Wykorzystujące się seksualnie rodzeństwo.Jak z tym żyć?

sadi31, u mnie to nie była zabawa tylko normalny stosunek płciowy

Ty kochana czujesz, że to coś złego, a to oznacza, że było to, coś złego.

Ty kochana czujesz, że to coś złego, a to oznacza, że było to, coś złego.

czyli to co mowie - świadomość zajscia

sadi31, zaczęło się jak miałam 6-7 a brat 9-10 i trwało ze 4 lata.

sadi31, ale nieważne ile miało się lat, ważne, czy to wyrządziło nam krzywdę... wiec nieważne, czy "molestowanie" czy "nie molestowanie", nieważna jest nazwa, ważne jest to, że to, co się wydarzyło zadało nam ból, odbiło się na naszym życiu...

poza tym jesli ty nie spisz i widzisz takie rzeczy powinnas stanowczo pokazac bratu ze tak byc nie moze

wyrazne STOP i never again

jakby to było takie łatwe. może byłam po prostu za głupia? albo po prostu WSTYDZIŁAM SIĘ?! hello, to normalne, że pojawił się u mnie wstyd i strach przed bratem narkomanem i strach przed rodzicami, którzy by mi i tak nie uwierzyli. wolałam zapomnieć... bo to mój brat. gdy to się wydarzyło, milczałam. udałam, że się budzę, strach mnie sparaliżował, nie wiedziałam, jak postąpić. potem rano chciałam powiedzieć, szłam z takim zamiarem, ale... nie potrafiłam. nie powiedziałam. i nie wyobrażam sobie sytuacji, w której mówię to moim rodzicom, pomimo, że wydarzyło to się bardzo dawno temu.

to brat jest idiota a siostra czego sie bala ??

powinna jak najszybciej powiedziec o tym rodzicom

brat nie idiota, a chyba jakiś chory.

a siostra bała się brata i reakcji jej najbliższych.

co by to zmieniło? zmieniliby miejsce zamieszkania w końcu na 3 pokojowe mieszkanie??

wątpię.

chociaż i tak starałam się jakoś rodziców namówić na 3p. mieszkanie, bo tłumaczyłam, ze nie jestem już dzieckiem i potrzebuję prywatności. akurat nadarzyła się w późniejszym czasie okazja 3p. mieszkania i tam zamieszkaliśmy.

-- 12 kwi 2013, 20:12 --

zresztą nieważne, tą rozmowę wolę odbyć z terapeutą. bo tylko kiedyś coś wspomniałam, a muszę to z nim przecież "obgadać", czuję taką potrzebę.

sadi31, zaczęło się jak miałam 6-7 a brat 9-10 i trwało ze 4 lata.

no to nietstey tu jest

wiek

swiadomosc i

i czas oraz powtarzalnosc

Wykorzystywanie to nie najlepsze określenie tylko nie ma na to nazwy,a to najbardziej podchodzi pod wykorzystywanie.Kiedyś znalazłam w necie artykuł o wykorzystującym się seksualnie rodzeństwie i z stąd taki a nie inny temat.Sama nie czuję się wykorzystana,ale zabawą też tego nazwać nie można.Dla mnie to tak jakby ktoś mi dzień w dzień wbijał sztylet,więc daleko w tym do zabawy.

no to nietstey tu jest

wiek

swiadomosc i

i czas oraz powtarzalnosc

właśnie czytam książkę kato-tata polecam wam, szczególnie Tobie sadi31, może w końcu zrozumiesz, że to, ze sytuacja się powtarza nie oznacza, że dla danej osoby (ofiary) było to przyjemne, a czuło po prostu, ze tak musiało (strach paraliżuje), że to normalne (wykorzystywanie od najmłodszych lat) albo chciało się komuś przypodobać, poczuć się kimś ważnym (niska samoocena i chęć zwrócenia na siebie uwagi) , a kat był miły przed wykorzystaniem swojej ofiary itp więc ofiary zostały "zaspokajane". on zaspokajał ją emocjonalnie, ona go seksualnie.

choć zazwyczaj robią to przez strach, są posłuszne, bo jest to wpajane np. gdy ojciec wykorzystuje, to "przecież to Twój ojciec, ojca się szanuje, on ma zawsze racje" ojciec święty, krzywdy Twojej nie chce. i ofiara sobie tłumaczy, ze to normalne

