Mój dzisiejszy dzień

Ja sie dzisiaj dobrze czułem...ale nadchodzi samotny niedzielny wieczór i nie wiem jak będzie...

Ale wiem jedno,że kiedyś te samotne wieczory się skończą

Lukasz1987, gratuluję wygranej .A co do godzin wstawania-ja wstaję późno, leżę jak najdłużej, a i tak nie mogę się doczekać końca dnia. Zresztą, rodzą się we mnie myśli typu: "po co wstawać?"

Jeśli chodzi o mój dzień: udało mi się gdzieś wyjechać z rodzicami na kilka godzin. Nie siedziałam na szczęście cały czas w domu. Chociaż tyle .

Człowieku nerwico: może wiadomość, że nie tylko Ty tak masz podziała na Ciebie pokrzepiająco . Chociaż może niepotrzebnie to piszę. I tak zrodził się w Tobie optymizm . Cudownie Miło się Ciebie czyta .

Ja obejrzałem mocno podbudowujący film - Annapolis... więc trochę mam dzięki niemu energii na ten samotny wieczór... a ile to zobaczę jak się będę kłaść spać.

a ja wegetuje w łóżku cały dzień

no mnie wygoniło o 4:30 z łóżka bo do roboty trzeba było iść, ale bez tego bym podobnie skończył jak Ty

mnie dziś nie miało co wygonić mąż w domu to małym się zajmował a ja trawiłam mój ciężki los osoby mającej całą plejadę efektów ubocznych

Wiesz, Tomek, też widziałam ten film. Trudno, że laska musiała umrzeć. Ale pomyśl sobie, czym byłoby jej życie, gdyby nie podjęła wyzwania; monotonna udręką. Chyba lepiej żyć jak efemeryda - ale tęgo, jak mawiał mistrz Stanisław.

Do wszystkich, co mają samotne weekendy: pocieszę Was, mam dokładnie to samo. Leczę samotność w kinie, czasem idę na fajny koncert.

Obejrzałam wczoraj w kinie "Notatki o skandalu". Stara, samotna nauczycielka, która obsesyjnie przywiązuje się do kobiet i jej monolog o samotności... Straszne ciarki mnie przeszły.

No bomba. Właśnie zadzwonił do mnie kumpel mojego chłopaka. Miał pretensje, że mam pretensje, że wczoraj jak był naćpany, wkładał mi rękę między cycki a mój chłopak miał przy tym niezły ubaw. Kuba jeszcze o mało nie przeprosił tego kumpla, że mam pretensje

Na jakim ja świecie żyje. Co to za gówno!!!!

...

Też.

Wiecie, ja się nie nadaję. To jakiś jeden wielki zakład psychiatryczny z extremalnymi przypadkami. Jak to wytrzymać? Nie da się. Nie mam już dokąd uciekać. Całe życie uciekam. Nie nadaję się do życia!

Nie będę się rozpisywał bo się jeszcze rozkręcę... z tego co piszesz to jednym zdaniem: dwóch żałosnych samczyków tobie wczoraj towarzyszyło

Nie dżejem tej reszty nie chciałam dodać.

To nie tak. Gdy jest lepiej, spokojnie i niewiele się dzieje, ciągle pamiętam, że lada moment może spaść mi niebo na głowę. Wydaje mi się, że jestem odporna na największe chamstwo. Tyle w życiu go doświadczyłam. A tu nagle bumć! Za każdym razem coś nowego! Coś, co nawet moja wybujała fantazja nie jest w stanie sobie wyobrazić!

dwóch żałosnych samczyków tobie wczoraj towarzyszyło

Zgadzam się z Piotrkiem

Bethi-jesteś silna i poradzisz sobie z każdym nowym problemem,z biegiem czasu uodpornisz się na majwiększe chamstwo z czyjejś strony,poza tym to Ty nadajesz się do życia-masz do niego większe prawo niż jakiś cham.

Blagam was o pomoc,zostalam sama w domu bo maz pojechal przywiesc kolege z wesela z innego miasta i cos sie ze mna dzieje od godziny.Boli mnie serce,jakby staje,drza mi nogi i rece,spadlo cisnienie,niedobrze mi od zoladka, mam zawroty-trudno mi dojsc rownowaznie do lazienki i chce mi sie plakac.Czy to atak paniki????Chce wierzyc,ze tak ale mam wrazenie ze za kazdym razem atak jest inny i nie potrafie wtedy racjonalnie myslec,wydaje mi sie ze zaraz zemdleje,umre.Juz nie mam sily sie z tym mierzyc.... Wzielam polowke alproxu,ale n arazie nic

Moniczka spokojnie. objawy które opisałaś w 100% pasują do objawów paniki i nerwicy lękowej! Najlepiej spróbuj odwrócić myśli od tego że jesteś sama i od objawów. zajmij się czymś, czymkolwiek, ty7lko nie myśl! Wiem, że to głupio brzmi, ale to jedyne rozwiązanie!

Ewik ma całkowitą racje to napewno atak paniki,zajmij się czymś co pozwoli Ci nie myśleć o tym co Ci jestPoza tym spokojnie nic Ci się nie stanie,napewno za chwile poczujesz się lepiej

Moniczka...wiem co przezywasz..sama mam to samo :-( To jest straszne a najstraszniejsza jest walka z tym.Ja dopiero od 5 dni biore leki na nerwice i ataki paniki jeszcze mnie nie opuscily, wiec tez jestem przerazona pozostaniem sama w domu, bo wtedy te ataki sie nasilaja..Do tej pory udalo sie zrobic tak, zebym nie zostala sama, ale moj maz musi wrocic do pracy, wiec czeka mnie walka z tym.Boje sie tego strasznie tak samo jak ty.I wiem, ze nie da sie poprostu tak nagle przestac o tym myslec, ze to bardzo trudne..Niewiem jak ci doradzic, bo sama potzrebuje pomoscy.Chce sie wybrac do psychologa na psychoterapie..moze ujwani sie powod mojej wiecznej paniki.

