Wkurza mnie:

Śpię przy zapalonej lampce bo panicznie się boję ciemności i w ogóle wszystkiego

Ja się tylko boję jak przychodzi rachunek za światło

Śpię przy zapalonej lampce bo panicznie się boję ciemności i w ogóle wszystkiego

Ja się tylko boję jak przychodzi rachunek za światło

No nie wiem czy to takie zabawne. W dupie mam rachunki jak ledwie żyję i codziennie szarpię się sama ze sobą żeby jakoś w miarę normalnie funkcjonować.

Rachunki czynsze to problemy osób zdrowych lub zaleczonych

aktualnie? większość dupsów dotyczących otoczenia. spojrzenia, komentarze z napaleniem, frustracja nieustanna, emocjonalne reakcje, brak dystansu lub dystans zbyt zauważalny.

Rachunki czynsze to problemy osób zdrowych lub zaleczonych

to życzę Wam takich problemów

Vett, Ja mam krzesło ustawione zawsze w taką samą stronę jak idę spać, bo boję się, że ktoś może na nim siedzieć. Paranoja.

siostrawiatru, Współczuję. Ja też się boję wielu rzeczy. Utrudnia to wszystko.

abstrakcyjna, ja też. I potrafię wstawać i przesuwać, bo stoi trochę inaczej.

Dresiarze. Znowu się czepiali. Ale to nic, już niedługo.

Vett, Ja mam krzesło ustawione zawsze w taką samą stronę jak idę spać

Ja zawsze wszystko muszę mieć ustawione tak samo jak zwykle bo nawet nie mam szans, że usnę. To jest takie męczące, że już sił mi brak.

Vett, Parę innych rzeczy znalazłoby się jeszcze. Umiesz coś z tym zrobić? Masz tak od zawsze?

abstrakcyjna, ja też. I potrafię wstawać i przesuwać, bo stoi trochę inaczej.

To samo.

abstrakcyjna, siostrawiatru, dziewczyny NN?

siostrawiatru, A co by się stało jakbyś nie ustawiła tego wszystkiego?

-- 11 sie 2013, 22:15 --

Saraid, Nie mam pojęcia.

Saraid, hej. Tak nn chyba.

abstrakcyjna, nie mogłabym przestać o tym myśleć i prędzej czy później musiałabym wstać i to poprawić. To silniejsze ode mnie.

abstrakcyjna, siostrawiatru, dziewczyny na to wygląda wiem też miałam podobnie

Saraid, Mam jeszcze sporo innych takich rzeczy. Byłam dopiero na dwóch wizytach u psychologa. Skupiam się na razie na innych rzeczach.

siostrawiatru, Rozumiem.

abstrakcyjna, Terapia powinna pomóc mnie dużo dała własciwie sie tego pozbyłam całkiem.

abstrakcyjna, ja nie umiem nic z tym zrobić. Gdy miałam cztery lata stała się rzecz początkująca moje lęki, musiałam z kimś spać w łóżku, potem "wystarczyło" zasypianie trzymając rękę. Gdy szłam do podstawówki, rodzicom zaczęło to uwierać, faszerowali mnie... melisą, herbatkami "uspokajającymi", potem zaczęli mi grozić, że wygadają wszystko moim rówieśnikom i w ten sposób ja zamknęłam się na ludzi i do tej pory nie umiem nawiązac normalnych kontaktów, a moje lęki się nasiliły.

Czyli w sumie walczę z tym 14 lat. I końca nie widzę, będę się z tym męczyć raczej na zawsze...

Saraid, Będę pamiętać. Jeśli choć trochę uporządkuje inne rzeczy, na pewno do tego wrócę.

A, jeszcze raz zabrali mnie do psychologa dziecinnego, ale gdy po jednej wizycie nic nie powiedziałam, dlaczego jest jak jest, rodzice rzucili ten pomysł, bo nie dawał efektów.

Vett, Rodzice z braku pomysłów na Twoją zmianę stosowali "super" metody. Ja niektóre rzeczy mam od dawna, niektóre od paru lat. I też w sumie nie umiem tego zmienić.

-- 11 sie 2013, 22:46 --

Vett, Niewiedza właśnie tak działa. Masakra.

abstrakcyjna, najlepsze jest to, że oni uważają, że już dawno mi to przeszło. Chyba w 2008 roku (albo 2009) postanowili zawrzeć ze mną "umowę" - jak kupią mi nowy komputer, będę spać sama, bezproblemowo. Oczywiście to było ich założenie, komputer kupili, przenieśli się do drugiego pokoju, (właściwie to ojciec, bo tylko on wytrzymywał ze mną te rzeczy, matka za to groziła rozwodem, który miał być z mojej winy, i żebym całe życie "pamiętała, że zniszczyłam własnym rodzicom życie") praktycznie nie spytali mnie o zgodę. Wiem, że byłam uciążliwa, ale z drugiej strony... Jest coraz gorzej, a oni to wykorzystują.

Vett, Bo z rodzicami tak właśnie jest. Osoby, które powinny nam być najbliższe często są najbardziej obce. Moi o żadnych problemach nie wiedzą, mimo że dużo przez nich mam.

abstrakcyjna, dokładnie A my musimy same się męczyć z naszymi problemami, często godząc się z tym, że kontakty z -niby - najbliższymi nam bardzo szkodzą...

Vett, Ja za niedługo może się wyprowadzę od toksycznej matki. Nie mogę już na nią patrzeć. Chcę się odciąć całkowicie. Przeszłości nie wymarzę, niestety.