wyleczeni z depresji

Znacie może ludzi ze swojego otoczenia,którzy wyszli z ciężkiej długoletniej depresji i teraz żyją szczęśliwie bez leków???

ja znam 2 przypadki. kolega ze studiów, brał leki kilka lat, długo próbował rzucić. udało mu się wyjść na prostą i jako tako funkcjonuje, ale nie jest to szczęśliwe życie.

drugi przypadek to ja. miałam depresję przez kilka lat, nasilała się 2 razy w roku, brałam leki, rzucałam, znowu brałam. potrafiłam 2-3 tyg nie wychodzić z domu, prawie nie wstawać z łóżka. było raz lepiej raz gorzej. jak już mi się wydawało, że jest ok to przychodziła jesień, zima i znowu nasilenie depresji. i pewnego roku udało się z tego wyjść. żyłam jako tako kilka ładnych lat, nie powiem, żebym była szczęśliwa, ale nie miałam depresji. wręcz byłam przekonana, że się na nią uodporniłam.

i po paru latach welcome again. podeszła mnie znienacka.

nie znam nikogo kto by doznał cudownego uzdrowienia.

ja leczę się 2 lata i już naprawdę nie mam siły coraz częściej myślę,żeby to wszystko skończyc. byłam bardzo szczęśliwą osoba a teraz jestem wrakiem człowieka. zapisałam się do psychologa może cos mi to pomoże.już tracę nadzieję,że z tego wyjdę. ciągle zadaję sobie pytanie dlaczego ja? bez leków nie zasnę. veganka bierzesz jakieś leki?

teraz nie biorę. parę lat temu jak chorowałam to w sumie się ciągnęło ze 4 lata. chyba Cie nie pocieszyłam

obecnie obserwuję pogorszenie nastroju gdzieś od grudnia, coraz gorzej, zaczęłam pić, nie jakoś bardzo ale więcej niż normalnie, najczęściej własnie na sen. wciąż mam nadzieję, że jakoś nie wiem słońce zaświeci i mi przejdzie. nie chce wracać do leków. wiem co czujesz.

ja mam koleżankę, która leczyła się na depresję jakieś pół roku i wyszła z tego.

A mi depresja nie mija, raz jest lepiej, raz gorzej, teraz bardziej gorzej niż lepiej i mam nadzieję, że lekarka zwiększy mi antydepresant.

Podobno z depresji

Łapa, piszesz czarne scenariusze. Da się wyjść, jeśli się usunie przyczynę depresji.

ja w sumie nie wiem co jest u mnie przyczyną. miałam wypadek, wstrzasnienie mózgu i od tego się zaczęło:(

misiek_1, ja nie miałam wypadku, ale też choroba spowodowała u mnie depresję, więc Cię rozumiem. A jak sobie radzisz po wypadku?

po wypadku wpadłam w ciężką depresję, żyję z dnia na dzień, każdy dzień jest dla mnie ciężarem nie do udzwignięcia, ja już tego dłużej nie wytrzymam. zażywam ciągle leki ale na mnie nie działają,zapisałam się na terapię do psychologa, chodziłam już do psychologa wczesniej ale nic mi to nie dało teraz zapisałam się do innego. mam już dosyc tego cierpienia.nie życzę nikomu tej okropnej choroby. ale to trzeba przejśc zeby zrozumiec.

jak usunąć przyczynę depresji, kiedy jest nią np niemożność odnalezienia swojego miejsca w życiu? toż to przecież całe życie można się męczyć

misiek_1, a wypadek spowodował jakieś Twoje kalectwo? To trudne, ale chyba trzeba nauczyć się akceptować życie takim, jakim ono się teraz stało.

-- 04 maja 2013, 20:22 --

veganka, no chyba znaleźć to miejsce w życiu.

nie spowodował na szczęscie.

misiek_1, no to chyba nie powinnaś tym się tak bardzo martwić i zadręczać się tym, że miałaś wypadek. Masz jakąś pasję, którą potrafiłabyś się zająć?

misiek_1, Dobrze że zapisałaś się do psychologa. Depresję da się wyleczyć. Miałaś jakieś uszkodzenia głowy/wstrząsy?

misiek_1, a wypadek spowodował jakieś Twoje kalectwo? To trudne, ale chyba trzeba nauczyć się akceptować życie takim, jakim ono się teraz stało.

 

-- 04 maja 2013, 20:22 --

 

veganka, no chyba znaleźć to miejsce w życiu.

zaakceptować depresję to też kalectwo

u mnie jeszcze spadek koncentracji

u misiek_1 padaczka i bezsenność

pogodzić?

to bym nie chodził do psychiatry nie z powodu że bym się nie przejmował

ale dlatego, że mojej szajby już nie byłoby po co leczyć

wykończony, a czy ja mówię, żeby akceptować depresję? Zaakceptować życie ze świadomością, że miało się wypadek.

Zależy co rozumiemy przez zaakceptować. Jeśli przyjąć do wiadomości że jestem chory, leczę się, a to może potrwać ale zrobię co mogę to tak. Czy depresja to nie jest wypadek na duszy?