Emetofobia - Lęk przed wymiotowaniem

słońce , będzie okej ! pamiętaj ,że jeśli będziesz siedzieć i dumać nad tym to będzie jeszcze gorzej, spróbuj napić się czegoś ziołowego , ja zazwyczaj kładę się przy tym, przechodzi. ,

Żydo-Komuna, nawet tej mega "bystrej" wypowiedzi nie skomentuję.

Ujmę to najłagodniej jak umiem: Spadówa !

Adriene, dziękuję za słowa otuchy, niestety mózg jest już nakręcony na najwyższe obroty.

Jestem pewna Żydo-Komuna, że ona doskonale o tym wie ;] niestety osobie z takim zaburzeniem ciężko jest to sobie przetłumaczyć .

Nie rozumiesz w takim układzie, czym jest FOBIA. A jeśli o czymś nie masz pojęcia, to nie zabieraj głosu w dyskusji.

Nie dotyczy Cię ten problem? Super! Cieszę się niezmiernie, gratuluję i szczerze zazdroszczę. Ale nie opowiadaj mi tu jakie to jest nic... Najpierw zapoznaj się z pojęciem "fobii", potem się wypowiadaj. Choć nie sądzę, żeby miało to sens. Syty głodnego nie zrozumie.

Dokładnie, kto sam tego nie zaznał, nie zrozumie . Każdemu wolnemu od tego lęku naprawdę zazdroszczę..

Wiem czym jest fobia ! Ale trzeba sobie cały czas to tłumaczyć, że nic ci nie grozi a nawet jeśli się przydarzy to nic nadzwyczajnego.

Psychotropka`89, skąd pewność, że ona to miała? Mi to na grypę żołądkową nie wygląda.

Poza tym, ja do niedawna mieszkałam z 5 osobami. Kiedyś złapały to 4 z nich, "ocalałam" ja i babcia. Sądzę, że jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że się nie zaraziłaś.

Oj tam oj tam. Pomyśl - wymiotowanie to jak sranie tylko z drugiej strony. Normalna czynność fizjologiczna.

Teoretycznie każda z nas to wie. Jednak fobia racjonalnego tłumaczenia nie słucha. Takim gadaniem niestety nas nie wyleczysz.

No i pogadali...

Teorię może i znasz ale w praktyce guzik wiesz... Proszę, nie staraj mi się "tłumaczyć" jakie to rzyganie jest neutralne, bezpieczne, przynoszące ulgę,itd. Ja to wszystko WIEM. Ale i tak się tego panicznie boję i nic na to nie poradzę!

-- 27 gru 2012, 00:25 --

Mireille, nie wiem... Po prostu skoro 5 razy wymiotowała w nocy, tzn. dla mnie, że ma grypę zołądkową. No bo co innego?

Może zwykłe zatrucie? Sądzę, że to jednak nie to. Podałabym argument, ale nie wiem czy nie przestraszyłby cię bardziej.

Podaj proszę... Najwyżej. Zresztą nie wiem, czy bardziej się mnie wystraszyć da.

Jesteś pewna na 100%? Naprawdę nie chciałabym pogorszyć twojego stanu.

Tak... Proszę...

Wydaje mi się, że 5 razy to za mało żeby uznać to za jelitówkę.

Hehe, nie pogorszyłaś wcale mojego stanu. Ta dziewczyna wymiotowała bardzo przy anginie, więc wiesz...

Dziś się ponoć już lepiej czuła, biegunki nie miała... Więc może masz rację, że tozatrucie albo przemęczenie, stresy związane ze świętami i dodatkowo przeziębienie, podrażnienie gardła.

Ja bym się przestraszyła bardziej Naprawdę, kiedy mnie dopadło to wymiotowałam dużo więcej, dlatego sądzę, że to raczej nie to. Poza tym reszta objawów też nie pasuje. Myślę, że to raczej zatrucie.

Uffff... troszkę mi pomogłaś...

Rany. Jak Ty to wytrzymałaś? Jak dałaś radę? Bo ja sobie tego w ogóle nie wyobrażam. Aviomarin bym garściami łykała.

Dałam radę, bo nie miałam wyboru. Jak już się działo to musiałam wytrzymać. Bałam się tylko na początku, zanim się położyłam, później byłam tak zmęczona, że nie miałam siły na strach. Myślałam tylko "żołądku, daj już (...) żyć".

Teraz wpadam w panikę jak sobie to przypomnę

Nie dziwię się... Ja nie wiem jak bym to zniosła... Oby to nie było to. Oby wszystko było ok... Ileż ja bym dała, żeby tych cholernych wirusów nie było.

Kiedy byłam w szpitalu to podczas epidemii jedna dziewczyna wspominała, że kiedyś zaatakowała ich tam jelitówka i cała sala leżała pod kroplówką... Myślałam, że ją za to uduszę

Brrrrr... nawet mi nie mów... Bo już mnie fala nudności zalewa.

A powiedz mi, lepiej jest coś po tym pobycie w szpitalu? Pomogło to coś, czy niebardzo?

Na ataki nie pomogło. Nie radzę pchać się do szpitala z ich powodu. Lepiej walczyć z nimi w domu.

Pobyt tam był dziwny. Na skierowaniu było napisane "obserwacja w kierunku schizofrenii". Na miejscu usłyszałam, że skoro teraz mam mało objawów to nie będą mnie diagnozować wstecz i tylko kombinowali z lekami Nic nie rozumiem.

Mam jakieś dziwne uczucie w przełyku, takie jakby łaskotanie. Już wpadłam w panikę

Mireille, spokojnie... Pomyśl sobie, że gdzieś tam, pod krakowem też jest taka jedna, która teraz czuje "łaskotanie" w żoładku i nakręca się jak potłuczona, że to grypa jelitowa.

Wiem, że to słaba pociecha ale... zawsze coś. Nie jesteś z tym sama.

A co do pobytu w szpitalu, to masz rację, patologia jakaś, a jeszcze te jazdy z rzygającymi współlokatorami, brrr... Podziwiam, że tak dzielnie to zniosłaś.

Chodzi mi raczej o to, że tam tylko faszerują pacjentów lekami, a uspokajacze można brać też w domu. Poza tym szpital nie jest zbyt przyjemnym miejscem, wolę panikować w swoim pokoju. W szpitalu również nie ma nic do roboty, więc ciężej zapomnieć o mdłościach. W domu jest dość dużo możliwości, a tam w czasie ataku mogłam tylko poczytać albo pogadać z pielęgniarką, jeśli akurat była jakaś normalna. Niestety niektórych to lepiej nawet o godzinę nie pytać... Ciężko było.

Mireille, ja zastanawiałam się nad szpitalem ale po tym co pisałaś wcześniej i teraz wiem, że tam miała bym jeszcze większe ataki. W domu mogę sobie wyjść na świeże powietrze, na balkon, włączyć tv, posiedzieć na kompie... W szpitalu bym chyba pierdolca dostała jeszcze większego.

A z lekami to święta racja...

Jak tam się czujesz? Lepiej coś?...

Lepiej

To prawda... Tam nawet telefon mi zabrali

Przez pomysłowość niektórych pacjentów prawie nic nie mogliśmy mieć (zabierali nawet dezodoranty w sprayu, bo kiedyś ktoś próbował się nimi naćpać... ) Jeśli nie miało się książki albo gazet można było tylko spać.