Niska samoocena

noi zrezygnowalam z pracy

nawet probowac nie mam sily odrazu wiem ze to nie dla mnie

wiem ze za duzo mysle i analizuje

Ostatnio zauważyłem, że źle się czuję jak coś osiągnę i ludzie mi z tego powodu gratulują albo co gorsza są wdzięczni ...

Czuję się jakbym w ogóle na to nie zasługiwał, jakbym był bezwartościowym śmieciem, który w ogóle nie zasługuje na takie słowa ...

a ja zauwazylam ze za czetso lubie dziekowac ludziom i przepraszac nawet za glupoty male

taa, niemal się poniżając w stylu: przepraszam, że żyję... Też tak mam, potrafię przepraszać za wszystko, łącznie z oddychaniem.

Ja wczoraj w nocy czytałam o tym książkę- ponoć najlepiej walczyć z niską samooceną za pomocą realistycznego myślenia. Chodzi o to, że myśli w rodzaju :"Jestem beznadziejna", "Nic mi się nie udaje" itp najczęściej są fałszywe. Trzeba im przeciwstawiać myśli w rodzaju:

"Jestem beznadziejna" vs "Ależ moja rodzina tak nie myśli, znajomi mnie lubią. Jakbym naprawdę była beznadziejna, nigdy nie zrobiłabym prawo jazd,nie zdała matury... To depresja tak za mnie myśli, ja wiem, że jestem wartościowa."

Trzeba wyciągać wszystkie pozytywy na wierzch. I zwalczać każdą negatywną myśl.

Dobre podejście Marta :) Ale nie zgadzam się z tym, że depresja za nas myśli. My zawsze myślimy sami ale po prostu przez pewne czynniki wynika depresja czasami i zmienia się nam tok myślenia, wartości priorytety itp. :) Ale depresja nie myśli depresja jest bezmyślna :)

Na mnie to nie działa. Rodzina tak myśli, a znajomych w realu nie mam.

Taka sama sytuacja u mnie. Ale że czas wyjść i znaleźć znajomych hmm? Co o tym myślisz Polina?

Tak, urządzę łapankę, drżyjcie warszawiacy Wink już wiem, zrobię lasso z rajstopy Laughing

Confused Już chyba lepiej gnić na dnie.

Szkoda, że tyle w tym widzę sensu. Ech, no może kiedyś Polina pomarzyć można

Tak sobie czasem myślę, że wiecznie tak być nie może. W końcu do takich osób jak my,które nie wierzą w siebie, mają mętlik w głowie i problemy ze sobą, musi się też uśmiechnąć w końcu szczęście. Musi, bo dlaczego nie? Niby w czym jesteśmy gorsi od innych?? Musimy zrozumieć, że nie jesteśmy gorsi. No, tylko jak? Tylko pozostaje się nie poddawać, mimo wszystko :) Może naszym szczęściem będzie wlaśnie zwycięstwo?

Tak sobie czasem myślę, że wiecznie tak być nie może. W końcu do takich osób jak my,które nie wierzą w siebie, mają mętlik w głowie i problemy ze sobą, musi się też uśmiechnąć w końcu szczęście. Musi, bo dlaczego nie? Niby w czym jesteśmy gorsi od innych?? Musimy zrozumieć, że nie jesteśmy gorsi. No, tylko jak? Rolling Eyes Tylko pozostaje się nie poddawać, mimo wszystko :) Może naszym szczęściem będzie wlaśnie zwycięstwo?

Prędzej czy później musi być lepiej masz rację tym co mówisz. Ale dodam jeszcze coś. Trochę własnego wkładu, trochę serca i się uda

Pozdrawiam.

moim problelem jest to ze ja nie wiem co jest moim szczesciem

zero celu w zyciu ,uciekam od wszystkiego jestem bierna,a wiec szczescie samo nie przyjdzie a i ja go nie szukam bo nie wiem co mi daje radosc wiedzilam kiedys a teraz to wszystko przepadlo

