Ucieczka w świat książek, muzyki itp..

tak. jesteśmy istotami stadnymi i musimy pujść na kompromis i odłożyć na chwile gitare czy co tam mamy pod reką. nie wiem w sumie po co, ale...

Ja też książki, wiersze, pamiętnik (który jak już coś napiszę z perspektywy lat wydaje mi się żałosny)

I przede wszystkim muzyka.

A już najlepszą możliwością zatracenia się, zapomnienia, pozbycia NN i wszystkich innych dolegliwości jest.. Taniec.

A już najlepszą możliwością zatracenia się, zapomnienia, pozbycia NN i wszystkich innych dolegliwości jest.. Taniec.

Taniec taniec i jeszcze raz taniec , moje antidotum na chrobe. niestety nie realizuje pasji tak jakbym tego chciala ... coz brak czasu a i nawet sama choroba mi to uniemozliwia. Pozostaja mi wiec ksiazki. Uwielbiam czytac i czytam wszystko co sie nawinie. Taka autoterapia. Wole uciec w wyimaginowany swiat nic zadreczac se rzeczywistoacia. Pamietnik tez pisze i tez wydaje mi sie absurdalny gdy go potem czytam ale mysle ze jak juz wyzdrowieje to bede sie przy nim niezle bawic choc tam nic zabawanego nie ma.

Też był czas kiedy bałam się, nie wierzyłam, nie chciało mi się, nie było czasu by realizować marzenia jak nalezy. Teraz jest świetnie. Wiadomo że rzeczywistość jest przytłaczająca, trudna do zniesienia. A już zwłaszcza z nerwicją, depresją czy czymkolwiek innym. Taniec pozwala mi kiedy chcę płakać wyrzucić to z siebie, zamiast płaczu, tańcząc. Bez względu na kroki, na wygląd tego wszystkiego, gaszę światło i słucham muzyki, ruszam się. Kiedy jestem radosna też tańczę. Kocham tanczyc w deszczu choć wiele osób nie nazwałoby tego tancem. Ja mam własne pojęcie tego słowa.

Zgadzam się. Często ucieczka i samotność są potrzebne i dobre, i pomagają odzyskac równowagę ale w którymś momencie to zaczyna szkodzić. Łatwo przegapić ten moment, i się wkopać w jakieś nieprzyjemne stany, na własne życzenie właściwie. Grunt to umiar :)

Już dawno przekroczyłem granicę.

Muzyka

Filmy

Gry

Rysowanie

Bujanie w obłokach

Czytanie

Sen - Mam cudowne sny

Sen - Mam cudowne sny

Ja niestety ich nie mam, mam za to koszmary.. Dzień w dzień, a raczej noc widzę to samo zdarzenie, tak jakby zamiast zniknąć, dać się zapomnieć, wręcz przeciwnie ciągle przypominało o sobie..

Granica, granica, granica..

Pamiętam o niej dobrze, nie przekraczam jej.. Ale są chwile samotności w których pomaga mi taka ucieczka

A ja w ogóle nie mam snów

tzn niby ma je każdy, ale moje widocznie muszą być wyjątkowo "obłe", bo rano mam wrażenie, że nic mi się nie śniło;

ja uwielbiam marzyc, ale niestety nie zostalem obdarzony moca zapamietania moich snow, a co do ucieczki od rzeczywistosci to uwielbiam sluchac Vangelisa - polecam tego wykonawce

oraz oczywiscie ksiazki jakiekolwiek byle grube i nie konczyly sie szybko

Mi bardzo dużo otuchy dodają słowa mojego ulubionego barda - Marka Grechuty (nawiasem mówiąc sam był lękowcem) - "ważne są tylko te dni których jeszcze nie znamy" i "Dopomóż Ty nam Panie, podpowiedz jak (...) uczyń w naszym sercu maj, zielony gaj, nie ma Twojej winy w tym że jest jak jest, ale dla nas zdobądź się na mały gest..." - tytuł piosenki z ostatnim cytatem to "Pieśń wigilijna".

ja gram i mnie to wkurza, bo sie uzaleznilem ze to jest jedyna metoda relaksujaca ;/

no ijeszcze rapuje, freestyluje cos co znowu wejdzie na dlugo do mojej glowy... kiedys marzylem aby sie rano obudzic i nie freestylowac, dzisaij pragne tego znowu =D

Ja uciekam od rzeczywistości ćwicząc na siłce,oczywiście książki też pomagają,gry strategiczne na komputer,wypady rowerem poza miasto.

Ja przedwczoraj dowiedziałam się że szykują mi się w maju 2 poetyckie występy - jeden w radiu, drugi na żywo - i bardzo mnie to cieszy! Najbardziej tylko obawiam się w tym występie na żywo tzw. "pytań do autorów".

zimbabwe

Nawet jak padną pytania to przecież będziesz mówić prosto z serca, poradzisz sobie. Nie martw się jesteś znawcą tego co napisałeś i swoich emocji.

Blizna wszystko OK, tyle że czasem ludzie doczytują się w moich wierszach treści których tam nie zawarłam! Np. w jednym wszyscy myśleli że jest o Lepperze, a ja go pisząc Leppera i polityki zupełnie nie miałam na myśli.

Po pierwsze, przepraszam Zimbabwe, że nie zauważyłam, że jesteś kobietą.

Sorki.

Po drugie trudno mi się odnieść do tego jak może być odebrana Twoja sztuka, bo jej nie znam, ale może przed takim występem powinnaś porozmawiać z kimś bliskim lub dalekim nawet, co sądzi o tym o czym piszesz.

Po trzecie, to skąd wiesz na jakich odbiorców trafisz. Może ktoś akurat zafiksował na Lepperze i to było jego jedyne skojarzenie.

Ze sztuką jest tak, że każdy ją najczęściej odbiera przez pryzmat swoich doświadczeń.

Do jednych dotrzesz bo czują to samo, do innych wogóle.

A jeżeli nie zrozumiesz czyjegoś pytania, lub porównania, to może warto po prostu powiedzieć "rozumiem, że pan /pani patrzy na to w ten sposób, to bardzo ciekawe...., nie wiedziałam ,że tak to można odebrać.

Jesteś wogóle Wielka, że chcesz powiedzieć co myślisz i czujesz i to w tak wysublimowany sposób.

To wielka odwaga

Pozdrawiam

Hahaha Taka ze mnie odważna kobieta jak z mojego glonojada astronom Przecież ja nawet głupim plotkom nie umiem się przeciwstawić, mam lęk wysokości z lękiem przestrzeni, boję się zagadać do ludzi...