Co teraz robisz?

idę spać bo źle się czuję

Ubrałem choinkę, piję cole, zerkam na telewizje.

Biadolę nad czapką, która od wczoraj nie wyschła.

I w ogóle chyba klikaniem o pierdołach próbuję zabić czas do wyjścia, bo nie wiem czemu, mam znów pietra.

omeeena, lęki pojawiają się, bo miałaś stresujące sytuacje, niestety..

Nie stosujesz relaksacji??

zastanawiam się czy ćwiczyć czy też odpuścić dziś sobie. Wzięłam ketonal i trochę jest lepiej, więc pewnie włączę Ewę, bo wyrzuty sumienia mnie zeżrą.

slow motion, odpuść sobie, ja bym tak zrobiła na pewno...

Strasznie się boje ze zetnie mi się białko, mam 40 stopni...

oglądamy z M "jestem legendą"

amelia83, jeden z moich ulubionych filmów!!

płakałam w dwóch momentach.

Jak zginął pies i...?

i pod koniec jak poświęcił się by uratować ludzkość.

Próbuję zrozumieć moją piszczącą,skarżącą się sunię

Słucham muzyki i zastanawiam się jaki film obejrzeć. Oraz piszę na facebooku.

idę czytac książkę, chcę dziś skonczyc, a zostało 100 str. a potem... spac. bo rano trza wstac.

omeeena, lęki pojawiają się, bo miałaś stresujące sytuacje, niestety..

Nie stosujesz relaksacji??

Nawet nie wiedziałam, że mnie złapie. Już niemal w butach byłam.

Ale spięłam się i poszło dobrze. Tylko w autobusie dziwnie się na mnie patrzyli. A może mi się wydawało....

omeeena, z tymi lękami też miałem podobnie. Mnie dopadał postschizofreniczny post-traumatic stress disorder. Teraz trochę przeszło, pomogła właśnie medytacja. Ma związek z relaksacją, bo opiera się częściowo na pracy z ciałem. Nic przyjemnego z tą paniką, dopóki człowiek nie znajdzie odpowiedniego na nie rozwiązania jest skazany na życie w ciągłym napięciu.

monk.2000, w drodze stwierdziłam, że co mnie to w sumie obchodzi? Jak się zwalę, to przecież inni będą mieć problem. Ale profilaktycznie zajęłam sobie miejscówkę przy oknie. I nawet pomstująca staruszka by mnie z niej nie ruszyła.

Monar, co czytasz?

myślę nad prezentem dla przyjaciela

omeeena, a powiedz przeżyłaś coś w rodzaju szoku, kiedy zachorowałaś? Tak jakby twoje życie można podzielić na okres przed zachorowaniem i po? Dla mnie ten moment gdy pojawiły się pierwsze objawy, odwrócił wszystko o 180 stopni.

monk.2000, u mnie to wszystko rozwijało się bardzo powoli i z ukrycia. Dłuuuugi czas w ogóle nie dopuszczałam myśli, że to jest TO. Szok przyszedł kiedy jazdy osiągnęły szczyt. Jak obuchem w łeb! Przerażenie i ból. I niepodważalna pewność, że nigdy z tego nie wyjdę.

Teraz prawie nic nie pamiętam. I rzeczywiście podział: PRZED CHOROBĄ i TERAZ zawitał w moim życiorysie na stałe.

omeeena, Muszę jeszcze innych podpytać, czy to powszechne zjawisko z tym szokiem chorobowym. Ja do dziś się nie mogę pozbierać. Dzięki za odp.

jem śniadanie i ściągam muzykę.

słucham muzyki i uśmiechnęłam się na myśl, że zaraz do terapeuty

jestem pojebana.

Monar, albo zakochana

slow motion, co to to nie