Depresja wśród bliskich....

To bardzo ważne, ja też zawsze strasznie się cieszę, gdy on się uśmiecha, gdy mówi, że czuje się przy mnie szczęśliwy, a teraz bardzo za tym tęsknię.. od tygodnia się nie widzieliśmy.. od tamtego czasu milczy, a ja nie wiem co się dzieje.. tzn. domyślam się, że to zmęczenie, że teraz nasilają się objawy depresyjne, boli mnie strasznie to, że nie mogę być teraz przy nim..

Tu nie ma reguły, czy rozprawiać z chorym na depresje o byłych związkach, czy nie. Jedni tego potrzebują, by to z siebie wygadać, inni nie.

To same wyczujecie lepiej, niż ja, bo znacie swoich przyjaciół.

Takie negatywne komunikaty typu "jest mi smutno, bo coś sie stało", zawsze można "łagodzić" dopowiadając, że jednocześnie dużo Wam dało porozmawianie o tym i dzięki nim (Waszym przyjaciołom), jest teraz lżej.

Wtedy poczują się potrzebni i raczej nie potraktują tego, jako "dodatkowe zmartwienie".

Taka niechęć do wizyt, narzucania się, wiąże się z niską samooceną. Może już wie, że Ty lubisz jego towarzystwo, ale moze nie być tego pewny jeśli chodzi o Twoją rodzinę. Może Twój ojciec postrzegany jest przez Twojego przyjaciela jako "osoba groźna" ? Może wcześniej mieli jakieś "spięcie" ze sobą ?

Wiesz w jakiś sposób Cie rozumiem. Ja z nim sie nie widziałam 3 miesiące..ale mieliśmy jako taki kontakt przez gg choć i to nieraz zawodziło ale mimo wszystko zawsze jakiś ten kontakt byl. ja juz po 2 dniach jak np byl na gg a sie nie odzywal nawet jak mu cos napisalam to jzu zaczynalam sie strasznie martwic.ale mimo to jakos przeczekalm az on sie odzywal - tak jest teraz.

bo np okres luty - sierpien to ja zaczelam juz lapac przyslowiwego dola.. pewnego dnia w lutym sie widzilismya nastepnego dnia juz byla zmiena o 180 stopni odzywal sie raz na tydzien a nawet nie raz i wiecej - a juz jak widzialam w opisie np albo (......) to porpostu nie wiedzialam co robic bo wiedzilam ze cos nie tak a nie moge z nim porozmawiac tak "na zywo" a i przez gg to nie bylo to samo o ile wogole chcial wtedy rozmawiac dopeiro po sirepniu to wszytsko tak naparwde wrocilo do normy.

I naparwde pod tym wzgledem Cie troche rozumiem.

Mam nadzieje ze "odzyskacie "szbko ten wczesniejszy kontakt i ze nie bedziesz juz sie musiala martwic :)

Pozdrawiam :)

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 11:00 pm ]

Teraz do God's Top 10 :) bo nie zdarzylam przeczytac :)

Własnie chyba ten tata tuu sporo sie pojawia :) Owszem moj tata wyglada na "surowego" ale juz od poczatku Go polubil tak na wejsciu - co bardzo rzadko sie zdarza:) tak na marginesie.

I zawsze Mu mowie ze moj tata nie ma nic przeciwko niemu , ze nie jest zly na niego o nic... wrecz przeciwnie docenia to ze przychodzi mi pomoc i ze ogolnie go lubi nawet w kwestii samochodu moj tata sie pytal co on mysli o tym - znaczy przezemnie sie pyta:) bo chyba tylko dwa razy rozmawiali ze soba :)

Ale tak jak mowilam on ciagle sie w jakims stopiniu "boi" mojego taty bo ciagle sie pyt czy onn o cos nie jest na niego zly ..itp

Tak tez nie raz mysle ze chyba sporo tu robi jesgo niska sammoocena siebie. Bo on wogole faktycznie zadko chodzi do kogos do domu.

anuś, namów ich obu, by porozmawiali ze sobą. Może istotnie Twój tata jest postrzegany jako surowy, a tak, może się zaprzyjaźnią i przekonają do siebie

:)

Tata to pewnie by tam nie mial nic przeciwko - gorzej by bylo z przekonaniem jego:)

Ale to moze nie jest zly pomysl :)

hmm.. cos by trzeba wymyslec :)

To bardzo ważne, ja też zawsze strasznie się cieszę, gdy on się uśmiecha, gdy mówi, że czuje się przy mnie szczęśliwy, a teraz bardzo za tym tęsknię.. od tygodnia się nie widzieliśmy.. od tamtego czasu milczy, a ja nie wiem co się dzieje.. tzn. domyślam się, że to zmęczenie, że teraz nasilają się objawy depresyjne, boli mnie strasznie to, że nie mogę być teraz przy nim..

Mówisz o swoim facecie czy o przyjacielu?

Jeśli o przyjacielu, to nie rozumiem dlaczego po prostu nie jesteście parą, skoro tak Ci go brakuje, skoro tak Ci na nim zależy.

