Filmy i seriale

zmienny, czyli dalej nie wiadomo, jak to interpretować....

no tak, bardziej mowa była o planach.

zmienny, myslisz, ze udało mu się wyrwac z tego beznadziejnego życia jakie prowadził ?

myślę, że tak czy inaczej udało mu się to, jest to też zależne od tego co było w tym szpitalu.

ale nie wiem na ile film jest zgodny z książką, odniosę się po obejrzeniu, za kilka godzinek.

Nie dawno zmarł jeden z moich ulubionych rosyjskich reżyserów Aleksiej Bałabanow. Jak ktoś ma ochąte ma mocny film to plecam Ładunek 200 tego reżysera.

Jest rok 1984. Andropow nie żyje, trwa wojna w Afganistanie. Imperium zaczyna się sypać. Wszędzie pojawiają się oznaki rozkładu, ludzie zamieszkujący ZSRR już dawno są martwi. Teraz rozpaczliwie próbują zmartwychwstać, rzucając się w przepaść. Ślepo wierzą w to, że kiedy sięgną dna, będą mogli się podnieść. Umierający świat przypomina jednak niekończącą się otchłań. Nie ma od czego się odbić, pozostaje tylko liczyć na cud. I cud się zdarzył. Ze zgnilizny rodzi się nowa, uśmiechnięta i zadowolona z siebie Rosja, gdzie Bogiem są pieniądze.

Przyznam, że widziałem już dużo okrutnych, krwawych filmów... Ale przy tym to już mną nerwy pod koniec szarpały. Bałabanow niesamowicie ukazał schodzenie do piekła, maltretowanie fizyczne i psychiczne.

Akcja filmu dzieje się powoli, jak spaghetti western. Obserwujemy bohaterów, którzy zalewają pały spirolem i jeżdżą po pijaku.

Rozwlekłe tempo filmu sprawia, że bardziej wczuwamy się w akcje, wręcz film nas zasysa. Okrutna scena się urywa i mamy wątek innych postaci. Widz (jeżeli się wciągnął) zaciska już pięści a serducho mu telepie.

Zakończenie to prawdziwy szok i zawrót głowy. Nie przypominam sobie by takie emocje wywołał na mnie film, od dawna dawna.

Scenografia to rozkładający się ZSRR, blokowiska przy których nasze polskie to Singapur, zapleśniałe mieszkania, pełno paskudnych, porytych ludzi, niewrażliwych na cierpienia innych.

Muzyka to radzieckie przeboje lat 80, świetnie się słucha beztroskich, sentymentalnych kawałków, gdy przed oczami mamy brud i zepsucie.

Jednym słowem - uczta.

zmienny, ok bo z tego co piszesz film sie b rózni od ksiązki.

"Harmonie Werckmeistera" Tarra, uczta dla oka, ucha, duszy.

wczoraj oglądałem trener bardzo personalny czy coś takiego, haha się uśmiałem bo tam wszystko tak jak carlosbueno pisze, tylko bardziej przerysowane, chodzi mi o schematy damsko meskie.

Hans, to teraz "Szatańskie tango" Tarry czeka jedyne 7h uczta dla oka, ucha, duszy.

luk_dig, co za dużo, to niezdrowo. :)

Chociaż "Das Boot" w wersji 5-godzinnej się zaczyna i zaraz się kończy, podobnie miałem z "Gettysburgiem".

Nie dawno zmarł jeden z moich ulubionych rosyjskich reżyserów Aleksiej Bałabanow. Jak ktoś ma ochąte ma mocny film to plecam Ładunek 200 tego reżysera.

 

Jest rok 1984. Andropow nie żyje, trwa wojna w Afganistanie. Imperium zaczyna się sypać. Wszędzie pojawiają się oznaki rozkładu, ludzie zamieszkujący ZSRR już dawno są martwi. Teraz rozpaczliwie próbują zmartwychwstać, rzucając się w przepaść. Ślepo wierzą w to, że kiedy sięgną dna, będą mogli się podnieść. Umierający świat przypomina jednak niekończącą się otchłań. Nie ma od czego się odbić, pozostaje tylko liczyć na cud. I cud się zdarzył. Ze zgnilizny rodzi się nowa, uśmiechnięta i zadowolona z siebie Rosja, gdzie Bogiem są pieniądze.

 

Przyznam, że widziałem już dużo okrutnych, krwawych filmów... Ale przy tym to już mną nerwy pod koniec szarpały. Bałabanow niesamowicie ukazał schodzenie do piekła, maltretowanie fizyczne i psychiczne.

Akcja filmu dzieje się powoli, jak spaghetti western. Obserwujemy bohaterów, którzy zalewają pały spirolem i jeżdżą po pijaku.

