Fobia społeczna!

mark123, to nic dziwnego. Każdy w większym lub mniejszym stopniu boi się tak poważnych kroków w życiu. Ale to nie kwestia fobii społecznej, a narzuconych sobie wymagań i wyolbrzymienia ich wagi. Wcale Ci się nie dziwię. Ja dopóki nie zdałam matury, myślałam, że jej nie dożyję. Wchodząc na ustny polski prawie zemdlałam, a dostałam 95%.

Teraz się martwię licencjatem i dalej już chyba nie będę ciągnąć studiów... Słowa "licencjat", "magisterka" napawają mnie niepokojem :/

mark123, to nic dziwnego. Każdy w większym lub mniejszym stopniu boi się tak poważnych kroków w życiu. Ale to nie kwestia fobii społecznej, a narzuconych sobie wymagań i wyolbrzymienia ich wagi. Wcale Ci się nie dziwię. Ja dopóki nie zdałam matury, myślałam, że jej nie dożyję. Wchodząc na ustny polski prawie zemdlałam, a dostałam 95%.

Teraz się martwię licencjatem i dalej już chyba nie będę ciągnąć studiów... Słowa "licencjat", "magisterka" napawają mnie niepokojem :/

Ja na ustnym polskim miałem taką trzęsawkę, że chyba widziała to komisja, a gdy przekazywałem komisji plan prezentacji, tak mi ręce tak latały, że miałem ochotę się zapaść pod ziemię, a jąkałem się tak, że to chyba cud, że komisja mnie zrozumiała. Zdałem z ledwością na 30%.

Na obronie lęk może być jeszcze większy, poza tym mój poziom wiedzy jest niski, studiuję na niszowej uczelni, a i tak jestem tam jednym z kiepskich studentów, zaliczam przedmioty z ledwością na 3, mam też jeden warunek. W dodatku dziś pewien wykładowca powiedział, że komisja też zwraca uwagę, w jaki sposób student na nią patrzy (w sensie, że powinien patrzeć z szacunkiem), no a ja się nie rozdwoję i albo będę się skupiał na obronie, albo na tym, jak mam patrzeć na komisję. W ogóle to poszedłem na studia, bo musiałem, ale wiedziałem, że się nie nadaję.

Kiedyś z wiedzą było u mnie trochę lepiej, bo do 1 klasy liceum włącznie byłem uczniem zazwyczaj czwórkowym, albo czwórkowo - piątkowym, w zależności od przedmiotu, trójki i dwójki też się zdarzały, ale bardzo rzadko. A od 2 klasy liceum straciłem zdolność uczenia się i stałem się uczniem zazwyczaj dwójkowo - trójkowym, ale jedynki też się często zdarzały.

skupiaj sie na tym co masz do powiedzenia i tyle. Odpowiadaj rzeczowo i na temat..i zdasz..

Czy jest jakiś sposób na poradzenie sobie z lękiem przed ludźmi? Ostatnio nawet przy ludziach , których dobrze znam totalnie się blokuję. Najchętniej nie wychodziłabym z domu, ale samotność tak strasznie boli i jak zostaję sama przychodzą myśli samobójcze... Jak sobie z tym wszystkim poradzić, czuje jak z dnia na dzień coraz bardziej się duszę.....

Odnajdź to co Cie blokuje i bądź tego świadoma. Wystarczy. Zastanów się nad tym głeboko, kontempluj. I napisz co uważasz, co Cie blokuje - to bardzo ważny krok.

Przez to wszystko tracę coraz bardziej kontakt z ludźmi, który i tak już jest szczątkowy. Ale to mnie po prostu paraliżuje.Totalnie. Nie mogę zrozumieć jaka jest przyczyna, a analizuję to na okrągło... I jest coraz gorzej. Zaczynam bać się wyjścia z domu. I coraz bardziej biorę pod uwagę wariant wzięcia dziekanki na studiach. Łykam hydroksyzynę, ale dość mocno mnie przytłumia, a bez niej nie dam rady się ruszyć. I takie błędne koło....

matura, obrona... hmm... ja mam za tydzien przedstawic sposob obliczania konstrukcji i jak o tym mysle to juz sie trzęse... nie dość, że nie mam nic przygotowane i nie mam o tym pojęcia, to jeszcze ten stres mnie wykańcza...

Cierpie na lęki, fobie spoleczna od wielu lat

i na fanatyzm religijny

Chodzicie na jakąś terapie ?

skupiaj sie na tym co masz do powiedzenia i tyle. Odpowiadaj rzeczowo i na temat..i zdasz..

