Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)

nazywam się niewarto, napady obżarstwa, a później się tego pozbywam...

freya, może spróbuj się zająć czymś przyjemnym, żeby nie myśleć ciągle o jedzeniu

nazywam się niewarto, obecnie mam na głowie dużo nauki, więc na przyjemności zostaje niewiele czasu.

freya, to możesz zająć się nauką, ważne, żebyś oderwała myśli od jedzenia, choć pewnie nie jest to łatwe.

freya jak mam duzo stresu i napiecia tez mi sie napady nasilają. Co bierzesz?

creamy.gda, bioxetin i depakine. Nie widzę żadnego efektu leczniczego, zastanawiam się czy nie jest ze mną jeszcze gorzej...

freya czyli fluoksetyne tak jak ja, mi tez nic nie daje

creamy.gda, nie mogłam brać dawki 60 mg, ponieważ bardzo źle się czułam. Teraz jestem na dawce 40 mg.

ja sie czuje do dupy obojetnie ile biore, na poczatku bralam 20 mg przez 2 miesiace 40 mg przez miesiac i teraz 60 mg przez 2 miechy. I jak nie bylo efektow tak nie ma. A czujesz, ze masz slabszy apetyt? Bo ja b. duzo jem

też biorę seronil 60mg i zupełnie nie działa :/ biorę już ponad 2 miesiace

creamy.gda, różnie jest u mnie z apetytem. Ostatnio mam ciągle napady.

freya, te napady są na tle emocjonalnym? Czy może czysto fizycznym i na co dzień bardzo mało jesz a potem organizm się domaga?

Ja mam lęki a jak mam lęki mam napady. I kółko sie toczy. Poza tym jestem zdolowana i nie chce mi sie zyc przez co zapycham sie zarciem. I jak tu z tego wyjsc?

Ja mam uczucie jakbym musiała non stop jeść, ani sekundy przerwy. Walczę ze sobą żeby nie wstać z łóżka i nie wyjeść całej lodówki. Nie pomaga nawet to, że jestem już strasznie najedzona.

nube, ostatnio napady zdarzają się z powodu małej ilości spożywanego przeze mnie jedzenia. Niemniej występują napady na tle emocjonalnym, wywołane poprzez sytuacje stresowe. Ponadto często mam silne mdłości, jeżeli ktoś mnie upokorzy albo zrani. Wtedy muszę w jakiś sposób rozładować napięcie, a więc prowokuję wymioty...

freya, rozumiem. Też tak mam, wystarczy mały stres lub poczucie zranienia/odrzucenia i wszystko leci... Ta chęć ukarania siebie, odreagowania napięcia. U mnie jeszcze dochodzi zagłuszanie myśli s. za pomcą objawów ed.

Znowu wszystkie spodnie są mi za duże i nawet nie wiem, czemu chudnę, bo staram się jeść

Dziewuszki, trzymajcie się. Widzę, że jest słabo wszędzie.

Chyba seronil zaczyna działać. Już nie czuję takiego przymusu jedzenia. Co prawda wciąż zdarzają mi się wymioty, ale to dlatego, że niektóre porcje, jakie zjadam wydaja mi się za duże. Myślę, że przy następnej wizycie dostanę 60mg i będzie już całkiem dobrze. Jedyne czego się boje, to ważenie, które mnie czeka jutro..

Dziewczyny, mam do was delikatną prośbę, a właściwie chciałabym was prosić o kilka rad, jak przekonać osobę chorą na anoreksję, żeby spotkała się z lekarzem? Na pewno byłyście w takiej sytuacji i wiecie co was denerwowało, a co ostatecznie spowodowało, że zdecydowałyście się na leczenie. Chciałabym pomóc przyjaciółce, która cierpi na anoreksję.

Rommeti, jeśli o mnie chodzi, było mi bardzo trudno zaakceptować to, że jest to choroba. Ale wychudzeniu towarzyszyły inne objawy, bóle głowy, bóle brzucha i zaczęłam się leczyć z powodu tych objawów. Na samą anoreksję nigdy się nie leczyłam, mimo że miałam taką diagnozę ze szpitala, ale nie chodziłam do psychiatry ani do psychologa. Dopiero po latach dotarło do mnie, że to faktycznie mogła być anoreksja. A problemy z jedzeniem mam nadal, ale nie już w takim stopniu, żebym wyglądała na skrajnie wyniszczoną jak kiedyś.

Rommeti, polecam poczytać ten dział, wiele mądrych rad. http://forum.glodne.pl/dla-bliskich-vf1.html?sid=dd567459cc73c18a05a0a423c09cc320

Dalej zaliczam porażki w walce z anoreksją...

Tak się zastanawiam.. wiele z Was mieszka wciąż z rodzicami?

overpowered, wciąż mieszkam w rodzinnym domu.