"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Nie wiem co znaczy młoda, ale domyślam się, że na tyle, że pozostajesz jeszcze pod czyjąś opieką. Samo z siebie raczej nie przejdzie, z tego co wiem. Trzeba dać sobie szansę w jakiś sposób. Niektórzy wywalczają sobie szczęście sami, inni przy pomocy książek/poradników i chęci, jeszcze inni potrzebują do tego pomocy psychiatry czy psychoterapeuty. Nie wiem jaka będzie Twoja droga, ale mam nadzieję, że nigdy nie zrezygnujesz z aktywnego poszukiwania własnego szczęścia.

Moje aktywne poszukiwanie to raczej czekanie, aż szczęście przyjdzie samo.

Jestem tak śpiąca, że nie jestem w stanie dłużej myśleć o czymkolwiek. Ale pewnie jutro tu wrócę ponarzekać

Ok, moja kolej na wylanie żali... Bo naprawdę nienawidzę takiego stanu. A powtarza się raz za razem. Jestem smutny. Zupełnie i absolutnie bez żadnego powodu. Po prostu smutny. Nie jestem w stanie tego zrozumieć. Irracjonalny smutek jest dla mnie nie do zniesienia. Próbuję zawsze wszystko logicznie wytłumaczyć, znaleźć przyczynę i skutek. Gdyby wydarzyło się choć coś, co mogło mnie przybyć. Ale nie. Po prostu smutek. Koszmarne. Jedyne wytłumaczenie, to depresja i jej widzimisię. Ale nie potrafię tego jakoś przyjąć. Kwestionuję swoje prawo do bycia smutnym z takiego powodu. Bez powodu. Kwestionuję sam smutek. Ale to nic nie daje...

 

Sam bym teraz chętnie z kimś pogadał. Po prostu... Ehh...

to o czym piszesz to nie depresja raczej to smutek zwyczajny smutek, tak czasem jest po prostu, ja czasem nawet lubie ten dziwny smutek, jak miałam depresje to była niemoc po prostu ogromna nie smutek tylko niemoc niemocy, całe martwe morze barku siły do czegokolwiek, włozenie naczyń do zmywarki było wyczynem i pójscie do pobliskiego sklepu po bułki zeby z głodu nie umrzec podchodziło pod cud cudów,

teraz sie boje nawrotu depresji jak mi gorzej to zaraz kombinuje czy nie nadchodzi depresja, to jeszcze nie depresja ,ale zawsze sie boje ze moze jakis krok ku niej, teraz duzy strach przed duża depresja i lęk ogromny

-- 09 gru 2013, 19:58 --

dla mnie smutek ie jest pustka jest smutkiem czym co mnie wypełnia, ale to na pewno nie pustka

A co jeśli taki smutek jest ze mną cały czas od kilku miesięcy? Najpierw miał przyczynę. Teraz pogodziłem się z tym wszystkim (przynajmniej tak myślę), ale smutek został. Nie pozwala działać, skupi się na czymś, nie pozwala pracować, spać czy jeść ale za pozwala myśleć o nim. Jak więc to nazwać? Po prostu smutkiem? Jeśli tak, to w takim razie nie mam depresji tylko jestem najzwyczajniej w świecie przewlekle smutny.

mam kanałowe w środę, boję się jak cholera

S♂♂,

idź na terapie i po leki nie wiem czy bierzesz, na razie jest smutek, ale zaraz z tego moze byc depresja a wtedy bedziesz miał naprawde przerąbane bo nie bedziesz w stanie zrobić cokolwiek

Jestem już na lekach. Chodzę do psychoterapeuty. Mam olbrzymie wsparcie od przyjaciół i rodziny. Staram się też samemu sobie pomóc. Czytam ile się da w tym temacie, rozmawiam z ludźmi o tym. Może dlatego cały czas "funkcjonuję". Ale to nie znaczy, że czuję poprawę. Nawet źle mi z tym, że nie radzę sobie, bo wiem, że są ludzie, którzy mają większe problemy. Myślę o sobie czasem, że jestem za miękki. Każdego w życiu spotykają niepowodzenia. Ba, ludzie mają większe problemy, prawdziwe problemy, ale nie jęczą i potrafią sobie z tym poradzić. A ja? Nawet nie potrafię tego zrozumieć. Szlag... >

mam kanałowe w środę, boję się jak cholera

Dasz radę, znieczulenie będzie przecież. Mi najbardziej przeszkadzało, że to długo trwa i niewygodnie tyle czasu z otwartą gębą.