Dlatego trzeba walczyć żeby coś odnaleźć. Trudne wiem. No ale cóż. Trzeba trochę własnego wkładu. Nie poddawać się Kaśka

nie wiem w jakim kierunku mam szukac czegos takiego i co co walczyc

Ja już doradzałem pójście po pomoc do psycho. Decyzja należy do Ciebie :)

pojde pojde bro ,moze chociaz psycho mi czas zapelni tyle bedzie w tym dobrego

jaaa-my Ci kierunku nie znajdziemy... ale zacznij od rzeczy prostych, stwórz sobie jakieś pozorne obowiązki itp.

wlasnie oto chodzi wypleniam sobie czas bzdetami jezdza cos zalatwiam CZASAMI a w srodku klebek pytan co z moja przyszloscia czy zaloze rodzine zostane sama i ze nie dam rady zyc bo nadzwyczaj zanudze sie na smierc albo najgorsze rzeczy ...

wczesniej tak nie mialam robilam to co inni szkola podstawowa- obowiazek ,liceum obowiazek ,studia obowiazek a teraz po studiach jestem w rozsypce totalnej kazdy ma cel ja go nie mam robie cos jakby to byl obowiazek a nie przyjemnosc jakby to wszystko bylo tymczasowe( tylko nie wiem tymczasowe do czego)nie mam planow i nigdy nie mialam nawet chyba co chce robic w zyciu przykre ale prawdziwe ,nauczylam sie niestety w zyciu o nic nie walczyc bo i tak to nie dla mnie

kazdy ma cel

haha, nie byłbym tego taki pewien :)

bo i tak to nie dla mnie Rolling Eyes

Bzdura, żyjesz na tym świecie to masz prawo do wszystkiego innego.

ale nie do wszystkiego sie nadaje sa lepsi zawsze sa lepsi...

Ktoś jest, lepszy w jednym a gorszy w innym :) Musi być jakaś wariacja

a ja mam wrazenie jak bym we wszystkim byla gorsza :/

ide zapisac sie na kurs ktory powinien mi sprawic przyjemnosc- ide z podejsciem czy dam rade ,czy bedzie mi sie chcialo z domu wychodzic,no ale jak sie zapisze to bede musila juz chodzic bata nie ma

szkoda tylko ze to 2 tygonie tylko bedzie trwac

najgorsze sa te mysli ,ja nie czuje ze zyje czuje jakbym czekala na cos i cos mi ciagle popiowada ze to bedzie cos zlego by za chwile sobie powiedziec uspokoj sie to tylko mysli dasz rade ,.czego nie moge jak wczesniej zyc i nie zastanwiac sie nad chorobami ,smiercia i innymi

Jak już masz chodzić to dla przyjemności a nie dla tego że musisz. I nie jesteś we wszystkim najgorsza bo takie rzeczy się nie zdarzają uwierz mi

musze i chyba chce,zaplace szkoda kasy ,dwa siedze w domu uzalam sie nad soba i moje mysli ida naparwde w zlym kierunku i znow czuje ten stan przejsciowy matko ja chce czuc ze zyje i nie myslec o takich rzeczach jak kiedys...

ja nie czuje ze zyje czuje jakbym czekala na cos

Ja też, odkąd pamiętam... Takie poczucie pustki i przygnebienia mnie dopada

regularnie. Jakby brakowało czegoś bardzo istotnego... Ostatnim razem taki zjazd trwał 4 miesiące-chodziłam jak lunatyk, w środku wszystko się we mnie darło, bolało. Taki niesamowity niepokój, chęć znalezienia odp na pytanie, kim jestem. Cholera, praktycznie trwa do dziś...

Ale kiedyś przeczytałam, że trzeba umiec docenić kazdy czas-nawet ten jałowy. I nie obwiniać się o niego.

Nie każdy przychodzi na świat ze sprecyzowanym planem na życie, gotową receptą i odpowiedzią na wszystko.

Co można robić? Szukać, szukać, szukać... I nie martwić się błędami.

wlasnie chodzi mi o to cos istotnego i nie wiem co to jest jakby tego brakowalo i nie wiem czy poznam

i musze sobie mowic ze to zycie jest istotne jakiekolwiek by nie bylo

Ja mam cichą nadzieję, że mnie kiedyś trzepnie i będę wiedzieć, co to jest.

Czego też Tobie życzę