"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

koleżanka przekonała mnie bym pojechała poskładac CV tam gdzie szukają pracowników. gdy stałam na przystanku omal się nie popłakalam... wszystko tak bardzo mnie przerażało, że nie wiedziałam gdzie mam się podziac. chciałam wracac, albo zniknąc...

wszystko mnie przeraża, a każde wyjście z domu to udręka...

anette pewnie jest Ci trudno...w zasadzie to nie wiem co powiedziec lecz powiem zebys sie nie zamartwiala bo bedzie dobrze to tylko ludzie ja czasaminiektorych z nich traktuje jak pacholki na placu manewrow i ich omijam

Dziekuje kochani za te wszystkie odpowiedzi. I przepraszam, ze nie pisałam ale to akurat bylo z przyczyn nie zaleznych ode mnie.

Czytajac wszystkie posty poczulam sie troszke lepiej bo wiem, ze w tych uczuciach nie jestem sama...

Weekend spedzilam bardzo milo. Z moimi bliskimi. Przez te dwa dni jakos "wylaczylam" sie od tych mysli i nawet pare razy sie zasmialam. Ale co z tego?? Dzis wcale nie jest lepiej. Znowu jakis dolek kurde...Pociesza mnie mysl, ze juz w ten piatek ide do psychologa.

Duzo nauki na seminaria- malo motywacji. Nic mi sie nie chce. Tzn. nie przepraszam chce mi sie- spac.

Dobrze, ze chociaz troszke slonce swieci bo to troche pomaga.

Ale ogolnie to czuje sie jakos nieswojo. Takie dziwne uczucie jakbym nie siedziala we wlasnej skorze, chciala sie z niej wydostac, przyspieszyc czas tak jakby za te dwa , czy trzy miesiace mialoby byc lepiej. A z drugiej strony mysle sobie niby dlaczego mialo by byc lepiej?? Co niby cos sie zmieni??

I znowu trzeba bedzie wstac w ciagu dnia zrobic co swoje, udawaac do okola ze wszystko jest wporzadku a potem polozyc sie spac. I tak codziennie.

Zadzwonila do mnie mama. Prawie milczałam, jak pytała sie cos nawet nie wiedzialam co odpowiadac...No bo jak sie czuje?? Co slychac?? Modlilam sie zeby jak najszybciej odlozyc słuchawke telefonu.

Pozdrawiam serdecznie.

anette, fajnie, że koleżanka Cię namówiła na składanie aplikacji, ale mogła też pomóc Ci dotrzeć na miejsce, skoro orientuje się, jakie masz trudności z wychodzeniem z domu.

aaaaaaaaa mam dośc!!!!!!! mam dość!!!!!!!! mam dość!!!!!!!!

wszystko jest do du*y!!!!! Mój syn ma to samo, co ja: lęki i depreche. Qr*a!!!!!! za co to wszystko???!!!!

Mooni rozmawiajcie ze soba o waszych prblemach chodzcie ze soba na spaceryzblizcie sie do siebie wasze uczuciamiloscjaka miedzywami jest, pielegnujcie ja zobaczysz to pomoze Ci i Jemu w pewnym sensie przezwycierzyc strach i lęki

Tak! Rodzinna psychoterapia!! Zrób tak. Moja mama, która również ma nerwicę lękową tak zrobiła i bardzo nam to obojgu pomogło!

Mam ochotę wyjechać, przeprowadzić się, zmienić pracę i tak ogólnie zniknąć w ciemnym kącie. Bu.

Mooni-jestem tego samego zdania co morpheusRazem przezwyciężycie wszelkie doły i lęki!!!!!!!!!!!

A u mnie dół , u psychologa byłem,nie wiele z sesji dzisiaj wyniosłem...ehh ogólnie szkoda gadać

korres1-wszystko jeszcze będzie ok

rozmawiajcie ze soba

tak tez robię. staram się. Tylko mam chwilowa załamkę. Ale przejdzie.

Rodzinna psychoterapia

bo to na pewno jest dobre. Muszę opracowac plan działania

nie wiele z sesji dzisiaj wyniosłem

niestety, nie zawsze wychodzi się z terapii radosnym. Ja też tak mam. Darek, spróbuj zmienić swoje nastawienie do siebie samego. Więcej samozaparcia. Wiem, że potrafisz

korres, przytulam mocno. Też mam czasem taka ochotę, żeby zniknąć. Nie wszystko jest różowe. Ale jakby wszystko było cacy, zanudzilibyśmy się na śmierc (no, w najlepszym przypadku kazdy by kilka razy dziennie wymiotował od tego lukru).

w nocy zrozumiałam jak bardzo jestem samotna. jestem niewygodna dla znajomych, bo histeryzuję i rozpaczam. najchętniej nikt by się do mnie nie odzywał i zostawiliby mnie na pastwę losu. zaczęłam płakac....nie potrafiłam złapac tchu.... nikt mi jednak nie odpowiadał. a przecież do cholery nie śpią o 22....

