągle ciężka praca fizyczna. Nie wiem czy mi to odpowiada. Ale byłam przekonana do tego kierunku przez długi czas, nawet nie tak dawno pisałam, że nie mogę się doczekać. Więc mówię, jeśli pójdę na pielęgniarstwo to będę pewna swojej decyzji. W przeciwnym wypadku, jeśli ciągle będę się wahać to faktycznie nie ma nawet co próbować. Zdaję sobie z tego sprawę :)

A tak nawiasem mówiąc, nie wiem nawet czy przetrwałabym studia z samymi dziewczynami skoro już pół roku przed się z nimi kłócę na forum (chodzi mi o inne forum, nie te)

Indifference1, powiem Ci na swoim własnym przykładzie.

Zaraz po studiach miałam 2 propozycje pracy: blok operacyjny vs. onkologia dziecięca i ogromny dylemat.

Praca na bloku operacyjnym (jako instrumentariuszka): pewna, lepsze zarobki, wiele osób mówiło, że przy mojej budowie ciała (jestem raczej drobna i chuda) dobra dla mnie bo się nie nadźwigam, wymagająca robienia specjalizacji i kursów, czyli dodatkowe 3 lata nauki (co mi nie przeszkadzało), ale z drugiej strony brak kontaktu z pacjentem i po kilku latach pracy na bloku przechodząc do pracy na odcinek nie znasz leków i w sumie nie umiesz nic zrobić

Praca na onkologii dziecięcej: ciężka psychicznie, miałam masę wątpliwości czy w ogóle nadaje się do pracy z dziećmi, a co dopiero na takim oddziale, z drugiej strony onkologia zawsze mnie jarała, że tak powiem i stała za mną murem Pani Doktor z tego oddziału, która mnie uczyła na studiach także wiedziałam, że krzywdy mi nikt tam nie zrobi

Po miesięcznej bitwie sama ze sobą wybrałam blok i...wielkie rozczarowanie. Praca totalnie nie dla mnie, jedna wielka nuda i monotonia. Dodatkowo podejście personelu z bloku operacyjnego totalnie mnie zniechęciło, atmosfera była raczej kiepska. Zabawiłam tam raptem miesiąc i uciekłam. Na chirurgię urazową. Gdzie całe studia zarzekałam się, że nie pójdę do pracy na chirurgię, bo nienawidziłam jej na studiach. I tu totalne zaskoczenie dla mnie samej. Zakochałam się w tym oddziale, pomimo, że nie raz wracając z dyżuru nie wiedziałam jak się nazywam bo tak byłam wykończona. Duży oddział, masa stresujących sytuacji, przyjęcia pacjentów w stanie zagrożenia życia, dużo bieganiny, a 3 pielęgniarki na dyżurze. Zupełnie inne podejście pracujących tam osób, które chciały nową czegoś nauczyć. Ryczałam jak bóbr gdy sytuacja jaka zaistniała zmusiła mnie do odejścia z tego oddziału.

Aktualnie też pracuję na oddziale zabiegowym i to z dziećmi i bywa różnie, na początku jak trafiłam tam zaraz po odejściu z urazówki byłam rozczarowana. Nudził mnie ten oddział, za mało się tam dla mnie działo. Jednak po niecałym miesiącu też wsiąkłam i jestem zadowolona, pomimo, że personel oddziału jest różny i niektóre rzeczy pozostawiają wiele do życzenia, ale jeśli chodzi o pielęgniarki to jest zespół stojący za sobą murem. Wiadomo, że zdarzają sie nieporozumienia, ale to jak wszędzie.

W tym zawodzie jest ten komfort, że prace zawsze znajdziesz i jeśli się nie podoba to zawsze możesz ją zmienić. Możliwości jest bardzo dużo.

A co do samych dziewczyn na studiach. Ja zarówno na licencjacie i na magisterce miałam po 3 chłopaków na ok. 30 osób na roku. Czyli jakieś rodzynki zawsze się znajdą

No niby znajdą się rodzynki ale dziwne by było trzymać tylko z nimi

-- 28 mar 2014, 16:05 --

Okazało się, że mam kuzynkę na finansach i rachunkowości! Podpytam ją o wszystko

Za tydzień muszę sama poprowadzić zajęcia z 4latkami, także... Cel jest taki, żeby sobie po prostu poradzić. Za tydzień również ostatni raz idę na praktyki, także zostanie jeszcze tydzień na uzupełnienie dokumentacji, dzienniczka praktyk, teraz też muszę pouzupełniać tak, by być na bieżąco.

Po praktykach musiałabym zacząć szukać praktyk kosmetycznych, ale tak mi się odwidział ten zawód, że z chęcią bym nie poszła, a nie mogę, bo jest to potrzebne do skończenia szkoły... Ech.

......

@Up Rozumiem, że pustka i marazm ?

Ja to bym chciał pracować w jakimś parku narodowym, albo zoo, ale dostaćtam prace graniczy prawie z cudem . Zastanawiam się poważnie nad leśnictwem.

planem jest, wyjść z domu, stać się dorosłą :) boję się, ale jestem już prawie gotowa i jestem thrilled i cieszę się na to. ! kocham świat!

