PAROKSETYNA (Arketis, ParoGen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Paxtin, Rexetin, Seroxat, Xetanor)

Witam jestem tu nowy. Bylem wczoraj na wizycie u psychiatry. Stwierdzila ze mam poczatki depresji polaczone z silnymi stanami lekowymi. Przepisala mi Paroxinor 20mg-4 dni 1/4 tal 2 tyg 1/2 tab pozniej 1 tab w razie jakby bylo za silne wrocic do 1/2tab. Mam to brac rano oraz Cloranxen 1/2 lub 1 tab na noc. Jestem zapisany na kolejna wizyte oraz wizyte u psychologa. Poki co dzis wzialem 1/4 tab Paroxinor. Moze macie jakies sugestie czy to dziala jak co itp? Z gory dziekuje za pomoc

to tylko ja chudnę na paroksetynie?

grzesiek85xxx, pewnie,że działa.to dobry lek.początki mogą być nieciekawe.powodzenia

No mam nadzieje ze jeszcze w polaczeniu z terapia wyde z tego. Nie sadzilem nigdy ze to moze byc az tak ciezkie i to ze ludzie nie potrafia tego zrozumiec teraz prawde mowiac mnie dziwi chociaz jeszcze niedawno sam taki bylem

Bo nerwicy, czy depresji nie zrozumie ten, kto tego nie doświadczył.

Rok temu śmiałem się z depresji, myślałem że ludzie sobie to wmawiają. Uważałem, że psycholog jest dla wariatów i to takie sranie w banie.

Życie jest cholernie przewrotne. Dziś sam się leczę i chodzę na psychoterapię, bo sam nie byłem w stanie sobie poradzić z nerwicą. Wręcz błagałem psychologa o pomoc, bo nie dawałem sobie rady z własną głową.

Myślałam podobnie w liceum, aż do momentu, kiedy w III klasie mnie to spotkało. Kiedy dostałam skierowanie od lekarza rodzinnego do psychiatry wyszłam z gabinetu totalnie załamana i zszokowana, bo jak to? Ja u psychiatry??? Pamiętam jak siedziałam na poczekalni do psychiatry wyłączona i przerażona. Miałam ochotę krzyknąć tamtym ludziom, czekającym na swoją kolej, że to oni są walnięci, a nie ja i że to jakaś cholerna pomyłka. Jednak było już za późno, bo przyszła moja kolej i stało się. Pierwsza wizyta i leki... I tak do dziś, z remisjami. Są chwile, kiedy nawet nie mam nic przeciwko byciu inną... ale są też momenty, kiedy zazdroszczę tym zdrowym i mam chęć na płacz, skargi i krzyk...

magnolia84, ja od dziecka, po tym co mi fundowala matka, wiedzialam, ze wyladuje w koncu u psychiatry i zaluje, ze stalo sie to tak pozno... Gdyby stalo sie to wczesniej, uniknelabym wielu powaznych bledow, ktore popelnilam...

A z nerwica i depresja mialam kontakt od malego, wiec to dla mnie nic niezwyklego. Najpierw moja matka chorowala i wyzywala sie na mnie, pozniej ja zachorowalam.

Kokojoko, ja chyba nie podejrzewałam, że skończę u psychiatry, mimo tego, że miałam sporo okropnych doświadczeń za dzieciaka, a mój ojciec od kiedy sięgam pamięcią jest alkoholikiem. Uświadomiłam to sobie dopiero na pierwszej wizycie u psychiatry.

Ja u psychiatry? Nigdy bym w to nie uwierzył. Prędzej w zęby bym dał, temu kto by mnie tam pokierował.

Wydawało mi się, że całe życie mam pod kontrolą. Zawsze opanowany i pociągający za sznurki własnego losu. Jeden dzień, jeden atak paniki i z podkulonym ogonem, grzecznie siadłem w poczekalni do psycha.

Ooo, ja od zawsze wiedziałem że coś jest nie tak ze mną i moją rodziną zresztą też, i było dla mnie oczywiste że prędzej czy później wyląduje w gabinecie psychiatrycznym. A już w ostatniej klasie podstawówki i na początku liceum wiedziałem że muszę tam trafić jak najszybciej. Niestety, wtedy lekarka nie potrafiła mi pomóc, ale też mi brakowało dyscypliny żeby brać leki odpowiednio długo, co chwila odstawiałem i szedłem po nowe bo "te nie działają"...

