Ataki (jak wyglądają, jak sobie radzimy)

Tenobcy, tutaj masz wątek o Twoim leku, może znajdziesz coś dla siebie:

escitalopram-lexapro-lenuxin-depralin-mozarin-escitil-elicea-t19594-11102.html?hilit=elicee

Ostatnio moim atakom, głównie w środkach lokomocji towarzyszy wrażenie duszenia się. Moja lekarka wie jak zaleczyć depresję, ale z zaleczeniem moich lęków ciężko, wciąż wali mi same neuroleptyki. Naprawdę, nie wiem co mam robić. Lęki mi towarzyszą od wczoraj cały czas.

Wczoraj w nocy o 2 myślałam że zejdę. 2 ataki po rząd...nie wiedziałam co się dzieje. Trzęsawka na full, silny ból całej głowy, płacz, ciężki oddech jakbym się dusiła, splątanie i ostre zawroty głowy z mdłościami. Z bólu wyłam i przeklinałam . Męczyłam się tak z godzinę...aż tabletki przeciwbólowe zaczęły działać. Później ciężko było zasnąć a teraz wstać. Głowa mnie ćmi cały czas, jest mi słabo, płytki oddech, chwieje się na miękkich nogach. Zaraz zwariuje:'( nie wiem od czego to... Tydzień temu odstawiłam Sertre po 1,5miesięcznym braniu. Poza tym od dwóch dni odstawiłam lek przeciwalergiczny Telfexo po 3 dniach brania bo mam mega zawroty głowy w ciągu całego dnia nie do wytrzymania i nie wiem od czego. W ulotce pisze że należy udać się do szpitala w razie przedawkowania (więcej niż 1 tabletka) bo to silny lek. Ja brałam po 1 na dobę ale może to dla mnie zbyt silne i mam objawy przedawkowania? Nie wiem co robić :'(

A może to nie jest przedawkowanie a nerwica? Jej objawy podchodzą nas w każdy możliwy sposób.

Ech, ja też mam najgorsze ataki w autobusach/tramwajach....

Dzisiaj mam w końcu wizytę u psychiatry, liczę na jakieś leki (Boże, błagam, niech trafi za 1szym razem, bo nie mogę się juz tak dłużej męczyć!)

NiedobrzeMi nie wiem, pierwszy raz odczuwam taki ścisk w głowie który nie mija, ból głowy i zawroty przy ruszaniu, w ogóle nie mogę się poruszać, chodzić... Nie mam na to żadnej alternatywy - nic nie pomaga...

Wróciłam do domu i mnie wzięło... Nie dziwię się, bo czułam to w sobie od rana już, ale nie spodziewałam się, że mogę się czuć taka rozpierniczona od środka. Masakra jest... Jeszcze w dłoniach od poniedziałku siedzi mi nieprzyjemne uczucie... Jakby trochę nie były moje... No i przez to schizuję dodatkowo. Ale atak dziś mnie niezły bierze... Jeszcze trzyma mnie taki wewnętrzny niepokój... A tu się trzeba tyle nauczyć na jutro.

Hejka. Jak widzicie, nowa osoba na forum. Czytam Wasze posty jakiś czas, a na forum to zaglądam od daaawna. Wreszcie postanowiłam się zarejestrować. ja dziś też tragiczny dzień. Lisa_ u mnie to samo- kupa nauki na jutro, a porycie masakryczne.

rozczarowana88, cześć, leczysz się na nerwicę?

Cześć, Rebelia. Tak, leczę się. W zasadzie już jakiś czas. Na początku mojej 'przygody' brałam leki i chodzilam do psycholożki. Jednak była ona bardzo słaba- chodzenie tam ograniczało się do wypelniania jakiś bzdurnych testów i jej komentarzy 'no już naprawdę nie wiem, co mam Ci powiedzieć'. Po odstawieniu leków porycia wróciły. Próbowałam radzić sobie sama, ale ostatecznie wylądowałam na terapii u mojej obecnej psychoterapeutki (było to rok temu). Była znaczna poprawa, ale teraz znów mnie to dopada. I nie chcę się poddawać. Zalogowałam się tutaj, bo w moim otoczeniu nie ma ludzi z takim problemem/na pewno są, ale wiadomo- nikt o tym nie mowi, a czułam że już nikomu nie mogę powiedzieć co i jak, ewentualnie ludzie, ktorzy wiedzą, nie rozumieją mnie.