No nie wiem, czy zdam. Lęk w połączeniu z brakiem zainteresowania tematem mogą mi to uniemożliwić.

a ja dzis w serwisie rowerowym bylem tak spiety ze ledwo rozumialem tresc slow ktore do mnie mowili panowie obslugujacy.mialem problem z odpowiedzia na proste pytania.lekko mi bylo slabo jakby.czulem sie jak kretyn i glupek.

Pamietam takie spiecia. Jeszcze nakrecanie sie w myslach ze moze dana osoba cos sobie o mnie zlego mysli i do tego rozmyty obraz i jak najszybsza chec ucieczki. Takie zalatwienie spraw to g**no nie zalatwianie za przeproszeniem. Czlowiek nie moze skupic i zdecydowac co dla niego najlepsze tylko skupia sie na myslach ktore w ogole nie maja potwierdzenia w rzeczywistosci. Oj ciezkie zycie fobika....oj ciezkie...i ta psia samoocena.

lubudubu, dokladnie, ciezko podjac decyzje najprostsza, mnie pytali jaka opcje naprawy wybieram to nie wiedzialem...

i jak sobie poradziles?

Mam tak bardzo często, że siedzę sam w zamknięciu... bo nie chcę wyjść do ludzi.

lubudubu, strzelalem chyba

ok...no jakos decyzje trzeba bylo podjac:)

Chaotic, mam tak jak Ty...

Wiem, co mnie blokuje i sobie z tym nie radzę. Analizowanie w kółko tego samego doprowadza mnie do szaleństwa.

Na psychoterapiach się zawiodłam i już raczej nie spróbuję.

Chaotic, mam tak jak Ty...

Wiem, co mnie blokuje i sobie z tym nie radzę. Analizowanie w kółko tego samego doprowadza mnie do szaleństwa.

Na psychoterapiach się zawiodłam i już raczej nie spróbuję.

Żadne psychoterapie,lekoterapie i inne nie pomogą jak do tego nie dojdzie pozytywne pier... w postaci czegoś nowego.jakiegoś wyzwania życiowego itp.Co mi po rozmowach,tabletkach jak nie mam celu ,perspektyw.Wszystko jest dobre,ale w połączeniu z czymś(celem).

W tym wlasnie jest caly szkopul. Jak ktos z natury nie ma w sobie zadnych celow,ambicjii,pragnien , jak zwal tak zwal to nie wydaje mi sie zeby jakies prochy nagle cos nam przestawily w glowie i w cudowny sposob zaczela by sie nam chciec. Nie wspominajac o psychoterapii. Jak obudzic w sobie zapal do zycia taki jaki maja inni? No coz..chyba charakter,osobowosc tu sie klania. A moze i jest cos w naszych glowach co nie dziala tak jak nalezy i tkwimy w takim marazmie,sami pograzajac sie. (nie mylic z depresja). ;/

Ja właśnie od kilku lat nie mam żadnych normalnych celów (wcześniej miałem takie w miarę normalne). Wszystko z takich realnych rzeczy zaczęło wydawać mi się bezsensowne.

Szczypiorek86, masz rację. Ale cóż z tego?

W tym wlasnie jest caly szkopul. Jak ktos z natury nie ma w sobie zadnych celow,ambicjii,pragnien , jak zwal tak zwal to nie wydaje mi sie zeby jakies prochy nagle cos nam przestawily w glowie i w cudowny sposob zaczela by sie nam chciec. Nie wspominajac o psychoterapii. Jak obudzic w sobie zapal do zycia taki jaki maja inni? No coz..chyba charakter,osobowosc tu sie klania. A moze i jest cos w naszych glowach co nie dziala tak jak nalezy i tkwimy w takim marazmie,sami pograzajac sie. (nie mylic z depresja). ;/

Prochy pomogą ,ale tylko chwilowo,doraźnie a te cele mogłyby być czaem nawet przez kogoś narzucone byle były ...

Szczypiorek86, masz rację. Ale cóż z tego?

Jedno wielkie NIC...wiem

Pytanie za 1007 pkt. Jak samemu w sobie wzbudzic cele, dazenia? A nie zeby ktos narzucal..heh

lubudubu, bardzo dobre pytanie. Nie wiem czy coś takiego jest w ogóle możliwe.

Moja fobia polega na m.in. tym,że boję się rozmawiać przez telefon,a staram się o pracę w telemarketingu.Szaleństwo?