Samotność

Kestrel

mangiferaindica, Biadolisz

Zdarza mi się

Ja nie pogardziłabym jakokolwiek znajomością, pal licho czy z neta czy nie.

Czasem i w internetach można załapać ciekawą znajomość,różnie bywa .

Tak, tak. Wmawiaj sobie

Wszystkie moje względnie dobre znajomości zaczęły się tutaj,na foro,później przeniesione do reala. Te z szkoły średniej itd - wszystko padło,także nie tak że sobie wmawiam .

Nie wydaje mi się, czy spieranie się o źródło znajomości ma sens, bo wkóncu ważny jest ich wynik podobno, a nie sam początek.

Czasem i w internetach można załapać ciekawą znajomość,różnie bywa .

 

Potwierdzam

-- 16 kwi 2014, 00:06 --

Nie wydaje mi się, czy spieranie się o źródło znajomości ma sens, bo wkóncu ważny jest ich wynik podobno, a nie sam początek.

Racja :)

Wiecie co, w internetach da rade spotkać kogoś fajnego, wartościowego. Któryć z forumowiczów napisał by poszukać ludzi na fanpeżach ulubionych filmów, zespołów, seriali itp. I ja tak zrobiłam. Jestem z kimś kto podziela moją pasję i jest niesamowity Nie pamiętam któremu użytkownikowi podziękować za tę poradę.

Oj no dobra, wierze wam Ja akurat w internecie nie poznałam nikogo, z kim przeniosłabym znajomość do reala. Za to ile ludzi się na koncertach poznało! Polecam

Indifference1, o koncerty też dobra sprawa! Wiem po poznałam kilku fajnych chłopaków. Warto!

Luktar, ja poznałam chyba z 50 osób i to tylko w moim małym mieście. Trochę czasu minęło, na koncerty już nie chodzę i kontaktu z nimi za bardzo nie ma ale wtedy to było super! Jak na przykład grupa trzydziestu osób szła do lasu się nawalić, a nie raz ostatecznie było nas tam 3 razy więcej

owszem, w internecie można poznać ciekawych ludzi, o tym się nieraz przekonałem.

nie mogę jednak nie napisać jednej rzeczy odnośnie powyższego:

to nie jest tak, że każdy gdzieś wyjdzie i będzie miał wokoło pełno znajomych, osoby zamknięte w sobie się do tego nie nadają...i nie będą nadawać.. mało jest ludzi tak zupełnie aspołecznych...takich którzy nie chcą i nie mają nikogo...

mnie brak spontaniczności..i wiecie co, tego się nie da zmienić, ale dlatego że się nie chce ..tylko nie chce...nie że nie chce się nad tym pracować.. tylko niektórzy ludzie tacy są.. i nie wolno im tłamsić indywidualności.

tylko nie wiem co takie osoby powinny robić..

-- 16 kwi 2014, 00:30 --

ja się przekonałem ostatnio że pewnych rzeczy za cholerę nie będę chciał, choć mogę... po prostu się będę w tym męczył... tylko kto to zaakceptuje, bo niby miałem możliwośc być w związku ale to mi dużo pokazało...o tym czego chcę a czego nie...

-- 16 kwi 2014, 00:32 --

Luktar, ja poznałam chyba z 50 osób i to tylko w moim małym mieście. Trochę czasu minęło, na koncerty już nie chodzę i kontaktu z nimi za bardzo nie ma ale wtedy to było super! Jak na przykład grupa trzydziestu osób szła do lasu się nawalić, a nie raz ostatecznie było nas tam 3 razy więcej

owszem, w internecie można poznać ciekawych ludzi, o tym się nieraz przekonałem.

 

nie mogę jednak nie napisać jednej rzeczy odnośnie powyższego:

 

to nie jest tak, że każdy gdzieś wyjdzie i będzie miał wokoło pełno znajomych, osoby zamknięte w sobie się do tego nie nadają...i nie będą nadawać.. mało jest ludzi tak zupełnie aspołecznych...takich którzy nie chcą i nie mają nikogo...

