Fobia społeczna!

Mnie najczęsciej z agresją. W rozmowie z kimś najczęsciej patrze właśnie w przestrzeń.

Ja zawsze gapie sie w oczy bez przerwy, nawet przezesowi i kierownikom w nowej robocie, musieli pierwsi odwrocic wzrok z zazenowania, nie mieli wyjscia Dodam, ze z prawdziwa pewnoscia siebie nie ma to nic wspolnego, w srodku moge dygotac, ale kontakt wzrokowy nawiazuje non-stop w kazdej sytuacji, tym samym ludzie maja mnie za pewnego siebie, ale jak ogladaja mnie pozniej w zwyklych sytuacjach, czaar pryskaaaaa.

Ech, czuję że będę bardzo tęsknił za szkołą. Trafiłem do środowiska życzliwego i tolerancyjnego tylko nie dałem siebie poznać i chyba już mi się to nie uda przez 8 miesięcy. Później każdy z nas pójdzie na studia do innego miasta, część wyemigruje, będzie robić kariery, raczej się już nigdy nie spotkamy w tym samym składzie. A na studiach czy w pracy nikt nie da mi gwarancji czy nie trafię na ludzi gatunku "rzygam tęczą jesę szlachta" których nienawidzę. Takich wesołków bez powodu potrafiących wyczuć kto jest słaby. Ja takich ludzi unikam jak ognia. Studia to nie jest klasa w dobrym licku, tam trafiają randomy z różnorakimi charakterami.

Mnie najczęsciej z agresją. W rozmowie z kimś najczęsciej patrze właśnie w przestrzeń.

Ja zawsze gapie sie w oczy bez przerwy, nawet przezesowi i kierownikom w nowej robocie, musieli pierwsi odwrocic wzrok z zazenowania, nie mieli wyjscia Dodam, ze z prawdziwa pewnoscia siebie nie ma to nic wspolnego, w srodku moge dygotac, ale kontakt wzrokowy nawiazuje non-stop w kazdej sytuacji, tym samym ludzie maja mnie za pewnego siebie, ale jak ogladaja mnie pozniej w zwyklych sytuacjach, czaar pryskaaaaa.

Jak mi się ktoś gapi w oczy to mi się raczej włącza "Jesus Christ, what a creep/socially awkward person", niż "wow jaki pewny siebie typ".

Rebelia, i inni to sobie pomyslcie, ze w pracy bedą gorsze problemy- utrzymywanie relacji z innymi, wysiłki by pokazać swą wartość nawet gdy trafi się sucz, która dolki bedzie pod wami kopać..

Mnie już na praktykach kierownik trochę zwracał uwagę, że nic nie mówię. Prawdopodobieństwo, że mnie przyjmą gdzieś do pracy jest raczej małe, szczególnie jeśli będzie rozmowa kwalifikacyjna, bo jej raczej nie mam szans przejść. Trzęsąca się, jąkająca osoba o wyrazie twarzy jak niedorobieniec i nie umiejąca przedstawić żadnych swoich umiejętności; chyba każdy pracodawca będzie chciał szybko zakończyć rozmowę i pożegnać. Trochę większe szanse będę miał, jeśli będzie miejsce, gdzie przyjmą bez rozmowy kwalifikacyjnej.

ja okrutnie nie znoszę nowych sytuacji, tzn ciężko mi przebrnąć przez początkowe dni. Później wpadam w wir pracy, wiem z kim pracuję i robi się lajcik. Kiedyś robiłam z jedną sucz, jak się okazało po jakimś czasie nie taka straszna była. Więc o ile przebrnę początki, to później już lepiej. Najgorzej - jak ze wszystkim - zacząć.

Też najgorzej się czuję będąc wśród ludzi w nowych sytuacjach. Z czasem czuję się coraz lepiej. Potem jedynie przeszkadzają mi momenty, w których ktoś obserwuje, coś jest oceniane lub mam się do kogoś odezwać.

Sorrow, moze Tobie tak, nie wiem, nie chodzi tu o nachalne gapienie sie, ale o to, ze jesli ktos na Ciebie spojrzy(on inicjuje kontakt wzrokowy), Ty odrazu patrzysz na niego, tak dlugo, az odwroci/spusci wzrok. Tylko nie z kamienna morda, raczej minimalnym, neutralnym usmiechem twarzy. Taka samo jak mijasz dziewczyne, kiedy tylko wyczujesz katem oka, ze na Ciebie spojrzala, Ty patrzysz na nia, kiedy odwraca wzrok, Ty to samo robisz automatycznie. Jesli robi to znow, znow zerkasz, usmiechasz sie. Aa i z reguly, jak dziewczyna z Twoich oczu patrzy w gore- olewa Cie, ale jak spuszcza wzrok, i za moment znow zerka- podobasz jej sie (jeslii przy tym poprawia wlosy-wysyla sygnal na 99% ). A to dziala, bo nie raz slyszalem, ze sprawiam pewne siebie, zdecydowane (buhahahhaa) wrazenie, a to tylko teatrzyk wypracowany dla zabawy.

