Pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Dzień po dniu.

A ja sie nie zgadzam z Dr Koliński. No chyba, ze chodzi o choroby typu schizofrenia, to ok. Ale z tego co pamietam buczi79, miał zaburzenia nerwicowe - ktore to nawet nie są jako taką chorobą. Tylko takim bardziej rozchwianiem. I nie chodzi nawet o to, zeby je "wyleczyc" tylko zeby ogarnac siebie, swoje myslenie, emocje itd. Lęki z czegos sie biorą i jak sie dowiemy z czego to juz nie powstaja.

Zajmuję się leczeniem różnego rodzaju schorzeń psychicznych od schizofrenii paranoidalnych po zwykłe nerwice od 20 lat. Niestety daje się zauważyć, a nauka i badania empiryczne ostatnich lat to potwierdzają, że w wielu przypadkach obecny stan wiedzy nie daje szans na pełne wyleczenie pacjenta. Napawa optymizmem postęp w produkcji coraz nowocześniejszych leków. Pacjent ma duże szanse na normalne, szczęśliwe życie pod warunkiem zażywania ich do końca życia. W przeciwnym razie, w sytuacji odstawienia leków najczęściej prędzej czy później powraca do szpitala. W sytuacjach krańcowych konieczne jest umieszczenie pacjenta w oddziale zamkniętym.

Serdecznie pozdrawiam.

Dr Koliński, Oczywista oczywistość dla większości chorujących.

Jesteś psychiatrą? Jeśli tak, zachęcam do merytorycznych wypowiedzi w innych tematach, np.

leki-indeks-lekow-f10.html

Zgadzam się, ze po odstawieniu leków problemy wracają, bo leki tylko "zaleczają" tak jak było wspomniane wyżej. Dlatego wg mnie - to jest metoda pomocnicza (jak lek przeciwbólowy na ból zęba). Zeby wyleczyc dane zaburzenie trzeba się zająć przyczynami ktore je powodują (czyli leczenie psychoterapeutyczne). Oczywisce zalezy to tez od rodzaju zaburzenia.

Buczi79 - Nie wolno ci zapominać, że jesteś pacjentem szpitala psychiatrycznego, choroby tego rodzaju nie da się wyleczyć, można je co najwyżej zaleczyć ale trwają aż do śmierci pacjenta. Można je tłumić podając najróżniejsze leki psychotropowe co właśnie robią prowadzący cię lekarze. Życzę jak najszybszego powrotu do normalności, ale byłbym ostrożny z hurraoptymizmem. Choroby psychiczne bywają bardzo złośliwe.

 

Serdecznie pozdrawiam

A Ty jestes doktorem czy samozwanczo sie tak nazwales ? Bo cos mi sie wydaje ze raczej to drugie.

platek rozy, juz lepiej pasowałby mu nick Dr Konował

ladywind, ahahaha adekwatne

dr oetker co najwyżej

Jezeli mam do konca brac leki, po co mi to wszystko inne terapia itp?

hania33, nie bierz sobie słów jakiegoś samozwańczego trolla do siebie. Pewnie pozazdrosił ludziom remisji i takie głupoty wypisuje.

to ista pod innym nikiem

Pomyśleć, ze płace 100pln za wizytę, a tu za darmo taka mądrość.

Nie płoszcie go.

Od 12 lat jestem lekarzem w klinikach amerykańskich i obecne ustalenia psychiatrii są zgoła inne. Psychoterapia? Jasne, ale niestety pacjenci bardzo szybko po przerwaniu tej formy terapii (do 6 miesięcy) i po odstawieniu leków wracają do stanu z przed rozpoczęcia leczenia. U 35% stan ulega pogorszeniu, a u 5% znacznie. Badania naukowe dowodzą, że psychoterapia a później odstawienie leków pozwala normalnie funkcjonować przez okres 24 miesięcy zaledwie 5% chorych!

W wielu dziedzinach psychiatrii stosujemy strategię odwrotną. Korzystamy z najnowszych leków i uświadamiamy pacjentów o konieczności ich regularnego zażywania. To zawsze powoduje stabilną poprawę w połączeniu z dobrą diagnozą i szeroką wiedzą lekarza prowadzącego.