 

mnie brak spontaniczności..i wiecie co, tego się nie da zmienić, ale dlatego że się nie chce ..tylko nie chce...nie że nie chce się nad tym pracować.. tylko niektórzy ludzie tacy są.. i nie wolno im tłamsić indywidualności.

 

tylko nie wiem co takie osoby powinny robić..

Doskonale powedziane. To nie jest takie proste, latwe w obsludze. Sam fakt istnienia multum postow tutaj o samotnosci już o czymś swiadczy. Ja nie jestem tak skonstruowana, nie umiem "od tak" wbijc się w nieznane towarzystwo samodzelnie. Jestem raczej introwertykiem z bagażem dośc typowym dla depresji i lekow, obcuje z ludzmi normalnie, ale z nikom bliżej i jakos istotniej. Czy to, ze nie wyjde do tego pubu, nie uchleje się (niestety...), nikt mnie nigdy tego nie nauczyl, jak i wielu innych zachowan spolecznych (a tego uczymy sie wlasnie przez inteakcje z innymi) czyni mnie gorszą? Bo mam czasem takiego odczucie, ze spoleczenstwo narzuca taki wymóg jakby.

Dobija mnie moja beznadziejnie zaburzona osobowość, to ona powoduje to ciągłe wycofywanie się, zazdrość, bezsensowną zawiść,

łatwość w obrażaniu się, albo dla odmiany kompletną pustkę uczuciową (przy większej ilości leków).

Czuję się outsiderem.

Wiecie co, w internetach da rade spotkać kogoś fajnego, wartościowego. Któryć z forumowiczów napisał by poszukać ludzi na fanpeżach ulubionych filmów, zespołów, seriali itp. I ja tak zrobiłam. Jestem z kimś kto podziela moją pasję i jest niesamowity Nie pamiętam któremu użytkownikowi podziękować za tę poradę.

Może i tak ale trzeba też wziąć pod uwagę że internet tak jak i życie realne jest uwarunkowane tymi samymi zasadami przy wyborze partnera/partnerki w obu przypadkach plus to że łatwiej się na kimś przejechać. Też poznawałem sporo osób na necie ale tylko garstka się do dziś uchowała i zawdzięczam temu 2 najbardziej wycieńczające psychicznie związki. Podsumowując jeśli ktoś nie ma ,,warunków" to w obu przypadkach jest mu bardzo trudno chyba że ktoś patrzy na litery a nie na obrazki :) .Pomimo tego nie mam nic do szukania w internecie bo jak w każdym temacie jest tyle zdań ilu jest ludzi.

a Tobie sprawia przyjemność poznawanie mnóstwa nowych ludzi, czy Cię to męczy?

Obecnie raczej męczy, ale wtedy było inaczej. Teraz wystarcza mi kilku dobrych znajomych na co dzień.

Wiecie co, w internetach da rade spotkać kogoś fajnego, wartościowego.

To fakt, można spotkać wspaniałych ludzi, ale radzę uważać przekonałem się na sobie, że jednak realna znajomość jest lepsza. Także radze raczej otworzyć się na ludzi w okół siebie niż szukać znajomości w internecie. Skończyłem niedawno taka 4 letnia internetową znajomość... borykam się przez nią z myślami samobójczymi, ale jest coraz lepiej :)

 

To fakt, można spotkać wspaniałych ludzi, ale radzę uważać przekonałem się na sobie, że jednak realna znajomość jest lepsza. Także radze raczej otworzyć się na ludzi w okół siebie niż szukać znajomości w internecie. Skończyłem niedawno taka 4 letnia internetową znajomość... borykam się przez nią z myślami samobójczymi, ale jest coraz lepiej :)

Ale zakładam, że Twoja znajomość zakończyła się źle nie dlatego, że miała internetowy początek, ale pewnie coś źle poszło. Równie psychotyczne mogą być znajomości zawarte w realu. A że nie każdy jest młody i otoczony mnóstwem ludzi, to dla wielu tych np. trochę starszych lub nieśmiałych internet stanowi wielką pomoc. Trudno otworzyć się na ludzi wokół, jeśli ich nie ma i nie za bardzo jest ich gdzie poznać.

