Co teraz robisz?

omeeena, gdy dociera do Ciebie, że życie cały czas robi sobie z Ciebie żarty i za wszelką cenę próbuje podciąć nogi. Wtedy po serii załamań nerwowych stwierdzam "Życie, CH*J CI W DU*Ę!" (przepraszam za wyrażenie, ale czasami nic innego mi do głowy nie przychodzi ) i staję na nogi i działam :) (póki jakaś część moich organów jeszcze działa to próbuję je wykorzystać zanim przestaną działań ;P)

pisanka, ja pomysłów i chęci mam mnóstwo, nawet sił przybyło, tylko nie znajduję przyjemności w takich działaniach w pojedynkę

pisanka, ja pomysłów i chęci mam mnóstwo, nawet sił przybyło, tylko nie znajduję przyjemności w takich działaniach w pojedynkę

ja kiedyś też tak miałam. Miałam jakieś zainteresowania, rzeczy, które lubię robić, ale nie miałam osób z którymi mogłabym te pasje dzielić. ale potem zaczęłam doceniać trochę 'samotnie' w niektórych tematach. np. kiedyś odwlekałam chodzenie na siłownie, bo szukałam kogoś do towarzystwa, sama jakoś się krępowałam czy coś. ale jak nikt się nie pisał za bardzo, to w końcu poszłam sama. Jakoś się zmusiłam, na początku czułam się taka 'samotna', wszyscy w jakiś grupkach, albo chociaż parach, gadają, śmieją się, znają. A ja nic :/ z czasem zaczęłam doceniać to, że mam spokój podczas ćwiczeń, bo gdyby ktoś mi cały czas coś gadał to by mnie szlag trafił a im dłużej chodziłam, zaczęłam poznawać się z innymi użytkownikami siłowni i jak chciałam z kimś zamienić ze dwa słowa to zwykle taka osoba się trafiała :) nagle się okazało, ze taka 'samotnia' wcale nie jest zła. Z zumbą było to samo. Nikt ze znajomych nie chciał chodzić, chodziłam sama. Okazało się, że nie jestem jedynym takim okazem, a osoby, które się znają często poznawały się właśnie na zajęciach :) ja tez poznałam kilka osób. Może spróbuj się więc przemóc, robić coś sama, a ludzie nagle się pojawią i z czasem będziesz miała towarzyszy? :)

ja kiedyś też tak miałam. Miałam jakieś zainteresowania, rzeczy, które lubię robić, ale nie miałam osób z którymi mogłabym te pasje dzielić. ale potem zaczęłam doceniać trochę 'samotnie' w niektórych tematach. np. kiedyś odwlekałam chodzenie na siłownie, bo szukałam kogoś do towarzystwa, sama jakoś się krępowałam czy coś. ale jak nikt się nie pisał za bardzo, to w końcu poszłam sama. Jakoś się zmusiłam, na początku czułam się taka 'samotna', wszyscy w jakiś grupkach, albo chociaż parach, gadają, śmieją się, znają. A ja nic :/ z czasem zaczęłam doceniać to, że mam spokój podczas ćwiczeń, bo gdyby ktoś mi cały czas coś gadał to by mnie szlag trafił a im dłużej chodziłam, zaczęłam poznawać się z innymi użytkownikami siłowni i jak chciałam z kimś zamienić ze dwa słowa to zwykle taka osoba się trafiała :) nagle się okazało, ze taka 'samotnia' wcale nie jest zła. Z zumbą było to samo. Nikt ze znajomych nie chciał chodzić, chodziłam sama. Okazało się, że nie jestem jedynym takim okazem, a osoby, które się znają często poznawały się właśnie na zajęciach :) ja tez poznałam kilka osób. Może spróbuj się więc przemóc, robić coś sama, a ludzie nagle się pojawią i z czasem będziesz miała towarzyszy? :)

omeeena, lepiej, ale jeszcze nie doszłam do końca do siebie

omeeena, lepiej, ale jeszcze nie doszłam do końca do siebie

Wróciłem z terapii i piję kawę.

