Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)

Hej wszystkim..Właściwie jestem tu nowa i powinnam zacząć od przedstawienia się, ale szczerze rzecz ujmując, nie mam pomysłu jak to zrobić. Logowałam się tu z myślą- ot, poczytam sobie o takich jak ja, może coś napiszę, może coś doradzę, może sama otrzymam jakieś pozytywne bodźce..i między tym, a pierwszym postem, gdzieś podczas przeglądania wpisów załapałam dołka..w sumie typowe, labilność uczuciowa.. albo świadomość marności..świadomość nieuniknionego.. Bo co, gdy znów nie mam sił na walkę, nie mam na nią chęci, nie czuję tego ogromnego napalenia na zmiany. 8 lat, 9 może nie być.. najlepszy ośrodek w Polsce, psychoterapia, dietetyk..nadzieje, walka, praca tytaniczna.. a teraz jednak waga w dół, a w głowie, już sama nie wiem.. nie dobrze, ale nie najgorzej, z pełną świadomością bycia w chorobie, gdzieś między życiem a śmiercią, gdzieś w epitecie "anorektyczka-bulimiczka".. A może to jest normalne, może tak wygląda życie, którego ja nie znam, i powolne wychodzenie z choroby ku.. no właśnie, życiu.. i tylko za mało ekstremalnie, za zwyczajnie, zbyt powoli żebym mogła to tak postrzegać; bo w zachłanności swojej chcę tylko pełne, okrągłe stany choroby lub zdrowia a nie życia pomiędzy, nijakości, bylejakości.. Szlag, wszystko mi się pomieszało.. i ani moja samoświadomość, ba, nawet chorobliwa omnipotencja nic tu nie pomogą... Czas na poznanie stanu niepoznawalnego, pogodzenie się z "nieogarnianiem" i oswojenie pustki.. Może bytność tutaj, chociażby w słowach, nieco mi w tym pomoże..

Hej wszystkim..Właściwie jestem tu nowa i powinnam zacząć od przedstawienia się, ale szczerze rzecz ujmując, nie mam pomysłu jak to zrobić. Logowałam się tu z myślą- ot, poczytam sobie o takich jak ja, może coś napiszę, może coś doradzę, może sama otrzymam jakieś pozytywne bodźce..i między tym, a pierwszym postem, gdzieś podczas przeglądania wpisów załapałam dołka..w sumie typowe, labilność uczuciowa.. albo świadomość marności..świadomość nieuniknionego.. Bo co, gdy znów nie mam sił na walkę, nie mam na nią chęci, nie czuję tego ogromnego napalenia na zmiany. 8 lat, 9 może nie być.. najlepszy ośrodek w Polsce, psychoterapia, dietetyk..nadzieje, walka, praca tytaniczna.. a teraz jednak waga w dół, a w głowie, już sama nie wiem.. nie dobrze, ale nie najgorzej, z pełną świadomością bycia w chorobie, gdzieś między życiem a śmiercią, gdzieś w epitecie "anorektyczka-bulimiczka".. A może to jest normalne, może tak wygląda życie, którego ja nie znam, i powolne wychodzenie z choroby ku.. no właśnie, życiu.. i tylko za mało ekstremalnie, za zwyczajnie, zbyt powoli żebym mogła to tak postrzegać; bo w zachłanności swojej chcę tylko pełne, okrągłe stany choroby lub zdrowia a nie życia pomiędzy, nijakości, bylejakości.. Szlag, wszystko mi się pomieszało.. i ani moja samoświadomość, ba, nawet chorobliwa omnipotencja nic tu nie pomogą... Czas na poznanie stanu niepoznawalnego, pogodzenie się z "nieogarnianiem" i oswojenie pustki.. Może bytność tutaj, chociażby w słowach, nieco mi w tym pomoże..

NemesisDivine, piszesz pięknie, wiem pewnie dziwnie to brzmi, chodzi mi o to jak to wszystko umiesz ubrać w słowa. To czego nie wiesz i pewnie nie potrafisz nawet określić...

Czuj się u nas dobrze i nie krępuj się.

Wszystkie chcemy z tego wyjść, chcemy zacząć się uśmiechać i nie myśleć o każdym nowym dniu jak o przekleństwie...

NemesisDivine, piszesz pięknie, wiem pewnie dziwnie to brzmi, chodzi mi o to jak to wszystko umiesz ubrać w słowa. To czego nie wiesz i pewnie nie potrafisz nawet określić...

Czuj się u nas dobrze i nie krępuj się.

