Ataki (jak wyglądają, jak sobie radzimy)

Wiecie co sam nie pamiętam jak to jest bez lęków żyć ale cóz

ja mam 23, i też nie widzę perspektyw, już 5 rok mnie choroba zżera.

 

Ja pierwszy epizod mialam, jak mialam 20-22 lata. Strasznie mi szkoda bylo, ze trace najlepsze lata. Ale potem mi przeszlo i kolejne lata byly zajebiste! A teraz 30 i znowu... zaczynam sie zastanawiac czy to sie nie ukatywnia przy kazdej okrągłej rocznicy

Mnie nerwica męczy od dziecka, aczkolwiek koszmar zaczął się w Liceum, miałem przyjemne okresy, ale naprawdę krótkie, sam nie wiem czy to wszystko ma jakikolwiek sens, życie w takim stanie bez perspektyw, w niezrozumieniu

Nortt, Sama się tym nie chwalę ,a kobietą jestem coż musimy zrobić wszystko by jej nie smakować jednak .

Nortt , nerwa - ja pierwszy epizod miałem w 2010 roku, teraz praktycznie już po 3 latach ( pół roku po odstawieniu leku) mam nawrót Załamało mnie to totalnie, miałem nadzieję, że w 2010 roku była to jednorazowa akcja

Też sobie nieraz przypominam stan sprzed choroby, nawet dziisaj zdjęcia oglądałem.

Mnie tez troche zalamalo, bo wydawalo mi sie, ze zrozumialam wszystko co bylo do zrozumienia i jakos moj umysl sie uporal ze wszystkim. (ja akurat bralam leki tylko 3 mies, i odstawilam, potem tylko terapia). A tu nagle znowu to samo Ale tlumacze to tak, ze teraz inna sytuacja, pojawily sie nowe wątki, z ktorymi pewnie nie za bardzo sobie radze i dlatego...

Ja właśnie nie potrafię zrozumieć, muszę się jakoś pozbierać, ale póki co ataki dają mi się we znaki każdego ranka i ostatnio w nocy.

Wieczorem mówię sobie "będę walczył" ,a rano "rezygnuję, poddaje się"...

maciekpoznan, tez mam wieczory duzo lepsze. I to co zauwazylam, to że sen ma duzy wplyw. Kiedy źle spię, to mam caly dzien do niczego (jak na jakims kacu), a jak sie wyspie, to zdarza sie, ze wstaje z super samopoczuciem.

Dokładnie mam to samo, nawet dzisiaj mówiłem w domu, że się czuję jakbym miał kaca :)

ale wiecie co jeszcze? moze nawet juz o tym pisalam, ale na poprzedniej terapii na poczatku bylam zła, bo dla mnie moim glownym problemem był lęk, ze nei moge wychodzic z domu i żyć normalnie. I to byl dla mnie problem ktory należało rozwiązać. A moja terapeutka cały czas to ignorowała i wracala do codziennych spraw, co sie wydarzylo, co bym chciala zmienic w zyciu i takie tam. Mnie to wkurzalo strasznie, bo jedyne co chcialam to sie pozbyc lęku, a nie zastanawiam sie nie wiaodmo nad czym.

Ale potem z perspektywy czasu, naprawde byłam jej wdzięczna, bo okazalo się, ze wlasnie skupiajac się na codziennosci - na zmianach ktorych potrzebowalam, czy na przezywaniu pewnych rzeczy - emocji itp. tym sposobem, calkiem niespodziewanie pozbylam się wszystkich lęków i ataków (na których w ogole się nie moglam skupiac w czasie terapii - wrecz w pewnym momencie przestalam o nich nawet wspominac, bo wiedzialam, ze nie bedzie zainteresowania ).

Moze tu jest problem? Ze my jestesmy zafiksowani na tych objawach (trudno nie byc! w koncu one nam najbardziej niszcza zycie), ale powinnismy bardziej skupic sie na calej reszcie. Zmienic to co mozemy, zeby sie ogolnie czuć lepiej i być szczesliwym (pomijajac w ogole kwestie lęków). Bo przeciez pomijajac jakis znikomy procent, lęki biorą sie jednak z naszego umysłu i życia a nie ze zmian organicznych.

Dokładnie mam to samo, nawet dzisiaj mówiłem w domu, że się czuję jakbym miał kaca :)

Dobre porównanie, kac psychiczny

-- 01 wrz 2013, 16:52 --

Nortt , nerwa - ja pierwszy epizod miałem w 2010 roku, teraz praktycznie już po 3 latach ( pół roku po odstawieniu leku) mam nawrót Załamało mnie to totalnie, miałem nadzieję, że w 2010 roku była to jednorazowa akcja

 

Też sobie nieraz przypominam stan sprzed choroby, nawet dziisaj zdjęcia oglądałem.