wkurza mnie to, że gdy na uczelni ktoś mi zwróci uwagę badź zacznie mnie jakoś zaczepiać to robi mi się bardzo gorąco, a to potęguje sie dodatkowo, bo boje się ściagnąc, np bluzy

Witam w klubie (częściowo), ale wiem o czym mówisz. A jak odezwie się już ktoś z pracy, patrzę na telefon i widzę numer mi nieznany, to serce od razu w gardle i zastanawiam się, odbierać czy nie. Raz z okazji totalnego zamurowania i strachu zanim nacisnęłam przycisk odebrania połączenia, telefon... przestał dzwonić. .

Mi się zdarzało nie odbierać takich telefonów.. Nawet nie wiem czemu po prostu, serce nagle w gardle, wszystkie objawy paniki i nie dało się. Telefon przestał dzwonić i nagle błogi spokój.

Mnie już na praktykach kierownik trochę zwracał uwagę, że nic nie mówię. Prawdopodobieństwo, że mnie przyjmą gdzieś do pracy jest raczej małe, szczególnie jeśli będzie rozmowa kwalifikacyjna, bo jej raczej nie mam szans przejść. Trzęsąca się, jąkająca osoba o wyrazie twarzy jak niedorobieniec i nie umiejąca przedstawić żadnych swoich umiejętności; chyba każdy pracodawca będzie chciał szybko zakończyć rozmowę i pożegnać. Trochę większe szanse będę miał, jeśli będzie miejsce, gdzie przyjmą bez rozmowy kwalifikacyjnej.

Ja potrafię pójść na rozmowę kwalifikacyjną, wymęczyć się (plecy całe mokre itp.) i np. kiedy pracodawca był mną zainteresowany, zrezygnować ze strachu, że sobie nie poradzę, że się nie nadaję, że nie sprostam oczekiwaniom innych. Dla mnie najlepszą pracą była by chyba praca w domu-chociaż wiadomo jakie tam są zarobki...

hej a jak macie np. jakiś dzień gdzie się spotykacie ze znajomymi w miejscach publicznych, to macie jakieś sprawdzone metody na okiełznanie reakcji organizmu pt. walka-ucieczka?

Witam w klubie (częściowo), ale wiem o czym mówisz. A jak odezwie się już ktoś z pracy, patrzę na telefon i widzę numer mi nieznany, to serce od razu w gardle i zastanawiam się, odbierać czy nie. Raz z okazji totalnego zamurowania i strachu zanim nacisnęłam przycisk odebrania połączenia, telefon... przestał dzwonić. .

Mi się zdarzało nie odbierać takich telefonów.. Nawet nie wiem czemu po prostu, serce nagle w gardle, wszystkie objawy paniki i nie dało się. Telefon przestał dzwonić i nagle błogi spokój.

Ja nie odbieram nawet od "znajomych". W sumie to przez telefon raz na jakiś czas rozmawiam z ojcem, ale to na zasadzie "kup to".

jejku, jak to czytam to mam wrazenie ze jest to bardziej zwiazane z kaprysami, a nie z fobią.

ze ktos sie boi tel odebrac to zadna fobia. zobaczylibyscie jak prawdziwa wyglada to nie pisalibyscie takich głupot, sorry.nie chce mi sie nawet tego czytac, tu nie mozna znaleźć zadnych odpowiedzi tylko upajanie się swoimi nawykami.

ze ktos sie boi tel odebrac to zadna fobia

a moze juz ekstremalna fobia?

wkurza mnie ten temat, bo widze ze malo wspolnego ma z fobia- tak jak w temacie o border siedza rozkapryszone nastolatki, ktore sobie ideologie dorabiają.

vespertine, Kim jest, a może właściwie to jaka jest osoba, która dzwoni do Ciebie? ..mam na myśli tą osobę, która ujawnia się w Twojej wyobraźni. Potrafisz ją opisać? Znasz jej zamiary?

zima,

pomijając już czy nieodbieranie telefonu jest objawem fobii czy nie, to czy gdy wiadomo, że:

-Iksińska boi się odebrać telefon

-strach przed odebraniem telefonu nie oznacza fobii

oznacza, że Iksińska nie ma fobii?