Takie "oswajanie" ze źródłem obaw czy lęków przy jednoczesnym chwaleniu, mówieniu "a widzisz, nie było tak źle", również pomaga.

Dlatego pomocne jest ustalenie przyczyn niskiej samooceny, przyczyn niepowodzeń.

Skarby z Was, a nie przyjaciółki

No to sie nacieszyłam ze sie polepszyło

Czy to tak zawsze jest ze np jeden dzień jest dobry a np 3 h później jest znowu tak samo jak wcześniej...zazwyczaj tak miał ale te różnice zmian nastroju trwały raczej kilka dni .. a nie 3 godziny ?? jak sie z nim widzi lam to był uśmiechnięty żartował.. a teraz mówi ze ma wszystkiego dość i ze jest idiota.

Mam tylko nadzieje ze jutro bedzie mu ciutke lepiej i ze bede mogla sie z nim porozmawiac.

Niestety taka zmiana nastrojów bywa szybka.

Wybierz się z nim do psychiatry, może przepisze mu coś na stabilizację nastroju.

Będę probowała i to bardzo -choć z nim to na prawdę jak z dzieckiem jak nie zaciągniesz do lekarza to nie chce iść ;/

Podejrzewać mogę tylko ze pewna osóbka miała na to wpływ.

Widać nie warta go jest ta jego dziewczyna, skoro tak go gnębi

Jak nie będzie patrzył, to ją zdziel w pusty móżdżek

Jak ja spotkam a dowiem sie ze to przez nią mu sie teraz pogorszył nastrój to ja zdzielę w tego orzeszka co ma w głowie ;/

ps.. o co chodzi z ta wolnoscia Ty masz 3 literki a mi teraz sie pojawila jedna na niebiesko??

Bądź bezlitosna wobec niej

Ilość napisanych postów zwiększa "zapalenie" liter na niebiesko.

Na razie najważniejsze żebym mogla z nim jutro ( a w sumie dziś) jakoś porozmawiać :)

noo chyba na dziś to kończę bo jutro nawet na 12 nie wstanę na uczelnie :)

Dziękuje za dzisiejsze rozmowy i rady :) bo przynajmniej jedna z nich dzisiaj wdrożyłam w życie :) i podziała :) i oczywiście za wyjaśnienie sprawy "zapalania " sie liter:)

Życzę Wszystkim Dobrej nocki :)

anand22:

Mówisz o swoim facecie czy o przyjacielu?

Jeśli o przyjacielu, to nie rozumiem dlaczego po prostu nie jesteście parą, skoro tak Ci go brakuje, skoro tak Ci na nim zależy.

Na razie mówię o przyjacielu. Chyba jeszcze za wsześnie, żeby się wiązać, a ja nie oczekuję w tym momencie tego od niego, wierzę, że na to przyjdzie odpowiednia pora. Owszem, chcę być blisko, spędzać z nim czas, ale jest mi trudno skoro się zamyka od pewnego czasu. Choroba niszczy nie tylko jego, ale nas. Mam w sobie dość siły, by walczyć z tym, ale sama nie dam rady. Na razie mogę chyba tylko czekać.

Ayumi-chan

Ja osobiście podzielam Twoje zdanie.

Nie wiem czy mamy racje ale ja postępuje podobnie- choć u mnie jest chyba trochę inna sytuacja :) ale mamy chyba podobny tok myślenia :)

Mam nadzieje ze będziesz miała tyle siły :) A myślę ze sama nie jesteś

Pozdrawiam cieplutko :)

Ps Anand22 chyba obydwie nas tak podsumował :) Więc w tym tez nie jesteś sama:)

Ayumi-chan, skoro tak mocno odczuwasz całą tą sytuację, a jeszcze nie jesteście w związku, to co może być później ?

Widzę, że bardzo Ci dokucza bezczynność/czekanie. Wybierz się z przyjacielem do specjalisty, namów go do tego. I jemu, i Tobie wtedy będzie łatwiej.

Ja już taki mam charakter, że bardzo się wszystkim/wszystkimi przejmuję zamiast np. zająć się sobą. Pomaga mu psycholog, ale mam zamiar również z nim porozmawiać i zrobię tak jak mówisz :)

Dziękuję Wam za pomoc, ciepłe słowo. To dla mnie naprawdę ogromnie wiele znaczy, bo nie pozwala się załamać i dodaje siły do działania.

Ja osobiście jeśli tylko będę umiała pomoc nawet tym ciepłym słówkiem to na pewno to zrobię :)

Ehh.. żeby ten mój uparciuch w końcu dał sie namówić na pomoc specjalisty Już sama nie wiem jak go do tego namówić.

Pozdrawiam cieplutko

Ayumi-chan, nabierz trochę dystansu do tej sytuacji, dbaj również o siebie. Bo zadręczysz się, a w ten sposób Wam nie pomożesz.

anuś, jak namówić uparciucha na pomoc specjalisty ? Można poprzez "kobiecą dyplomację" - takie podsuwanie pomysłu, by miał wrażenie, że sam na niego wpadł Inną możliwoscią jest zaprowadzenie go tam, po drodze przekonując. Gdy będzie miał mało czasu na obawy, możliwe, że się zgodzi.

