Samotność

ladywind, mam upośledzenie umysłowe odnośnie pracy, bo w szkole czy życiu to się aż tak nie objawiało. Ale większość pracodawców uważała że jestem upośledzony i mówiła na mnie ten głupek, ten bez mózgu co nic nie kuma, czyli świadczy że jednak upośledzony jestem.

Ja tam nie zauważyłam żebyś był uposledzony umysłowo Ale skoro Ty tak uważasz? Chyba że to uposledzenie powstało w wyniku tej postępującej progerii, która uczyniła z Ciebie podeszłego dziadka?

Wszystko zalezy od tego tez jakiej pracy sie szuka czy w swoim zawodzie i jakiego wynagrodzenia oczekujemy.Prace jakas mozna znalezc za marne pieniadze ale jesli komus zalezy prace w koncu znajdzie ale wiadomo jakie sa u nas realia by znalezc prace z ktorej sie ma satysfakcje i kase dobra.Tez nie wyobrazam sobie nie pracowac chociaz jestem padnieta to daje mi siłe oby mi tylko zdrowia starczylo a reszta sie ulozy.

Wszystko zalezy od tego tez jakiej pracy sie szuka czy w swoim zawodzie i jakiego wynagrodzenia oczekujemy.Prace jakas mozna znalezc za marne pieniadze ale jesli komus zalezy prace w koncu znajdzie ale wiadomo jakie sa u nas realia by znalezc prace z ktorej sie ma satysfakcje i kase dobra.

Właśnie o te byle jakie prace za marne pieniądze jest najtrudniej bo do nich garną się wszyscy bezrobotni czy z umiejętnościami czy bez. Wszyscy ci z wyższym humanistycznym, emeryci, renciści, bez wykształcenia, studenci, itp.

To są dziesiątki do setek kandydatów na jedno stanowisko - wystarczy popatrzeć na portalach tam gdzie śledzą ile jest aplikacji - widziałem ogłoszenia o sprzątanie za minimalną gdzie było po 600 aplikacji. To jest jakiś obłęd.

Jak się ma takie umiejętności że ktoś chce zapłacić za nie więcej niż minimalną to wtedy jest właśnie łatwiej bo tych kandydatów jest mniej.

"W końcu" to się wyląduje na ulicy i się będzie żebrać pod Biedronką.

Nie zgodze sie tu z Toba nie kazdy pojdzie na staz za 800zl np. Albo sprzatac za 1000zł etc. Bo to marne pieniadze i praca ale zawsze jakas.

ladywind, mam upośledzenie umysłowe odnośnie pracy, bo w szkole czy życiu to się aż tak nie objawiało. Ale większość pracodawców uważała że jestem upośledzony i mówiła na mnie ten głupek, ten bez mózgu co nic nie kuma, czyli świadczy że jednak upośledzony jestem.

 

Ja tam nie zauważyłam żebyś był uposledzony umysłowo Ale skoro Ty tak uważasz? Chyba że to uposledzenie powstało w wyniku tej postępującej progerii, która uczyniła z Ciebie podeszłego dziadka?

Słuszne wnioski wyciągasz jestem starym bezmózgim dziadem i tylko czekanie na śmierć pozostaje, może w końcu eutanazję wprowadzą i będę mógł się unicestwić.

ladywind, mam upośledzenie umysłowe odnośnie pracy, bo w szkole czy życiu to się aż tak nie objawiało. Ale większość pracodawców uważała że jestem upośledzony i mówiła na mnie ten głupek, ten bez mózgu co nic nie kuma, czyli świadczy że jednak upośledzony jestem.

 

Ja tam nie zauważyłam żebyś był uposledzony umysłowo Ale skoro Ty tak uważasz? Chyba że to uposledzenie powstało w wyniku tej postępującej progerii, która uczyniła z Ciebie podeszłego dziadka?

Słuszne wnioski wyciągasz jestem starym bezmózgim dziadem i tylko czekanie na śmierć pozostaje, może w końcu eutanazję wprowadzą i będę mógł się unicestwić.

oj tam carlos przesadzasz, nawet do prostej roboty na budowie moglbys sprobowac, jestes dobrze zbudowane chlopicho, poradzilbys sobie

Nie zgodze sie tu z Toba nie kazdy pojdzie na staz za 800zl np. Albo sprzatac za 1000zł etc. Bo to marne pieniadze i praca ale zawsze jakas.

