Twierdza samotności

Bóg jest ponoć wszechmocny i WSZECHWIEDZĄCY, jak to nie znasz powodu swojego istnienia? Śmiem kwestionować Twoją boskość Zostanę ekskomunikowana?

Dobrze to ujęłaś „ponoć”

Funkcjonuje na MÓJ temat kilka bzdur.

Np. ta „wszechmoc” w waszym rozumieniu

pewnie tak może to wyglądać, ale przykładowo... nie mogę Sam Siebie unicestwić.

Nie zrozum, że tego bym Chciał

Po prostu nie ma takiej opcji

 

Dla uproszczenia rozumowania - uwierz MI na słowo, że jestem Bogiem Jedynym.

 

Co nie zmienia faktu, że nie wiem skąd się wziąłem, ani nie znam powodu Swego istnienia...

 

Zauważ tylko, że nie umniejsza to Mojej Boskości w stosunku do tego co stworzyłem Sam

Dziękuję że mnie stworzyłeś w kazdym razie.

A co sam się stworzyłeś?

Nie wiem. I tu masz przykład, że nie jestem "wszech" wiedzący

Może głupio robię, że tak przed wami się otwieram, JA-BÓG

Ale na szczęście, mam ten komfort, że nikt nie traktuje MNIE poważnie

Miło było poznać

PSYCHOPATA, śmiesznie było ale do czasu. Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść [i zacząć się po ludzku zachowywać...].

Najgorsze dla psychopaty jest to że swoją samotność odkryje (poczuje) dopiero jak będzie umierał, dopiero wtedy zrozumie że stracił całe życie. Niektóre rzeczy docenia się dopiero wtedy gdy się je traci - wiem to po sobie. Bo przecież pełne prawdziwe życie to nasze uczucia i związki z innymi ludźmi, dawanie i otrzymywanie miłości. Bez tego jesteśmy martwi, wiem to bardzo dobrze bo był taki czas że się tego wyparłem i długo byłem martwy, normalnie żywy trup. Niczego tak nie żałuję jak tych straconych lat.

Najgorsze w zdrowieniu jest uświadomieni sobie że dotychczasowe życie było nic nie warte. Myślę że to główny powód niepowodzeń w terapii. To dlatego w pewnym wieku terapia jest nieskuteczna. Więc śpieszmy się leczyć bo szybko może się okazać że już za późno.

A kluczem do sukcesu jest... pokora.

mruwa postaraj sie nie wracac myslami do przeszłosci bo to wniczym ci nie pomoze ale skup sie na terazniejszosci teraz kochaj i badz kochany

zycze ci duzo miłosci i radosci

Z tego,co czuje,to Psychopata jest naprawde samotny,zagubiony i nie zrozumiany przez ludzi i sam siebie nie rozumie.Tak bym to wszystko podsumowała.

Z tego,co czuje,to Psychopata jest naprawde samotny,zagubiony i nie zrozumiany przez ludzi i sam siebie nie rozumie.Tak bym to wszystko podsumowała.

Mądrze piszesz.

Reasumując:

1. Samotny - tak. Pisałem dlaczego Ale nie cierpię z tego powodu.

2. Zagubiony - nie wiem... ( patrz pkt. 4 )

3. Nie zrozumiany przez ludzi - tak, na pewno. Choć w sumie nigdy tego nie Oczekiwałem od ludzi

4. i sam siebie nie rozumie - intygujące... Nie potwierdzam i nie zaprzeczam. Po prostu nigdy się nad tym nie zastanawiałem...

A może Tobie brak miłości?

A może Tobie brak miłości?

Czy możesz bliżej MI powiedzieć coś na temat tego zjawiska ?

JA je odbieram tylko intelektualnie, nie mam zdolności do odczuwania emocji w waszym rozumieniu.

Na tej samej zasadzie nie czuję samotności ani nie cierpię z żadnego innego powodu

PSYCHOPATA, to po co siedzisz na forum dla osob z nerwica i depresja ,skoro tobie nic nie dolega nie cierpisz z zadnego powodu

jak chcesz kogos dobijac i robic sobie z niego zarty to moze zmien forum

JA je odbieram tylko intelektualnie, nie mam zdolności do odczuwania emocji w waszym rozumieniu.

Na tej samej zasadzie nie czuję samotności ani nie cierpię z żadnego innego powodu

Swoisty świat Equlibrium...tylko pozazdrościć

Z tym, że tutaj ten świat nie funkcjonuje, ten eqilibrystyczny.

Moja przestrzeń

PSYCHOPATA, to po co siedzisz na forum dla osob z nerwica i depresja ,skoro tobie nic nie dolega nie cierpisz z zadnego powodu

jak chcesz kogos dobijac i robic sobie z niego zarty to moze zmien forum

Wiem, że macie wiele powodów aby MNIE nienawidzić, ale czy zbiorowe samoumartwianie

się i pławienie się we własnych cierpieniach tak naprawdę przynosi wam ulgę ?

TAK !!!! od tego jest to forum ..i nie plawimy sie tylko wyrzucamy z siebie nasze zale i to co nas boli i wspieramy sie jak to jest tylko mozliwe .

ale widze ze ciebie to tylko smieszy .

ale widze ze ciebie to tylko smieszy

Nie podchodzę do tego w takich kategoriach

Wy tu jakąś polemikę prowadzicie widze Hymm..ja uważam, że każdy tak naprawde jest samotny, mimo przyjaciół i rodziny, to wszystko co czuje sprawia, że przeżywa to sam w głebi duszy. Nawet jak odchodzimy z tego świata to jesteśmy osamotnieni. Smutne to, ale prawdziwe. Pocieszeniem jednak może być fakt, że w pełni zrozumieć mogą nas ludzie, którzy przeżyli już to samo co my i przy takich ludziach nie czuję się już samotna:) Pozdrawiam was serdecznie, szkoda czasu na spory :)

a ja sie zastanawiam czego skazuje sie na samotnosc? czy to nerwica czy dystymia czy usposobienie? czy poprostu przyjelam role męczennicy

a moze wszytsko naraz? jak to pokonac:/wkoncu jest jedno zycie

A ja tak sobie myśle,że sam w sobie jestem wielką twierdzą samotności >

ja czuję się samotna w środku, bo nikt nie zrozumie tego co się ze mną dzieje, nikt, kto sam tego nie przeżył, więc jestem tutaj, w tym wirtualnym świecie, gdzie ta samotność staje się mniejsza:)

I chyba po to są grupy wsparcia i spotkanie towarzyskie osób z podobnymi problemami :)