nikt mi jednak nie odpowiadał

mój małżon tez nie kapuje, o co tak naprawdę chodzi. Cholera mnie przez to bierze, bo widzę, że on nawet nie próbuje zrozumieć.

anettko, nie przejmuj się nimi. Skoro oni cię nie rozumieją, może nie warto na siłę się ich trzymać? Ale czy ty wogóle próbowałaś im wytłumaczyć, co ci dolega?

niby są moimi przyjaciółkami,niby znają mnie najlepiej. ciągle mówię, ale ciągle nie mam odpowiedzi

Jest do dupy!!!!!!!!!!!!!!!

Najlepszym wyjściem byłoby nigdy sie nie urodzić.

Ojoj, widzę, że dzisiaj jakiś czarny wtorek

Pamiętajcie, że mamy siebie nawzajem

Tulam wszystkich jęczących

Jednak ten fatalny błąd został już popełniony-i nie ma w tym naszej winy.

Aż mnie ciarki przeszły... Bo kiedyś w złości też tak myślałam, ale jak sobie pomyślę, że moje dziecko miałoby mi tak powiedzieć.... Brrrrrrrrrr

A ja mam kolejny powód do jęczenia łeeeeeeee...

Z dnia na dzień co raz gorzej widze.......już teraz ledwo literki widze z bliskiej odległości.. ...

Kurcze ja chyba oślepne bo naprawde z dnia na dzień jest coraz gorzej

Darek, co się dzieje z Twoimi oczkami

Moje oczka bardzo słabo widzą

Zresztą od dziecka okulary nosze...

zarzywajcie witaminy a oczka towas bola od siedzenia przed tym kompem i ciaglego wpatrywania sie w te monitory na spacer !!!

ojjj Polina znam ten bol. tzn bol zebow i brak ubezpieczenia. Jak wrocilam do polski (cale dwa tygodnie temu;p) wybralam sie do psychiatry. W rejestracji pokazalam jakis juz nieaktualny papierek o tym ze jestem wpisana w ubezpieczenie mamy i powiedzialam pani w rejestracji ze studiuje na uniewerku. i myslalam ze zalatwione, jakos sie uda. tymczasem lekarz zaczal mnie wypytywac o moje zycie, jemu przeciez nie moglam klamac, powiedzialam nie ucze sie i nie pracuje a ten sie zaczal na mnie wyzywac ze oklamuje sluzbe zdrowia:(((( grrrrrr.... powiedzialam ze tylko szukam pomocy i jak ja dostane to znajde prace i bede legalnie przychodzic na wizyty. na szczescie sie odczepil. A zeby tez mnie bola, kurde u dentysty ten sam numer bede musiala zrobic:(((

Chce mi sie płakać.

Mój szacunek do życia powoli słabnie.

Śmierć jest wybawieniem. Jeszcze trochę i się może w końcu przemogę. Naprawdę nie widzę już żadnego sensu. A jak sie nie zabije to chociaż pójdę przed siebie i będę szedł dopóki nie padnę i zgnije w jakimś lesie albo polu. Nikt nawet się nie przejmie, że mnie nie ma.

Matthew nawet tak nie mysl. To chwilowy dołek. Są dni, kiedy każdemu się odechciewa, ale to nie znaczy, że zaraz trzeba radykalnie. To nie jest rozwiazanie. Z twoich postów widze, że jesteś fajnym, wrazliwym człowiekiem. Nie mow, że nikt by się nie przejął. Skąd wiesz? Wszyscy tu mamy podobne problemy, dlatego wygadaj się na forum. Prosze. To minie. Zobaczysz. Trzymaj się cieplutko

U mnie ciągle dołki juz naprawde nie wiem czy mam jeszcze jakąkolwiek nadzieje ze bedzie lepiej ... codziennie te same smutne ponure mysli i ta werwnetrzna samotnosc

U mnie ciągle dołki juz naprawde nie wiem czy mam jeszcze jakąkolwiek nadzieje ze bedzie lepiej ... codziennie te same smutne ponure mysli i ta werwnetrzna samotnosc

pamietaj ze ja jestem z toba kochana i mamy sie trzymac razem , wiec jesli bedziesz sie zle czula to od razu pisz , ja w ciebie wierze ,trzymaj sie i pomysl sobie ze gdzies tam jestem ja i tez cierpie tak jak ty i nie widze sensu ze juz wyzdrowieje, ale wegetuje bo samobojstwo to dla mnie ostatecznosc , musialabym zwariowac nie dam swoim rekom zrobic tego , na razie tak twierdze a co bedzie dalej ?? nie wiem i nie chce wiedziec..