Wszystkie chcemy z tego wyjść, chcemy zacząć się uśmiechać i nie myśleć o każdym nowym dniu jak o przekleństwie...

NemesisDivine, witaj!

Pisz tutaj jak będziesz miała problem, my wysłuchamy (a raczej przeczytamy), postaramy się pomóc.

Życzę Ci wytrwałości w walce.

NemesisDivine, witaj!

Pisz tutaj jak będziesz miała problem, my wysłuchamy (a raczej przeczytamy), postaramy się pomóc.

Życzę Ci wytrwałości w walce.

NemesisDivine, cześć! Pisz jak najczęściej pozytywnie.

NemesisDivine, cześć! Pisz jak najczęściej pozytywnie.

nube, ... no tak. a ja tu tylko o problemach.

Jak dobrze, to też pisz:D.

nube, ... no tak. a ja tu tylko o problemach.

Jak dobrze, to też pisz:D.

moyraa, oj tam, oj tam. Ale fakt, te pozytywy w tym wątku coś często uciekają.

moyraa, oj tam, oj tam. Ale fakt, te pozytywy w tym wątku coś często uciekają.

nube, w końcu ED to nic przyjemnego.

A jednak warto pisać, że jest poprawa i dlaczego. To daje innym siłę do walki pewnie i podnosi trochę na duchu .

nube, w końcu ED to nic przyjemnego.

A jednak warto pisać, że jest poprawa i dlaczego. To daje innym siłę do walki pewnie i podnosi trochę na duchu .

dzięki dziewczyny za powitanie :) (nawet uśmiech wstawiam hoho pozytywy)

tak sobie pomyślałam o tym, że pisane o pozytywach często nie ma głębszego sensu, bo wiadomo, mamy tendencję do widzenia tego, co złe i umniejszania pozytywów, i nawet kiedy próbujemy wyciągać to, co jest "na plus", robimy to raczej sztucznie.. bo tak trzeba, bo psychologowie tak zalecają, bo coś tam, coś tam.. tak jakbym chciała widzieć świat pozytywnie, ale mam blokadę, którą znoszę tylko powierzchownie, kiedy w głębi wyję z beznadziei..

dzięki dziewczyny za powitanie :) (nawet uśmiech wstawiam hoho pozytywy)

tak sobie pomyślałam o tym, że pisane o pozytywach często nie ma głębszego sensu, bo wiadomo, mamy tendencję do widzenia tego, co złe i umniejszania pozytywów, i nawet kiedy próbujemy wyciągać to, co jest "na plus", robimy to raczej sztucznie.. bo tak trzeba, bo psychologowie tak zalecają, bo coś tam, coś tam.. tak jakbym chciała widzieć świat pozytywnie, ale mam blokadę, którą znoszę tylko powierzchownie, kiedy w głębi wyję z beznadziei..

NemesisDivine, ja z kolei mam wrażenie, że albo jest super, albo wszystko mi wylatuje z rąk. Z tym, że nawet jak jest "super", to chyba gdzieś głęboko ten ból i te wszystkie rzeczy związane z ED w sobie noszę. Kurcze. Nie mam pojęcia jak to określić. Cokolwiek napiszę to jakoś wydaje mi się, że źle to ujęłam. Trudno mi wrócić myślami do dobrych chwil.

Chodzisz długo na terapię?

NemesisDivine, ja z kolei mam wrażenie, że albo jest super, albo wszystko mi wylatuje z rąk. Z tym, że nawet jak jest "super", to chyba gdzieś głęboko ten ból i te wszystkie rzeczy związane z ED w sobie noszę. Kurcze. Nie mam pojęcia jak to określić. Cokolwiek napiszę to jakoś wydaje mi się, że źle to ujęłam. Trudno mi wrócić myślami do dobrych chwil.

Chodzisz długo na terapię?

w sumie nie wiem jak Ci odpowiedzieć..mam za sobą kilka terapii indywidualnych, pseudorodzinną, hospitalizację i pobyt w ośrodku dla ludzi z ed..aktualnie też jestem na indywidualnej, ale nie wiem czy jej nie przerwać..

w sumie nie wiem jak Ci odpowiedzieć..mam za sobą kilka terapii indywidualnych, pseudorodzinną, hospitalizację i pobyt w ośrodku dla ludzi z ed..aktualnie też jestem na indywidualnej, ale nie wiem czy jej nie przerwać..

Trafiłam na pogotowie...

Trafiłam na pogotowie...

freya, dlaczego? Co się stało?

freya, dlaczego? Co się stało?

NemesisDivine, no to już trochę "przetestowałaś". A na ile Ci pomogło?

freya, co jest grane...?