Dasz sobie rade, wiesz już ze można z tym jakoś walczyć, masz namiary do lekarza i wiesz co to za świństwo. Będzie dobrze

niepokój, kłujący ból w okolicy serca.. właśnie teraz mam. jestem sama, mąż wróci późno, a ja nie mam odwagi zadzwonić do kogokolwiek i po prostu powiedzieć, że się boję.

violae, pamietaj, ze to jest "tylko" lęk! Wiem, że ciężko to przetrzymac - ale niebawem na pewno minie

Dasz sobie rade, wiesz już ze można z tym jakoś walczyć, masz namiary do lekarza i wiesz co to za świństwo. Będzie dobrze

Mam namiary, mam już leki, ale lęki nadal zostały jeszcze.

nerva na dobrą terapeutkę trafiłas :)

nerva na dobrą terapeutkę trafiłas :)

zgadza sie :) , niestety potem umarła

JA właśnie rozglądam się za jakimś dobrym psychoterapeutą w rewirze Poznań-Konin. Niestety nawet nie wiem gdzie szukać, a chciałbym trafić na profesjonalistę/kę w swoim fachu. Ja już się boję nocy i ranka...

nerwa, oj tam mąż bez niego da się żyć , gorzej jak sie nie ma pracy i jest się na utrzymaniu rodziców

Moje ostatnie 4 dni to koszmar ... mam takie poczucie odrealnienia, lęki i napiecie ze nie potrafiłam nawet zakupow powkladac dos zafek Ucisk straszny w glowie do tego jakies drgawki... I duze zaburzenia rownowagi .. Dzis juz mialam jechac do szpitala psychiatrycznego bo nie moglam sobie poradzic ze swoim stanem. Jak jutro wstane i znow sie to zacznie od nowa to nie wiem co zrobie. Mam tak dosc !!!!!

płatku a bierzsz jakies leki //??/ ja jestem w trakcie poczatku brania lekow i jest zle ale mam nadzieje ze lada moment sie poprawi bez tej nadzieji bym zwariowala

satinela ja żyję także tą nadzieją, że w końcu lek zacznie działac. Tak jak teraz żyć się nie da.

Nortt , nerwa - ja pierwszy epizod miałem w 2010 roku, teraz praktycznie już po 3 latach ( pół roku po odstawieniu leku) mam nawrót Załamało mnie to totalnie, miałem nadzieję, że w 2010 roku była to jednorazowa akcja

Nie uszczęśliwię cię, ale całe życie to będą nawroty przeplatane chwilami spokoju. Przynajmniej ja przeżywam to samo z przerwami ciągle od dziecka, czyli przynajmniej dobre 11 lat. Nic się nie zmienia. Po prostu trzeba nauczyć się z tym żyć.

płatku a bierzsz jakies leki //??/ ja jestem w trakcie poczatku brania lekow i jest zle ale mam nadzieje ze lada moment sie poprawi bez tej nadzieji bym zwariowala

hey teraz nie mam nic z lekow bo bardzo zle je toleruje . Po wiekszosci wymiotuje okropnie, albo spie po 14 15 godzin ...Dzis jade do psychiatry i zobacze co powie. W takie dni nie wierze ze sie uda to dranstwo pokonac.

płatku a bierzsz jakies leki //??/ ja jestem w trakcie poczatku brania lekow i jest zle ale mam nadzieje ze lada moment sie poprawi bez tej nadzieji bym zwariowala

hey teraz nie mam nic z lekow bo bardzo zle je toleruje . Po wiekszosci wymiotuje okropnie, albo spie po 14 15 godzin ...Dzis jade do psychiatry i zobacze co powie. W takie dni nie wierze ze sie uda to dranstwo pokonac.

Ja brałam Citabax. Żadnych skutków ubocznych nie miałam. Jedyny lek po którym dobrze się czułam.

Ja juz mialam mianseryne , triticco, venlaflexyne, mobemid i po kazdym masakra.

Keji, ja aktualnie od prawie 8 i zgodzę się z Tobą , raz jest dobrze raz lepiej i trzeba się nauczyć z tym żyć

satinela, próbowałaś psychoterapii ?

kurde...jeb*ny onet, bez sensuuuu......wchodze i widze jakis artykuł ciekawy tytuł, zaglądam a tam o jakiejś rzadkiej chorobie LAM- czy cóś! oczywiście przy niej ma się duszności które ja mam nieustannie od kilku miesiecy po 24h na dobe....i wlasnie sie trzese ze starchu, że zostało mi kilka miesiecy życia!!! Boże...za co? i duszę się o 10 razy bardziej niż wcześniej!

no i wczoraj też niepotrzebnie pochwaliłam sie ze juz mnie lęki w nocy nie budza...bo BUDZĄ- jak się w nocy okazało, mialam spokoj a tu znów!!! to jest nie fair!!!