Nieodbieranie telefonów to nie fobia? Ufff, jestem zdrowy!

zima, na pewno sporo jest rozchwianej emocjonalnie gimbazy, ale nie rozumiem do konca, o co chodzi, bo masz jakas ramke "prawdziwej fobii spolecznej"? Tudziez "prawdziwego bordera" (chociaz przyznaje, to pojecie zrobilo sie niebezpiecznie modne)? Czy moze sama jestes "tru" w tych zaburzeniach?

Ja mialem kiedys epizod ostrej F/S, teraz nie, wracam na ekstrawertyczne smieci chyba, wyszedlem z zalamania nerwowego, ufff. Ale duuzo, duzo jeszcze roboty przede mna. Zreszta, ja juz slyszalem rozne *podejrzenia*, mialem rozne rozmowy z psychologami, 2 psychoteraperatow, i kazdy gadal co innego, jeden zaburzenia osobowosci (w tym wlasnie propozycja border, ale to bullshit, inny ChaD, F/S w ktoryms momencie, oczywiscie przewlekla depresja. J

Jeden sie wkurwil, ze przestalem brac jego jebany lek (doxepine), i 3 razy przekladalem wizyte, i gdy przyszedlem zaczal jebac smuty, ze bede sie zmagal z lekami do konca zycia, a moge nawet zachorowac na schizofrenie w przyszlosci, lol, celowo mnie chciala menda nastraszyc chyba (konowal straszny btw), a jedna psycholozka powiedziala, ze biorac pod uwage moje doswiadczenia z dziecinstwa/mlodosci, to obnizony jakstroj i epizody lekowe sa naturalne, ze jestem normalny, tylko brakuje mi wiary w siebie ( hah), i czego sa warte te jebane klasyfikacje psychologiczne ja sie pytam, skoro ja na kazdym robie inne wrazenie, inaczej mnie postrzegaja. Ja sie do zadnych tych ramek juz nie poczuwam (pomijajac jedna stala-neurotyzm- bo tego gowna nie jestem w stanie sie wyrzec).

NieznanySprawca, nie no po prostu bardzo chcialabym miec taki problem jak nieodbieranie telefonu. zycie by bylo zajebiste.

Ja mam problem z zadzwonieniem gdziekolwiek, zwłaszcza to nieznanych osób, czy w związku z sprawami urzędowymi. No i nawet jak zadzwonię, czy odbiorę to często zapominam co mi powiedziano w tej rozmowie tak się stresuje.

zima, to jest tylko jeden z wielu problemów i uwierz mi to nic fajnego kiedy boisz się odbierać telefonów .

Ale to forum ma tylu użytkowników, że zawsze będzie jakiś OT, jakieś luźne nawiązanie do głównego tematu i nie będzie to zawsze rozmowa stricte o samej przypadłości. Idąc tym tokiem myślenia, wszelkie fora powinny być zamknięte i dostępne tylko dla osób z daną efką.

Poza tym - nastolatek nie może mieć bordera? Fakt, ludzie często naginają i dopisują sobie wiele chorób, ale czy choroby/zaburzenia psychiczne są dostępne od jakiegoś wieku?

Oczywiście nie odbieranie telefonu nie koniecznie świadczy o tym że osoba która tak się zachowuje ma fobię. Może po prostu nie lubi gadać przez telefon, albo nie ma ochoty w danym momencie gadać z daną osobą.

Ale jeśli ktoś ma to uczucie jakby mu serce stanęło i ogarnia go panika która uspokaja się dopiero w momencie gdy tel przestaje dzwonić to chyba jednak coś jest z nim nie tak.

Ja zawsze panikuję gdy dzwonią koleżanki, wyciszam wtedy telefon i jak przestaje dzwonić czuję ulgę oraz złość na siebie. Właśnie przed chwilą tak zrobiłąm i napisałam smsa że siedzę po godzinach w pracy i nie moge gadać.. oczywiście to nieprawda.

carlosbueno, bierzesz na to jakieś leki, psychoterapia?

-- 10 paź 2013, 18:12 --

Bree, ale lubisz te koleżanki?

 

Mnie najczęsciej z agresją. W rozmowie z kimś najczęsciej patrze właśnie w przestrzeń.

ladywind, ja też jak z kimś rozmawiam to nie patrzę się w oczy, ale czy to jest oznaka fobii społecznej?

carlosbueno, bierzesz na to jakieś leki, psychoterapia?

w tej chwili nie zresztą, ponownie udanie się do psychiatry wymaga telefonu a nigdy zebrać się nie mogę tak samo jak z telefonowaniem w sprawie pracy i co najwyżej cv aplikuje choć dzwonienie pewnie byłoby skuteczniejsze.

carlosbueno, można się zarejestrować w w okienku w przychodni, nie trzeba dzwonić.