Samotność

nikt, nigdy w życiu, choćbyśmy nie wiem jak się starali nie odda, nie zrównoważy nam braku miłości w dzieciństwie

To jest chyba bardzo ważne zdanie. Drugi człowiek nie wypełni do końca tej dziury która w nas jest. Może jeśli sami się zaakceptujemy i pokochamy to jakoś pomoże, ale jednak trzeba się liczyć z niedoskonałością drugiego człowieka. To jeszcze nie przekreśla miłości. Ale może przekreślić niektóre marzenia o miłości.

Z resztą co ja wiem...

bede samotna na wieku wiekow. nie chce innego. i nie chce nigdy wiecej przechodzic znowu taki koszmar.

Samotność to jedna z kar za własną bezczynność i nieudolność,tak ma być.

(Tu mówię o sobie)

Chciałbym poznać kogoś na równi powalonego jak ten gość:

Myślę, że teraz zrozumiecie po co rozmawiam z samochodami, on rozmawia z transformatorami, rewelacja.

Są tu jakieś pojeby z Warszawy ?

dogomaniaczka, jestem pewna ze w tej chwili wlasnie tak myslisz. To jak z psami. Ja po kazdej smierci psa mowilam, ze nie chce juz zadnego innego, ze nie przezyje straty nastepnego psiaka. nie pokocham tak jak tego ... a potem kiedy minela zaloba zaczynalam glaskac psy na ulicy bo tak mi brakowalo psiej glowki pod palcami i niedlugo potem w domu byl nowy psiak i kochalo sie go z calych sil chociaz inaczej niz poprzedniego bo i byl inny

A ja nigdy nie byłam w szczęśliwym związku.

Więc może lepiej zostanę przy głaskaniu psiaków na ulicy...

Candy14, teoretycznie to wiem, ale nie wyobrażam sobie zaryzykować że kiedyś będę przechodzić to co teraz..

Mi wraz z kolejnymi niepowodzeniami znacznie bardziej brakuje mojej byłej niż po samym rozstaniu, no ale gdyby poznałem kogoś to myślę że może być i lepiej niż wcześniej. Tylko że z tym poznaniem kogoś jest problem :/

A ja nigdy nie byłam w szczęśliwym związku.

Więc może lepiej zostanę przy głaskaniu psiaków na ulicy...

ale nie wiem czy pieski to dobre porównanie.

ogólnie cała ta sprawa wygląda jak wygląda.... nie za dobrze jak i u mnie...

Ja się boję pokazywać ludziom, że mi na nich zależy, wyrażać uczucia słowami, boję się odzywać zbyt często, pytać za dużo, rozmawiać zbyt wiele. To jest strach przed odrzuceniem i brakiem akceptacji. Strach przed wyśmianiem, strach przed zawstydzeniem siebie. Siedzi w głębi mnie takie przekonanie bardziej podświadome, że nie zasługuję na miłość i akceptację, że ciągle nie jestem wystarczająco dobra, aby na to zasłużyć i nie wiadomo co zrobię, i tak nie będę idealna i wystarczająco dobra aby być zaakceptowana i pokochana. Dlatego nic nie robię, nie staram się nawet, bo mam jakieś przekonanie, że moje starania nie wiadomo jak silne i tak nic nie dadzą, i tak nie będę wystarczająco dobra. Mam jeszcze inne dziwne przekonanie zakorzenione w dzieciństwie: że jestem złą osobą i dlatego także nie zasługuję na miłość. Obojętnie co zrobię i tak będzie za mało, poza tym tak czy siak jestem złą osobą. Wiem, że brzmi to niedorzecznie, ale siedzi we mnie zakorzenione w dzieciństwie.

Czy to możliwe, że miłość jest jedna?

pewnie że możliwe że się tylko ktoś raz w życiu zakochuje.

Mushroom, chodzi mi raczej o jedną prawdziwą z pośród iluś bardziej... przyziemnych...

tylko skąd wiadomo która jest prawdziwa... zawsze chbya jest tak że ta najmocniejsza wyda się prawdziwa a pozostałe słabsze nie. Ale jeśli potem przyjdzie jeszcze mocniejsza to czy ta poprzednia była jednak prawdziwa czy nie?

Mushroom, ja mam tak, że bez względu na to kogo poznam, w kim się zakocham, z kim zwiążę, wciąż głęboko w moim sercu jest mężczyzna, którego pokochałam 13 lat temu... Więc... Nie wiem... Może jednak istnieje ta jedna prawdziwa...

Nie wierzę w jakieś przeznaczenie, że tylko jedna osoba nam pasuje itp. Myślę że po prostu z inną osobą musi wydarzyć się coś co przyćmi wcześniejszą znajomość, albo dłuższe zżycie się.

No ale tylko z jedną dziewczyną byłem w prawdziwej relacji, wcześniejsze to były jednostronne fascynacje. Więc nie mam na razie pełnego wglądu to.

Mushroom, ja mam tak, że bez względu na to kogo poznam, w kim się zakocham, z kim zwiążę, wciąż głęboko w moim sercu jest mężczyzna, którego pokochałam 13 lat temu... Więc... Nie wiem... Może jednak istnieje ta jedna prawdziwa...

Może. Definitywnie to chyba nikt nie wie.

Mushroom, ja mam tak, że bez względu na to kogo poznam, w kim się zakocham, z kim zwiążę, wciąż głęboko w moim sercu jest mężczyzna, którego pokochałam 13 lat temu... Więc... Nie wiem... Może jednak istnieje ta jedna prawdziwa...

tylko jak sobie radzić z tym..

-- 06 sty 2013, 03:21 --

i nie wiem czy jedna osoba jest nam pisana... takie myślenie jest dla mnie jakieś groźne... jakby nami miało rządzić nie wiadomo co .... fatum albo szczęście....

inbvo, nie myślę, że jedna osoba jest mi pisana. Myślę, że nikt nie jest mi pisany. Przeznaczenia nie ma. Są tylko relacje międzyludzkie. Ale to nie wyklucza jednej miłości.

Wierze w przeznaczenie,ze cos nam pomimo wszystko pisane jest

Wierze w przeznaczenie,ze cos nam pomimo wszystko pisane jest

albo jak ktoś uwierzy że tylko złe jest mu pisane...

nie wiem czy nie lepiej w to nie wierzyć...

Kazdy wierzy w to co chce ,nie musi a dlaczego tak pesymistycznie?i tylko same negatywy ?mysle ze dobrze jest wierzyc w dobre rzeczy wtedy je przyciagamy do swojego zycia.

mysle ze dobrze jest wierzyc w dobre rzeczy wtedy je przyciagamy do swojego zycia.

Uważam że takie myślenie to oszukiwanie poprostu samego siebie. W zyciu o wiele rzeczy sie staralem, myslalem ciagle o tym optymistycznie, a co? tylko bardzo malutki ulamek z tych rzeczy poszlo pomyslnie. W milosci nie mialem nigdy szczescia niestety, wiele prob aby to zmienic i niestety ciagle bez efektow. Zauroczony jestem teraz pewna dziewczyna, z ktora jak z zadna inna nigdy nie wiazalem przyszlosci, mamy bardzo mile chwile za soba ktorych do konca zycia nie zapomne, ale co, nie moglobyc oczywiscie kolorowo, zaczynam juz tracic nadzieje ze cokolwiek wyjdzie dobrego z tej znajomosci na ktorej mi cholernie zalezy, jesli wszystko sie posypie to sie zalame do konca i juz do konca zwatpie ze jest mi przeznaczona jakas kobieta. Nie wiem czy to moja wina, czy nie, ale kobiet poprostu nie moge zrozumiec, ich zachowan sprzeczne z ich slowami, gesty itp. Jesli ktos potrafi mi jakos pomoc bardzo bym prosil o PW, opowiem rozne sytuacje szczegolowo, moze ktos pomoze mi odczytac rozne "znaki".

Kazdy wierzy w to co chce ,nie musi a dlaczego tak pesymistycznie?i tylko same negatywy ?mysle ze dobrze jest wierzyc w dobre rzeczy wtedy je przyciagamy do swojego zycia.

qwertyou, ale chociaż ten ułamek był pozytywny to zawsze coś jakoś optymizmu w Tobie mało ,z reguły dobrymi rzeczami cieszymy sie krótko lub ich nie dostrzegamy a wyolbrzymiamy negatywy .