Wróciłem z terapii i piję kawę.

pisanka, wiesz, to chyba tez kwestia wieku. I ja w ogóle nigdy nie byłam sama w kinie, knajpie itp. Po prostu lubię miłe rzeczy dzielić z kimś. Nawet spacer we dwoje jest spacerem, a nie terapeutyczną przebieżką.

-- 12 mar 2013, 13:54 --

carmen1988, napisz po alergologu, ciekawa jestem, jak Cię poprowadzi

pisanka, wiesz, to chyba tez kwestia wieku. I ja w ogóle nigdy nie byłam sama w kinie, knajpie itp. Po prostu lubię miłe rzeczy dzielić z kimś. Nawet spacer we dwoje jest spacerem, a nie terapeutyczną przebieżką.

-- 12 mar 2013, 13:54 --

carmen1988, napisz po alergologu, ciekawa jestem, jak Cię poprowadzi

pisanka, wiesz, to chyba tez kwestia wieku. I ja w ogóle nigdy nie byłam sama w kinie, knajpie itp. Po prostu lubię miłe rzeczy dzielić z kimś. Nawet spacer we dwoje jest spacerem, a nie terapeutyczną przebieżką.

 

-- 12 mar 2013, 13:54 --

 

carmen1988, napisz po alergologu, ciekawa jestem, jak Cię poprowadzi

do kina, knajpy pewnie też sama bym średnio chciała chodzić. chociaż zdarzało mi się iść do knajpy jak miałam jakieś "okienko" podczas załatwiania spraw i nie miałam co ze sobą zrobić to szłam na jakąś kawę, brałam książkę... ale to dawno było teraz sama tak naprawdę mogę uprawiać sport, czy obejrzeć jakiś film w tv, ale wiadomo, że też cały dzień sama bym nie przełaziła za bardzo

pisanka, wiesz, to chyba tez kwestia wieku. I ja w ogóle nigdy nie byłam sama w kinie, knajpie itp. Po prostu lubię miłe rzeczy dzielić z kimś. Nawet spacer we dwoje jest spacerem, a nie terapeutyczną przebieżką.

 

-- 12 mar 2013, 13:54 --

 

carmen1988, napisz po alergologu, ciekawa jestem, jak Cię poprowadzi

do kina, knajpy pewnie też sama bym średnio chciała chodzić. chociaż zdarzało mi się iść do knajpy jak miałam jakieś "okienko" podczas załatwiania spraw i nie miałam co ze sobą zrobić to szłam na jakąś kawę, brałam książkę... ale to dawno było teraz sama tak naprawdę mogę uprawiać sport, czy obejrzeć jakiś film w tv, ale wiadomo, że też cały dzień sama bym nie przełaziła za bardzo

wróciłam ze szkolenia, jem swój pierwszy posiłek dzisiaj, pije kawe i pacze sobie co tu nowego

wróciłam ze szkolenia, jem swój pierwszy posiłek dzisiaj, pije kawe i pacze sobie co tu nowego

amelia83, dopiero pierwszy posiłek? umarłabym z głodu chyba :/

oglądam tvn24

amelia83, dopiero pierwszy posiłek? umarłabym z głodu chyba :/

oglądam tvn24

omeeena, za tydzień testy alergologiczne.Zobaczymy co tam wyjdzie.

omeeena, za tydzień testy alergologiczne.Zobaczymy co tam wyjdzie.

carmen1988, siostro co tam słychać??

carmen1988, siostro co tam słychać??

siostrawiatru, a raz lepiej, raz gorzej. Walczę o siebie. A u Ciebie co się dzieje?

siostrawiatru, a raz lepiej, raz gorzej. Walczę o siebie. A u Ciebie co się dzieje?

Próbuję podrapać się w gardło

Próbuję podrapać się w gardło