S♂♂, problem, który potrafi nas do tego stanu doprowadzic jest dla nas najwiekszy i najwazniejszy w tym momencie naszego życia, przykrywa wszystko inne dokoła, nie ma co porównywac wagi bo wazne jest to jak sie odczuwa a ty czujesz się cholernie źle, rób wszystko zeby funkcjonowac jako tako bo inaczej padniesz i niestety trzeba czekac walcząc z tym .ty walczysz i to jest najwazniejsze

"Czytam" tekst na jutrzejsze zajęcia. Od 19 do teraz przeczytałam tylko 2 strony z 50... Jak można być tak żałosną?

Aurora92, ja dopiero teraz coś w ogóle zacząłem czytać, więc luz

Obudziłam się i nie mogę dalej zasnąć przez nerwy, że znów dziś do ludzi trza wyjść :/

-- 10 gru 2013, 04:12 --

Do tego natrętne myślenie, że zaraz mi się coś stanie zawał albo zemdlenie.

Mam nadzieje, że do Świąt lekarstwa się rozkręcą

tarantula, będzie oki tez sie obudzilem ale mam nadzieje ze usne na godzinie jeszcze

Spadam do roboty z duszą na ramieniu 0_o

Do wieczora wszystkim i trzymajcie kciuki, a wierzący niech zmówią za mnie modlitwe żeby jakoś przetrwać

tarantula, dasz rade

Ja.pierdole, zaspałem na zajęcia na które miałem być. Nawet wcześniej poszedłem spać, rano zamiast wybrać w telefonie - alarm by zadzwonił za chwile, przez sen wybrałem by już nie dzwonił. Nosz kur mać

Mówiłam, że wrócę więc jestem. Wczoraj o 20 30 już leżałam w łóżku, padnięta byłam tak że, palcem kiwnąć nie mogłam i co? Zasnęłam po 23 dopiero ;/ Tak czy siak, z 8 czy 9 godzin spałam a teraz znowu jestem tak cholernie śpiąca. Całe życie mogłabym przespać

Indifference1, tez to mam. Wkółko chce mi sie spac. Mowia ze taka sennosc to objaw depresji. Czlowiek ucieka od problemow niejako w sen gdzie go wtedy niedotycza.

To nie ja uciekam a mój organizm w takim razie. Przecież ja nie chce ciągle spać, mam za dużo nauki i wgl. Muszę się ciągle wspomagać kawą bo inaczej padnę

Indifference1 podświadomośc ciagnie nas do rzeczy do których świadomośc nas nie dopuszcza. W podświadomosci czlowieka ponoc jak sie w nia zagłebic to drzemia tam takie rzeczy ze "Bozesz ty mój"

Właśnie mi się coś przypomniało. Rano tata mnie prosił żebym zrobiła kawę i przypomniało mi się to dopiero jak wyszłam z domu. Zrobiło mi się tak strasznie przykro, że zapomniałam. To było dziwne bo przecież to głupota, wstał i sobie zrobił tą kawę przecież. A ja się czułam jakbym go nie wiadomo jak zawiodła, było mi tak smutno...

Dziś spałam 12 h.

Może i mam depresję, co z tego? Przynajmniej się wyspałam. Padłam wczoraj o 21 i wstałam przed 9.

Nigdzie nie musiałam iść, wstać też nie musiałam. Świetne uczucie.

Jestem beznadziejna i nudna... Nikt mnie nie chce!

Jestem beznadziejna i nudna... Nikt mnie nie chce!

To tak jak ja. piona

innym z moich problemów jest fakt że jestem w 3 LO i mam pełno zagrożeń już, jak zwykle z resztą. i jak zwykle nie potrafie zacząć się uczyć tylko jakoś dzięki sprytowi udaje mi sie zdać

stx, nie martw się. To dokładnie tak jak 90% mojej klasy :) A maturę planujesz zdać?

'Nie chcę być sam. Nigdy nie chciałem być sam.

Kurewsko tego nienawidzę. Nienawidzę tego,

że nie mam z kim porozmawiać, nienawidzę

tego, że nie mam do kogo zadzwonić,

nienawidzę tego, że nie mam nikogo, kto

potrzyma mnie za rękę, przytuli mnie, powie

mi, że wszystko będzie w porządku.

Nienawidzę tego, że nie mam nikogo, z kim

mógłbym dzielić nadzieje i marzenia,

nienawidzę tego, że przestałem mieć nadzieje

i marzenia, nie znoszę tego, że nie mam

nikogo, kto powiedziałby mi, żebym się

trzymał, że jeszcze się odnajdę. Nienawidzę

tego, że kiedy krzyczę, a krzyczę jak opętany,

to krzyczę w pustkę. Nienawidzę tego, że nie

ma nikogo kto by usłyszał mój krzyk, i nie ma

nikogo, kto pomógłby mi nauczyć się przestać

krzyczeć.'James Frey - MIlion małych kawałków / jakże ten cytat pasuje do mnie...