Monar,

właśnie czytam książkę kato-tata polecam wam, szczególnie Tobie sadi31, może w końcu zrozumiesz, że to, ze sytuacja się powtarza nie oznacza, że dla danej osoby (ofiary) było to przyjemne

nie zrozumialas mnie

nigdzie nie napisałem ,że jest to przyjemne - ani tym bardziej że takie ma byc

stwierdzilem ze tu jest juz schemat patologiczny

prosze Cie nie imputuj mi ......

ja tak odebrałam te Twoje słowa:

no to nietstey tu jest

wiek

swiadomosc i

i czas oraz powtarzalnosc

Jakby to kasiątko było świadome, w wieku, w którym powinna umieć się zachować i powinna potrafić to przerwać.

Widocznie rzeczywiście nie zrozumiałam i chyba nadal nie rozumiem.

Może to przez tą gorączkę.

Monar,

nie nie mi chodzilo ze w tym przypadku

wystapily te wszytskie czynniki czyli

- swiadomosc

nieakceptacja

- wiek

- powtarzalnosc w okresie pozniejszym

czyli tu juz jest molestowanie

już teraz rozumiem.

-- 13 kwi 2013, 19:59 --

zwracam honor

Idealny wątek dla mnie. Nie pamiętam ile miałam lat, ale chyba 6-7? Brat starszy o 6 lat. W sumie to nie był gwałt i teraz mając lat 25 czasami żałuje, że właśnie tak nie było. Bycie zawieszonym między obrzydzeniem do ciała, a pociągiem do niego jest męką. Chcę być atrakcyjna, to znów wpadam w strach, że wszyscy się na mnie gapią, jak na przedmiot seksualny. Na wszystkich mężczyzn (bez wyjątków niestety) patrzę przez pryzmat mojego brata. Wciąż mi się wydaje, że mi się przygląda, że o mnie myśli. I to samo przechodzi na innych. Ciężko mi się zawiązuje znajomości. Ale czasami zmuszałam się, był to dla mnie trening, aby nie oszaleć. Niestety zawsze potem moje miłe usposobienie mylono z zainteresowaniem. Szybko zrywałam takie znajomości. Niestety w młodym wieku (8 lat chyba) miałam kontakt z pornografią i też z winy tego samego brata. Jak łatwo się domyśleć mam spaczoną wizję związku oraz typu faceta. Byłam w dwóch związkach i po nich został mi strach, aby zostać z facetem sam na sam w nocy oraz przekonanie, że zawsze chodzi o jedno. Najgorsze jest chyba w tym to, że boję się również ojca i mam manie wmawiania sobie, że i on mnie skrzywdzi. Ojciec jest najważniejszą osobą w moim życiu, która zawsze mnie wspiera i zawsze we mnie wierzy. A ja czuję się tak obleśnie, że mam wobec niego takie odczucia. Pomieszanie miłości z obrzydzeniem bo jest mężczyzną :/ Mojego brata widzę codziennie i udawanie że wszystko jest ok, że zapomniałam jest trudne. Uśmiechanie się i bycie miłym męczy.

Esu, współczuję.Przypominasz mi bardzo siebie i nie wiem co powiedzieć

kasiątko, jak to przeczytałam to aż mi się łzy zebrały w oczach :C Moja przyjaciółka twierdzi, że to nic takiego, że to kwestia znalezienia odpowiedniego faceta, a ja próbuję w to wierzyć. A do patrzenia na mężczyzn przez pryzmat mojego brata jestem tak przyzwyczajona, że czasami wydaje mi się, że nie umiem inaczej. Ale są mężczyźni, którzy mi się podobają, i mam z nimi fantazje, ale potem czuję do siebie obrzydzenie. Albo wmawiam sobie, ze jestem tak beznadziejna.

to kwestia znalezienia odpowiedniego faceta, a ja próbuję w to wierzyć.

wnioskuję, że nie przeszła tego samego, wiec nie wie, co pierdoli.

wnioskuję, że nie przeszła tego samego, wiec nie wie, co pierdoli.

Ona swoją opinię opiera na zdarzeniu, które też zakrawało o molestowanie. W przedszkolu jakiś kolega coś jej zrobił. Ale mimo wszystko, nie znaczy to, że ja powinnam podchodzić do tego jak ona. W końcu ludzie są różnie, przez kolejne lata dzieciństwa inaczej w nich to rośnie. Ale w sumie..., jak z nią rozmawiam to czuję się jakby negowała moje objawy. Ona jest duszą towarzystwa, nie boi się facetów, nawet przez ostatnie 5 lat była szczęśliwa z facetem. Odmienny świat do mojego.

