Oddział Leczenia Zaburzeń Osobowości i Nerwic - 7F

Hatifnatow5, bylam.

No to ja mam takie pytanko. Ludzie zdrowsi wychodzą z oddziału po półrocznej psychoterapii indywidualnej czy grupowej?

Wiem, że to indywidualne itd., ale jestem ciekawa, czy jest spora różnica efektów.

Kochani trzymajcie kciuki za mnie.

Jutro o 10 mam rozmowę - terapeuci z ośrodka gdzie chodzę są dobrej myśli.

Ja póki co też.

Jestem dobrej myśli :)

Anetixi, powodzenia!! napisz jak było :)

Hej! Jestem tu nowy. Mam pytanie, czy ktoś z Was może mi coś napisać nt. oddziału nerwic w Międzyrzeczu? Zastanawiam się nad terapią na tym oddziale lub na oddziale 7f w Krakowie... mam już trochę terapii za sobą, ale potrzebna mi jest intensywna terapia zaburzeń osobowości i tak się zastanawiam. Bede wdzieczny za wszelkie info. Dzieki:)

Czy jak sie starało z 2 lata temu to jakoś uwzględnią to czy od razu na nowo trzeba wszystko przechodzić.

Jestem tu zupelnie nowa, jakies 30 min temu sie zarejestrowalam. Jestem po pierwszej kwalifikacji, jutro mam 2 a po jutrze 3. Jaki jest sredni okres oczekiwania miedzy 3-4.

Beherit, nie wiem ile się czeka na 4.

a ile się czeka między 1 a 2? jutro mam 1.

Czy jak sie starało z 2 lata temu to jakoś uwzględnią to czy od razu na nowo trzeba wszystko przechodzić.

Przecież zupełnie niedawno o to pytałaś. Nie uzyskałaś odpowiedzi czy ich nie przeczytałaś?

A poza tym, od paru lat wciąż pytasz o możliwości przyjęcia Cię, podczas gdy w ogóle się tam nie wybierasz.

Chcesz się leczyć - dzwoń na oddział, pytaj, umawiaj sie i działaj. Forum za Ciebie nic nie zrobi.

Mam pytanie, czy ktoś z Was może mi coś napisać nt. oddziału nerwic w Międzyrzeczu? Zastanawiam się nad terapią na tym oddziale ..

hej. Wpisz w wyszukiwarkę "wyleczyć słowem.." tam opisuję mój pobyt w Międzyrzeczu.

Pozdrawiam

Beherit, nie wiem ile się czeka na 4.

a ile się czeka między 1 a 2? jutro mam 1.

ja czekalam tylko 2 dni. 13-go lutego mam ostatnia

No więc ja nie pojechałam na kwalifikację.

Miałam koszmarną noc z głosami i nie byłam w stanie się zebrać..

Pozatym i tak wiem,że głupie omamy głosowe mnie dyskwalifikują.

A szkoda,bo bardzo mi zależy na tym oddziale.

Może kiedyś się uda..

No więc ja nie pojechałam na kwalifikację.

Miałam koszmarną noc z głosami i nie byłam w stanie się zebrać..

Pozatym i tak wiem,że głupie omamy głosowe mnie dyskwalifikują.

A szkoda,bo bardzo mi zależy na tym oddziale.

Może kiedyś się uda..

Głupie omamy wcale nie musza Cię dyskwalifikować.

Ale tego nie wiesz, bo nawet nie spróbowałaś.

Pytanie, dlaczego tak łatwo zrezygnowałaś. Mogłaś zadzwonić, przełożyć.

Jest tu moze ktos kto juz tam jest i moze mi powiedziec jak tam jest, jak wyglada harmonogram dnia/tygodnia, wielkosc pokoi i ilosc miejsca przypadajaca na jedna osobe?

Jest tu moze ktos kto juz tam jest i moze mi powiedziec jak tam jest, jak wyglada harmonogram dnia/tygodnia, wielkosc pokoi i ilosc miejsca przypadajaca na jedna osobe?

Już pisaliśmy o harmonogramie. Grupowa 3x 1.5h w tygodniu, indywidualna 2x50min w tygodniu - jedno z dwóch. Do tego godzina psychorysunku raz na tydzień i codziennie spotkania społeczności po 45min. 2 spotkania w tygodniu z pielęgniarką - taka dodatkowa terapia.

Pokoje są od 2 do 5 osobowych.

Do tego są różne dyżury i zajęcia dodatkowe, biblioterapia, zajęcia plastyczne, zajęcia w kuchni, siłownia itp.

dzięki

Czy jak sie starało z 2 lata temu to jakoś uwzględnią to czy od razu na nowo trzeba wszystko przechodzić.

 

Przecież zupełnie niedawno o to pytałaś. Nie uzyskałaś odpowiedzi czy ich nie przeczytałaś?

A poza tym, od paru lat wciąż pytasz o możliwości przyjęcia Cię, podczas gdy w ogóle się tam nie wybierasz.

Chcesz się leczyć - dzwoń na oddział, pytaj, umawiaj sie i działaj. Forum za Ciebie nic nie zrobi.

Nie dostałam odpowiedzi. Przymierzam się na nowo,ale przeraża mnie jakbym musiała na nowo przechodzić je wszystkie.Bo ja mam też lęk przed jazdami. A pytam bo myślałam że moze ktoś się orientuje.

Kangurek, jeśli chcesz wiedzieć, jak się sprawy mają z tymi kwalifikacjami, to zadzwoń na oddział.

Witam.