Tzrymam kciuki za wszystkich chorych.

Dziekuje Wam kochani,wiem ze moge na Was polegac.Teraz mi lepiej,serce sie uspokoilo,troche jeszcze zoladek boli.Zjadlam kanapke i wypilam slodka herbate,gdzies wyczytalam ze w panice to pomaga....Najbardziej nienawidze tego uczucia naglej mdlosci,czasem jestem w kosciele albo w gosciach i jak tak sie zdarzy to jestem przerazona tym ze moge zaraz zwymiotowac-takie miewam uczucie i zaraz lek narasta,robie sie blada,slaba,jakos udaje mi sie ukryc trzesienie ale to koszmar.Zawsze nosze validol,jak wloze go pod jezyk to troche mi lepiej i staram sie uspokoic.Maz niedlugo jedzie do pracy na 3 tygodnie,koszmar-jak ja wytrzymam sama w domu.Wlaczylam glosno muzyke,pozapalalam swiatla,jakos trwam.Bralam juz leki,chodzilam terapie,mnie to nie pomoglo i chyba wierze swojej psychiatrze,ze albo przejdzie samo albo wcale,cenie jej szczerosc,nie ma sie co oszukiwac.Nerwica dotyka pewne emocjonalne jednostki jak My,a emocji i wrazliwosci na swiat nie da sie zmienic.

czasem jestem w kosciele albo w gosciach i jak tak sie zdarzy to jestem przerazona tym ze moge zaraz zwymiotowac-takie miewam uczucie i zaraz lek narasta,robie sie blada,slaba,jakos udaje mi sie ukryc trzesienie ale to koszma

A obawa, że to nastąpi jeszcze strach nakręca Głupio mi pisać ''nie martw sie'', ale to typowe objawy nerwicowe, więc nic ''nadzwyczajnego'' Ci nie grozi.

Tak swoją drogą, fajnie, że masz psycholog której ufasz i dobrze - ale (to tylko moje zdanie, pamiętaj, że nie jestem fachowcem) IMO samo, to się nic nie dzieje - jakieś powody tej nerwicy są... W sumie, chyba żeby do nich dotrzeć są te terapie?

Pozdrawiam

Twilight,zle przeczytalas,nie mam psychologa.Chodze tylko do psychiatry.Przez psychologow juz pzreszlam wielu,ale zaden mi nie pomogl a wrecz zasial dalsze obawy.Wiem skad mam nerwice,sama do tego doszlam ale sa to zyciowe trwale sprawy,nie do odkrecenia.Ja chyba juz zawsze bede taka.Ciezko jest mi szukac stalej pracy,wciaz odczuwam leki o kazdy dzien,czy przezyje,czy rodzice nie umra,czy maz mnie nie zostawi itd.Do tego gama objawow somatycznych,ktora mam wrazenie przybrala u mnie rozmiary iscie herkulesowe.Bledne,slabne,podkrazone oczy ale wciaz zyje...A propos tych mdlosci,dlaczego kazy atak zaczyna sie uczuciem ze zaraz sie zwymiotujue,przerazliwie boje sie tego uczucia...

Twilight,zle przeczytalas,nie mam psychologa.Chodze tylko do psychiatry.Przez psychologow juz pzreszlam wielu,ale zaden mi nie pomogl a wrecz zasial dalsze obawy.Wiem skad mam nerwice,sama do tego doszlam ale sa to zyciowe trwale sprawy,nie do odkrecenia.Ja chyba juz zawsze bede taka.Ciezko jest mi szukac stalej pracy,wciaz odczuwam leki o kazdy dzien,czy przezyje,czy rodzice nie umra,czy maz mnie nie zostawi itd.Do tego gama objawow somatycznych,ktora mam wrazenie przybrala u mnie rozmiary iscie herkulesowe.Bledne,slabne,podkrazone oczy ale wciaz zyje...A propos tych mdlosci,dlaczego kazy atak zaczyna sie uczuciem ze zaraz sie zwymiotujue,przerazliwie boje sie tego uczucia...

hej,ja mam tak samo u mnie tez objawy się nasilają i tez dzien zaczyna sie od mdłości no i dalej spirala sie nakręca,tez mam problemy z pracą ,boje sie do jakiejkolwiek pójść,widze ze żonie też już jest ciężko i martwi się o mnie,w ogóle beznadzieja

Moniczko ja też mam mdłości, zauważyłam, że jak zwymiotuje to mi lepiej choć na chwilę więc palce w ruch i wymiotuje dla mnie najgorsze są poranki mam wtedy szczękościsk i napięcie mięśniowe no i odruch wymiotny to jest chyba najgorsze

Moniczka, Dino, Jaśkowa- trzymajcie się! Ja staram sobie jak mantre powtarzać że to tylko lęk, nic mi nie grozi, nie zwymiotuję itd.Ostatnio jest lepiej, tylko szczękościski męczą No i dołuje mnie brak pracy i beznadziejność ofert, ale wierze że w końcu musi być dobrze.

Od dłuższego czasu zastanawiam się czy nie zacząć pisać bloga....

W końcu może bym się wygadała!!! A z drugiej strony sama nie wiem czy to ma sens. W każdym razie dzisiaj od rana o niczym innym nie myśle....