Strach przed odebraniem telefonu

Też mam takie coś, ale w trochę innym wymiarze. Kiedy zostaję sama w domu na dłużej, i dzwoni telefon, boję się, że to np. ze szpitala, że ktoś z mojej rodziny tam wylądował. Tak samo mam z dzwonkiem do drzwi, boję się, że to policja, bo ktoś miał wypadek. (Nie wiem, czy tak naprawdę wygląda procedura powiadamiania, na amerykańskich filmach tak jest).

Co do otwierania drzwi, to zawsze wszystkim otwieram, bo boję się, że jak nie otworzę, a ta osoba na zewnątrz usłyszy głosy swiadczące o tym, że ktoś jest w domu, zacznie walić pięściami w drzwi i wyzywać mnie :/

O.. jak ja to dobrze znam.. Mam z tego powodu wiele przykrości m.in. posądzanie o brak dobrego wychowania. A strach jest silniejszy ode mnie. Po prostu nie potrafię odebrać ani zadzwonić! Ostatnio doszło do tego że musiałam wziąć tabletkę uspakajającą żeby móc zadzwonić.. To straszne..

Co do otwierania drzwi, to zawsze wszystkim otwieram, bo boję się, że jak nie otworzę, a ta osoba na zewnątrz usłyszy głosy swiadczące o tym, że ktoś jest w domu, zacznie walić pięściami w drzwi i wyzywać mnie :/

Hej, a zastanów się, co właściwie przeraża Cię w tym, że ktoś mógłby zacząć walić i wyzywać? Poważnie pytam, wyobraź sobie taką sytuację i czemu Ty masz się wtedy źle czuć? On wyszedłby na idiotę, którego posądzano by o porąbanie, nie Ciebie

Pozdrawiam

przeraża mnie odbieranie telefonów. a jak dzwoni jakiś numer nieznany, albo ukryty to już w ogóle nie odbieram. plusem jest to, że odpisuję - ktoś ty. ale w ten sposób dzwonili do mnie z banku, że chcą mi wyłączyć debet w koncie, a ja nie odbierałam. i odebrali a ja się dopiero potem dowiedziałam, że te telefony z ukrytego, które mnie wku#wiały od miesiąca to byli oni.

boję się, że jak znajomy jakiś dzwoni - o ku#wa! w jakiej sprawie ten człowiek dzwoni do mnie? może ma jakieś pretensje do mnie, może zrobiłam coś złego (najgorsze jest to, że czasem naprawdę o to chodzi)

w pracy mam styczność z telefonami, i muszę odbierać. za każdym razem umieram ze strachu, plus obawy czy czegoś nie pokiełbaszę. masakra. i ta praca wcale mi nie pomaga, wręcz potęguje moją fobię. myślałam, że przełamię się i będzie git, w ten sposób wyjdę z tej fobii, ale każdy kontakt z telefonem jest dla mnie zawsze przerażającym doświadczeniem.

powiedzcie mi, co robić, jeśli przełamywanie się w ten sposób nie pomaga? nie mogę żyć bez telefonu, wiem że jest bardzo potrzebny - na przykład nie boję się dzwonić z niego, chyba że do niektórych ludzi. wiem, że kontakt ze światem muszę mieć przy pomocy telefonu - taka praca, takie życie.

może wiecie, co może mi pomóc?

Nevada, jakbym czytała coś o sobie.

Ja mam jeszcze tak np.że jak córka jest u mojej mamy a matka dzwoni-to do strzału musze lecieć w kibel:/ Boje się,że znów mnie opieprzy,bedzie miała pretensje...bo zawsze sobie coś wynajdzie.

Ogólnie z nr.zastrzeżonymi mam idento jak Ty. Więc znam to.

Ale co Ci poradzić-nie wiem.Będe śledzić wątek.

A ja kocham telefony od nieznanych osób. Numeru telefonu nie rozdaję na prawo i lewo. Krąg znajomych jest niewielki, więc nie grożą mi telefony z pretensjami. Zwykle dzwoni jakaś miła dziewczyna, aby namówić mnie na kartę kredytową albo polisę ubezpieczeniową. Mam wtedy ubaw po pachy. Szczególną miłością darzę pomyłki telefoniczne. Kiedyś dzwoniła do mnie kancelaria premiera i chciała rozmawiać z jakimś posłem. Boże, ale ja wtedy nałgałem! Sam się dziwię, że nie upadła koalicja rządowa. A kiedyś już dawno wskutek jakiejś pomyłki podano mój domowy numer w miejsce informacji kolejowej. Ze trzy tuziny ludzi wyprawiłem na dworzec o 5.00 rano.

Natomiast mam opory w drugą stronę tzn. sam niechętnie dzwonię do kogoś.

A kiedyś już dawno wskutek jakiejś pomyłki podano mój domowy numer w miejsce informacji kolejowej. Ze trzy tuziny ludzi wyprawiłem na dworzec o 5.00 rano.

rozbawiło mnie to :)

no, tyle że ty bardziej nie dzwonisz, niż nie odbierasz. ja umiem się spiąć, wykonać telefon i jest git.

u mnie, jak jest pomyłka, to mam wielką ulgę, że to nie było nic strasznego. najgorsze jest to, jak znajomi mi mówią - weź ku#wa odbierz ten telefon bo non stop dzwoni!!!!!

a ja albo od razu sprawdzam w ich komórkach, czy to nie jest jakiś znajomy, którego nie mam liście, zastanawianie się, kto to mógł być :/ świrostwo. dzwonię czasem po znajomych i dyktuję im numer nieznany, co co mnie dzwonił, czy wiedzą kto to był - no nie powiem, że pomogło mi to już parę razy uwolnić się od obaw, albo potwierdzić je.

ludzie mogliby do nas dzwonić z samymi dobrymi wiadomościami i nie byłoby problemu.

umie jest ten problem,że nie mam gdzie ogóle dzwonić .W komórce mam tylko numer

mama

brat

moja psycholog

Bo nikt mi nie da swego numeru , ot życie

Ja ogólnie nie przepadam za dzwonieniem w jakieś obce miejsce, żeby coś załatwić, umówić się na korki np. Wolę kontakt mailowy jak jest okazja w takich wypadkach xD I mam jakiś uraz z młodości że wstydzę się trochę gadać przy matce przez telefon

Sean1, to o co przy Niej rozmawiałeś przez telefon? Podsłuchiwała? A Ty czułeś się kontrolowany?

Po prostu za jak byłem młodszy miałem trochę fobię społeczną i miałem lęki z gadaniem przez telefon, a jak była mama przy tym to w ogóle (bo zdarzało się to), jeszcze te komentarze że dzikus jestem i stresuje się jak głupi, teraz mam po prostu lekkie opory jak wiem że matka słyszy jak rozmawiam

Temat jest stary, ale może jest ktoś z podobnym problemem obecnie na forum?

Pandorka, obecna Jest i tak lepiej niz kiedys, ale nadal nie jest dobrze i jak telefon dzwoni to serce podchodzi do gardla. Jak widze, ze zastrzezony albo niezapisany to juz w ogole prawie mdleje

Miałam ten problem jakieś dwa/trzy lata temu, ale od kiedy zaczęłam brać Anafranil+Amizepin zniknął jak ręką odjął :)

Ja mam lekką fobię przed załatwianiem spraw. Nie jest to jakoś mocno nasilone, po prostu lekki dyskomfort. Zwyczajnie męczą mnie te wszystkie "urzędowe formalności". Jestem w stanie się przełamać, ale nie jest to specjalnie miłe.

Ja też tak mam, ale walczę z tym.

Ja też tak mam, ale walczę z tym.

Podziel się tym sekretnym sposobem. Ja ni cholery z tym ruszyć do przodu nie umiem. Dziś nie odebrałam połączeń od koleżanki. Chciałam odebrać i powiedzieć: "mam doła i zero ochoty na rozmowę i tłumaczenie się", ale nie dałam rady:/

Nie mam żadnego sposobu. Po prostu życie zmusza mnie do tego, by nieraz się przemóc. Obecnie szukam pracy, więc każde połączenie z nieznanego numeru może być "zbawienne". A kiedy dzwonią znajomi i nie mam siły, by odebrać, to często wysyłam smsa z informacją, że nie mogę teraz rozmawiać albo że nie mam zasięgu...

No ja jestem w tej samej sytuacji, szukanie pracy i nic to nie pomaga, czyli nic już się chyba ze mną nie da zrobić.

Na pewno się da. Nie jest łatwo. Może jeszcze trochę musisz się ze sobą pomęczyć i kiedyś wkurzysz się na siebie tak porządnie, że ze złości odbierzesz ten głupi telefon Spróbuj nie mieć na razie pretensji do siebie, nie obwiniaj się.

Kolejne porażki, niestety, nie potrafię odebrać telefonu, zgroza.