Mój dzisiejszy dzień

on ma wejscia na policji,w saddzzie. jesttem uziiemniona. gdyby nie choroba,niie dalabym sie

Ina86 mój mąż też trohe tego nie rozumie

Ina86, kochana mój mąż niby też rozumie,ale nie zawsze wytrzymuje,dziwi go że się boje iść do kościoła,a jak opowiadam jakich ataków paniki dostaje,to niby ma współczucie,wiesz tak do końca osoba którą nie dotknął ten problem,nie zrozumie jak my się czujemy

Tak, mój też teraz zapewnia, że kocha... i że nie o to mu chodziło, a tylko o to bym się nie poddawała. Ale do ataku lęku doszło. A do normalnego stanu cholernie ciężko wrócić. Na całe szczęście jutro wizyta u terapeutki. Będzie o czym gadać. Oby ten lęk poszedł w pi**u.

fatuma03, no tak być nie może,nagrywaj zbieraj dowody,nikt nie ma prawa gnębić,gnoić,przecież są jakieś wyższe instancje

Zastanawiam się czy jednak nie zacząć stosować jakichś leków. W domu ma pramolan, ale jeszcze go nie brałam nigdy. Nie wiem czy doraźnie się nadaje.

Ina86, to znaczy że kocha i będzie ok :) ,mój też często mówi walcz nie poddawaj się,a ja wiem ze nawet kiedy nie rozumie mnie,wkurza się ale i tak mnie kocha i zawsze mogę na niego liczyć

perla86, jestem dla niego warriattka i tyle. na odsstrzal

Ina86, przeczytaj w necie,ja słyszałam że to jest dobry lek,mam też poprosić swego lekarza żeby mi przepisał

Dziewczyny nie zrozumie nas nikt kto tego nigdy nie przezyl, chocby nie wiem jak sie staral..

Ostatnio coraz częściej zastanawiam się czy nasz związek ma przyszłość. Faceci są okropni, raz zapewniają, że kochają, a później ranią zupełnie innymi słowami.

Niby mam wątpliwości, ale z drugiej strony ostatnio tyle się dzieje - przygotowania do ślubu, kupujemy mieszkanie, są to fajne, miłe rzeczy, a mimo to, ja jestem w rozsypce. I jednak boję sie tego, że może mnie zostawić. A jestem taką osobą, że pewnie powiem sobie, że słusznie zrobił.

Ina86, brakuje Ci pewności siebie, wiary w siebie. Sądzę, że podjęte decyzje - ślub, kupno mieszkania-są na tyle poważne, byś mogła uważać, że Was łączy uczucie prawdziwe.

A myśli, że może Cie zostawić, pojawiają się zawsze, bo na to gwarancji nie ma, ale warto myśleć i mieć nadzieję, że wszystko będzie OK.

Bieganina. Załatwianie spraw z przemeldowaniem tymczasowym, urząd pracy, zakupy, poczta, fryzjer.

Jestem pewna, że sama bym tego nie zrobiła.

slow motion, na szczęście nie sama i w słusznej sprawie

jasaw, to prawda. :) wszystko pomału do przodu.

slow motion, cieszę się bardzo, że powoli wszystko się Wam układa

wstalam spanikowana,po tabletkach troche minelo.oby ten dzien byl lepszy. od ostatniich...

a moj poranek troszke spokojnieszy bole s w klatce \ sa mniejsze zobaczymy co bedzie potem ,,,

slow motion, pamiętam tę euforię związaną z TAKIMI zmianami w życiu i zwyczajnie Ci zazdroszczę, dziewczyno!

właśnie wróciłam. musiałam coś załatwić w urzędzie a później do biblioteki po książki. Wypożyczyłam książki J.W. Wiśniewskiego w tym ''Samotność w sieci''. Kiedyś to czytałam ale e -book i nie do końca.