Chyba złym wyjściem byłoby stawianie sprawy na ostrzu noża - "jak ci na mnie/nas zależy, to idź do specjalisty"

Póki co, nic więcej mi nie przychodzi do głowy w sprawie przekonywania uparciuchów.

Na razie mówię o przyjacielu. Chyba jeszcze za wsześnie, żeby się wiązać, a ja nie oczekuję w tym momencie tego od niego, wierzę, że na to przyjdzie odpowiednia pora. Owszem, chcę być blisko, spędzać z nim czas, ale jest mi trudno skoro się zamyka od pewnego czasu. Choroba niszczy nie tylko jego, ale nas. Mam w sobie dość siły, by walczyć z tym, ale sama nie dam rady. Na razie mogę chyba tylko czekać.

Ale dlaczego za wcześnie? Może on Ci się po prostu nie podoba jako facet?

God's Top 10

Szantażu to na pewno nie zastosuje bo to raczej nie w moim stylu - choć miałabym nieraz ochotę - żartuje oczywiście:) Po drodze nie da rady on pracuje do 18. a urlopu raczej nie weźmie ;/ chyba ze w sobotę :). co do podsuwania pomysłu - to w sumie on już jakieś 3 dni temu wspominał ze może powinien iść - ale tak jak mowie wspomniał i na tym sie skończyło choć mu później mówiłam ze może by sie jednak zastanowił ze może właśnie to mu by pomogło:)

Chyba dzisiaj jest ciut lepiej:) bo w rozmowie już zaczyna trochę zartowac i nawet sie zapytał dlaczego mam w opisie skrzywiona minkę wiec go trochę odciągnęłam od jego "spraw" i mu trochę posłodziłam bo mu sie udało jedna rzecz zrobić i nawet sam powiedział ze jest z tego dumny:)

Ayumi-chan

God's ma racje i to w 100% :) sama wiem po sobie :) owszem martwię sie o mojego przyjaciela ale trzeba tez zadbać o siebie, bo tez z czasem człowiek nawet nie wie już później co sie dzieje - nagle nie tylko nie umie pomoc tej drugiej osobie ale i sam sie gubi w swoim życiu - co na pewno nie wyjdzie na dobre żadnemu z Was

Pozdrawiam Cieplutko :)

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 8:19 pm ]

Aa.. tak na marginesie God's - fajna piosenka :)

anuś, chyba istotnie najwięcej uda Ci się osiągnąć przekonując go do szukania pomocy u specjalisty. Podtrzymuj przy tym jego wiarę w celowość takiego kroku, oby nie pojawiły się u niego wątpliwości.

Dajecie Waszym przyjaciołom to, czego najbardziej potrzebują, zainteresowanie drugiego człowieka. Pod tym względem Wasz wkład w ich wyzdrowienie jest bezcenny. Same też od nich wymagajcie uwagi i zainteresowania.

A piosenka... dano temu i nie prawda Przypływ chwili, teraz bym pewnie inny nick wybrał, gdybym się rejestrował na forum na nowo

Bede probowala choc wiem ze bedzie ciezzzko :)

Szczerze mowiac po dzisiejszym to ja juz sama nie wiem co sie dzieje.

Ale to napewno jeden taki dzien ( oby ) - narobil takiego metliku ze chyba musze to wszytsko sobie poukladac w calosc i troche przeanalizowac- te zmiany nastrojow u Niego sa straszne - nie wiem czy u wszystkich tak jest.

CHyba dzisiaj to ja tez mam slabszy dzien

A co do piosneczki to mi sie podoba:P

hehe:P to przyznaj sie na jaki bys zmienil:P

Macie rację, bo faktycznie zaczęłam się zadręczać przez to wszystko.. Napisałam dziś wiadomość na gadu, powiedziałam, że chciałabym porozmawiać, bo nie czuję się najlepiej, poprosiłam, żeby się odezwał i jak zwykle przeprosiłam, że zawracam mu głowę, a tu zero odzewu i wciąż przygnębiające opisy.. dlatego stwierdziłam, że póki co zaniecham wszelkich prób kontaktowania. Jeżeli będzie czuł się na siłach, by szczerze porozmawiać to prędzej czy później to zrobi, a ja powinnam zająć się moimi innymi obowiązkami. Myślę, że tak będzie najrozsądniej, tak musi być, przynajmniej na razie.

A jeśli chodzi o Twoje pytanie anand22 to nie jest to takie proste i oczywiste wbrew pozorom. Owszem, podoba mi się fizycznie i do tego wiem, że jest dobrym człowiekiem i mamy wiele wspólnego, ale ta tak poważna dla mnie decyzja wymaga dokładnego przemyślenia, bo oboje mamy za sobą pewne rozczarownia z przeszłości, więc tym bardziej potrzeba dużo czasu, szczerych rozmów, by przezwyciężyć wszelkie obawy i wspólnie zdecydować się na związek.