Samotność

Michuj, O psychiatrach to już nawet nie wspomnę

jaga70, Też jadę na 75 wenli

Michuj, jak pierwszy raz to odstawiałam to doświadczałam takich jakby spięć w głowie. Myślałam że zwariowałam do końca, że to jakieś nierealne odczucia, mój psychiatra gały wywalił i myśłał że fisiuję. dopiero na obco języcznych forach znalazłam że coś takiego realnie istnieje, jako skutek odstawienny, że to się zdarza i innym ludziom. Mialeś coś takiego po odstawieniu wenlafaksyny?

jaga70, Wielu pacjentów w okresie odstawienia doświadcza efektu zwanego "brain zap" lub "brain shivers"[4]. Jest to odczucie porównywalne do krótkich, nieprzyjemnych impulsów elektrycznych przebiegających przez mózg, pojawiających się co kilka sekund. Objaw ustępuje po około trzech tygodniach. Jego przyczyna nie jest znana.

Wielu pacjentów w okresie odstawienia doświadcza efektu zwanego "brain zap" lub "brain shivers"[4]. Jest to odczucie porównywalne do krótkich, nieprzyjemnych impulsów elektrycznych przebiegających przez mózg, pojawiających się co kilka sekund. Objaw ustępuje po około trzech tygodniach. Jego przyczyna nie jest znana.

jaga70, Częsty objaw, wenli jeszcze nie odstawiałam, ale tego doświadczałam z innymi lekami.

Michuj, świetny awatar :) Dlatego bieganie jest fajne sorry za wtrącenie ...

jaga70, miałem dosłownie to samo. Mój na szczęście były doktorek, też stwierdził że sobie coś ubzdurałem. Za to inny stwierdził, że skoro działą to szamać i nie kombinować

No ja właśnie szamam i szamam....

-- 31 mar 2013, 19:54 --

jaga70, Wielu pacjentów w okresie odstawienia doświadcza efektu zwanego "brain zap" lub "brain shivers"[4]. Jest to odczucie porównywalne do krótkich, nieprzyjemnych impulsów elektrycznych przebiegających przez mózg, pojawiających się co kilka sekund. Objaw ustępuje po około trzech tygodniach. Jego przyczyna nie jest znana.

Tak, to własnie too... Ale ze lekarze o tym nie wiedzą?

jaga70, Bo to zazwyczaj banda ignorantów

Jak Michuj, napisał , najlepszych specjalistów znajdziesz na nerwica.com

jaga70, Bo to zazwyczaj banda ignorantów

 

Jak Michuj, napisał , najlepszych specjalistów znajdziesz na nerwica.com

Dlatego się tu leczę

czuje samotność i niepokój. to drugie jest chyba gorsze

Ja nie czuję samotności, tylko jakąś nostalgię za czymś. Nawet gdybym osiągnął ''to coś'' to by nie zniknęła. Dziwne to...

Nikt mnie nie kocha. Jedyne, co mi dzwoni w komórce, to przypominacz o paro...

Ja też czuje się samotna. A mam lęk przed zawieraniem bliższych znajomości. Chciałabym żeby ktoś mnie pokochał i żebym umiała to odwzajemnić.

creamy.gda, do tego chyba długa droga...

creamy.gda, do tego chyba długa droga...

Wiem, dlatego nie mam siły walczyć o normalność.

creamy.gda, bo to trudne? Ale czy sam cel nie jest warty walki?

niewidoczny Trudne. Za dużo razy spieprzyłam. Nie ufam sobie.

creamy.gda, czuję się podobnie jak Ty. Ale nie pozostaje Ci nic innego jak właśnie walczyć. Lepiej żałować, że się coś zrobiło, niż że się odpuściło.

creamy.gda, to warto sie pozbierać i na spokojnie znowu zacząć. Na pewno nie raz jeszcze upadniesz, ale trzeba trzymać jakiś kurs...

creamy.gda, czuję się podobnie jak Ty. Ale nie pozostaje Ci nic innego jak właśnie walczyć. Lepiej żałować, że się coś zrobiło, niż że się odpuściło.

Jak nie działam czuję, że unikam cierpienia. Ale to tylko pozorne, od 3 lat stoję w miejscu. I boję się otworzyć na ludzi, jak zauważam, że ktoś się bardziej zbliża to się wycofuje itd.

W jaki sposób starasz się z tym walczyć?

Hej. Piszę, bo chyba tylko to mi pozostalo, chec znalezienia wsparcia u osoby ktora przechodzi ten sam stan co ja czyli samotnosc, niechec wstawania rano , uczucie ,ze nikt mnie nie rozumie i jestem samotna na tym swiecie beznadziejna i nic mi sie nei udaje i brak towarzystwa ktory poteguje uczicie samotnosci..

creamy.gda, przede wszystkim własnie nie stać w miejscu. Pobudzić sie aktywnie. Choćby miało boleć. Ale wtedy przynajmniej poczujesz, ze żyjesz a nie jesteś w zawieszeniu...

sweetnothing91, hej. Długo już tak masz?

creamy.gda, to warto sie pozbierać i na spokojnie znowu zacząć. Na pewno nie raz jeszcze upadniesz, ale trzeba trzymać jakiś kurs...

Ale np. za każdym razem jak słyszę, że ktoś chce się ze mną spotkać to się boję. Później mam wyrzuty sumienia, ze sie nie spotykam, olewam ludzi i że pewnie myślą, że za kogo ja sie mam. Ogólnie w moim środowisku panuje opinia, że jestem niedostępna. Chcialabym to jakoś zmienić ale chyba za długo w tym trwałam. Nie wiem od czego zacząć. Czuję, że nie zasługuje na uczucie przez to ile osób 'odrzuciłam'. Myślę, że to kara od Boga dla mnie za takie zachowanie. A jednocześnie marze o tym, żeby jakoś się ułożyło.

-- 03 kwi 2013, 20:56 --

Hej. Piszę, bo chyba tylko to mi pozostalo, chec znalezienia wsparcia u osoby ktora przechodzi ten sam stan co ja czyli samotnosc, niechec wstawania rano , uczucie ,ze nikt mnie nie rozumie i jestem samotna na tym swiecie beznadziejna i nic mi sie nei udaje i brak towarzystwa ktory poteguje uczicie samotnosci..

Ja też się tak czuję. Więc głowa do góry bo nie jesteś sama :)

creamy.gda, za dużą wagę temu wszystkiemu przypisujesz przez co się tym trochę nakręcasz. Spróbuj pomyśleć jak się przełamać i spotkać... Zaryzykować.