Jakby co to moje samopoczucie to efekt uczulenia na lek :/ wczoraj dowiedziałam się od farmaceutki, że takie akcje są już zgłoszone do firmy tegoż leku... Nie polecam... Powoli ze mnie schodzi i lepiej żeby samo się rozeszło bo inaczej czeka mnie szpital i oczyszczanie organizmu...

violet_hair_, Ojej, kiepsko to brzmi. Ale mam nadzieję, że zejdzie wszystko i będzie dobrze :)

DUMPS A JAKIE LEKI BIERZESZ?

Hej. Myślicie, że tych cholernych ataków można się jakos pozbyć? Tzn, czy da sie wyjść z nerwicy? Bo u mnie nawet jak już wydaje mi się, że jest dobrze, to nagle znowu trach. jakie sa Wasze doswiadczenia w tym temacie?

rozczarowana88, jasne, ze sie da.

Ja mialam kiedys atak za atakiem, nei bylam w stanie wyjsc z domu bo od razu panika, a i w domu w nocy mialam stany lękowe. Juz mam wrazenie, ze gorzej byc nie moglo - pare miesiecy wyjete z zycia.

Ale po terapii (tylko!) doslownie wszystko mi minelo, zero atakow, normalne zycie - przez 10 lat.

Teraz znow bylo gorzje, bo wyjechalam za granice i dobiło mnie tutaj życie - ale tez, pol roku temu, mialam niezle jazdy, paniki itp. Teraz jezdze do pracy normalnie. Nie jest jeszcze super, bo czesto zle sie czuje fizycznie, ale ataków praktycznie nie mam.

Wiec na 100% mozna pozbyc sie tych ataków.

MOje zycie obecnie wyglada idealnie tak samo jak w tej piosence

http://www.deon.pl/inteligentne-zycie/psychologia-na-co-dzien/art,455,lek-tego-uczucia-nie-da-sie-porownac.html

A ja mam dla Was coś o lękach.

Lisa_, bardzo fajny artykul! Dokladnie tak samo mysle o tym wszystkim.

Ludzie glownie są skupieni wlasnie na różnych lękach takich typowych ktore je dopadaja - a to agorafobia, a to panika a to costam innego. A prawda jest taka, ze to jest tylko OBJAW. I tak naprwade wskazowka, ze cos w naszym zyciu jest nie halo, ze czegos nie wiemy, ze podarzamy zla droga (albo robimy cos wbrew sobie). I dopoki skupiamy sie na objawach, a nie ich podlozu (moim zdaniem) za duzo nie wskóramy...

Ja na poczatku na terapii wkurzalam sie, jak chcialam powiedziec, jaki lęk mialam w markecie, albo jak dopadla mnie panika w autobusie. Ale moja terpeutka w ogole o tym nie chciala sluchac, zadawala mi zupelne inne pytania (dot. zycia , roznych sytuacji, emocji i tego typu problemow). I dopiero jak ja tez zaczalam myslec glownie o tym, rozwiazywac jakies swoje sprawy, dazyc do roznych rzeczy, wprowadzac zaminy - to lęki (jako ten OBJAW) same zaczely ustepowac.

I dokladnie tak samo pomyslalam sobie jak dopadlo mnie znowu rok temu - ze oho, cos jest nie tak w moim zyciu znowu, cos musze zmienic, zastanowic sie itp. I to staram sie teraz robic :)

PS. podoba mi sie Twoj podpis : F41.0, no chyba, że po prostu umieram. :)))) za kazdym razem jak go widze!

Lisa_, bardzo fajny artykul! Dokladnie tak samo mysle o tym wszystkim.

