Depresja a związki/miłość/rozstanie

Tekla -zgadzam się z bethi-to po prostu jest tchórz który nie jest Ciebie wart,nawet boi się powiedzieć dlaczego Cię zostawił....drań

Ile Wy macie lat? Może on potraktował to jako młodzieńczą miłostkę, jakąś przygodę...

Może jest wstydliwy i ta miłość, bycie z Tobą, spotkania zaczęły go przerastać, przytłaczać

Może nie potraktował Cię w ogóle na serio..

Bo raczej trudno mówić o znudzeniu po tygodniu chodzenia :)

Tym bardziej jeśli Ty nie widzisz żadnych konkretnych powodów dla których miałby Cię zostawić, jeśli nie zrobiłaś nic co mogło by sprowokować rozstanie, to zapewniam Cię że wszystko z Tobą w porządku:)

Jeśli napisał Ci że: "Nie ma nic więcej do powiedzenia" to znaczy że boi się dalej z Tobą być ale chce zachować twarz, że niby już go nie interesujesz :)

Wiem, że to boli ale tak bywa... Na pewno gorzej byś to odczuła gdybyście byli ze sobą rok lub więcej.

Powiedział że to do czego doszło na 18 to było z potrzeby seksualnej

Ten facet to kawał gnoja.....

No rzeczywiście kupa gnoju z niego..

Daj sobie z nim dziewczyno spokój

wiem, że łatwo się mówi i że cierpisz, ale musisz się podnieść i iść dalej

A nim się nie martw.. kiedyś dostanie za swoje :)

rozumiem cie i kazdy tu na forum wie jak bardzo przeszłam, przechodze przez piekło po ponad 2 letnim zwiazku z sadystą ? z człowiekiem kłamcą degeneratem ktory nie pokazywał swojej prawdziwej twarzy postapił ze mną gorzej niz ten z toba bo odszedł do innej i chak mu w smak trzymaj się cieplutko nie daj się tak traktować ja nie wiem juz powiem wam skad się bora takie palanty tchurzliwe gnojki itp. możesz zażadać wujasnień jak najbardziej a potem olać tego...... trzymaj się jeszcze raz ściskam mocno

możesz zażadać wujasnień

Tylko po co...co to zmieni? czo to sprawi, ze beda ze soba? Wątpie...Czasem lepiej nie wiedziec.

chyba masz rację ja zarzadałam i było tylko gorzej

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:04 pm ]

niestety ze mną wpadłam w totlana depresje

Dlatego o tym mówię... Czasem nie warto jest wiedzieć, bo można się nasluchac jeszcze bardziej przykrych rzeczy i wtedy narobi się bigos dopiero i trudno sie otrzasnać.

E tam czy tym się przejmujesz jeśli chodzi o dojazdy o odległośc zadna odległośc mozna ją kokonac pod warunkiem że obie strony tego chca

zyjemy przeciez w 21 w nie średniowieczu tel internet sęk tylko czy obudwoje chcecie byc razem trzymam kciuki bo łatwiej mi zz kogoś jakoś tak juz mam sama uważam że miłośc jest jak pszczoła duża,złota,z wielkimi oczami i z żądłem... albo jak żmija dusi kąsi i zabija .......

nie chce juz kochac

Co to jest 80 km?? Mój znajomy spod Wrocławia spotykał się przez jakieś 3 lata z dziewczyną z Radomia i niedługo biorą ślub. Nie wszystkie związki na odległość są skazane na niepowodzenie i nie są bezsensu. Ponoć dla miłości warto się poświęcać.

dla mnie 40 km już by było problemem,a co dopiero 80

A wszystko przez rodziców

80 km? Ja jestem w związku na odległość ponad 1500 km i jakoś żyję. Jest XXI wiek. Są telefony, internet, komunikatory. Transport nie jest już taki drogi. Można się spotykać :) Na prawdę nie widzę problemu w tych 80-ciu km. Ja żyję w takim związku i jakoś mi się układa.

Tak więc głowa do góry

dziękuje wszystkim za pomoc :) lecz mój stosunek co do miłości na odległość jest nadal niezmieniony. Rozumiem że żyjemy w XXIw. ale czy telefon, internet mogą zastąpić bliskość nam ukochanej osoby?? czuły pocałunek na dobranoc, przytulenie się, bliskość fizyczną oraz psychiczną?? świadomość ze nawet jeżeli będzie źle masz przy sobie bliską Ci osobę. Właśnie ta bliskość i codzienne relacje powodują że nie wierze w miłość na odległość. Zazwyczaj bywa tak że ta dziewczyna która jest daleko z czasem odchodzi na drugi plan... nie jest już tak ważna... bo przecież łatwo można powiedzieć że się jest wiernym a tak naprawdę mieć tu kogoś i okłamywać tą drugą osobę ze się tęskni żę wszystko jest ok... ona i tak tego nie sprawdzi... i głupio będzie wierzyć ze wszystko jest dobrze... i pewnego dnia kontakt się urywa po wcześniejszym obumieraniu...