Esu, no widocznie nie było to dla niej az tak traumatyczne jak dla Cb. Jeden ma większe problemy po "zajściu" w późniejszym czasie, a drugi ma mniejsze... Tak to już jest. Nie patrz na koleżankę, patrz na co, co się z Tb dzieje. A myślałaś o tym, by podjąć temat z jakąś osobą kompetentną, tj. psycholog, psychoterapeuta...?

Od pół roku próbuję zapisać się na konsultacje. W wakacje było to niemożliwe, bo przyjmowali tylko mężczyźni. A obecnie, pierwszy raz nie mam motywacji do niczego, chociaż wiem, że trzeba isć bo jak pisałam inaczej związku nie stworzę, a chcę kogoś mieć. Mam niestety tendencję do wmawiania sobie, ze jest ok, że dam radę, ale jak dopadają mnie noce pełne płaczu i chęci zniknięcia, to wtedy mam ochotę złapać za telefon od razu.

Straszni mi ciężko myśleć o sobie. Jestem empatyczna i dopiero od 2 lat, próbuję myśleć o swoich potrzebach. Nie potrafię być egoistyczna, a zwłaszcza dla osoby, którą znam 10 lat ech.

Esu, wykorzystuj te chwile, w których masz ochotę pobiec do specjalisty... chyba nie ma innego sposobu. po to mamy gorsze chwile, by skusić się jednak na pomoc z zewnątrz.

He tylko te chwile przypadają w środku nocy, a nie między 11-13 kiedy jest czynny telefon. Muszę w sobie wyrobić przekonanie i po prostu zrobić to. Niestety z domu zadzwonić nie mogę, za dużo osób się kręci, zero prywatności. A nie chcę, aby ktokolwiek się dowiedział. Niestety w mojej rodzinie żyje przeświadczenie, że osoba zwracająca się o pomoc do psychologa itp to po prostu życiowa oferma. Moja mama by powiedziała, że powinnam zwrócić się do Boga, bo to mi pomoże. Może by i pomogło jakbym miała o tym przekonanie, a tak to nie widzę sensu.

Esu, nie wiem, w której dzielnicy mieszkasz, ale wiem, że w ośrodku

http://www.psychoterapiawarszawa.pl/kontakt.html -przyjmują tylko kobiety, także w ramach NFZ...polecam!!!

O dziękuje jasaw :) Ja dostałam namiary do Akademicki Ośrodek Psychoterapii. Z chęcią zajrzę co podałaś, samo już to, że przyjmują tylko kobiety sprawia, ze poczułam sie ... bezpieczniej.

Esu,

W szpitalu,kiedyś,jak opowiedziałam co mi się przytrafiło, zrobili mi badania na HIV. Poczułam się jak dziwka.

Trafiłam na artykuł Z "Psychiatrii Polskiej" z 2007 roku:

"W myśl definicji podawanej przez WHO i Amerykańską Akademię Psychiatrii za przemoc seksualną wobec dziecka uważa się angażowanie go w jakąkolwiek aktywność natury seksualnej, której ono całkowicie nie pojmuje, nie jest w stanie świadomie się na nią zgodzić, lub na którą nie jest rozowojowo przygotowane lub która narusza prawo lub społeczne zakazy".

Artykuł zawiera również szereg informacji (podam kilka istotnych):

- według badań TNS OBOP 12% badanych przyznało, że było sprawcami przemocy seksualnej wobec rówieśników

- przełamano stereotyp, że molestowanie przytrafia się tylko w rodzinach tzw. patologicznych.

Wskazano, że u osób wykorzystywanych seksualnie w dzieciństwie można wyróżnić szczególne cechy zaburzeń:

a) podwyższone ryzyko wystąpienia depresji w tym atypowej depresji ze zwiększeniem się apetytu i nadmierną sennością

b) wystąpienie depresji/dystymii ze współistniejącymi zaburzeniami lękowymi.

Istotnym elementem jest tzw. poczucie zdrady - bardzo intensywne w przypadku silnego związku emocjonalnego między ofiarą a sprawcą.