Za tydzień wybiorę się w końcu na większe zakupy do dużej galerii handlowej,być może spotkam się z nie widzianą od dawna przyjaciółką,odwiedzę rodzinę...To plan na najbliższy czas i tego się trzymam,i to mnie cieszy i pozwoli mi lepiej się czuć w złych chwilach. Jak będzie mi bardzo źle,to wezmę L4,zresztą pogadam o tym z lekarką,niebawem mam wizytę.

Robi się coraz cieplej,i bardzo mnie to cieszy. Zimno nastraja mnie depresyjnie.

hej, dawno mnie tu nie bylo, urwanie glowy...

potrzebuje dorobic i w zwiazku z tym a do was pytanie, czy znacie jakies solidne namiary na firme, ktora zajmuje sie skladaniem dlugopisow? a moze sami juz sie tym zajmowaliscie? prosze o pomoc :)

roxaneczka37, oooo ja w sumie też chętnie bym się tym zajęła, jeśli ktoś ma jakieś info to też może napisać. Idealna praca dla mnie, gdy mam wiele obowiązków i nie ma czasu na pracę dojazdową :) A pieniążki potrzebne...

Kolejne cele osiągnięte, zatem mam kolejne - uzbierać 150zł i zrobić kurs na wychowawcę kolonijnego. Potem dodatkowo chciałabym zrobić kurs pierwszej pomocy, ponieważ jeśli będę szukać pracy jako opiekunka do dzieci, to zawsze jest on kolejnym argumentem za, by mnie przyjąć :)

I znaleźć praktyki kosmetyczne, bo nie powiem, jest ciężko. Gdzie dzwonię - to w ogóle nie przyjmują praktykantek... A muszę je odbyć, by zdać szkołę i dostać dyplom. O egzaminach tu i tu nie piszę, bo jeszcze jest trochę czasu, ale jeszcze mam takie małe cele, jak pozdawać na dobre oceny koła, które są tuż tuż, jedno przed świętami, drugie z filozofii po świętach - trzymajcie kciuki wpierw trzeba się zmobilizować, by zrobić sobie dobre notatki

Mam plan wakacyjny, wybieram się na kurs fotografii, żeby ogarnąć tajemnice mojego nowego aparatu

szeretet, ruda-grazyna, Podzielam jest za ladnie by sie czyms zamartwiac. Jak dla mnie moje marzenia i cele juz od jakiegos czasu są realizowane czyli dobra praca i dlugo oczekiwany remont. Irytuje mnie tylko jedno ze znajomi sie ode mnie oddalaja(zawsze jest tak kiedy zwiazki wchodza do gry) czasem bilardzik i male piwko plus rozmowa. Nawet z takich malych badziewek ciesze sie jak male dziecko :). Pozostaje tylko kwestia zapoznawania nowych ludzi caly czas czuje sie przy tym jakbym nosil 50 kilo kartofli na karku i mogi tak miekne ze tylko slucham czy mi przypadkiem piszczele nie pekaja. No i psychoterapia majaca zapobiegac takim problemom dalej sie do niej przyzwyczajam i probuje sie utwierdzic ze ten zmarnowany na rozmowy czas naprawde cos da. Aha zebyscie Obie nie myslaly ze sie zwierzam to takze opinia do wszystkich czytajacych i piszacych w tym temacie :). Dawno u mmnie nie bylo takich pozytywow gaz do dechy i niech fotoradary podziwiaja :)

-- 17 kwi 2014, 12:29 --

Aha i jeszcze jedno moim zdaniem najważniejsze. W ciągu ostatniego miesiąca dowiedziałem się że bardzo bliski mi członek rodziny ciężko zachorował(skrzep w okolicach skroni). Był w stanie krytycznym i nie było godziny kiedy byłem przez to na granicy płaczu. Na 3 tygodnie pojechałem do niego do Dusseldorfu by być przy nim prosząc go by nie opuszczał mnie i swojej rodziny. Kiedy jeszcze byłem tam miał operację a ja w szpitalu paliłem fajkę za fajką bo nerwy miałem w granicach zenitu. Kiedy wyjeżdżałem był w lepszym stanie ale dalej zagrażającym życiu. Jakieś 2 dni temu dostałem maila że zastrzyki rozpuszczające skrzep działają bez powikłań i jest w coraz lepszym stanie:). Kiedy to przeczytałem byłem w nie gorszym humorze niż wtedy gdybym trafił 6 w totka. Bardzo blisko euforii. Jak wyjdzie z tego całkowicie też tam pojadę świętować zwycięstwo nad poważną chorobą :)

Plan jest taki, by znaleźć pracę w składaniu długopisów - nie mam czasu, by iść do normalnej pracy, ale taką, którą można wykonać w domu - mogłabym się zająć, przyznam, że przydałby się dodatkowy grosz...

Mam plan zmienić kolor oczu

czarnobiała mery, masz śliczny kolor oczu , czemu chcesz zmieniać?

Anna Maria, mam beznadziejne oczy, Kasiu, nigdy mi się nie podobały. A zawsze miałam marzenie, żeby mieć brązowe, więc pomyślałam, że kupię sobie brązowe soczewki.

Mam plan zmienić kolor oczu

Też zawsze marzyłam o kolorowych soczewkach, chciałabym mieć niebieskie oczy :)

Monar, patrzyłam na allegro, one wcale nie są takie drogie. Jaki ten świat jest fajny, nawet kolor oczu można zmienić

czarnobiała mery, masz piękne zielone.