Jestem po trzech rozmowach. Zrobiły na mnie wrażenie, szczególnie ostatnia, z psychologiem. To, co mi się przede wszystkim rzuca w oczy, a jest być może przez niektórych interpretowane jako oschłość czy surowość, to faktycznie nadprzeciętna powaga, które jednak moim zdaniem świadczy właśnie o głębokim zaangażowaniu w temat. Tzw "rozluźniacze atmosfery", które zapewne wielu sobie ceni właśnie za rozluźnianie atmosfery (), są swoistą zasłoną dymną, tak ze strony pacjenta, jak i lekarza. Tutaj były po prostu maksymalne konkrety i skupienie. Trochę może przestraszać, ale wyszedłem z założenia, że tak ma być i nie jest to nacisk w moją stronę, a jedynie ich dobra wola. Jeżeli pęknę i np się popłaczę, to będzie to tylko część procesu terapeutycznego. I od razu kamyczek do diagnozy.

Nawiasem mówiąc nie popłakałem się, nie umiem jeszcze płakać, natomiast miałem problemy z wyksztuszeniem słowa, zwłaszcza, kiedy trzeba było zacząć. Najsprawniej poszedł wywiad życiorysowy, bo dostałem papierową ankietę, na podstawie której mnie potem wypytywała jedna sympatyczna pani. Rozmowa wstępna przeszła migiem, aż byłem zdziwiony, i pamiętam tylko, że nie potrafiłem, właśnie, zacząć, aż kobieta zauważyła, że chyba jednak coś mi dolega, skoro się pofatygowałem kawał z Wrocka i mam zamiar spędzić tu pół roku. Natomiast najmocniej przeżyłem ostatnią rozmowę. Przede wszystkim pani psycholog powiedziała mi, żebym "przestał prowokować, bo nic tym nie ugram" - to było do mojego krzywego grymasu, imitującego uśmiech. Pojawia mi się zawsze w silnym stresie. Zmusiłem się więc, żeby go zdjąć, a w dodatku musiałem jeszcze znieść jej spojrzenie, które było, w miarę, jak udzielałem o sobie informacji, przerażająco wręcz udręczone. Powiedziałem jej o tym, odrzekła, że faktycznie jest jej strasznie smutno z powodu mojego stanu. Dało mi to sporo do myślenia, gdyż sam starałem się do tej pory raczej ukrywać go przed sobą, wmawiałem sobie, że to po to, żeby jakoś funkcjonować.

Ostatnia rozmowa 20-go. Tym razem planuję pojechać sam (do tej pory dowoził mnie ojciec, a mam ambicję się usamodzielnić, hue hue). Jak na razie zdiagnozowano u mnie nawracające stany depresyjno lękowe, ostatnio dopisano do diagnozy zaburzenia osobowości. No, zobaczymy, jak to będzie.

BTW czytam ten wątek od początku, ale nie doszedłem do końca, jestem na ok 50-tej stronie. Także będę się na bieżąco zapoznawać z osobami tu piszącymi.

Pozdrawiam

pirogronian, miło ,że napisałeś. Jak bedziesz po 4 rozmowie to napisz tu jak poszło bo jestem ciekawa. Pozdrawiam

pirogronian, też dziękuję, że napisałeś.

ja we wtorek mam drugą konsultację.

Cześć

Staram sie o pobyt w tym szpitalu. Niestety termin konsultacji mam wyznaczony na 29 lipca.

Mam mega stracha. Przy moim pechu tego dnia będę miała totalnie zrypany nastrój będę albo płaczliwa, albo wredna. No i na bank coś chlapnę, coś niekorzystnego o mnie.

Przeraża mnie to zmywanie, bo mam do niego wstręt.

Boję się też o moja tarczycę, bo mam niedoczynność, więc co ja będę brała jak oddam leki, to samo tyczy sie potasu, mam za niski i stale biorę.

W jakim przedziale wiekowym obecnie są tam ludzie? Boję się, że będę najstarsza.

Saruś po pierwsze dzwoń co piątek, jeśli chcesz przyspieszyć wizytę. mi się udało skrócić czas oczekiwania o jakieś 4-5 miesięcy.

leki na tarczycę i potas Ci dadzą jeśli potrzebujesz.

W ten piątek dzwoniłam, ale nic nie udało mi się przesunąć, fakt, dzwoniłam po 12. W ten piątek zadzwonię o 10.

Tak, potrzebuje tych lekarstw, mam to nawet na wypisie z poprzedniego szpitala.

Strasznie się boje tam iść, boję się, że mnie odrzucą. Wiem, że jest mi potrzebne to leczenie, jestem zdeterminowana, ale mocno wierzę w swojego pecha. Boję się, że znowu zachowam się jak dziecko lub obrażona nastolatka, albo powiem coś niemiłego. Bo ja w takich sytuacjach mam problemu z odpowiednim zachowaniem się i reagowaniem.

Saruś, Staraj się być sobą, tzn nie tłum swoich emocjonalnych reakcji, bo to one w dużej mierze posłużą do postawienia diagnozy. Jeżeli jesteś świadoma, że coś ci "dolega", powiedz o tym, bo to pokaże, że masz samoświadomość i jesteś zdolna do refleksji. Jeśli coś ci zasugerują, nie kłuć się, tylko przyjmij do wiadomości, że mają takie zdanie/przypuszczenie. Możesz wyrazić co najwyżej własne spostrzeżenia.

W każdym razie ja tak właśnie robiłem, i chyba było to pozytywnie odebrane. Kilka postów wyżej opisałem swoje 3 dotychczasowe rozmowy.

Pozdrawiam