Rozwlekłe tempo filmu sprawia, że bardziej wczuwamy się w akcje, wręcz film nas zasysa. Okrutna scena się urywa i mamy wątek innych postaci. Widz (jeżeli się wciągnął) zaciska już pięści a serducho mu telepie.

Zakończenie to prawdziwy szok i zawrót głowy. Nie przypominam sobie by takie emocje wywołał na mnie film, od dawna dawna.

Scenografia to rozkładający się ZSRR, blokowiska przy których nasze polskie to Singapur, zapleśniałe mieszkania, pełno paskudnych, porytych ludzi, niewrażliwych na cierpienia innych.

Muzyka to radzieckie przeboje lat 80, świetnie się słucha beztroskich, sentymentalnych kawałków, gdy przed oczami mamy brud i zepsucie.

Jednym słowem - uczta.

Obejrzałem za twoją "namową",film jest mocno pokurwiony i wzbudził 1 wielkie W T F?! wywiera szok nie brutalnością czy krwawymi scenami,ale znieczulicą, i jakimś pojebanym psycho-sadyzmem,obojętnością i absurdem.

Obejrzałam właśnie ten http://www.filmweb.pl/film/Prostytutki-2006-359310

Po ładunku musiałem sobie obejrzeć coś "lżejszego",na seans poszła trylogia transportera, wyścig śmierci - Typowo kijowo-kiczowe kino akcji ,pościgi,mordobicie, one man army - esencja .

Poza tym zielona mila - Niby klasyka,ale jakoś dogłębnie mnie nie zachwyciła,dobry film.

Polecam

http://www.youtube.com/watch?v=q8Rgwp4nBmI

Pulp fiction - Pure epic,fabuła zakręcona ale film miażdży i wgniata w ziemie, po prostu klasyk,jedynie żałować że tak późno obejrzałem

"Gorący czwartek" - niespełna godzinny film o trójce dzieci błąkających się po ślaskim miasteczku, świetna muzyka Mateusza Pospieszalskiego.

Harakiri (1962) Film pod każdym względem doskonały. Arcydzieło!

"Big Bang" (1986) - najbardziej nietypowy film o lądowaniu UFO jaki widziałem, zawiera analizę człowieczeństwa i pytania o sens istnienia.

"Człowiek, który śpi" to jeden z moich ulubionych filmów. Za każdym razem wyciągam z niego coś nowego :)

Popękana skorupa - intrygujący!

Nieodwracalne(2002) Gaspara Noé -nie dziwię się , że film jest od 21 lat. Film ordynarny, brutalny, ale nie dający się zapomnieć. Oglądać na własną odpowiedzialność.

Arcydzieło Ciacho z Małaszyńskim,Żakiem,Liszowską.Dlaczego nie dostał Oskara.

luk_dig,

Fakt, film jest wstrząsający. Po scenie w klubie gejowskim i gwałcie w przejściu podziemnym, zbierałem szczękę z podłogi, chodź jednocześnie wzbudziły we mnie tyle negatywnych emocji, że po prostu źle się czułem.

Skoro ten Ci się spodobał to może skusisz się na inną produkcję Gaspara z 2009 roku. Klimat reżysera da się już wyczuć od pierwszych minut ( ba nawet sekund, bo napisy początkowe już robią wrażenie)

[videoyoutube=Y3a-NL0jIEQ]Wkraczając w pustkę (najlepsze od 1:05)[/videoyoutube]

Film to uczta dla oka i ucha (przynajmniej dla mnie), po za tym bardzo ciekawie zrealizowany (akcja widziana jest z perspektywy pierwszej osoby jak w FPS'ach), chodź niepozbawiony wad (niekiedy dłużyzny). Ja polecam, a Ty sam oceń, bo zdania na temat tego filmu są dość skrajne.

Wkraczając w pustkę

rotten soul, "Entering the void" dobry.

W podobnych klimatach polecam "Nil by mouth", "Sam przeciw wszystkim" i "The war zone". "Nieodwracalne" nie widziałem jeszcze.

Hans, Dzięki za polecanki. Chętnie obejrzę coś nowego (mam nadzieję, że któryś z tych 3 przypadnie mi do gustu), bo ostatnio mnóstwo filmów, które "łyknąłem" okazało się rozczarowaniami. W ogóle coraz częściej dochodzę do wniosku, że obejrzałem już znaczną większość dobrych ( wg mnie) filmów, bo bardzo rzadko trafia się coś co cieszy się moim uznaniem. A Ty zabieraj się czym prędzej za "Nieodwracalne". Nie powinieneś żałować.