"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Slonko69, na pewno nie ma możliwości podjęcia leczenia prywatnie? Wiem, że są problemy finansowe, ale skoro jest nieubezpieczony to chyba jedyne wyjście... Sami sobie nie poradzicie, a jestem przekonana, że i on ciebie kocha i nie chce tego tak kończyć, tylko chwilowo coś przerasta jego siły.

 

Nie wiem co mnie przeraża bardziej: wizja niechcianej ciąży wpojona przez mamę czy to, że mam wrażenie, że ciągle ją zawodzę.

nie wyrabiam z fobii społecznej lek, który poprzednio wyciszył mi objawy teraz nie działa, mimo że biorę 2 miesiące, i te lęki się nasilają

każdego dnia budzę się w piekle, czasem mam tego co się we mnie dzieje tak bardzo dosyć, że mam ochotę sobie coś zrobić

ciężko jest mi uwierzyć, że kiedyś mogłabym być zdrowa, ten koszmar za długo trwa, zbyt wiele lat w tym żyję i nie mogę się uwolnić, mimo że każdego dnia walczę, dlaczego akurat ja muszę tak mieć?

CórkaNocy, nie jesteś sama na froncie, w tej walce myślą towarzyszą Ci inne zmęczone duszyczki.

Bo to jest męczące żyć!!!!!!!! żyć ze świadomością, że się żałuje urodzenia

 

Żałuję że żyję, nie chcę umierać. Hej!

Wiem jak to zabrzmi ale ostatnio tyle dobrego sie wydarzyło że ąz mnie to przeraża,boję się że zaraz coś sie stanie i zniszczy wszystko co tak długo i misternie budowałem.

( Dean )^2, normalka przy nerwicy

Nic mi ostatnio nie wychodzi, przytyłam, nie złożyłam dokumentów na mój wymarzony kierunek, bo po co, zrezygnowałam z kolejnej terapii, od dwóch dni wypluwam jedzenie, bo wszystko smakuje trucizną, domestosem, ktoś to robi celowo. I zła jestem, że użalam się nad sobą, a powinnam być przecież silna.

Czuję sie jakbym miał zaraz umrzeć i myślę, że by mi to pomogło.

Czuję się dziś cholernie samotny i do tego przerażony tytm że zaczyna się kolejny rok akademicki..

ładną być...

Marzenie

Ja bym wolał być bardziej mądry niż ładny, choć najlepiej to obie te rzeczy ale ja jak Bóg podobno rozdawał przymioty tylko wzrost dostałem.

Też bym chciał być mądry.

To już wiem czemu jestem głupia i brzydka - bo nie wierzę

zrezygnowałam z kolejnej terapii, od dwóch dni wypluwam jedzenie, bo wszystko smakuje trucizną, domestosem, ktoś to robi celowo

Lewiatanxxx, a na co się leczysz? Bo to ostatnie to wręcz pachnie urojeniami. Nie przerywaj terapii.

To już wiem czemu jestem głupia i brzydka - bo nie wierzę

W pewnym sensie tak. Bo dopóki będziesz wierzyła że jesteś głupia i brzydka to wszystko będziesz odbierała przez pryzmat tych przekonań. Niektóre dziewczyny mają to tak posunięte że mogły by zostać miss świata a i tak dalej by "były" brzydkie. Edytowane 29 Września 2013 przez Gość

uwaga glupi post nie czytac

 

niby jeszcze nie wrocilam na uczelnie a juz mi 1 cwaniaczek podpadl. madrzy sie na forum bo studiuje budownictwo i mysli ze wpierdolil wszystkie rozumy. i gdyby jeszcze rzeczywiscie mial cos do powiedzenia to bym zrozumiala... ale widze ze tylko nieudolnie probuje przykozaczyc

Niektóre dziewczyny mają to tak posunięte że mogły by zostać miss świata a i tak dalej by "były" brzydkie.

w tym przypadku tak z pewnością nie jest, możesz mi... wierzyć

Vett, uwierz, że jest

ojezu, jestem taką idiotką, że nawet na matmę się nie nadaję.

Uggggggggggggh

 

-- 30 wrz 2013, 15:53 --

 

normalnie aż się zaraz pochlastam, jestem ciotą w każdym calu

Ech potrzebuje pomocy,nie wiem co sie dzieję.Cały czas czuję się przerażony,samotny,zaszczuty,beznadziejny.Wyolbrzymiam małe problemy,boję się że nikt mnie nie pokocha,że zostanę sam,braknie mi kasy i wiele więcej.Nie wiem skąd ten napad lęku i co z nim zrobic totalnie...

niekonstruktywnie wkurw.....iony, jestem rozczarowany, bo podejmuje wysiłek, podejmuje go i w swoim narcyzmie poswiecam uwage innym.. Tak slucham, ze ktos ma w pracy problemy, ze pierdu pierdu, staram sie doradzic i nie widze zadnej wzajemnosci, zadnej. Czy ludzie tak bardzo sa sa zajeci sobą, zeby nie widzieć dobrej woli i nie odwzajemnić jej? Może tylko takich spotykam? Sam nie wiem bo jak mam tak dalej probowac i walic głową w mur to czuje sie cierpietnikiem, jakims jezusem, ktory ma misje w tym, zeby cierpiec za lepszy swiat. Moge robić, rzeczy zgodnie z tym co czuje, moge robiec wbrew sobie a i tak przychodzi dzien taki jak dzis, gdzie czuje sie zuzyty i sam...

Denerwuje mnie, że w nikim nie znajduję wsparcia, tylko słyszę te pierdolone "ogarnij się", "dorośnij", "nie wymyślaj".

 

Gówno. Co z tego, że mam 22 lata, co z tego, że mam to czy tamto, jak mnie to wszystko przerasta.

ciągle słyszę tylko "użalasz się nad sobą", a ja nie mam siły do życia, do pracy, do nauki, do niczego.

 

Dołują mnie ludzie, co mają piękne domy, samochody, dobrą pracę, fajnych znajomych i próbują mi wmówić, że UŻALAM się nad sobą, że powinnam coś ze sobą zrobić.....

 

A ja tak bardzo nie wiem, co ze sobą zrobić, rówieśnicy myślą nad maturą, mają plany, a ja zastanawiam się czy bardziej opłaca mi się żyć, czy może już umrzeć, bo i tak do niczego się nie nadaję. Poza tym pokochałam Kogoś całym sercem, kiedy było już za późno, bo tego Kogoś już nie ma i teraz każda minuta mojego życia polega na zamartwianiu się, że po śmierci nic już nie ma i nigdy Tej Osobie nie powiem, jak bardzo jest dla mnie ważna. Chciałabym znaleźć chociaż małą iskierkę nadziei, która, choćby naiwnie, pozwoliłaby mi uwierzyć, że może śmierć to nie jest całkowity koniec. I na tym polega moje życie, nie mam weny do pisania książki, wszystko i wszyscy szybko mi się nudzą i to mnie przeraża

Wiem jak to zabrzmi ale ostatnio tyle dobrego sie wydarzyło że ąz mnie to przeraża,boję się że zaraz coś sie stanie i zniszczy wszystko co tak długo i misternie budowałem.

Powtarzam.

Nie mogę tak dłużej. Samotność przerasta, to zgniata już wewnątrz. Zamiast czerpać satysfakcję z nauki, z możliwości rozwoju, to myślę jak tu wytrwać, jak się ukryć przed innymi.