I co z tego że nie każdy? Wystarczająco dużo ludzi by taka praca była statystycznie rzecz biorąc nie do uzyskania. Co do ilości pieniędzy to to jest tak:

Albo ktoś nie ma wsparcia rodziców i to jest wybór pomiędzy pracą za 1000zł i głodem i bezdomnością albo ma to wsparcie i np. 500zł z tego 1000 ma dla siebie. Dlatego kandydatów nigdy nie brakuje.

Byłem na wielu rozmowach o sprzątanie, nigdy się nie zakwalifikowałem.

Kilka lat temu sprzątałem w fabryce. Jak mnie przyjęli to dowiedziałem się na wstępie od innych sprzątaczy że miałem ogromne szczęście że nagle się zwolniła duża ilość osób i potrzebowali ludzi "na wczoraj" bo zwykle dostają się tylko znajomi.

Tak samo do prac magazynowych miesiącami codziennie wysyłałem po kilka aplikacji, zero odpowiedzi, tam nawet nie było szans na rozmowę kwalifikacyjną.

W końcu się wkurzyłem i przez dwa tygodnie wysyłałem codziennie aplikacje do tego samego sklepu, też nic nie dało. Ale oni dalej trzymają ogłoszenie że jest praca nawet po tym jak skompletowali zespół.

Jak byłem skierowany na staż na policję kilka lat temu to myślałem że go dostanę, przychodzę a tam dziesiątki kandydatów na to jedno miejsce.

Bezrobocie w Polsce jest ogromne i to jest realne bezrobocie gdzie całe rzesze osób jest w desperackiej sytuacji. Ale zawsze się znajdą takie cwaniaczki które będą wypisywać kłamstwa o tym jak bezrobotnym się nie chce pracować. I to jest obrzydliwe.

Tez myślę, że być może praca jest, ale zależy jaka i zależy gdzie. Jest na pewno sporo ofert pracy dla wykwalifikowanych specjalistów, co na starcie skreśla większość. Być może jest praca w wielkich miastach, bo więcej okazji. Z pewnością są ludzie, którym nie chce się pracować, ale niesprawiedliwe jest ocenianie każdego w ten sposób, bo "w mojej okolicy praca jest". W moim mieście jakiś czas temu prawie padł zakład pracy, z którego w wyniku załamania się branży zwolniono kilkaset osób. Jak na nieduże miasteczko to niezła liczba. Ludzie bez większych kwalifikacji, z doświadczeniem tylko w jednej branzy, szukali pracy jakiejkolwiek. Nie ma chyba w moim mieście stanowiska w tej chwili wolnego miejsca pracy. Na każdy wakat jest kilkunastu kandydatów spośród znajomych, nic nowego nie powstaje, itp. Sąsiednie miasta też zawalone i raczej niewielkie. Wkurza mnie trochę mówienie, że jak ktoś chce, to pracę znajdzie. to zalezy od miejsca i kwalifikacji. Jeśli sie je ma, to zapewne się znajdzie, jak sie nie ma, to trzeba się nachodzić i liczyć na brak konkurencji, zwłaszcza jeśli to małe miasto. A żeby zdobyć kwalifikacje, to potrzebna kasa na szkoły/kursy. Niektórym prosto się krytykuje. No i kobieta na budowie pracy raczej nie znajdzie....

dziś całkowicie podpadłam ludziom.

w dodatku nie umiem zachować się, gdy jestem sam na sam z kimś. po prostu nie umiem.

dziś całkowicie podpadłam ludziom.

w dodatku nie umiem zachować się, gdy jestem sam na sam z kimś. po prostu nie umiem.

Ja też. Jedno i drugie.

Cholernie ciezko jest sie tak pochylic nad soba i zadac sobie pytanie dlaczego jestes sam, co robisz zle, a moze nic zle nie robisz tylko zle trafiasz Mam rozkmine dzis ktora jak zwykle do zadnej odpowiedzi nie doprowadzi ale chetnie podoluje sie z kims jak ktos ma ochote

Vilgefortz, masz na myśli brak związku, czy samotność w ogóle?

Vilgefortz, Co to za rozkmina, która nie prowadzi do konstruktywnego wniosku?