Niestety występuje to dość powszechne zjawisko w psychiatrii. Chorzy wiedzą lepiej od lekarza co im dolega i jak ich należy leczyć, tylko dlaczego ciągle tak wielu powraca do szpitala?

Pozdrawiam wszystkich dyskutantów

Dr Koliński, Wiec leki mi pomoga tak?

Nie ma gwarancji, ale regularne zażywanie lekarstw w odpowiedniej dawce przepisanej przez lekarza daje największe szanse na zatrzymanie procesu chorobowego i powrót do normalnego życia

Dr Koliński, ja znam bardzo wiele osob, ktorym terapia na tyle pomogla, że zyją normalnie, nie biora zadnych leków i nie mają problemów (oprocz takich, które ma oczywiscie kazdy czlowiek...). Ja osobiscie mialam spokoj przez 10 lat, teraz malam pogorszenie i objawy pojawily sie znowu, ale to dlatego, ze jestem w dosc specyficznej sytuacji, trudne decyzje zyciowe itd. Wiec nie wydaje mi sie, zeby tylko 5% mialo poprawe po psychoterapii.

Same ogolniki, tyle to wie każdy, kto choć liznął temat

12 lat w stanach i nadal polskie fonty?

Nikt kompetentny nie zabrały głosu (nie spotkałem na tym forum żadnego psychiatry)poniewaz:

Primum non nocere

Owszem, zgadzam się z tymi wypowiedziami. (ChAD) w moim przypadku.

Ale nie wolno tak kategorycznie wypowiadać się na forum, gdzie cześć ludzi ma zaburzenia, w których wystarczy psychoterapia, ludzie z zaburzeniami osobowości, problemami rodzinnymi itp.

Dlaczego akurat wypowiedz w tym wątku? Nudy czy samodowartosciowywanie się?

ja przez 17 lat zylam bez zadnych objawow nerwicowych po 1 epizodzie wiec ...a amerykanie wiadomo narod prozaka Moze dlatgo tylko 5 % ludzi po leczeniu daje rade funkcjonowac bez wspomagaczy

Doklanie! Co by tu robil psychiatra... a dodatkowo... zeby dac sobie nick "Dr..." :) To tez nie wiem po co? Zeby podniesc swoja samoocene?

Ja proponuje raczej zwiekszyc dawke leku...

Skoro doktor to powinien czytać ze zrozumieniem, ze zaburzenia depresyjno lękowe -juz sie nie uzywa terminu nerwice sa klasyfikowane w kategorii zaburzeń psychicznych czyli nie chorób, a takowe ma jakieś 90% społeczeństwa. Tylko jedni sobie lepiej radzą a drudzy gorzej. Co do leków to są przypisywane w sytuacjach kiedy dolegliwości somatyczne/fizyczne przeszkadzają w funkcjonowaniu, po to aby zmobilizować organizm do walki. Natomiast na pewno podawanie leków po 1 epizodzie powinno trwac od 3 do 5 lat równolegle z terapią. Wtedy jest duża szansa na pożniejszy ewentualny nawrót.

agusiaww,

Zajmuję się leczeniem różnego rodzaju schorzeń psychicznych od schizofrenii paranoidalnych po zwykłe nerwice od 20 lat. Niestety daje się zauważyć, a nauka i badania empiryczne ostatnich lat to potwierdzają, że w wielu przypadkach obecny stan wiedzy nie daje szans na pełne wyleczenie pacjenta. Napawa optymizmem postęp w produkcji coraz nowocześniejszych leków. Pacjent ma duże szanse na normalne, szczęśliwe życie pod warunkiem zażywania ich do końca życia. W przeciwnym razie, w sytuacji odstawienia leków najczęściej prędzej czy później powraca do szpitala. W sytuacjach krańcowych konieczne jest umieszczenie pacjenta w oddziale zamkniętym.

 

Serdecznie pozdrawiam.

Paszoł won z lekami ! Ale dzięki za szczerość..