Myśli samobójcze

leaslie, chociaż tyle ,że możesz pisać ttaj na forum z nami..

Nawet nie wiesz jak mi to forum pomaga. Fajnie, że jesteście.

Jeszcze jakieś 3 godziny i pewnie będzie mi lepiej, nowy dzień, te sprawy ... Póki co patrzę na siebie i widzę zupełną pustkę i bezsens. Po co mi to wszystko. Czasami mam jakieś przebłyski radości, żeby swoim niedorozwinięciem emocjonalnym wszystko zniszczyć po chwili ... Mogę sobie tłumaczyć, że to nadmiar emocji z dzieciństwa, że niestabilność, ale to nie zmienia faktu jak bardzo w noce takie jak ta chcę coś sobie zrobić i uciszyć te wszystkie głosy w mojej głowie mówiące mi, że cokolwiek zrobię, to i tak nie ma żadnego znaczenia.

Ale i tak jestem sama, nawet tutaj. Cokolwiek napiszę - to nie ma znaczenia. Pozostaje mi czekać do rana.

nie chcę żyć. ta cała rzeczywistość mnie wykańcza

Vett, musi być jakaś konkretna sprawa, która Cię wykańcza. Co to jest?

Ja często myślę, że szkoda, że się pojawiłam na tym świecie. Często mam "te" myśli, ale staram się sobie tłumaczyć, że w ten sposób odbiorę sobie szansę na doznanie w przyszłości czegoś pozytywnego, bo świat ma jednak też wiele dobrych stron, których przeżywanie co prawda na razie jest dla mnie niedostępne (jak ktoś ma duże problemy to naprawdę nie jest w stanie cieszyć się drobnostkami, bo świadomość ciążących nad nim problemów niszczy radość cieszenia się chwilą...), ale mam nadzieję, że jednak w przyszłości uporam się z nimi i będę w stanie docenić już w 100% życie z wszystkimi jego urokami.

Choć moja nadzieja jest coraz słabsza z każdym dniem- mam jednak jeszcze jedną deskę ratunku, która powstrzymuje mnie przed "tym", a mianowicie niechęć do nieistnienia. Dla mnie nieistnienie jest czymś strasznym, bo już nigdy niczego, absolutnie niczego nie doświadczę. Żyjąca istota jaką jestem zamieni się w nieczujący kompletnie niczego zbiór materii. To właściwie nawet nie jest "straszne", bo to taki sam stan, jak przed moim narodzeniem- ale po prostu smutne. Smutna jest świadomość tego, że wszystko, czym jestem, rozpłynie się w niebyt.

Może te moje dwa przemyślenia się też komuś przydadzą mimo, że nie są zbyt odkrywcze

New-Tenuis, tak ogólnożyciowo. Nic nie sprawia mi radości, brzydzę się kim jestem.

Jak zwykle włażę tu, by pojęczeć, a nie komuś pomóc, ale nie w głowie mi to...

mam dość wszystkiego, mam myśli niemal codziennie ;( wystarczy najdrobniejsza rzecz, a jestem totalnie wytrącona z równowagi i bez sił do życia.

JESTEM ZDROWA, tylko jakaś popierdzielona, nie wiem dlaczego.

aimx, Ja od paru tygodni nie mam ale wcześniej miałem tak jak piszesz i dodatkowo patrząc na drzewa widziałem tam swoje wisielcze ciało. Ale i tak wiem że we wrześniu pojawią się na 100% i to skumulowane.

carlosbueno, dlaczego we wrześniu akurat? bo jesień?

nigdy dotąd właściwie nie miałam takich bezpośrednich myśli samobójczych, nie marzyłam żeby się zabić, ale wszystko coraz bardziej traci sens i zapętlam się w brak chęci życia. boję się że za chwilę to przerodzi się w coś więcej i nie wiem jak uciec przed sobą.. co robić, próbować o tym nie myśleć i skupiać się na czymś innym? moja podświadomość wie swoje, podsuwa mi te głupie pomysły..

marimorena chodzisz na terapie?

Saraid, nie, szukam dopiero kogoś odpowiedniego. Na razie miałam parę spotkań z psychologiem i psychiatrą ale nie potrafią mi pomóc. Wiem że nikt mnie magicznie nie naprawi ale mi brak chęci istnienia.

nigdy dotąd właściwie nie miałam takich bezpośrednich myśli samobójczych, nie marzyłam żeby się zabić, ale wszystko coraz bardziej traci sens i zapętlam się w brak chęci życia. boję się że za chwilę to przerodzi się w coś więcej i nie wiem jak uciec przed sobą.. co robić, próbować o tym nie myśleć i skupiać się na czymś innym? moja podświadomość wie swoje, podsuwa mi te głupie pomysły..

To leć szybko do specjalisty - tym bardziej, że jak piszesz, nie masz jeszcze takich bezpośrednich myśli samobójczych. Bo jak się pojawią, to same nie znikną, tylko mogą się pogłębiać i w efekcie jeszcze sobie faktycznie coś zrobisz. Nie wiem, jak bardzo zła jest Twoja sytuacja i czemu nie masz chęci do życia. Ale myśli samobójcze to takie zapewnianie sobie "bezpieczeństwa" (jak mi coś nie pójdzie, to przecież zawsze mogę się zabić) i uciekanie przed problemami. Ja sobie powtarzam, że przecież kiedyś i tak na pewno umrę, więc równie dobrze mogę poczekać...

Mam siebie dość. Jestem jednym wielkim błędem ludzkości, niebezpiecznym i szkodliwym dla siebie i dla innych.

Mam siebie dość. Jestem jednym wielkim błędem ludzkości, niebezpiecznym i szkodliwym dla siebie i dla innych.

nie pisz tak,jesteś chory a to co innego choroba każdego dotyka w jakimś stopniu.

Saraid, chcę być sprawiedliwy, a największą sprawiedliwością było by gdyby ktoś teraz przyszedł i strzelił mi w łeb. Oddał by społeczeństwo przysługę. Dużo się zastanawiałem po co istnieją ludzie którzy nic dobrego nie robią, a tylko szkodzą. Teraz wiem że jestem jednym z nich.

Marcin20.04, przestań prosze wiesz,że to choroba dobrze dobrane leczenie postawi Cię do pionu.

Saraid, boję się że zanim leczenie zadziała, będzie już za późno. Już jutro będzie za późno.

Saraid, boję się że zanim leczenie zadziała, będzie już za późno. Już jutro będzie za późno.

nie bedzie za pózno własnie tylko wytrzymaj do jutra.

Saraid, wytrzymam, ale lepiej dla niektórych ludzi, żeby już jutro mnie nie było.

carlosbueno, dlaczego we wrześniu akurat? bo jesień?

jesień, urodziny których nie znoszę i jeszcze w tym roku okrągła rocznica ślubu rodziców.

Też ciężko przechodzę przez urodziny, nikt mi życzeń nie składa, ja nikomu nie składam, ale teraz na samobójstwo chyba u mnie za późno, bo już od jakiegoś miesiąca nie mogę wstąpić do Klubu 27.

Hans, Ja se zawsze przy urodzinach uświadamiam że kolejny stracony rok, że taki stary jestem a nic w życiu nie osiągnąłem, wstyd mi za samego siebie, na klub 27 to u mnie stanowczo za późno ale w tym roku mogę wstąpić do klubu śmierci Chrystusa.

powróciły, odczuwam bez sens, nie mam żadnego celu w życiu, wszystko mnie dobija i smuci