Cholernie ciezko jest sie tak pochylic nad soba i zadac sobie pytanie dlaczego jestes sam, co robisz zle, a moze nic zle nie robisz tylko zle trafiasz Mam rozkmine dzis ktora jak zwykle do zadnej odpowiedzi nie doprowadzi ale chetnie podoluje sie z kims jak ktos ma ochote

zalezy czy potrzebujesz bliskosci innej osoby, czy mieszkasz sam czy z rodzina itd.

Mam na mysli brak zwiazku Samotny w ogole nie jestem bo staram sie zeby tak nie bylo ale zwiazek/bliskoec emocjonalna i intymna to inna sprawa bo staranie sie czesto mozna o kant dupy roztrzaskac. Mieszkam sam rodzina na drugim koncu polski i kazdy zajety swoim zyciem. Mozna rozkminiqc niekonstruktywnie bo chyba nievma algorytmu na udana bliska relacje

dla mnie i pewnie nie tylko jest np. trudne zoobowiazanie typu slub, bo skad ja wiem co bedzie za 10 lat, z drugiej strony zeby dziewczynie zycia nie zmarnowac, Vilgefortz, ile masz lat?

No ja tez o slubie nie mysle Na poczatek wystarczy mi wspolne spedzanie czasu i zainteresowanie soba i pociag fizyczny Trzy dychy w tym roku stuknie

nie Ty jeden masz prawie trzy dychy i ten problem... ja w ogole prawie nie mam nikogo

No ja tez o slubie nie mysle Na poczatek wystarczy mi wspolne spedzanie czasu i zainteresowanie soba i pociag fizyczny Trzy dychy w tym roku stuknie

mi 29

no to sobie w trójke możemy porozkminiać

Vilgefortz, gdzie widzisz problem? w tym ze bierzesz leki, zie nie wiesz jak przy kims zachowasz sie?

staranie sie czesto mozna o kant dupy roztrzaskac.

Zgadzam się, szczególnie w kwestii relacji potencjalnie romantycznych. Albo się do siebie pasuje, albo nie. I jeśli się nie pasuje, to podryw/starania są bezsensownym wysiłkiem, może nawet oszukiwaniem samego siebie...

Supernova, z jednej strony tak z drugiej zanim nie poznasz kogos to nie wiesz Wg mnie czesto z czasem mozna sie przekonac czy staranie sie mialo sens czy nie

Zaś się o związkach dyskusja toczy,może wypowiem się z perspektywy gówniarza 20 lat.

Będąc jeszcze młodszym gówniarzem 2 lata temu,autentycznie...bałem się że faktycznie nikogo nie znajdę, OMFG NO FOREVER ALONE (tu wstaw zbędną dramaturgię i tony jękopodobnych postów) (które zresztą po dziś dzień się zdarzają)

Dziś po 2 latach...Cóż,nie przeraża to aż tak,mam na to bardziej trzeźwe spojrzenie,nawet mimo psiej samooceny,wiem że być może gdzieś tam,kiedyś,jakaś kobita może docenić względną eeee "porządność"? (Czytaj,nie widzę siebie jako kurwiarza,alkusa,damskiego boksera, zwarzywiałego nieroba (no to może się zdarzyć ),narkomana itp) i parę innych zalet.

Niestety hołdy pieniędzy nie mam,super fury i prawa jazdy,wyglądu Adonisa,psychiki godnej cyborga,czy zaradności/przedsiębiorczości godnej Gates'a ;< .

Jest trochę innych,mniej lub bardziej ważnych rzeczy,chyba.

Aczkolwiek,czy to wszystko ma znaczenie?

Nie wiem,będzie mi pisane,albo sam się kopnę do zmian,albo nie będzie i czeka mnie życie singla - obie opcje jakoś zaakceptuje

(przed zapoznaniem się z treścią poglądów skonsultuj się z świrologiem bądź wielką lalką voodoo ponieważ poglądy i stan psychiki bywają zmienne)

Aczkolwiek,czy to wszystko ma znaczenie?

 

Nie wiem,będzie mi pisane,albo sam się kopnę do zmian,albo nie będzie i czeka mnie życie singla - obie opcje jakoś zaakceptuje

 

Z perspektywy osoby o te prawie 20 lat starszej - chyba nie jest to takie proste do akceptacji. Ja czasem udaję, że się może da. Przed innymi, a jeszcze bardziej przed sobą.