Ja jednak wolałabym nie mieć tej świadomości będąc jeszcze dzieckiem i tak jak napisałam wyżej - nie miałam jej.

Za młodu byłam silną i temperamentną osobą. Stawałam w obronie mamy przed atakami psychicznymi i fizycznymi ojca. Ona stawała też w mojej obronie. Jako jedynaczka, musiałam sobie radzić z tym w pojedynkę.

Jeżeli chodzi o mój pierwszy lek, to okazał się najlepszym na jaki mogłam trafić. Czułam się po nim nawet lepiej, niż kiedy byłam jeszcze zdrowa Później był już inny psychiatra i tony innych, od czapy przepisywanych i zupełnie nietrafionych leków, aż do kwietnia ubiegłego roku

Ta, paro to debeściak, stawia na nogi, choć nie wszystko staje jak przedtem :) Mnie nie dotyczy!

mnie również nie

magnolia84, jaki to był ten pierwszy lek, tak z ciekawości?

Luki_Nerwusik, ha ha, no ja niestety nie mam tyle szczęścia w tej drugiej kwestii...

depas, no jak to jaki? wenlalove

A Wasze lekarki też takie ciekawskie i pytają czy potraficie jeszcze stać na baczność po paro? Bo moja pyta

(magnolia nie odpowiadaj :-)

Taaak, wenla, moja pierwsza miłość... Na pewno jeszcze do niej wrócę. Wtedy WSZYSTKO wróci do normy

U mnie kobiety od lat chorują na nerwicę, ale nie spodziewałam się że przyjdzie i moja kolej. Choć teraz widzę, że ona już wcześniej była, tylko nie wiedziałam jak to jest być spokojnym. No, ale jestem w wieku takim że powinnam już pomyśleć o przyszłości, partnera brak, więc sama póki co. No i stad pytanie do was o az tak odpowiedzialne decyzje.

Ja osobiscie jestem po dlugim zwiazku w ktorym ona znalazla sobie kogos lepszego wziela slub nawet a ja juz kilka lat jestem sam-teraz moge sie doszukiwac tego ze nie wychodzilo mi z kobietami w tym co mnie spotkalo. No mialem tak ze mimo slow ze jestem fajny przystojny inteligentny do mnie dochodzilo to jako klamstwo i nieprawda. Nie potrafilem aby obudzily sie we mnie te motylki w brzuchu. Naprawde nie wiem czy to moze byc zwiazane z choroba czy poprostu nie nadaje sie do zwiazkow a lata leca 30 zaraz stuknie wszyscy dookola w zwiazkach a ja hmm bez zmian

depas, ty brałes wenle teraż bierzesz paro wiec masz porównanie i który z nich działa u Ciebie lepiej przeciwlękowo

Dark , a Ty masz niezużytą Wenlafaksyne . Potrzebuje 1 paczke 75 CR . Masz ?

-- 28 lut 2014, 20:46 --

Dark Knight, ciężki wybór. Chyba jednak odrobinę, czysto w sensie przeciwlękowym paro, ale pewnym kosztem. Zdecydowanie bardziej muli, sporo tego działania bierze się stąd, że czuję się otępiały, trochę senny i jakby odłączony od świata zewnętrznego. Na wenli czegoś takiego nie czułem, to znaczy było całkiem normalne samopoczucie tylko prawie bez lęku. Dlatego ogólnie uważam wenlę za lepszy lek.

Kupiłam dziś zamiennik Seroxatu - Parogen (sama wybrałam go spośród zamienników). Jutro rano zaczynam. Mam nadzieję, że mnie nie potelepie

 

podziel się swoimi doznaniami,bo też niebawem chcę przejść na coś tańszego

Pierwszy dzień na zamienniku - taki sam jak na oryginale

Zobaczymy jak będzie jutro

magnolia84, mam nadzieję,że nie odczujesz zmian.jesteś moim dośiadczeniem .ja chcę przejść za 3 tygodnie,bo wtedy skończę opakowanie za 73zeta--brrrrrrrrr