Zaczym najbardziej tęsknicie sprzed choroby ?

*Ai*, Hahahah ;-D

za marzeniami

za spokojem.

za dążeniem do spełnienia

za spokojem i radością

Błędy w tytule wątku aż rażą

-----

Tęsknię za całymi dniami spędzanymi u znajomych, za latami dzieciństwa. Za tym uczuciem, kiedy czułem, że żyję.

Wszystko przychodziło z łatwością, życie nie było stukilogramowym ciężarem. Teraz to walka.

W piątym, szóstym roku życia nie bałem się ciemności, wysokości; nie miałem silnego wstrętu i wstydu wobec brudu na człowieku; lubiłem przed spaniem siedzieć w pokoju w ciemności i wpatrywać się w zegarek; gdy bywałem z rodzicami w lesie, oni mogli się trochę oddalić, nie potrzebowałem ich mieć w polu widzenia. Potem jedna noc zmieniła wszystko.

Za moją pracą. A na drugim miejscu za niską wagą.

Za spontanicznoscia , chociaz ona mi powoli wraca :)

Za łatwością funkcjonowania

Za prawdziwymi zainteresowaniami, celami.

za;

opanowaniem emocjonalnym

chłodną logiką i kalkulacją

chłonnym skoncentrowanym umysłem

wyważoznym dystansem do wszystkiego

spokojem

zaradnością ,planowaniem, energią

urozmaiconym słownictwem

znajdowaniu czasu w braku czasu

odnajdywaniu choćby jednej pozytywnej strony

za weną i przyjaźnią .

za brakiem świadomości

Za:

Umiejętnością skupienia

Odczuwaniem czystej radości

Czytaniem książek

Byciem najlepszym

Lotnością umysłu

Śpiewaniem

nie mam żadnych wspomnień,byłem niebezpieczne dla otoczenia niemowlę które łazi z siekierą po osiedlu i nie wie jak się nazywa i odgryza cyce dziąsłami pielęgniarkom

Spontaniczność, umiejętność odczuwania radości, umiejętność rozmowy z ludźmi, chęć przebywania z innymi ludźmi, bystrość umysłu - to wszystko poszło w pi*du.

Ja choruję od zawsze, więc nie mam za czym tęsknić

Za siłą i energią do życia. 

Za spacerami bez lęku

Za normalną swobodą ....

za pewnego rodzaju beztroską 

za spokojem w głowie 

Ja za...niczym. Z prostej przyczyny, nigdy nie byłem zdrowy/niezaburzony. Może we wczesnym dzieciństwie, które słabo pamiętam. Tęsknić mogę za czymś, czego nigdy nie było, a sobie to ewentualnie wymyśliłem, to podobno ma nawet swoją nazwę, ale do tego się zbytnio nie uciekam.

Za normalnym życiem, bez ciągłego rozmyślania/analizowania