A ja mam podobny problem jak Raf, chociaż nie dotyczy to wyłącznie sexu. Mam wrażenie, że doprowadzam mojego faceta do szaleństwa (w złym znaczeniu tego słowa). Robię mu pranie mózgu, jestem okrutna (hasła: jak Ci się nie podoba, to won itp...). Z tą różnicą, że w łeb sobie nie szczelę, bo mój facet kazał mi sobie obiecać, że się nie zabiję (i pamiętam jego wyraz twarzy i dochodzenie do siebie przez parę miesięcy po mojej ostatniej próbie samobójczej), więc próbuję go na siłę przekonać, że nie jest ze mną szczęśliwy Poczucie winy rośnie. Przekonanie, że na niego nie zasługuję również. Ale tylko we mnie.

A ja Ci powiem tak jak ja bym była tak bardzo "zakochana" to bym i pół świata mogła przelecieć przejechac przepłynąc byle by tylko byc obok ukochanej osoby km nie robia na mnie wcale az takiego znhaczenia zwłaszcza takie ale masz prawo

Związki na odległość to trudna sprawa,znam to z autopsji,ale przecież 80 km(!) to żadna odległość.To Twoja indywidualna sprawa,czy sprawia Ci to problem,ale ludzi czasem dzieli tysiące,czy setki kilometrów i taki związek funkcjonuje.

Może to nie jest fajna opcja,ale jak to mówią serce nie sługa,a może to nie gorsza szansa na szczęście ,niż wszystkie inne.Życie wszak nie jest idealne i pluszowe,o czym wszyscy wiemy.

przecież 80 km(!) to żadna odległość

zgadzam się ja żyłam w związku na odległość 300 km w prawdzie związek nie przetrwał ale to dlatego że chłopak nic do mnie nie czuł było minęło

A nie ma opcji przeprowadzki jednej ze stron? Nie ma takiej opcji nawet w przyszłości?

bethi- może i będzie istniała taka opcja ale to dopiero w Przyszłości...

tylko ja żyje w ciągłej niepewności... bo tak naprawdę nie wiem co czuje ta druga osoba... a boję się jej zapytać... wszakże ona mówi ze jestem cudownym chłopakiem i że jestem naprawdę wyjątkowy... ale czy to to samo co miłość?? musimy się zdeklarować co do uczucia i pomyśleć co dalej...

Witam!

Jak namówić osobe ,która wyraźnie sprawia wrażenie cierpiacej na depresje , a nie chce slyszec o psychologu. Ta osoba sama mowi ,ze chyba jest chora, ze sobie nie radzi, ze meczy to ja i wszystkich dookola.Jednak gdy mowie chodź , pójdziesz raz, nie zaszkodzi ci ,a moze znajdziemy jakis sposób, zeby bylo lepiej to słysze '' byłem raz u prywatnego psychologa sranie w banie to jest ''. I martwie sie ciagle i nie wiem jak pomóc staram sie wytrzymac i jakos wspierac chociaz dokońca nie wiem co sie dzieje.

Czasami prywatni psychologowie do bani są. Odwalają tylko jakąś robotę beznadziejną i kasę zgarniają. Lepiej chyba za darmo do tego państwowego iść. No cóż, nie wiem za bardzo co poradzić. Ja też bardzo długo odmawiałem ale w końcu się przekonałem. Nie wiem czemu, cały czas mnie namawiali i w końcu poszedłem. Myślę, że powinnaś próbować przekonać tę osobę, zaoferować, że z nią pójdziesz. Może się obawia po prostu? Dowiedz się dokładnie dlaczego ta osoba nie chce iść do psychiatry czy psychologa. Jak znajdziesz przyczynę to będzie łatwiej rozwiązać problem. Może po prostu ta osoba za bardzo nie wie jak to wygląda, różne mogą być przyczyny. Jesteś pewna, że ta osoba była u psychologa? Może kłamała dla świętego spokoju. Wybadaj sprawę delikatnie.

Pozdrawiam, powodzenia

musisz uświadomić tej osobie, że nie wszyscy psychologowie tacy są...

Myślę, że ta osoba zgodziła by sie na leczenie gdyby nie to pierwsze złe wrażenie...

Spokojnie porozmawiać, pokazać to forum, żeby ta osoba zrozumiała, że są osoby, którym lekarz pomógł, że w psychoterapii nie ma nic wstydliwego. Albo zapytać, jaką widzi dla siebie alternatywę- czy chce dalej trwać w marazmie, spadać niżej i niżej?

Niestety, depresja zostawiana odłogiem nie zniknie.

kupiłam mu książkę... "Jak żyć z osobami cierpiącymi na depresję"... nawet nie zajżał...

dużo płaczę ostatnio... boję się, że to zalążek powrotu tej cholernej choroby...

przeszłam już ją dwa razy.

Nigdy tak na 100% nie widział prawdziwej jej postaci - jak facet - sądził, że mam kiepski humor.

Jak uporałyście się z tym problemem?

.....

tiaaaaaaaaa skąd ja to znam stosy książek w domu, których mój luby nigdy nie tkną ja się nie uporałam z jego postawą tak do końca zamknęłam się w sobie nie liczę, że zrozumie mnie kiedykolwiek tak do końca bo nie da się zrozumieć nie będąc chorym nie doświadczając tego wszystkiego..... mój mąż próbował być wyrozumiały to chyba najlepsze słowo, bo on nie starał się zrozumieć pomóc czy choćby nie przeszkadzać on bywa wyrozumiały i tyle ..... na więcej nawet nie liczę