Samotność

Kestrel, wiem,że jest to częscią kazdego z nas ,natomiast myśle o tym ,ze samotnośc może być też pozytywna ,jest potrzebna a całkowita alieniacja niczemu nie sprzyja.Kazdy chocby czasami potrzebuje drugiego człowieka.

Saraid, o,właśnie alienacją bym to nazwał,postępującą coraz bardziej.

Kestrel, postępująca ponieważ trwa dośc długo już,za długo więc potrzeba czasu

by się z tym uporać .Terapia +czas i dasz radę .

Jednakowoż mam wrażenie że niema już odwrotu.

Jednak ciężko przesądzać...

Ja mam teraz paraliżujący lęk, że jestem sama. A bardziej lęk, że nikomu już nie zaufam. 2 tygodnie temu zostawił mnie chłopak, z którym byłam prawie rok. Jestem osobą, która bardzo emocjonalnie przywiązuje się do ludzi. Do tej pory nie mogę sobie z tym poradzić. Od 2 lat nie brałam już żadnych leków i czułam się dobrze.

Jednak przez pierwszy tydzień po rozstaniu nie byłam w stanie nic zjeść ani spać, więc znów biorę leki.

Teraz jest trochę lepiej przynajmniej pod tym względem. Ale czuję jakbym straciła sens życia..

A bardziej lęk, że nikomu już nie zaufam.

Po 2 tygodniach to normalne uczucie. Niektórzy koniec związku odchorowują po pół roku np.

Słyszałam o tym kiedyś. Aczkolwiek te 2 tygodnie ciągnęły się z nieskończoność i czas wciąż wolno płynie. Nie wyobrażam sobie takiego stanu przez 0,5 roku i nawet nie chcę tak myśleć.

Jeśli już będzie desperacko samotni to może cie sobie zawsze stworzyć tulpe. Ludzie są chujami, więc pozostaje taka tulpa, która nie wbije wam noża w plecy jak będziecie słabi ;]

Samotni ludzie to więksi wojownicy niż Aleksander Wielki Samotnośc samotnościa , wszystko byłoby ok gdyby nie to że siedze kilkanascie godzin przy kompie

Samotni ludzie to więksi wojownicy niż Aleksander Wielki Samotnośc samotnościa , wszystko byłoby ok gdyby nie to że siedze kilkanascie godzin przy kompie

To nie siedź ;]

Nie samotność, a bezproduktywne spędzanie czasu jest złem.

Nie widzę nic złego w ludziach którzy idą do przodu i żyją własnymi pasjami,nadkładając je ponad życie towarzyskie.

Ja teraz czuje sie bardzo samotna. Jest wokół mnie dużo ludzi rodzina znajomi, ale nikt mnie nie rozumie. Czuje sie kompletnie samotna.

Jezu czuję się taki samotny i odrzucony,naprawde ja nigdy nie odnajdę się wśród ludzi:(

Ja już nawet nie zamierzam odnajdywać się wśród ludzi, podjęta próba znów okazała się porażką.

Nie będę zabiegać o akceptację otoczenia, które i tak ma mnie gdzieś, wracam więc do swojej "samotni" w której czuje się najlepiej.

Ej ej dziewczyno nawet tak nie mów,nie wolno sie poddawać,o co jak o co ale o swoje zycie trzeba walczyć do samego końca.

Nie wiem jaka jest przyczyna twojej samotności,ani mojej w sumie też,ale zapewne nie masz garba i trzech nóg i mogłabyś mieć przyjaciół jak wszyscy.

Problemem jest pewnie psychika,nie wiem co w niej szwankuje,ale na pewno to ona zawodzi,brakuje Ci umiejętności społecznych albo nie wiem.

Nie nauczysz sie ich siedząc w domu.

Wiem że to boli bo sam bezskutecznie próbuje a widze że z moim wygladem,ubiorem itd.nie jest nic źle a mimo to nie odnajduje się wsród ludzi,nie jestem postrzegany jak jeden z nich,zawsze jako wyrzutek.

( Dean )^2,trochę na tym świecie już żyję, zmęczona jestem tymi pseudo przyjaźniami, mam za sobą kilka traumatycznych przeżyć , chodzę na terapię, nawet ostatnio coś tam piszę , tak dla siebie... teraz po tylu latach odnajduję własne Ja...może kiedyś uda mi się uporządkować ten wewnętrzny "bałagan" .

No tak ale muszą istnieć prawdziwe przyjaźnie,większość ludzi ma przyjaciół,ludzi na których im zależy,więc gdzieś to jest tylko my tego nie znaleźliśmy.

Prawdziwe przyjaźnie istnieją , nie dane mi było tego jeszcze doświadczyć .Parę osób w życiu uważało mnie za przyjaciółkę, ja jednak tego nie czułam. Może gdzieś tam czeka na mnie "bratnia dusza"... na Ciebie z pewnością też.

Straszna pustka w srodku i nie tylko. Brakuje zrozumienia, rozmowy. Nie umiem życ z ludzmi [i chyba juz nie chce - absurd]. Chcialoby sie uciec, ale nie ma sie dokad.

koszykova, a było wcześniej inaczej?

raczej nie, ta pustka zawsze byla. Mozna to ujac półżartem półserio: 'jest h****o, ale stabilnie'...

Mnie jest dobrze z moją samotnością która jest takim azylem dzięki któremu łapie wewnętrzny oddech do dalszego życia .

samotnosc powoduje u mnie frustracje, zazdrosc,żal i szereg innych szkodliwych uczuc ktore i tak odczuwam w postaci przytlumionej.

koszykova, czyli coś Ci jeszcze dawało siły?

Saraid, zazdroszczę takiej postawy.

Mnie było dobrze ze swoją samotnością to pewnego czasu. Właściwie to odczuwałam samotność rzadko, byłam tak zajęta pracą i szkołą, że nie miałam czasu albo byłam zbyt zmęczona, żeby mysleć na ten temat. Ale teraz żałuję, z perspektywy czasu, że wcześniej nie zajęłam się tym, że jakoś zagłuszyłam w sobie potrzebę kontaktów z innymi, tłumacząc sobie brakiem czasu, sił albo myslami typu, że pewnie i tak źle się będę w towarzystwie czuć, że pewnie nie będę wiedziała co powiedzieć itp., a wiadomo, że takie myslenie ma związek z niską samooceną i gdzie nie spojrzę, tam problem własnej wartości ma znaczący wpływ na moje życie, także na samotność.

sebastian86, rozumiem to.