Ludzie glownie są skupieni wlasnie na różnych lękach takich typowych ktore je dopadaja - a to agorafobia, a to panika a to costam innego. A prawda jest taka, ze to jest tylko OBJAW. I tak naprwade wskazowka, ze cos w naszym zyciu jest nie halo, ze czegos nie wiemy, ze podarzamy zla droga (albo robimy cos wbrew sobie). I dopoki skupiamy sie na objawach, a nie ich podlozu (moim zdaniem) za duzo nie wskóramy...

Ja na poczatku na terapii wkurzalam sie, jak chcialam powiedziec, jaki lęk mialam w markecie, albo jak dopadla mnie panika w autobusie. Ale moja terpeutka w ogole o tym nie chciala sluchac, zadawala mi zupelne inne pytania (dot. zycia , roznych sytuacji, emocji i tego typu problemow). I dopiero jak ja tez zaczalam myslec glownie o tym, rozwiazywac jakies swoje sprawy, dazyc do roznych rzeczy, wprowadzac zaminy - to lęki (jako ten OBJAW) same zaczely ustepowac.

I dokladnie tak samo pomyslalam sobie jak dopadlo mnie znowu rok temu - ze oho, cos jest nie tak w moim zyciu znowu, cos musze zmienic, zastanowic sie itp. I to staram sie teraz robic :)

PS. podoba mi sie Twoj podpis : F41.0, no chyba, że po prostu umieram. :)))) za kazdym razem jak go widze!

nerwa, Właśnie dlatego tak bardzo czekam na kolejną wizytę u mojej lekarki, bo chcę jej powiedzieć, że chcę zacząć terapię. Co z tego, że biorę leki, skoro nie mam poukładanej rzeczywistości. Sama nie umiem, przyjaciółki, która mi pomaga też nie chcę aż tak obciążać wszystkim. Dlatego wiem, że to mnie może uratować : )

Hahahaa Taki podopis nawiązujący do hipochondrii troszeczkę :)

nerwa, Właśnie dlatego tak bardzo czekam na kolejną wizytę u mojej lekarki, bo chcę jej powiedzieć, że chcę zacząć terapię. Co z tego, że biorę leki, skoro nie mam poukładanej rzeczywistości. Sama nie umiem, przyjaciółki, która mi pomaga też nie chcę aż tak obciążać wszystkim. Dlatego wiem, że to mnie może uratować : )

Hahahaa Taki podopis nawiązujący do hipochondrii troszeczkę :)

Lisa_, no dokładnie, mis ie wydaje, ze leki dobre czasem, ale tylko tak 'zaleczają' chemicznie, a jak to ma jakies podloze to one i tak tego nie wyelcza. Wiec potem przestajesz brac i znowu zaczynaja sie ataki po jakims czasie :-/

Lisa_, no dokładnie, mis ie wydaje, ze leki dobre czasem, ale tylko tak 'zaleczają' chemicznie, a jak to ma jakies podloze to one i tak tego nie wyelcza. Wiec potem przestajesz brac i znowu zaczynaja sie ataki po jakims czasie :-/

nerwa, dlatego chcę spróbować, kurcze, mam 20 lat, zaczęłam studia, mam plany, marzenia, a tymczasem boję się wyjechać za miasto, bo co jak mnie atak dopadnie... Nie chcę tak żyć. Dlatego chcę się leczyć i lekami i terapią :)

nerwa, dlatego chcę spróbować, kurcze, mam 20 lat, zaczęłam studia, mam plany, marzenia, a tymczasem boję się wyjechać za miasto, bo co jak mnie atak dopadnie... Nie chcę tak żyć. Dlatego chcę się leczyć i lekami i terapią :)

Lisa_, Ty wiesz,z e mi sie zaczelo tez jak mialam 20 lat? :) mzoe chwile przed. I taka zalamana bylam, ze najlepsze lata a ja co... siedze w domu, nie jestem w stanie wyjsc nigdzie, atak za atakiem - i jak tu zyc? Nawet musialam wtedy zrezygnowac ze studiow bo nie dalam rady jezdzic na zajecia. Ale potem po terapii, poszlam na inne, skonczylam i w ogole zajebisty czas byl

Na pewno pomoze Ci to wszystko i bedzie ok