Jestem przypadkiem beznadziejnym

Od dwóch lat leczę się psychiatrycznie... W sumie nie wiem na co. Byłem w 4 szpitalach, na 2 terapiach, co miesiąc chodzę do lekarki i ta zmienia mi leki. Nie potrafią mnie zdiagnozować. Za wiarę w NWO chcieli mi wmówić w Straszęcinie, że mam schizofrenię, jednak im się to nie udało. Po usilnych staraniach ze strony lekarki doszła do wniosku, że nie mam schizofrenii i przyznała, że nie wie co mi jest. Beata Julita Staszewska, która prowadzi mnie od dwóch lat powiedziała mi wprost, że współczesna medycyna jest wobec mojego przypadku bezradna. Jak to określiła "Wyczerpał się jej wachlarz leków". Jutro jadę do Bochni do profesora Janusza Heitzmana, to być może moja ostatnia deska ratunku. Nie robię sobie wielkich nadziei. Skoro kilkunastu lekarzy i nie mniej psychologów nie jest w stanie mi pomóc, to wątpię, aby prezes wszystkich psychiatrów w Polsce zdołał uczynić cudu. Jak wy myślicie? Warto do niego jechać, czy szkoda pieniędzy? Stali bywalcy forum mnie znają i z pewnością widać to, że jednak nie jestem zdrowy i mam coś z "garem".

co miesiąc chodzę do lekarki i ta zmienia mi leki.

zmien lekarke. Wiekszosc lekow zaczyna dzialac dopiero po kilku tygodniach

Julita Beata Staszewska jest najlepszą lekarką w Tarnowie (taką ma opinię i mnóstwo ludzi).

I co miesiac przepisuje nowy lek?

I co miesiac przepisuje nowy lek?

Bo żadne nie skutkują.

Niktita, na działanie leku trzeba czasu , niektórym pomaga dopiero po pol roku

Niktita, zaden lek nie skutkuje natychmiast a skoro nie dajesz im czasu i co miesiac bierzesz nowy nie ma szans zeby jakis poskutkowal

Niktita,

Skoro kilkunastu lekarzy i nie mniej psychologów nie jest w stanie mi pomóc

Skoro od dwóch lat się leczysz i bujasz po kilkunastu lekarzach, do tego co miesiąc zmieniasz leki to ja się nie dziwię, że nie masz jeszcze trafnej diagnozy.

Może masz kilka efek naraz i dlatego ciężko im ogarnąć, z której strony to ugryźć. Ale to trzeba by trochę Cię poobserwować, leki powinieneś mieć jedne przez jakiś czas a nie co miesiąc nowe.

Z Twoich postów, które do tej pory czytałam na forum wynika, że zdajesz sobie sprawę, że coś Ci jest, ale żadna diagnoza Ci się nie podoba. Nie jesteś beznadziejnym przypadkiem, tylko jesteś prawdopodobnie niewłaściwie prowadzony.

Pewnie tak, ja siedzę w tym 7 lat i żadne leki nie spowodowały większych zmian, dlatego uczę się żyć z chorobą. Ale dwa lata? Walcz, nie wiadomo co jeszcze będzie. Ja w leki wierzyłem około 3-4 lata.

12 lat za mna leczylem sie jeszcze u bilikiewicza jak zyl

stan coraz gorszy

Nie jesteś przypadkiem beznadziejnym. A przynajmniej nie jedynym. Moja nowa pani doktor też powiedziała, że nie wie co ze mną zrobić. W karcie mam kilka efek: F34.1, F43.2, F41.1 i nic nie pomaga.

Do Obserwowany.... Witam ... Nie ma przypadków beznadziejnych...... Nie Piszesz co Ci dolega.....? Mogłabym coś doradzić ...Nie '' martw'' sie to nie ostatnia deska ratunku , ten doktor .... Znam kogos kto wiele lat walczył z Tym o czym Piszecie tu na forach ... Wiem jaki to ból , cierpienie nie fizyczne ... a gorsze od niego.... Ale można z tego wyjść,.....Ta osoba jest dziś szczęśliwa/ która to przechodziła/....... Dedykuję więc wszystkim wiersz ....................Jesteś wrazliwy człowieku , skoro tak cierpisz .....Jest taka Miłość co leczy rany , serca i duszy.... Może przeżyłś coś smutnego , samotnie lejac łzy .......Dziś nie pamietasz tego , lecz podświadomość ..tak- nie zapomniała..... Jest taka miłość co przygarnie ...szepnie cicho , Spokojnie !...przytuli ....powie jest dobrze, nie jesteś sam ....podaj dłoń pójdziemy dalej razem , nie bój się ....Jest taka przyjaźń wierna , co akceptuje takim jakim JESTES...tu cisza ...bezpieczeństwo.......I powie wszystko się ułoży .....od dziś będzie lepiej , jestem obok .....Pozdrawiam Alicja ....................----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

olan lubisz kropki?

Niktita, daj lekom jakiś czas, dłuższy niż miesiąc. Czasem na właściwie działanie czeka się dość długo. Chyba chcesz się poczuć lepiej, prawda?

Niktita, u mnie poprawa przyszła po jakichś 7, 8 latach leczenia - a to dlatego, że leczenie nie wystarcza do osiągnięcia stabilności psychicznej, owszem, dobór leków jest ważny, ale też często potrzebne są jakieś zmiany w osobowości i zmiana własnej sytuacji życiowej, a na początek choć przyzwyczajenie się do życia ze swoimi objawami- jeśli są zmienne i "dziwne", to żadne leki nie sprawią, że nie będziesz się ich bał, to kwestia przywyknięcia i znalezienia do siebie na nowo klucza- a na to wszystko schodzi jakiś czas. To, że medycyna jest wobec Ciebie bezradna, to paradoksalnie może być dobry znak, skoro nie masz żadnej typowej choroby, to może znaczy, że nie jesteś chory, albo nie aż tak, żeby to nie było odwracalne. Ja na przykład też byłam trudna w diagnozie i nietypowa, byłam w masakrycznych stanach, ale te najgorsze szczęśliwie minęły, z moich obserwacji wynika, że nietypowe przypadki, to często nietypowe zaburzenia osobowości (które nie pasują do żadnej szufladki), a z tego się wychodzi na prostą.

Piszecie mi o lekach, ale to nie ja decyduję, jak długo je mam brać. To lekarka mnie prowadzi i ona mi je przepisuje. Sam mogę sobie najwyżej podłubać w nosie.

Dlatego mowie zmien lekarke

Dlatego mowie zmien lekarke

Dlatego jadę do Heitzmana...