Trochę czuję się zmęczona bo szłam na pieszo, a pogoda dzisiaj paskudna.

od rana zaliczyłam piękną i widowiskową glebę przed uczelnią

jeszcze było to na oczach ochroniarza, który pomagając mi wstać skomentował 'pani to ma pecha' (no dzięki kurna za podbudowanie)

później zaliczenie, w międzyczasie wku*w na idiotów ode mnie z roku, a teraz chwila relaksu i wracam do nauki.

jasaw, dzięki.

Dzisiaj terapeutka powiedziała, że jestem silna skoro dałam radę pójść rano do lekarza, później do niej na sesję. A nocka była w ogóle nieprzespana.

Dzień więc ciężki, jak to po ataku, mam taką bezsilność w sobie. Dostałam skierowanie do laryngologa i neurologa, zobaczymy co z tego wyjdzie.

No i mam się zastanowić nad braniem leków. T. mówi, że i tak świetnie sobie radzę bez więc szkoda byłoby się szprycować. Mam się obserwować przez ten tydzień i podejmiemy decyzję na następnej wizycie.

dzien ogolnie jak co dzien ,bylam w pracy bylo ok ,jestem w domu i odrazu mam glupie mysli grrrrrrr...

przebywam tu ostatnio codziennie,czytam wasze posty ,nie zawsze odpowiadam,nieraz nawet niewiem co bym mogla powiedziec ale zauwazylam ,ze sa osoby ktore sa" nie ladnie" traktowane przez swoich mezow,na szczescie u mnie za tak zle nie bylo ale moj maz tez nie byl aniolkiem a tak jak wy wmawialam sobie ,ze to moja wina itd.

do pewnego czasu, spotkalam innego na swojej drodze,przez przypadek nie szukalam bo nie mialam na to ani sily ani czasu ani ochoty...niestety milosc nie zna granic...

nie chce sie za bardzo rozpisywac,bo nie oto tu chodzi,wiem tylko ,ze moj maz wtedy dopiero przrejzal na oczy,ze moze mnie stracic..do tego czasu bylam kura domowa,on pracowal wiec "mial prawo"w domu nic nie robic bo przeciez ja bylam (z dwojka dzieci) tak zawsze slyszalam..

od czasu jak mu oznajmila,ze nie chce i nie bede tak zyc,ze moge miec inne lepsze zycie,zaczal sie starac i co najwazniejsze myslec nad tymi wszystkimi latami...postanowilismy razem isc na terapie malzenska plus on jeszcze indywidualnie ,bo wie ze przez te wszystkie lata mnie krzywdzil,dotarlo do niego ...w koncu

dlatego,jak czytam wasze posty,wiem,jak trudno jest sie postawic takiej osobie a to ze kazdy do okola gada:czemu ty go nie zostawisz,czemu od niego nie odejdziesz wcale takie latwe nie jest,latwo sie mowi,jeszcze takim,ktorzy tego nie przeszli

mam nadzieje dziewczyny,ze kiedys wkoncu bedziecie szczesliwe same czy z partnerami ale szczesliwe...a wierze ze los sie do was usmiechnie,bo wkoncu kiedys musi byc dobrze...

lindai, wiesz, mój mi mimo wszystko często powtarza, że kocha, że nie wyobraża sobie życia beze mnie, że nie chce być z żadną inną kobietą, ale czasami palnie coś takiego, co mnie zdołuje. Jedno mówi, drugie myśli, a jeszcze inne robi. Ot, taka chłopska natura, z którą my, kobiety, musimy się męczyć.

lindai napisałas szczera prawde dziekuje za tak miłe słowo wlasnie ostatnio pogadalam z mezem na powaznie i powiedział ze załuje tego co robi ze musi wziasc sie za siebie bo krzywdzi mnie i corke no zobaczymy co dalej bedzie z tego powiedzialam mu ze odejde jak sie niezmieni bo niemam sily zeby dziecko patrrzało na to powiedzialam mu niszkoda ci dziecka.zyje nadzieja na dobre jeszcze chwile