To od początku zmierzało w złym kierunku. Miała chłopaka flirtowała ze mną, na boku jeszcze inny i tak wiesz... dałem się przywiązać i było kiepsko. Co do starszych ludzi to faktycznie masz rację

Wiecie co, w internetach da rade spotkać kogoś fajnego, wartościowego. Któryć z forumowiczów napisał by poszukać ludzi na fanpeżach ulubionych filmów, zespołów, seriali itp. I ja tak zrobiłam. Jestem z kimś kto podziela moją pasję i jest niesamowity Nie pamiętam któremu użytkownikowi podziękować za tę poradę.

Najpierw trzeba mieć pasję i zainteresowania. Ja nawet jeśli czymś się zainteresuje to później zapominam wszystkiego, albo spycham to głęboko w otchłań nieświadomości. Po co mam coś pamiętać skoro i tak nie mam z kim się tym podzielić? I koło się kręci

Znajomości netowe,jeśli czujemy że co warte imho przenieść do reala czym prędzej,zwłaszcza jeśli jest "coś więcej" jak przyjaźń ,zwykłą znajomość zresztą też,net netem,ale lepiej zweryfikować w świecie realsów D:

Wiecie co, w internetach da rade spotkać kogoś fajnego, wartościowego. Któryć z forumowiczów napisał by poszukać ludzi na fanpeżach ulubionych filmów, zespołów, seriali itp. I ja tak zrobiłam. Jestem z kimś kto podziela moją pasję i jest niesamowity Nie pamiętam któremu użytkownikowi podziękować za tę poradę.

Najpierw trzeba mieć pasję i zainteresowania. Ja nawet jeśli czymś się zainteresuje to później zapominam wszystkiego, albo spycham to głęboko w otchłań nieświadomości. Po co mam coś pamiętać skoro i tak nie mam z kim się tym podzielić? I koło się kręci

nie lyniam... spychasz swoja pasje na bok bo nie ma nikogo z kim moglbys ja dzielic? a w ogole probowales szukac gdzies dalej?

Znajomości netowe,jeśli czujemy że co warte imho przenieść do reala czym prędzej,zwłaszcza jeśli jest "coś więcej" jak przyjaźń ,zwykłą znajomość zresztą też,net netem,ale lepiej zweryfikować w świecie realsów D:

Czuje się zweryfikowana

Jeśli chodzi o samotnośc to dziwna sprawa. od kilku dni rozmawiałam na gadu gadu z osobą, która permanentnie na forum wypisuje jaka to jest samotna, załamana, do niczego. Pomyślałam, że skoro ten człowiek jest samotny to pewnie ucieszy się, że ktoś okaże mu trochę zainteresowania i wsparcia. Nic bardziej mylnego. Zniechęcał mnie jak mógł, wypisując jak to nienawidzi ludzi a w szczególności kobiet. Znosiłam przez kilka dni jego humory chociać nie raz miałam ochotę napisać że faktycznie nie dziwię się, ze jest sam, bo tak toksycznej osoby w życiu nie spotkałam. Skończyło się na tym, że poczęstował mnie taką ilością wyzwisk jakiej w zyciu nie słyszałam. A w ogóle to stwierdził, że pewnie jestem prostytutką i chcę od niego jakieś pieniądze wyciągnąć

Oczywiście nie chcę generalizować, ale niektóre osoby, które uskarżają się na samotność, po prostu odstraszają od siebie ludzi. Zacznijmy więc może od siebie, spróbujmy siebie polubić albo choć udawać, że lubimy. Bo jak ktoś wciąż gada o tym jaki to jest beznadziejny to inni też w to uwierzą.

Chociaż może się wydawać, że próbując "oswoić" tę osobę straciłam tylko czas, to ja myślę że zrozumiałam jak łatwo odstraszyć kogoś od siebie samym narzekaniem. A i ja miałam taki zwyczaj. Tak więc od teraz pesymistyczne przemyślenia zostawiam dla siebie a na zewnątrz - keep smiling

Ja raczej całą swoją osobowością oddziałuję zniechęcająco na ludzi; a moje nie takie, jak być powinny odczucia i surowe poglądy powodują, że także wiele osób oddziałuje na mnie zniechęcająco.

Aranjani, C'nie ?

Kestrel, no

Aranjani, taki żywot D: